وضعیت خطرناک خبرنگاران در دوران کرونا
تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۵۹۲۵۶
خبرنگاران و روزنامهنگاران در این دوران، تحت تاثیر شیوع ویروس مرگبار، شرایط دشوارتری را نسبت به گذشته سپری میکنند. شرایط سختی که باز هم ممکن است ساختار رسانهای کشور را بهمرور، از حضور بخش دیگری از متخصصان و توانمندان این حوزه محروم سازد؛ ازجمله با پایانهایی ناراحتکننده و تاسفبار.
به گزارش ایسنا، بی شک در دوران شیوع ویروس کرونا، شرایط کاری برای اقشار مختلفی از جامعه، دشوار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما دلایل این مدعای هشدارگونه چیست؟
- واقعیت این است که کار در حوزه خبر، در کنار دشواریهای جانفرسایش، جذابیتهایی هیجانی هم دارد که این شور و هیجانها قطعا عاملی است برای تحمل آن دشواریها. خبرنگاران با حضور در تحریریهها و حوزههای خبری روزانه می توانستند در مواجهههای خود، هم انرژیهای درونی خویش را با دیگران به اشتراک بگذارند و هم از همکارانشان انرژی بگیرند. هماکنون بخشی از این امکان با توجه به دورکاریهای لاجرم، تقریبا به کمترین میزان خود رسیده است، بخشی دیگر هم برای آنان که مجبورند در محل کار یا فضاهای خبری حضور یابند، جایش را به اضطراب و نگرانی داده است.
- "بهترین خبر، بدترین خبر است" این قول معروف در عالم رسانه، ناظر بر این مفهوم است که معمولا داغترین و ارجحترین خبرها، راوی تلخیهایی هستند که روح انسان را در عین حال، می آزارد. حال تصور کنید خبرنگارانی که همواره با تراکمی از خبرهای تلخ دست به گریبان بودند، در بیش از یک سال گذشته، گاه زیر بار انبوهی از خبرهای مربوط به شرایط دشوار عمومی، به سختی تلاش کردند که در حد خفگی مدفون نشوند. مرگهای کرونایی، زلزله، سیل، آتشسوزی، سقوط بهمن، هوای آلوده به مازوت، تنشهای بینالمللی و چه و چه و چه، محاصرهی طاقتشکنی برای خبرنگاران پدید آوردند.
حال در نظر بگیرید که این شرایط دشوار، در دورهای اتفاق افتاده است که بهدلیل تحریمها و تنشهای بینالمللی، و در نتیجه دشواریهای اقتصادی ازجمله بحران ارزی، در کنار سختتر شدن معیشت عموم، تنشهای سیاسی داخلی نیز افزایش یافته است. در این میان، هر جناحی و هر صاحب قدرتی، تلاش میکند که رسانهها را به نفع خود، به نوعی اجبار بکشاند؛ ازجمله اجبار به سکوت، با تکیه بر شرایط خاص کشور! در این میان، خودتان حدس بزنید که چه سوءمدیریتهایی هم زیر لوای این "شرایط خاص کشور" توجیه میشوند.
از طرفی، رسانهها هم به هر دلیلی، ازجمله دلایل برشمرده شده در بالا، بهدلیل خودسانسوری از سر ناچاری یا محافظهکاری، همچنین عوامل برونسازمانی، ازجمله فشارهای صاحبان قدرت و ثروت، در شرایطی به سر می برند که عمدتا خبرنگارانشان اعتقاد دارند آنگونه که باید به مسولیت اجتماعی خود در قبال جامعه و مردم نمیتوانند عمل کنند.
- ازسوی دیگر، خبرنگاران رسانههای رسمی از جانب شبکههای مجازی نیز به شدت تحت فشار هستند؛ بخشی از این فشار، در رقابت نابرابر با خبرهای فیک، انبوه خبرهای فانتزی یا سرعت انتشار اخبار غیراستاندارد است. وجه دیگر آن نیز بداخلاقیها و بعضا فحاشیهایی است که در فضای مجازی بر خبرنگاران وارد میشود؛ بداخلاقیها و ناسزاگوییها از جانب کسانی که عموما اصلا با اصول و شرایط کار رسانهای آشنا نیستند، بعضا فقط از شرایط موجود به تنگ آمدهاند و گمان میکنند که رسانه ها باید برای تغییر اوضاع و بهبود خواستههای گاه کاملا شخصی آنان کاری کنند، و بعضا هم از جانب افراد متناقض و ناصادقی که تنها یک شبه رسانه را بهنام صفحه یا کانال و امثالهم در شبکههای مجازی در اختیار گرفتهاند و انگار که تیغی در دست مستی زنگی قرار گرفته باشد، رفتاری غیرمنطقی و غیرموجه دارند.
- به همهی این دشواریهای خبرنگاران، اضافه کنید غم از دست دادن عزیزان، همکاران و چهرههای محبوبشان را به دلایل برشمرده و از همه بیشتر، همهگیری بیماری و ویروس کشنده.
با این حال، نباید از نظر دور داشت که خبرنگاران گاه مجبورند بهخاطر انجام مطلوب وظیفهی کاری و خبری خویش، خود را در نزدیکترین مواجهه با ویروس مرگبار قرار دهند که خود فشار روانی ویژه ای را وارد میسازد؛ که با توجه به ضرورت احتیاطهای ثانوی در مواجهه با نزدیکان و اعضای خانواده، فشارهای روحی را دوچندان و صدچندان هم میکند.
درچنین شرایطی است که میگوییم خبرنگاران در شرایط خطرناکی بهسر میبرند که ممکن است به تکرار اتفاقهای تلخ و ناخوشایند بیانجامد و قطعا شایسته است که برای این وضعیت فکری کرد؛ دست کم به آن فکر کرد.
لینک کوتاه: asriran.com/003GELمنبع: عصر ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۵۹۲۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موج مهاجرت پرستاران به کشورهای خلیج فارس
با آن که کشور با کمبود ۱۰۰ هزار پرستار مواجه است، وزارت بهداشت حاضر نیست حدود ۲۰ هزار پرستارِ طرحی را که طرح خود را گذراندهاند و در دوره کرونا نیز سنگ تمام گذاشتند، به کار گیرد.
به گزارش همشهری آنلاین، ساعتهای کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفتها و اضافهکاریهای اجباری و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیرهای همیشگی در پرداخت معوقهها، کارانههای زیر یک میلیون تومان و حقوقهای ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفهشان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.
طی سالهای اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بودهایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقتفرسا شده که این روزها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را میخوانیم و میشنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دستهجمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دستهجمعیشان در ماههای گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک سال گذشته بارها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.
۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیفسوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعدههای خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران به این موضوع اشاره میکند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذراندهاند و به پرستاران طرحی شناخته میشوند، جذب کند.
علوی میگوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها میتوانستند طرحشان را به تعویق بیندازند، اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کارها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درسشان تمامنشده، طرحشان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.
پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستنددر دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قرادادهای کوتاهمدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستانها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی میگوید و ادامه میدهد: وعدهها باعث شد که خیلی از پرستارها با وجود اتمام طرحشان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کملطفی و بیمهری مسئولان مواجه شدند.
این فعال صنفی پرستاران میگوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خواندهاند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمیگیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشدهاند.
از تغییر شغل تا مهاجرت به کشورهای عربیمیانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران میگوید و ادامه میدهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل دادهاند؛ در تاکسی اینترنتی کار میکنند، آنلاینشاپ زدهاند و .... فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی میکند.
علوی میگوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کردهاند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.
او میگوید: متاسفانه پرستارانِ کشورهای حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین میکند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب میزند. نه به کس دیگری.
هر ساعت اضافهکاری ۱۵ هزار تومان!قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید، اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران میگوید: این قانون که گفته میشود اجرایی شده، با چیزی که در شیوهنامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت میکنند.
الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم
علوی توضیح میدهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که دهها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بارها در روزهای پرستارِ سالهای مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکیدهای رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.»، اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!
به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافهکاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافهکاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان میدهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.
لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کروناوزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامهای به ابراهیم رئیسی، رئیسجمهوری از او خواستهاند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریهای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند.
علوی میگوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.
این فعال صنفی حوزه پرستاران میگوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیروها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم میخورند.