ماجرای مجتمع فرهنگی و مذهبی ولیعصر
تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۸۰۴۵۷
حکم توقف ساخت مسجد بدون گنبد و مناره
«مجتمع فرهنگی و مذهبی ولیعصر» در شورای چهارم حکم توقف ساختوساز داشته است. مجتبی شاکری آن زمان بازدیدی از این مسجد داشته و آن را برخلاف معماری ایرانی و اسلامی تشخیص داده و اعلام کرده بود ساخت آن متوقف شود. همان زمان مشاوری برای طرح گرفته میشود تا این بنا دارای گنبد و مناره شود، اما این بنا با همان طراحی تکمیل و در سال ۹۷ آماده بهرهبرداری میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دلیل تأخیر در بهرهبرداری از این پروژه چیست؟
دلیل اینکه این پروژه هنوز به مدیریت شهری تحویل داده نشده، مقاومت روحانیای است که در سالهای دور مسئولیت نمازخانهای در این محل را بر عهده داشته است؛ امامجماعت حالا خود را مالک کل این بنا میداند.
برای این پروژه ۵۰ میلیاردی، طرحها و برنامههای زیادی تعریف شده است، اما حالا هر ظهر و غروب نماز جماعتی خلوت با حدود ۲۰ تا ۳۰ نمازگزار در آن برگزار میشود. پارکینگ و انبارهای آن هم غیررسمی در حال بهرهبرداری است. اگر ظهر یا غروب که درهای این مجتمع برای نماز باز میشود، سری به این مجتمع بزنید، دیوار دودگرفتهای را میبینید که نشان از حضور کارتنخوابها در این محل دارد. بهجز اذان ظهر و مغرب، گاهی هم رهگذران برای اقامه نماز به این مجتمع میآیند.
جرئت دارید خودتان مجتمع را پس بگیرید
چند سالی است که برای تعیین تکلیف این بنا از سوی مدیریت شهری تلاش میشود، اما به سرانجامی نمیرسد. یکی از اعضای شورای شهر تهران به شوخی میگوید اگر جرئت دارید خودتان این مجتمع را از امامجماعتش پس بگیرید. اخبار غیررسمی حکایت از شکایت از این روحانی در دادگاه ویژه روحانیت و محکومیت او در حکم بدوی دارد. سرانجام این حکم و حمایت نهاد قضائی میتواند به تعیین تکلیف این دارایی شهر کمک کند.
چرا مقابل تئاتر شهر، مسجد ولیعصر طراحی شد
محمدجواد حقشناس، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران، معتقد است برای فهم درست چالش این بنا باید به تاریخ آن رجوع شود. او میگوید: با پایان دوره مدیریت غلامحسین کرباسچی، جریان آبادگران در فضای انتخابات پس از سال ۷۶ در شورای شهر به پیروزی رسید و محمود احمدینژاد به شهرداری آمد. نگاه احمدینژاد، تلاش برای رسیدن موقعیتی در میدان پاستور بود. اگر بخواهیم رویکرد وی در شهرداری تهران را مرور کنیم، شاید بهتر متوجه شویم که آن دوران چه اتفاقاتی افتاد. وی سراغ مجموعهای از طبقات اجتماعی رفت که احساس میکردند به آنها کمتوجهی شده یا ممکن است بعضی از ارزشهایشان دستخوش بیتوجهی شده باشد. یکی از مواردی که در دوران شهرداری و دولت محمود احمدینژاد با محوریت اسفندیار رحیممشایی (چه در سازمان فرهنگی هنری شهرداری، چه در میراث فرهنگی و چه در دفتر رئیسجمهور) دنبال میشد، مسئله ظهور بود. جایگاه و ویژگیهایی با محوریت حضرت ولیعصر صاحبالزمان (عج) مورد توجه جدی قرار داشت.
تفکر حجتیه به دنبال نمادسازی در شهر
وی ادامه میدهد: آقای احمدینژاد در دوران ورودش رویکردی مذهبی با محوریت گرایش ایدئولوژیک داشت. برخی معتقدند احیا، بازخوانی یا بازتولید تفکر انجمن حجتیه با نمادسازیهایی در شهر تهران دنبال میشد و عدهای بر این باور بودند که جامعه روشنفکری در آن مقطع زمانی، تفکر آقای احمدینژاد و گروهشان را خیلی برنمیتابیدند؛ چراکه طیفهای فرهنگی و هنری، جامعه سینمایی و تئاتری همراهی چندانی با دوران مدیریت وی نداشتند و به نوعی در کنار جریان رقیبشان (جریان اصلاحات) قرار داشتند.
به گفته حقشناس، با توجه به سوابق سیدمحمد خاتمی در وزارت ارشاد، طیف هنرمند از این جناح حمایت میکردند. در آن زمان، جایگاه مناسبی مانند تئاتر شهر یا تالار وحدت وجود نداشت که تفکرات جریان جدید را نمایندگی کند؛ نهتنها جایگاهی وجود نداشت، بلکه به نوعی مزاحمت هم بود. عدهای در نظر داشتند با رویکردی مذهبی، در کنار تئاتر شهر نمادی قرار دهند تا این مرکز تبدیل به محلی شود که فعالیت این حوزه را مدیریت کند. چنین اتفاقی بدون محمل قانونی رخ داد؛ چون زمین متعلق به شهرداری بود و شورای شهر باید مجوز واگذاری یا کاربری هر زمین را صادر میکرد. بر اساس قانون مصوب شورای شهر، واگذاری هر نوع ملک باید با تصویب شورای شهر باشد؛ درحالیکه هیچ واگذاریای در این مجموعه اتفاق نیفتاده است. آن زمان بدون گرفتن مجوزهای لازم و قانونی شورای شهر و با حضور برخی چهرههای شاخص مذهبی، کلنگی زده شد. این محل در حریم تئاتر شهر است و به لحاظ میراث فرهنگی، حفظ حریم جزء قانون است و باید رعایت شود.
رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران اضافه میکند: حضور احمدینژاد در شهرداری تهران طولانیمدت نبود؛ چراکه وی پس از یک سال به پاستور رفت. زمانی که قالیباف جایگزین وی شد، در سال اول همین رویکرد را ادامه داد و بدون مجوز شورای شهر آنجا واگذار شد. کارهای طراحی آن محل به یک تیم با محوریت آقای نقرهکار شیرازی که به تفکر آقای احمدینژاد و مجموعه دانشگاه علم و صنعت نزدیک بود، واگذار شد. در آن زمان با وجود آنکه آقای احمدینژاد در پاستور، آقای مشایی در میراث فرهنگی و آقای قالیباف در شهرداری بودند، حوزه اقتدار پررنگ و فشار اجتماعی آنقدر شدید بود که آقای قالیباف به ناچار خواسته افکار عمومی را مورد توجه قرار داد و کار را به گروه طراحی و معماری جدیدی سپرد. گروه جدید افراد شناختهشدهای بودند که معماری جدیدی را طراحی کردند تا این بنا تئاتر شهر را تحت تأثیر قرار ندهد. این گروه سعی میکردند از حس تقابل بکاهند و ساختمانهای جدید را هم به لحاظ مصالح مانند استفاده از بتُن، هم به لحاظ بهکارگیری نماد (عدم استفاده از نماد گنبد یا گلدسته) و هم به لحاظ ارتفاع که ارتفاع بالاتر از ساختمان تئاتر شهر نباشد و با ساختمان تئاتر شهر همخوانی داشته باشد، طراحی کنند. او معتقد است: در نقطهای که چشم تهران است، چه ضرورتی دارد که دو نماد مذهبی و هنری رودرروی هم قرار گیرند که بدترین کار ممکن بود. اگر عدهای آگاهانه دست به چنین اقدامی زدهاند، باعث تأسف است و اگر هم ناآگاهانه این اتفاق در حال شروعشدن بوده که به نظر میرسد آقای قالیباف هوشمندانه سعی میکند با حرکت مطالعهشده و معماری از تشدید و تقابل جلوگیری کند. بنابراین مطالعات آن زمان دارای چارچوب بوده است. تیم نزدیک به آقای قالیباف سعی کردند کار را با مطالعات علمی و مشاوره هماهنگ کنند که جای سپاسگزاری و قدردانی دارد.
شهر آنقدر بیحسابوکتاب نیست
حقشناس درخصوص تصرف این پروژه قبل از بهرهبرداری رسمی میگوید: اگر در آنجا تصرفی شده، این تصرف را به معنای یک تصرف غیرقانونی و دخالت در اموال عمومی شهر تلقی میکنیم. ما در قبال اموال مردم پاسخگو هستیم و برای شهر و مردم فرقی نمیکند که هنرمند، پزشک یا کسی به نام ارزشها، جایی را تصرف کند. هر نوع اقدام خلاف قانون از سوی هر شخص با هر لباسی، اقدام پسندیدهای نیست. قطعا شهرداری موظف به دفاع و حراست از اموال عمومی مردم است. تا زمانی که شورای شهر برای نحوه بهرهبرداری تعیین تکلیف نکند، قطعا شهرداری نمیتواند این محل را به جای دیگری واگذار کند. این در حالی است که برخی به خود اجازه میدهند به دلیل نوع پوشش و روابطی که دارند، خودشان را فعال مایشا بدانند؛ در نتیجه خود را خارج از قاعده و ضابطه تعریف کرده و مجاز میدانند که از قانون عبور کنند. به نظر نمیرسد شهر آنقدر بیحسابوکتاب باشد که کسی به خود اجازه چنین رفتاری را بدهد.
برای بهرهبرداری از این بنا، پیشنهادهای متفاوتی مطرح میشود؛ حقشناس در این رابطه توضیح میدهد: هنوز تهران در حوزه هنرهای تجسمی اسلامی جایگاه مناسبی در شهر ندارد. تهران موزه ایران باستان دارد که این موزه مربوط به دوره پیش و بعد از اسلام است. در دهههای ۴۰ و ۵۰ ما شاهد افتتاح موزه هنرهای معاصر هستیم و یکی از اتفاقهای خوب هنری این بود که هنرهای معاصر برای خودش جایی پیدا میکند، اما آنجا رویکرد اسلامی نداشت. با توجه به موقعیتی که این ملک دارد و درحالیکه تهران بهعنوان مرکز مهم فرهنگ جهان اسلام در کنار شهرهایی مثل استانبول، قاهره و بغداد پذیرفته شده است، میتوانست پذیرای یک موزه و مرکز جدی در زمینه نقاشی، خط، هنرهای تجسمی، آثار گرافیکی و نقاشیخطها برای هنرهای معاصر اسلامی باشد.
به گفته حقشناس چند سالی است که آثار هنرمندان ایرانی مانند احصایی و تناولی در حراجهای مهم فصل مثل کریستی در تهران و حتی دوبی تا رقم چند میلیارد به فروش میرود، بنابراین جای مکانهایی برای هنرهای معاصر اسلامی خالی است. ضمن آنکه پیشبینی میشد این مرکز میتواند به مرکزی برای هنرهای معاصر اسلامی تبدیل شود. بهرهبرداری دیگری که پیشنهاد شد، ایجاد سالنهایی برای برگزاری مراسمهایی برای هنرمندان بزرگ کشور بود.
حسن خلیلآبادی، رئیس کمیته میراث شورای شهر تهران نیز درباره اشغالشدن یک پروژه شهری میگوید: من از ابتدا با ساخت این بنا در حریم ساختمان میراثی تئاتر شهر مخالف بودم و برخلاف قوانین و مقرارت میراثی این بنا ساخته شده و میبینیم که از نظر بصری به ساختمان تئاتر شهر آسیب زده است. او ادامه میدهد: اگر میخواهیم کاربری برای آن تعریف کنیم، باید بر اساس کارکرد ساختمان تئاتر شهر، یک کاربری فرهنگی و هنری باشد و کمبودهای بنای مجاور را جبران کند.
خلیلآبادی درخصوص اینکه این پروژه شهری از سوی امامجماعت نمازخانهای که پیش از این در این محل قرار داشت تصرف شده است و هنوز مدیریت شهری نتوانسته آن را تحویل بگیرد، میگوید: این بنا که با عوارض و مالیات مردم تهران ساخته شده، متعلق به شهروندان تهرانی است. متأسفانه برخی گروهها هستند که قانون را رعایت نکرده و مالکیت شهرداری را هم بر اموال شهر به رسمیت نمیشناسند. این موضوع را شهرداری باید از طریق امور مساجد و قوه قضائیه پیگیری کند و کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران هم موضوع را پیگیری میکند و درخصوص آن تذکر لازم را میدهد.
مجتمع فرهنگی و مذهبی ولیعصر که هنوز از سوی مدیران شهری بهرهبرداری رسمی نشده، در حال تخریب است. پروژهای که میتواند به فهرست پروژههای تکمیلشده اضافه شود، در فهرست پروژههای بلاتکلیف مانده است.
منبع: روزنامه شرقمنبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۸۰۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کمکاری شهرداری موجب خسارت ۲۰۰ میلیاردی در پروژه شهربازی شد
رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر گرگان گفت: کمکاریها و معطلیها در انجام تعهدات سبب شده است تا شهرداری گرگان تاکنون متحمل خسارت ۲۰۰ میلیاردتومانی در تعدیل پروژه شهربازی مدرن شود که بخش اصلی این خسران ناشی از بیبرنامگی است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از گلستان، محمدرضا عجم، در دویستوپنجمین جلسه فوقالعاده شورای شهر گرگان اظهار کرد: بیبرنامگی شهرداری در پروژه شهربازی گرگان سبب تحمیل خسارت ۲۰۰ میلیارد تومانی به شهرداری گرگان شده است.
وی افزود: مردم چقدر این بی برنامگیها را تحمل کنند، تاکنون در چند نوبت وعده اتمام و بهرهبرداری از این پروژه به شهروندان داده شده که هیچیک به سرانجام نرسیده است.
رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر گرگان با اشاره به ضرورت ترسیم منابع پایدار درآمدی برای شهرداری گرگان گفت: حدود ۷۰ درصد درآمدهای شهرداری از محل صدور پروانه و جرایم کمیسیون ماده ۱۰۰ تأمین میشود که باید در این خصوص چارهاندیشی کنیم.
عجم در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به بخشی از خلف وعدههای مدیران شهرداری افزود: چند ماه قبل وعده راهاندازی اتوبوس دوطبقه گردشگری داده شد که ابتدا قرار بود در بیستودوم بهمن شاهد تحویل و آغاز به کار این اتوبوس باشیم، سپس به عید نوروز موکول شد و هنوز هم این اتوبوس تحویل داده نشده است.
وی با بیان اینکه از چند ماه قبل، وعده بهسازی و مرمت قلعه خندان داده شد، اضافه کرد: خیلی از شهروندان در انتظار بودند تا این بنای ارزشمند شهری ساماندهی و مورد استفاده گردشگران و بومیان قرار بگیرد که این امر هم محقق نشد.
عضو شورای شهر گرگان گفت: قرار بر کفسازی و دیوارهسازی در بافت تاریخی و قدیم شهر گرگان بود که تاکنون از زمان پایان این فرآیند خبری نیست.
عجم خاطرنشان کرد: نبود برنامه به شهر آسیب زده است، مسئله محوری و برنامه محوری در مدیریت شهری به چشم میخورد.
کد خبر 748569