به نقل از «مشرق»

عارف مسیرش را از خاتمی جدا کرد؟

تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۸۲۷۰۵

حذف نرم عارف توسط اصلاح‌طلبان آغاز شده و شواهد حکایت از این دارد که این بار معاون اول دولت اصلاحات بی توجه به آنچه تندروهای این جریان و رئیس دولت اصلاحات دنبال می کند، مسیر متفاوت‌تری را آغاز کرده است

به گزارش مشرق، «روحانی یادت باشه عارف باید باشه»؛ این شعارهای هوادارن مسرور و شادمان از پیروزی حسن روحانی در انتخابات ۹۲ بود که در مسیر خیابان ولیعصر(عج) تا میدان ونک همراه با عکس‌های محمدرضا عارف و روحانی سر داده می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عارف در ساعات پایانی انتخابات خرداد ۹۲ با نوشتن نامه‌ای سرگشاده از انتخابات انصراف داد و حالا هواداران و بخشی از اصلاح‌طلبان انتظار داشتند او در دولت روحانی، جایگاه بالایی را در اختیار بگیرد. عارف انصراف داده بود اما عنوان نکرده بود که به نفع چه کسی کنار می‌رود! شاید همین مسئله بعدها باعث شد که علی‌رغم همه آن شعارها و تلاش برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب، روحانی، اسحاق جهانگیری را به‌جای عارف برای معاون اولی خود ترجیح دهد!

علی‌رغم اینکه نام عارف برای پست‌های مختلفی همچون وزارت علوم، آموزش و پرورش و حتی وزارت ارتباطات مطرح می‌شد اما نه از او دعوتی برای حضور در دولت یازدهم به عمل آمد و نه عارف آن جایگاه‌ها را شایسته خود می دانست.

*انتقاد از سکوت عارفانه در مجلس دهم

عارف که در پی نامه رئیس دولت اصلاحات، با دلخوری از کرسی یازدهم ریاست جمهوری دست شسته بود خانه نشین نشد؛ او با دستور رئیس دولت اصلاحات شورای مشورتی، شورای راهبردی و احزاب اصلاح‌طلب را در قالب شورای عالی سیاست گذاری اصلاح‌طلبان را راه‌اندازی کرد و در راس آن نشست و در نهایت سال ۹۴، نماینده مردم تهران در مجلس شد اما علی‌رغم همه تلاش هایی که داشت نتوانست لاریجانی را شکست دهد و در راس پارلمان بنشیند.

عارف در مدت ۴ سالی که در مجلس شورای اسلامی بود حتی به جز یکسال که ریاست کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس را بر عهده داشت، نتوانست در راس دیگر کمیسیون‌های پارلمان بنشیند و صرفا در جایگاه ریاست فراکسیون امید مجلس ایفای نقش می‌کرد که البته اصلاح طلبان انتقادات زیادی به دلیل عملکردش و آنچه به تمسخر «سکوت عارفانه» تلقی می‌شد، متوجه او کردند.

پس از پایان مجلس دهم که اصلاح‌طلبان نخست ادعا می کردند اکثریت هستند و سپس تعدادشان از ۱۳۰ نفر بالاتر نمی‌رفت، اصلاح‌طلبان اکنون باید بار دیگر در انتخابات دوم اسفندماه سال ۹۸ کارنامه خود را در معرض عموم مردم برای رای گیری مجدد برای مجلس یازدهم قرار می‌دادند. عارف اما این بار برخلاف سال ۹۴ که سرلیست اصلاح‌طلبان بود، حتی نامزد هم نشد.

*تقابل تندروها و کندروهای جریان اصلاحات در ۲ اسفند

کش مکش‌ها در شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان، تقابل مشخص بین تندروها و معتدلین اصلاح‌طلب بود که در نهایت تندروها این شورا را وادار کردند که برای انتخابات دوم اسفندماه ۹۸ لیستی ارائه ندهد؛ از سوی دیگر حزب کارگزاران سازندگی و ۸ حزب معتدل دیگر دو لیست جداگانه برای انتخابات ارائه کردند که البته اقبالی از سوی مردم به این لیست‌ها صورت نگرفت.

پس از شکست ۳۰ بر صفر اصلاح‌طلبان به اصولگرایان در تهران بود که جلسات شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان به طور کامل تعطیل شد و پس از آن عبدالواحد موسوی‌لاری نایب رئیس این شورا طی نامه‌ سرگشاده از سمت خود استعفا کرد.

*استعفای معماگونه عارف و موسوی لاری از شورای عالی اصلاح‌طلبان!/ قهر سیاسی عارف از اصلاح‌طلبان

موسوی لاری در متن استعفای سرگشاده خود از شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان به عنوان نهاد اجماع‌ساز یاد کرده بود و نوشته بود، تا چند هفته دیگر عمر مجلس دهم به پایان می‌رسد و مجلس دیگر با حال و هوایی متفاوت پا به عرصه وجود می‌نهد. دولت فعلی نیز آفتابش بر لب پشت‌بام است و هر چه بود و هست به ماه‌های پایانی خود نزدیک می‌شود.

دو ماه پس از استعفای موسوی لاری، داوود محمدی دبیرکل انجمن اسلامی معلمان نیز اعلام کرد که محمدرضا عارف حتی زودتر از عبدالواحد موسوی‌لاری از ریاست شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان کناره‌گیری کرده است هرچند علیرضا خامسیان، مدیر روابط عمومی بنیاد امید ایرانیان به ایسنا گفته بود: «خبر استعفای عارف از شورای عالی سیاستگذاری صحت ندارد.»!

ماجرای استعفای موسوی‌لاری و عارف معماهای بسیاری دارد که سرگشاده بودن نامه استعفای موسوی لاری و تحویل نامه استعفا از سوی محمدرضا عارف به داوود محمدی عضو حقوقی شورای عالی سیاست گذاری اصلاح‌طلبان از جمله این معماها است چرا که استعفای ریاست یک جبهه یا حزب سیاسی فرآیندهای پیچیده‌ای دارد و باید توسط اعضا نیز مورد قبول واقع شود بنابراین استعفای عارف چیزی جز قهر سیاسی تلقی نمی‌شود.

*تشکیل ساز و کار جدید اصلاح‌طلبان و حذف بی‌صدای عارف

عملکرد دولت روحانی و مجلس دهم هرچند سبد رای اصلاح‌طلبان را به شدت کوچک کرده است اما جذابیت کرسی پاستور برای آنان آنقدر زیاد است که قادر نخواهند بود به راحتی از آن چشم پوشی کنند. از این این حیث با اینکه ساز و کار انتخاباتی و شورایی اصلاح‌طلبان از هم پاشیده شد بود اما باز به دستور مجمع روحانیون مبارز و رئیس دولت اصلاحات نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان برای انتخابات ۱۴۰۰ تشکیل شد.

نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان که اکنون با نام جبهه اصلاحات ایران شناخته می‌شود تفاوت چندانی با شورای عالی سیاست گذاری اصلاح‌طلبان ندارد. تفاوت بارز آن این است که در شورای قبل محمدرضا عارف بر کرسی ریاست می‌نشست و در این شورا بهزاد نبوی از چهره‌های با سابقه اصلاح‌طلب و عضو ارشد سازمان منحله مجاهدین انقلاب اسلامی.

*عارف مسیرش را از خاتمی جدا کرد؟

حذف نرم عارف توسط اصلاح‌طلبان آغاز شده و اما شواهد حکایت از این دارد که این بار معاون اول دولت اصلاحات بی توجه به آنچه تندروهای این جریان و رئیس دولت اصلاحات دنبال می کند، مسیر متفاوت‌تری را آغاز کرده است.

طبق اطلاعی که خبرنگار فارس کسب کرده است، بنیاد امید ایرانیان که محمدرضا عارف ریاست آن را بر عهده دارد فعالیت‌های انتخاباتی خود را در برخی از استان‌های کشور آغاز کرده و ستادهایی را راه‌اندازی کرده است و این نشان می‌دهد معاون اول دولت اصلاحات این بار عزم جدی‌تری برای ورود به انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ دارد.

قطعا تجربه نشان داده که بازی پیچیده و لاکپشتی جریان اصلاحات که در دورن اتاق فکرهای این جریان تدوین و تعیین می شود نه از اکنون بلکه شاید از یک هفته مانده به انتخابات قابل پیش‌بینی باشد.

منبع: فارس

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا انتخابات 1400 اصلاح طلبان اصلاحات محمدرضا عارف رئیس دولت اصلاحات فراکسیون امید مجلس اجماع ساز اصلاح طلبان انتخابات ریاست جمهوری 1400 مجلس دهم شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان وزارت ارتباطات مجلس یازدهم خیابان ولیعصر اسحاق جهانگیری انتخابات شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان رئیس دولت اصلاحات اصلاح طلبان محمدرضا عارف موسوی لاری مجلس دهم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۸۲۷۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فاکتور اشتباه و شیطنت آمیز اصلاح طلبان در خصوص شرایط امید در جامعه/ آغاز کنش‌های انتخاباتی رادیکال‌ها پس از عملیات تحریم!

جریان اصلاحات در حالی به نقد ساختاری می پردازد که خود بخش اصلی از عاملیت و ترک فعل‌ها بوده است.

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید

************

روزنامه‌های امروز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه در حالی چاپ و منتشر شد که خداحافظی با اقتصاد زیر زمینی، تولید زیر تیغ واردات یارانه ای، چالش ازسرگیری مذاکرات هسته‌ای و یک صندلی و چندین مدعی در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

برخی اصلاح طلبان در اقدامی مزورانه در حالی در رسانه های خود از تبدیل شدن امید در ایران به امری مناقشه آمیز سخن به میان می‌آورند که بررسی‌ها نشان می‌دهد ادعاهای آنان مبتنی بر پیمایش های دهه ۹۰ یعنی دولت مورد ائتلاف آنان می‌باشد.

آغاز این کنش‌ها با توییت سعید حجاریان تئورسین اصلاحات درباره «امید» در سیاست و جامعه آغاز شده است، روزنامه آرمان امروز نوشته است:

سعید حجاریان، تئوریسین و فعال سیاسی اصلاح طلب در توئیتی نوشت: به حفظ «امید» و نگه داشتن شعله شمع باور دارم ولی تؤامان «نقد» را شرط لازم هر گشایش و سخن ایجابی می‌دانم. این فعال سیاسی اصلاح طلب، اخیرا توئیتی منتشر کرده و در آن نوشته بود: «دولت سیزدهم و تفکر حاکم بر آن چماقی بود به بار شیشه مملکت؛ مسئله نرخ بنزین، «نور» حجاب و دیگر طرح ها و اقدام های در پیش هم ضربات مهلک تری هستند. تداوم این تفکر در دولت چهاردهم آخرین چماق است بر بار شیشه و دیگر چیزی باقی نخواهد ماند.

این روزنامه اصلاح‌طلب در ادامه نوشته است:

این سخنان وی با واکنشی را به همراه داشت که عنوان کرده بود دیگر بار شیشه‌ای نمانده که بخواهد حفظ شود. حجاریان در پاسخ به این نقد، توئیتی دیگر در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد و در آن نوشت: منتقدی مجرب نقدی بر این پست نگاشته و بیان کرده اند: «چیزی باقی نخواهد ماند» گزاره ای آخرالزمانی است؛ یعنی چیزی متصور نیست که برای حفظ اصلاح اش تلاش کنیم. پاسخ اینجانب: به حفظ «امید» و نگه داشتن شعله شمع باور دارم ولی تؤامان «نقد» را شرط لازم هر گشایش و سخن ایجابی می‌دانم.

بررسی‌ها در این رابطه بیانگر آن است که اصلاح طلبان با طرح این ادعا که ساختار جامعه ایران فاقد توان تولید و بازتولید امید شده است، تاکید می کنند، ساختارهای اصلی و مسلط که در جامعه ایران جاری است فرصت عاملیت را از بخش عظیمی از جامعه خصوصا نخبگان سلب نموده و برعکس نومیدی را می‌گستراند.

اصلاح طلبان همچنین با تاکید بر بررسی تغییرات جامعه، ضرورت بررسی سویه ها، مولفه ها، خواسته ها، مطالبات، تصورها و رفتارهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آن را مورد تاکید قرار داده و می کوشند وضعیت فعلی جامعه را «بی آینده»، «بی افق» و سراسر «تیره و تار» تصویر سازی کرده و از سوی دیگر نظام حکمرانی را مورد هجمه قرار دهند.

روزنامه اعتماد نیز در یادداشتی معنادار به پیمایش امید در جامعه پرداخته و می‌نویسد:

امید در ایران به امری مناقشه‌آمیز و پرابلماتیک و مساله اجتماعی مبدل شده است، امید در ساختار اجتماعی باید تولید ‌و بازتولید شود اکنون ساختار جامعه ایران فاقد توان تولید و بازتولید امید شده است، ساختارهای اصلی و مسلط که در جامعه ایران جاری است فرصت عاملیت را از بخش عظیمی از جامعه خصوصا نخبگان سلب نموده و برعکس نومیدی را می‌گستراند. در دهه اول هزاره سوم شاخص نیکبختی در ایران از صد کشور پنجاه و چهار بوده و اکنون به هفتاد تنزل یافته است.

در ادامه این یادداشت آمده است:

شوربختانه در پیمایش‌های متعدد ملی دیگری نیز تایید شده است، ازجمله در پیمایش ملی سرمایه اجتماعی (۱۳۹۵) که پنداشت‌های مردم در حوزه مولفه‌های سرمایه اجتماعی را ارزیابی نموده است، نشان می‌دهد که ۸۰درصد مردم درخصوص موفقیت نظام در حل مشکلات ارزیابی در حد کم و خیلی کم داشته‌اند و تنها یک درصد در حد زیاد و خیلی زیاد امید به توان نظام در حل مشکلات داشته‌اند. یا در شاخص ارزیابی نسبت به روند آینده جامعه در سه قلمرو رفاه، وحدت و همدلی و فقر یافته‌های امیدبخشی حاصل نشده است.

اصلاح طلبان با تاکید بر بررسی تغییرات جامعه، ضرورت بررسی سویه ها، مولفه ها، خواسته ها، مطالبات، تصورها و رفتارهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آن را مورد تاکید قرار داده و می کوشند وضعیت فعلی جامعه را «بی آینده»، «بی افق» و سراسر «تیره و تار» تصویر سازی کرده و از سوی دیگر نظام حکمرانی را مورد هجمه قرار دهند.
اصلاح طلبان در حالی مدعی پیمایش ها در خصوص شرایط ناامیدی در جامعه هستند که این پیمایش ها در بازه زمانی ۳ دهه گذشته به ویژه دهه ۹۰ بوده که از قضا جریان اصلاحات خود بخش مهمی از سیاستگذاری و روند اجرایی کشور هم در دولت اصلاحات و هم به انحای دیگر در دولت روحانی بر عهده داشته است.

این موضوع زمانی اهمیت می یابد که در یابیم جریان اصلاحات در حالی به نقد ساختاری می پردازد که خود بخشی از این ساختار و شرایط مورد ادعای آنان در حقیقت بخشی از عاملیت و ترک فعل های آنان بوده است.

اصلاح طلبان همچنین بدون اشاره به کاستی ها و انتقادات وارده به دولت های مختلف در پیگیری برنامه های توسعه، معطل نگاه داشتن کشور به دلیل مذاکرات خارجی و ...بوده اند که حتی عالی ترین مقامات کشور نیز انتقاداتی به عدم پیشرفت در دهه ۹۰ مطرح کرده و نسبت به تعلل ها، کم عملی ها و بی عملی ها انتقاد کرده بودند. این در حالی است که این بخش از اصلاح طلبان تلاش دارند طی یک کنش سیاسی- رسانه ای اقدام به فاکتور کردن کم کاری ها به نام حاکمیت می باشند، هدف از این اقدام فضاسازی خاص برای حضور در عرصه انتخابات پس از تحریم آن است.