قادر آشنا: مساله تعیین حریم تئاترشهر، حل میشود
تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۹۲۷۱۰
مجموعه تئاترشهر بهعنوان قلب تپنده هنرهای نمایشی کشور سالهاست میزبان هنرمندان بنام و جریانسازان فرهنگ و هنر کشور و استقبالکننده از مخاطبانی است که تصمیم گرفتهاند تا دقایقی و ساعاتی از زندگی خود را در همراهی و همدلی با این هنر پویا، زنده، جریانساز و فرهنگساز سر کنند.
در کنار این نکات مثبت، قریب به یک دهه است از سوی هنرمندان مسئله تعیین حریم تئاترشهر با فراز و فرودهای مختلف در راستای امنیت روانی و روحی خانوادهها و هنرمندانی که در این محیط رفتوآمد میکنند، همچنین احترام گذاشتن به شخصیت و حرمت هنر در کنار افرادی که هنجارهای اجتماعی را بهسادگی هرچه تمامتر در قالب خریدوفروش مواد مخدر، یا دعواها و نزاعهای خیابانی که گاه به اسلحه گرم نیز ختم شدهاست به خطر انداختهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اتفاقات و رویدادهای ریز و درشتِ تلخ پیرامون این محیط شیرین و میزبان تولیدات هنری هنرمندان عرصه تئاتر کشور کم نیست و پیشاز این بارها گفتهشده اما طی یکسال گذشته و در سایه کاسته شدن از فعالیت هنرمندان بهسبب شیوع ویروس کرونا شاهد اوج گرفتن بزهکاریها، دعواها و نزاعهای خیابانی و خریدوفروش مواد مخدر اینبار به شکل علنیتر در محیط پیرامونی مجموعه تئاترشهر بهویژه در محوطه پارک دانشجو هستیم.
رویداد و اتفاقی که نهتنها شأنیت و جایگاه این هنر فرهنگساز را زیر سوال برده که امنیت روحی و روانی خانوادهها و مخاطبان این هنر و هنرمندان را نیز با اما و اگرهای فراوانی مواجه ساخته است. طوری که طی پاییز و زمستان ۱۳۹۹ بارها از سوی هنرمندان بنام عرصه تئاتر درباره تعیین حریم این مجموعه صحبتهای متعددی صورتگرفته است و نشستهای مختلفی میان قادر آشنا مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ابراهیم گلهدارزاده مدیر مجموعه تئاترشهر، سیدمجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ با مسئولان، متصدیان و دستاندرکاران شهرداری ناحیه، منطقه و در نگاهی کلانتر شهرداری تهران صورت گرفته است.
ماجرای ساده تعیین حریم تئاترشهر و حصار کشی آن بعد از جلسات و گفتوگوهای یادشده میان مدیران عرصه تئاتر کشور و دستاندرکاران حوزه شهرداری، زمانی شکلی بغرنج به خود گرفت که دو فیلم در فضای مجازی با محتوای توهین مستقیم به قادر آشنا مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مقایسه او با ترامپ (رییس جمهوری پیشین آمریکا) بر سر مسئله تعیین حصار و دیوارکشی اطراف مجموعه تئاترشهر منتشر شد.
انتشار این فیلمها زمانی بار تلختری به خود میگیرد که افرادی مانند مهندس محسن هاشمی، احمد مسجد جامعی و دکتر محمدجواد حقشناس تنها به عنوان تعدادی از نمایندگان شورای شهر تهران که دستی گرم بر آتش فعالیتهای فرهنگی و هنری در کشور دارند نیز در برابر این فیلمها سکوت کردند. در این میان فردی مانند دکتر حقشناس حدود یک دهه پیش برای نخستینبار در قامت فعالیتهای فرهنگیهنری لزوم تعیین حریم مجموعه تئاترشهر و حصارکشی این مجموعه برای را یادآور شده بود.
از سوی دیگر انتشار این فیلمها با وجود ناراحتی برای مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با طرح شکایت و دعوی او مواجه نشد و او کماکان تاکید دارد مسئله سادهای مانند تعیین حریم مجموعه تئاترشهر را میتوان در قامت تعامل و گفتوگو حتی با منتقدان این مساله دور یک میز به شکلی رودررو به گفتوگو و مناظره گذاشت.
گفتوگوی خبرنگار فرهنگی ایرنا با قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره لزوم تعیین حریم تئاتر شهر، اتفاقات و مسیرهایی که تا این لحظه برای تحقق این رویداد پشت سر گذاشته شده میخوانید.
میراث گرانبهایی در اختیار ماست
آشنا در آغاز این گفتوگو و در پاسخ به اینکه چرا مسالهای به این سادگی تا به این حد بغرنج شده است به خبرنگار ایرنا گفت: در ابتدا نیز از نظر ما موضوع بسیار جزئی بود. ولی امروز بسیار اینموضوع مهم شده است. چرا میگویم جزئی بود و چرا مهم شدهاست؟ جزئی از این منظر است که یک ساختمانی داریم منحصربهفرد. مالک آن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بهرهبرداران نیز خودش است. زمانی به یک دلیلی درست یا غلط نردههای دور آن را برداشتند. این ملک در حال حاضر درحال از بین رفتن است بحث ما این بود که صرفاً برای جلوگیری هر چه سریعتر از نابودی کامل آن نردهها را بهجای خود بازگردانیم.
وی تاکید کرد: این مسأله بههمین اندازه بسیار جزئی است و اصلا کار سختی نیست ولی متأسفانه انجام این کار به حوزه مسائل سیاسی، انتخابات، توهین و ایندست از موارد کشید. نخست باید بدانیم چرا به سمت تعیین حریم رفتیم و چرایی مسئله برای ما اهمیت پیدا کرد؟ پاسخ آن ساده است. نخست آنکه این ملک و این ساختمان جزو ساختمانهای ویژه است. مانند تالار وحدت، مانند موزه هنرهای معاصر، مانند مجموعه نیاوران، مانند سعدآباد، مانند ارگ و... و این ساختمان در حال حاضر و درحال از بین رفتن است.
دیوارههای آن را میکنند. روی آن یادگاری مینویسد. ببینید چقدر شمارهتلفن و یادگاری روی این دیوار نوشته شدهاند و هر وقت اینها را میبینم احساس میکنم تیر به قلبم میکند چراکه میبینم میراث گرانبهایی در اختیار ماست و اصلا به آن توجه نمیکنیم. گاهی دوستان میگویند در فلان کشور فلان چیز برداشته شد. چرا ما میگوییم در فلان کشور؟ چرا نمیگوییم در پارک لاله، موزه هنرهای معاصر نرده دارد و با تمام این تفاسیر مردم در آن رفتوآمد دارند حضور پیدا میکنند. چرا تالار وحدت را نمیگوییم؟
مدیر تئاترشهر برای سوار شدن به ماشین باید با مامور حراست برود
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید چندباره نسبت به این موضوع که این ملک درحال از بین رفتن است تصریح کرد: معتادهای متجاهر وضعی را آنجا درست کردند غیرقابلتوصیف. مجبورم که اینگونه بگویم، هرچند تلخ. صبحها که ما آنجا میرویم بوی متعفن ادرار و مدفوع همان معتادان حال انسان را بههم میزند. هر کسی که از آنجا رد میشود لعن و نفرین میکند که آیا این محیط متولی ندارد؟ آیا متولیان آن توانایی مدیریت آن را ندارند؟
وی ادامه داد: درهای این مجموعه بسیار منحصربهفرد است. اما کنار آن آتش روشن کردند. کنار دیوارههای آن آتش روشن کردهاند. از طرف دیگر دستفروشها آنجا ورود پیدا کردند. خریدوفروش مواد مخدر، چاقوکشی، عربدهکشی و چه و چه و چه... مدیر تئاترشهر ساعت ۹ شب میخواست برود که سوار ماشینش بشود همکار حراست به او میگویند باید با او بیایند چراکه اینجا ناامن است.
آشنا با اشاره به آنکه این همان حالت روانی و ناامن است برای هنرمندان و مخاطبانی که برای دیدن آثار هنری به این مجموعه میآیند یادآور شد: هنرمند میخواهد آنجا تمرین کند و اثرش را اجرا ببرد. بیرون آن دعوا و تعقیب و گریز است و آن فرد میدود میرود درون سالنهای ما، حال ما باید به دنبال آن فرد خاطی باشیم ببینیم داخل سالن چهارسو، سایه، قشقایی و یا سالن اصلی رفته است. رفته بارهای مسئله اتفاق افتاده است. اراذل و اوباش دادوفریاد میکنند و وارد تئاترشهر میشود و اطراف این مجموعه یقهگیری و زورگیری میکنند. نگاه ما از این منظر است که دنبال تعیین حریم هستیم. تا بتوانیم امکانی را فراهم کنیم تا هنرمندان و مخاطبان واقعی هنر تئاتر از هر حیث با حضور در این مجموعه هنری احساس امنیت و آرامش کنند.
هرکُنش و اقدامی باید با فرهنگ آن کشور هماهنگ باشد
این مدیر هنری با اشاره به آنکه بعد از این توضیحات باید گفت ما بهعنوان مالک و بهرهبردار این مجموعه (تئاترشهر) آنجا ذینفعانی داریم که هنرمندان هستند افزود: جامعه هنری سالیان سال است به ما میگویند وقتی میآیند و در این چارچوب قرار میگیرند مهمترین اولویتشان آن است که این فضا، فضای هنرمندانهای باشد تا بتوانند با همکاران خود در کمال آرامش و امنیت صحبت کنند و مراوده داشته باشند و در این بین کسی نباشد که یقه آنها را بگیرد.
وی ادامه داد: همهجا وقتی بلیت میگیریم و وارد میشویم مثلاً در مجموعه تالار وحدت، وقتی مخاطبان وارد میشوند آیا آنها از جامعه جدا شدهاند؟ یا هنرمندان حاضر در این مجموعه از جامعه جدا شدهاند؟ به هیچ وجه. تعیین حریم فضای هنری باعث میشود مخاطب و هنرمند با فراغ بال کار را ببینند و اجرا کنند. در ادامه هر دو با امنیت و آسایش روانی محیط هنری را ترک میکنند.
هرکُنش و اقدامی باید با فرهنگ آن کشور هماهنگ باشد. متاسفانه باید اعتراف کنیم نتوانستهایم این فرهنگ را ایجاد کنیم که اگر ما دیواری محافظ از یک مجموعه ثبتشده در میراث ملی را برداریم، مردم نیز به آن احترام میگذارند. نتوانستهایم این فرهنگ را جاری و ساری کنیم و امروز شاهد از بین رفتن این مجموعه گرانبها و ثبتشده در میراث ملی کشورمان هستیم. حال که به این توفیق نرسیدهایم نمیتوانیم دست روی دست بگذاریم و بگوییم باید فرهنگسازی شود. شاید تا آن زمان اتفاقاتی بیفتد که دیگر جبران آنها غیر قابلانجام باشد.
ما نمیخواهیم دیوار برلین بکشیم و آن را تا ثریا بالا ببریم!
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تکرار کرد: برای تعیین حریم و رسیدن به آن آرامش و امنیتی روحی و روانی که به آن به عنوان یک اصل خدشهناپذیر اشاره کنم، هنرمندان نیز از ما برای تحفف این مهم خواستی جدی داشتند. استاد بزرگ تئاتر ایران، استاد علی نصیریان، دیگر بزرگان تئاتر کشور دکتر قطبالدین صادقی، استاد اکبر زنجانپور، استاد رضا بابک، دکتر مسعود دلخواه، دکتر محمدرضا حاکی، استاد امیر دژاکام و بسیاری دیگر وقتی آنها چیزی از من میخواهند، من مدیر که مالک این مجموعه تحت نظر وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی هستم نباید پاسخی به آنها بدهم؟
وی یادآور شد: کارشناسان ما هم میگویند نیاز اصلی برای حفظ این مجموعه تعیین حریم و دیوارکشی است. مخاطبان ما نیز چنین مطالبهای از ما دارند. نکته بعدی به اصحاب رسانه بازمیگردد. آنها زبان گویای جامعه هنری هستند. همه آنها نیز از ما این را میخواهند که چرا کاری نمیکنید؟ پس این یک خواست عمومی است. ما که اینجا نمیخواهیم دیوار برلین بکشیم و آن را تا ثریا بالا ببریم. میخواهیم یک نردهای برای حفاظ و محافظت و حضور افرادی که عمیقاً به هنر ایمان دارند را برای این مجموعه هنری فراهم کنیم که هنرمندان و سالنهای ما و کلا این محوطه هنری در امنیت و آرامش باشد و به معنای واقعی بازتاب دهنده روح و فضای محیط هنری باشد.
میخواهیم کاری کنیم وقتی کسی از آن ور دنیا نیز آمد بگوید که آنها نیز به سرمایههای ملی و هنری خود توجه دارند. مطمئن باشید هر کسی از خارج از کشور به این مکان بیاید حتما مدیریت آن را زیر سوال میبرد. که آنها چه مدیرانی هستند که این بنای تاریخی آن هم با این شناسنامه ثبت شده و شناخته شده در جهان - کافی است نام مجموعه تئاترشهر تهران را در تمام موتورهای جستجو بینالمللی جستجو کنید - در حال از بین رفتن است و به آن توجه نمیکنند. آنها فکر میکنند که ما نمیفهمیم و این توهین مستقیم به ماست.
تشریح چگونگی پیمودن مسیر تحقق تعیین حریم مجموعه تئاترشهر، از شهرداری تا وزارت میراث
آشنا درباره چگونگی پیمودن مسیر برای تحقق خواسته مدیریت تئاترکشور، جامعه هنرمندان و مخاطبان شان که همان تعیین حریم و حصارکشی اطراف مجموعه تئاترشهر گفت: ما به عنوان ادارهکل هنرهای نمایشی اول در سیستم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با معاون محترم وزیر، مجموعه دوستان و کارشناسان به این جمعبندی رسیدیم که تنها راه در حال حاضر ایجاد نرده و حفاظ است. همان نردههایی که بوده را احیا کنیم. این فعالیت درونسازمانی ما بود.
وی ادامه داد: در اقدامات برون سازمانی ما که شهرداری باشد، با شهردار ناحیه؛ شهردار منطقه و مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران جلسه گذاشته، گفتگو کرده و به یک جمعبندی رسیدیم که نیاز تئاترشهر است و باید از آن حفاظت شود. جلسه دومی برگزار شد و طی آن میگذاشتیم که درواقع حوزه شهرداری آقای مهندس مصطفی کاظمی مشاور و مدیرکل دفتر شهردار تهران را دعوت کردیم و در جلسه حضور پیدا کردند. بهاتفاق وی بازدید میدانی نیز صورا گرفت. در نتیجه تمامی این نشستها با مسئولان شهری همگی اتفاقنظر داشتند که از این ملک باید به بهترین نحو ممکن محافظت به عمل آید.
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: خصوصاً شهرداری ناحیه و منطقه که در این حوزه حضور فعال دارند و روزانه تمامی این آسیبها و بسیار بیشتر از آنرا رصد میکنند و میبینند جملگی کارشناسان خبره و ارشد مجموعه شهرداری هستند. من هم مدیرکل تخصصی هستم و باید نظر بدهم. شهردار ناحیه و منطقه تنها ناظران و مدیران ارشد این مجموعه شهری هستند که دارند این ناملایمات را رصد میکنند و آنها نیز همراه هستند.
گام بعدیای که انجام دادیم با وزارت میراث فرهنگی و گردشگری وارد گفتوگو شدیم. این ملک ثبتشده ملی است. در دنیا وقتیکه نام تئاترشهر تهران را جستوجو کنند متوجه میشوند که این یک محیط هنری ثبتشده بهعنوان یکی از میراث فرهنگ و هنر و تمدن ایرانزمین در حوزه نمایش است. وقتی هیچ کدام از تلاشهایمان پاسخ نداد، گفتیم شما بگویید که ما باید برای این مسئله چه کار کنیم؟ با محمدحسن طالبیان معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با دکتر حسینی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به اتفاق مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران با مدیران مربوطه و مدیران جلسه گذاشتیم و بهاتفاق صورتجلسه و صحبتها ضبط شدهاست و خروجی همه آنها این است که باید بهسرعت باید این کار را انجام دهیم. پس چرا این کار انجام نمیپذیرد؟
تمام کسانی که به من توهین کردند را میبخشم
آشنا گفت: تعیین حریم و حفاظ کشی مجموعه تئاترشهر حرف یکشبه من مدیرکل نیست که از خواب بیدار شده باشم و یگویم که چنین نیازی وجود دارد و باید آن را انجام داد. ترتیبی را برای اجرای کار در نظر گرفتیم و این مسئله نیز تا آنجا که شرحش رفت پیش رفتهاست. ناگهان متوجه میشوم که دوستان در شورای شهر نظر مخالف دادهاند.
وی ادامه داد: اولاً من از شهرداری و آراء نمایندگان تهران تشکر میکنم. آنها نیز در حوزه وظایف خود زحمت کشیدهاند و در حال خدمت به مردم هستند و برای من قابلتقدیر و احتراماند. آن دوستان و عزیزان نکاتی فرمودند که نمیخواهم جواب بدهم. اگر قصدم از این گفتوگو پاسخ دادن بود آن زمان که آن فیلمها پخش و توهینها انجام ش پاسخ میدادم.
از من خواسته شد که جواب دهم و شکایت کنم اما گفتم این کار را نمیکنم. من یک تار موی دوستانی که من را با ترامپ مقایسه کردند و به من توهین کردند را با هزاران ترامپ عوض نمیکنم. حاضرم نیستم به آنها بیاحترامی کنم. آنها نیز مانند من فرزندان همین مملکت و همین آبوخاک و نماینده مردم تهران هستند. اما بهتر این بود وقتی درباره یک موضوع صحبت میکنیم و نقدی داریم ابتدا با آن افراد به گفتوگو بنشینیم.
عضو شورای سیاستگذاری جشنواره تئاتر فجر با اشاره به آنکه به هر دلیل آن جلسه و گفتوگو صورت نگرفت و به حای آن دو فیلم ساخته شد خاطرنشان کرد: این از مشکلات کشور است. وقتیعادت به گفتوگو نداریم و صحبت برای نقد نداریم به همدیگر توهین میکنیم این عیب کلی است که باید برطرف شود. این فقط آرزوی من است و تمام کسانی که به من توهین کردند را میبخشم و دیگر به آنها اصلا فکر نمیکنم.
آشنا در این ادامه خاطرنشان کرد: بعید میدانم شورای شهر در جریان این بیانیه و این فیلمها نباشد. چون با آرم شورای شهر بود. من آدمهای بزرگی را در شورای شهر میشناسم و میدانم حتی اگر مخالف باشند مرام آنها و روششان توهین کردن نیست. بلکه گفتوگو است. به این یقین دارم برای همین بعید میدانم که این اتفاق از طرف شورای شهر باشد.
وی ادامه داد: حتی اگر آن اقدامات از طرف شورای شهر هم باشد- که بازهم تاکید میکنم بعید میدانم!- پاسخی نمیدهنم. من روزی رفتم جانم را کف دستم برای همین آب، همین خاک، همین مردم و همین سرزمین گذاشتم که راحت باشند و زندگی کنند. باز هم اگر اتفاقی بیفتد حاضرم جانم را بدهم تا همین آدمها که توهین کردند در کمال آرامش و امنیت زندگی کنند.
آیا واقعاً تعیین حریم و حصارکشی مجموعه تئاترشهر جزو معضلات کلانشهری است؟
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: هر چیزی باید با فرهنگ خودش منطبق باشد به عنوان نمونه اگر موضوع وارداتی باشد و فرهنگش وارد نشود، اگر صادراتی باشد و فرهنگ صادر نشود کار بهجایی نمیرسد. اینکه بگوییم ما تئاترشهر را داریم و میتوانیم همینطور آن را اداره کنیم میگویم خیر و نباید اینگونه باشد. اگر این واقعاً راهحل است بروند موزه هنرهای معاصر که در پارک لاله است، نردههایش را بردارند. به صلاح نیست که این کار را کنند. تالار وحدت، مجموعه نیاوران، سعدآباد، چند جا را مثال بزنم در کشور که ورود و خروج آن مشخص است. حافظیه و سعدیه در شیراز و بسیاری نقاط دیگر که میتوان مقال آنهرا به میان آورد.
پردیس تئاتر که خود شهرداری متولی آنست آیا محوطه دارد یا خیر؟ آیا حریم دارد یا خیر؟ این مجموعه بهتازگی نیز ساختهشده است. پس حرف ما حرف بیربطی نیست و نگاهمان نیز بهدنبال گروکشی نیست. میگوییم این ساختمان منحصربهفرد که بهعنوان نمونه در کشور وجود دارد باید مورد حفاظت و حراست قرار گیرد، نه قصد داریم تا آن را از مردم جدا کنیم و نه هنرمندان افرادی جدا از خود مردم هستند که چنین خواستهای داشته باشند. ما حفاظت میکنیم تا هنرمندان بهراحتی بیایند و بروند و از این محیط استفاده کنند. این حرف اول و آخر ماست.
آشنا گفت: خواهش میکنم و درخواست دارم اینموضوع را در قالب نشستی تخصصی، فضای کارشناسی و گفتوگو محور حل کنیم. موضوع آنقدر جزئی است که شورای شهر که نگاهش به مباحث کلان شهر است نباید خود را وارد این مسائل کند. آیا واقعاً تعیین حریم و ایجاد حصارکشی کنار مجموعه تئاترشهر جزو معضلات کلانشهری است؟ این را متوجه نمیشوم. وقتی مصداقش در این کشور هزار کار وجود دارد آیا موضوعی است که پای شورای شهر وسط بیاید؟ اینقدر این کار بزرگ است که شورای شهر حضور پیدا کند؟ من این کار را در حد شهردار ناحیه میدانم.
وی ادامه داد: کار بسیار سادهای است. ملکی دارد از بین میرود. خواست و مطالبه عمومی آنست که از آن محافظت شود. پس این کار را انجام میدهیم. بنابراین من وظیفهام را انجام داده و میدهم و اصرار دارم بر این کار که انجام شود. چون خواست مخاطبان من است. من باید امنیت و آرامش هنرمندان و مخاطبان هنری را فراهم کنم. اگر موفق شدم خدا را سپاسگزارم. انجام این کار اعتباری برای کشور است.
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: مطمئنم با درایت و شناختی که از مهندس حناچی (شهردار تهران) سراغ دارم، این مساله به سادگی قابل حل است.
آشنا با بیان آنکه آشنایی و شناخت او از مهندس حناچی به سالهایی دور و زمانی که او معاون دانشجویی و فرهنگی دانشگاه تهران بود بازمیگردد یادآور شد: به کارشناسی و نگاه دقیق او ایمان و باور دارم. همچنین آقاییان هاشمی، مسجد جامعی، حق شناس و.. همه اینها از بزرگان حوزه فرهنگ و هنر هستند. یادم است صورتجلسهای را میخواندم که آقای حقشناس در آن جلسه حضور داشت. این مساله مربوط به چند سال پیش است که وی تاکید داشت اینموضوع تعیین حریم و حفاظ کشی دور محوزه تئاترشهر باید انجام شود. امیدوارم با درایت دوستان در شورای شهر این مسئله را حل کنیم و کار را کنش و واکنشی نگاه نکنیم.
مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان تاکید کرد: با شناختی که از شهردار دارم همچنین درایتی که در بین شهردار منطقه و کار کارشناسی آنها سراغ دارم، ایمان دارم که این مسئله حل خواهد شد. هنوز هم تاکید میکنیم این مساله آنقدر جزئی است که نباید کار به نهاد وزارتی یا شورای شهر کشیده شود.
برچسبها پیروز حناچی شهرداری تهران تئاتر تئاتر شهر قادر آشنا اداره کل هنرهای نمایشیمنبع: ایرنا
کلیدواژه: پیروز حناچی شهرداری تهران تئاتر پیروز حناچی شهرداری تهران تئاتر تئاتر شهر قادر آشنا اداره کل هنرهای نمایشی اخبار کنکور حال از بین رفتن هنرمندان و مخاطبان تعیین حریم تئاتر مجموعه تئاترشهر میراث فرهنگی تعیین حریم توهین کردند میراث فرهنگ فیلم ها تالار وحدت شهر تهران قادر آشنا شورای شهر یادآور شد آن ها نیز گفت وگو نرده ها ثبت شده حق شناس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۹۲۷۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبدیل افکار خاموش ذهن به گفتار| ابزاری که اندیشه را واژه میکند!
خبرگزاری علموفناوی آنا- هدا عربشاهی: استفان هاوکینگ، اخترفیزیکدان و ریاضیدان انگلیسی که بیشاز هرچیز بهدلیل مطالعاتش درباره سیاهچالهها شناخته میشد، از اواخر میانسالی بهطرز روبهرشدی برای برقراری ارتباط با دیگران با مشکل مواجه شد. آتروفی عضلانی نخاعی پیشرونده، بیماری حادی که در سن ۲۱ سالگی به او حملهور شد علاوهبر فلجی ماهیچههای مورد نیاز برای راهرفتن و نوشتن، بهتدریج عضلاتی را که در صحبتکردن نقش دارند درگیر کرد بهطوریکه او سالها فقط با انقباض ماهیچههای گونه و انتقال این حرکات ازطریق حسگرهای فروسرخ به رایانه، توان نوشتن و صحبتکردن داشت. اما زمانیکه او به سن ۷۱ سالگی رسید، قدرت ماهیچههای گونهاش هم به مرور تحلیل رفت و بهاینترتیب، یکی از پویاترین ذهنهای علم قادر بود فقط یک کلمه در دقیقه بنویسد. ازاینرو، سال ۲۰۱۳ شرکت آمریکایی اینتل، پیشگام در فناوریهای تراشه و سامانههای رابط کاربری، دستگاه جدیدی ساخت که به این دانشمند اجازه میداد هر ۶۰ ثانیه ۵ تا ۱۰ کلمه بنویسد و حرف بزند. این سامانه که برپایه فناوری تشخیص چهره بود نهفقط حرکات عضلات گونه، که حرکات دهان و ابروها را هم ثبت میکرد و بهاینترتیب، هاوکینگ میتوانست از آن برای انتخاب حروف روی صفحه نمایشگر رایانه، نوشتن واژهها و عبارات و تبدیل آنها به صدای الکترونیکی استفاده کند. اگر امروز این فیزیکدان انگلیسی زنده بود شاید میتوانست به استفاده از نمونههای اولیه دستگاههایی که به مدد هوشمصنوعی افکار را میخوانند و آنها را به کلمات تبدیل میکنند برای برقراری ارتباط با سرعتی بیشتر امیدوار باشد.
هوشمصنوعی سکوت ذهن را میشکند
از سال ۲۰۱۹ گروهی از دانشمندان دانشگاه کلمبیا در کانادا به سرپرستی پژوهشگر ایرانی، نیما مسگرانی، با کمک هوشمصنوعی گامهای رو به جلویی را برای تحقق رویای امکان تبدیل افکار خاموش ذهن به گفتار برمیدارند. به اعتقاد این دانشوران، آنچه که درحالحاضر قدمهای نخستین خودش را میپیماید ظرف یکدهه آینده به واقعیتی دردسترس تبدیل خواهد شد. تیم نیما مسگرانی مشغول توسعه الگوریتمی است که بااستفاده از هوشمصنوعی و استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرام قادر است سیگنالهای مغز را به کلمات گفتاری تبدیل کند.
همچنین یکسال پیشاز آغاز این پروژه، یعنی سال ۲۰۱۸، گروهی از دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه تورنتو، سامانهای را توسعه دادند که امکان بازآفرینی تصویر ذهنی را روی صفحه نمایشگر میسر میکرد. این سامانه زمانی مفید است که شخصی بخواهد چهرهای را تشخیص دهد که در ذهنش واضح است، اما قادر به توصیف آن برای کارشناسان تشخیص چهره یا کشیدن آن روی کاغذ نیست و با کمک این سامانه و به لطف اسکن افکار، بازنمایی آن چهره امکانپذیر میشود. آزمایش این پژوهشگران، نمونهای از افرادی را شامل میشد که عکسی از صورت انسانی به آنها نشان داده شده بود و هنگام انجام الکتروآنسفالوگرام آنها باید درباره تکتک جزییات چهره فردی که تصویرش را دیده بودند فکر میکردند و همزمان، دستگاه ثمره آن افکار را روی صفحه نمایشگر میکشید و بازنمایی میکرد. درنهایت چهره شخص در عکس بهطور کامل روی نمایشگر ظاهر میشد.
اما نیما مسگرانی، سرپرست گروه پژوهشگران دانشگاه کلمبیا در این تحقیقات بر ابزار خاصی بهنام «ووُکدر» بهمعنی «رمزگذار صوت» تکیه کرد. این دستگاه قادر است هر سیگنال صوتی را بهصورت کدهایی رمزگذاری کند. الگوریتمهایی با قابلیت یادگیری جملات و داستانهای کوتاه و بازتولید کلمات و گفتارهای خاص در این دستگاه نصب شدهاند. این همان فناوری است که به سامانه دستیار صوتی الکسا محصول آمازون و سیری محصول اپل اجازه میدهد که به سوالهای کاربران پاسخ صحیح ارائه دهند. این مطالعه دادههایی را از پنج بیمار مبتلا به صرع درحالیکه تحت جراحی مغز و اعصاب بودند جمعآوری کرد. در مغز این بیماران یک سری الکترود کاشته شده بود که به دانشوران اجازه داد همانطورکه بیماران به داستانهایی که چهار نفر مختلف تعریف میکردند گوش میدادند اندازهگیریهای الکتروکورتیکوگرافی جامعی انجام دهند. هر ضبط عصبی حداکثر ۳۰ دقیقه طول کشید.
پساز جمعآوری دادهها، دستگاه رمزگذار صوتی امواج مغزی تولیدشده در قشر شنوایی را خواند و از آنها برای تبدیل آنچه که مغز شنیده بود به گفتار استفاده کرد. سپس صدای تولیدشده با سامانه هوشمصنوعی از هرگونه اصوات مزاحم پاک و درنهایت، دادهها برای شنوندگانی بیرون از این آزمایش پخش شد. بهگفته نیما مسگرانی، شنوندگان تا 75 درصد مواقع توانستند صداها را بفهمند و تکرار کنند که در مقایسه با تلاشهای قبلی بهطور متوسط بینظیر است. او همچنین پیشبینی میکند که این فناوری دستکم تا یک دهه آینده در سطح جهانی در دسترس خواهد بود و هرچند امکان انجام اندازهگیریهای الکتروکورتیکوگرافی (در تماس مستقیم با کورتکس مغز) محدود است، اما بههررو، این آزمایش میتواند پایه و اساس تبدیل افکار انسان به گفتار باشد. گام بعدی، اصلاح الگوریتمها است تا بتوانند کلمات و جملات پیچیده را رمزگشایی کنند، تاحدیکه این فناوری در آینده، واقعا بتواند به نقطه عطفی تبدیل شود که نهفقط در زندگی روزمره، که برای رفاه بیمارانی که بهدلیل بیماریهای تخریب نورونی و آسیبهای مغزی نمیتوانند صحبت کنند هم مفید باشد.
الگوریتمی برای تبدیل فعالیت مغزی به جملات
پساز مطالعات سال ۲۰۱۹ دانشمندان دانشگاه کلمبیا، گروهی از پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در سال ۲۰۲۰ الگوریتمی را توسعه دادند که قادر است امواج مغزی را پردازش و آنها را به جملات معنادار تبدیل کند. براساس دادههای این محققان که در نشریه تخصصی نیچر نوروساینس منتشر شده است، میانگین میزان خطای این مدل برابر با ۳ درصد است. جوزف ماکین، متخصص یادگیری ماشین در این پژوهش میگوید: «واسطهای ذهن و ماشین موفقیت محدودی در رمزگذاری فعالیتهای عصبی نشان میدهند و قادر به رمزگشایی قطعات کلمات یا جملات خاص ساده هستند.» کار ماکین و گروهش با مشارکت چهار داوطلب شروع شد که در مغز آنها هم الکترودهایی برای نظارت بر تشنجهای صرع کاشته شده بود. از داوطلبان خواسته شد تا حدود ۵۰ جمله مختلف را چندبار با صدای بلند بخوانند: جملات سادهای چون «تینا ترنر یک خواننده پاپ است» یا «آن دزدها ۳۰ جواهر را دزدیدند». و همزمان دانشمندان فعالیت مغز آنها را ثبت کردند. سپس الگوریتم هوشمصنوعی که برای تبدیل سیگنالهای مغز به نمایشهای انتزاعی، در قالب رشتههای عددی طراحی شده بود، این دادههای جمعآوریشده را پردازش کرد. در مرحله بعد، این رشتههای عددی را کلمه به کلمه رمزگشایی کرد تا جملات تولید شوند. درطول مرحله آزمایش، سامانه ابتدا جملات بیمعنی تولید میکرد، اما زمانیکه «یاد گرفت» کدام جملات به کدام رشتهها متصلاند و کدام کلمات بیشتر با هم ظاهر میشوند، نتایج بهبود یافت. هرچند دقت تشخیص از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما بهطور متوسط فقط در ۳ درصد جملات خطا شناسایی شد.
انتهای پیام/