به نقل از «ایران آنلاین»

از هر هزار نفر یک تا ۳ نفر مبتلا به بیماری پارکینسون/ جدول حل کنید

تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۷۱۷۸۶

بیماری پارکینسون که به عنوان یکی از اختلالات عصبی تحت تاثیر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی بوده است، با صنعتی شدن کشورها در دهه‌های اخیر بیش از گذشته مورد توجه واقع شده و عمدتا یک بیماری سالمندی شناخته می‌شود.

با واکر راه می‌رود، حرکات دست وپاهایش هر روز کندتر می‌شود، می‌ترسد با گذشت زمان توان راه رفتن با واکر را هم نداشته باشد، خسته از نگاه رقت‌بار و ترحم‌برانگیز مردم است، اما هنوز با زندگی مبارزه می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زیبا ۶۴ ساله است، با همسرش زندگی می‌کند و بیش از ۴ سال است که با بیماری پارکینسون مبارزه می‌کند، می‌گوید «از ۲ سال پیش مجبور شدم پرستار بگیرم، توان غذا درست کردن را نداشتم، به سختی می‌توانم برای دستشویی رفتن بلند شوم، برای حمام کردن نیازمند کمک هستم و شاید دیگر با واکر هم نتوانم راه بروم، اما گاه نگاه دلسوزانه مردم بیش از همه اذیتم می‌کند.»

بیماری پارکینسون که به عنوان یکی از اختلالات عصبی تحت تاثیر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی بوده است، با صنعتی شدن کشورها در دهه‌های اخیر بیش از گذشته مورد توجه واقع شده و عمدتا یک بیماری سالمندی شناخته می‌شود.

عارضه‌ای که با ارتعاش و لرزش دست و پا، کندی حرکات، خشک شدن عضلات بدن و نداشتن تعادل گاه توان انجام فعالیت‌های روزانه را نیز از بیمار سلب کرده و با گذشت زمان به تدریج خلق وخوی افسرده را برای او رقم می‌زند.

عضو انجمن علمی روان‌پزشکان ایران در رابطه با این بیماری اظهار داشت: بیماری پارکینسون به دلیل عدم ترشح دوپامین در برخی از نقاط مغز بروز پیدا می‌کند. میزان ترشح دوپامین در اجسام مخطط و جسم سیاه کاهش یافته و این امر به صورت علائم بیماری پارکینسون متجلی می‌شود.

از هر هزار نفر یک تا ۳ نفر به پارکینسون مبتلا می‌شوند

فربد فدایی افزود: اما میزان شیوع این بیماری مطابق با آمار رسمی، یک در هزار تا سه در هزار جمعیتی است؛ براین اساس، از هر هزار نفر یک تا ۳ نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند.

وی ادامه داد: عوامل ژنتیک هم نقش مهمی در ایجاد این بیماری ایفا می‌کند، اما معمولا ۱۵ درصد از بیماران پارکینسون در جهان با ابتلاء اعضاء خانواده به این بیماری هم مواجه می‌شوند.

این متخصص اعصاب و روان خاطرنشان کرد: این بیماری که عمدتا در دهه ۵۰ و ۶۰ زندگی ظاهر می‌شود، به دلیل ضربه به سر و برخی از سموم شیمیایی نظیر سموم آفت‌کش گیاهی نیز می‌تواند بروز یابد و معمولا با کندشدن حرکات، لرزش دست‌ها در حین استراحت و سفت شدن عضلات همراه می‌شود.

وی ادامه داد: به عنوان مثال، حرکت دست بیمار مبتلا به پارکینسون با حالت مقاومتی همچون چرخ دنده احساس خواهد شد.

فدایی اظهار داشت: این مشکلات سبب اختلال در تکلم نیز خواهد شد، زیرا عضلات تکلمی هم دچار انقباض شده و بنابر این گفتار شخص یکنواخت خواهد شد.

عضو انجمن علمی روان‌پزشکان ایران تاکید کرد: این بیماران در راه رفتن نیز مشکل پیدا می‌کنند؛ به جلو خم می‌شوند، پاها را بر زمین می‌کشند و به هنگام روبه‌رو شدن با یک مانع، نمی‌توانند پاها را بلند کرده و به عبارت دیگر توقف داشته باشند.

فدایی افزود: گاه شروع حرکت در این بیماران هم با دشواری روبه‌رو خواهد شد و مستلزم کمک به بیمار در آغاز حرکت است.

وی اضافه کرد: به منظور پیشگیری از این بیماری نیز باید سبک زندگی سالم را مورد توجه قرار داد. خدمات و جراحات مغزی می‌تواند در بروز پارکینسون نقش موثری ایفا کند، بنابراین اجتناب از درگیری و جلوگیری از ورزش‌های سنگین نظیر بوکس که می‌تواند سبب ضربه به سر بشود، در این رابطه حائز اهمیت است.

به گفته این روانپزشک، بهره‌گیری از ماسک به هنگام استفاده از سموم آفت کش گیاهی به منظور پیشگیری و استفاده از برخی داروها که میزان دوپامین را افزایش بدهند نیز برای معالجه و درمان اثربخش خواهد بود.

روانشناسان و مشاوران اما در رابطه با این بیماری بر حمایت‌های اجتماعی و روانی خانواده و جامعه تاکید می‌کنند.

به اعتقاد کارشناسان این حمایت‌ها عملکرد شناختی بیماران پارکینسون را بهبود بخشیده و بدون شک نقش موثری در ارتقاء کیفی زندگی این اشخاص ایفا خواهد کرد.

مهدی عسکری‌پور، روانشناس و مدرس دانشگاهی در این خصوص عنوان کرد: پارکینسون به عنوان یک بیماری عصبی، به دلیل تخریب سلول‌های عصبی در بخشی از مغز اتفاق می‌افتد و شروع به پیشرفت می‌کند.

وی ادامه داد: عدم هماهنگی افکار با حرکات، احساسات و حواس ۵گانه از جمله علائم این بیماری محسوب می‌شود که عمدتا در سالمندان بروز کرده و جوانان به ندرت این عارضه را تجربه خواهند کرد.

عسکری‌پور تصریح کرد: این تغییر در افکار، احساسات و حرکات نیز باعث برخی از اختلالات شناختی در بیمار مبتلا به پارکینسون می‌شود که عمدتا به صورت اختلال در تمرکز و توجه، برنامه‌ریزی و همچنین سازماندهی در اهداف روزانه بروز می‌کند.

وی افزود: این بیماران نمی‌توانند سریعا تصمیم‌گیری کنند و این عوامل در عملکرد زندگی شخصی، ارتباطات اجتماعی، شغلی و خانوادگی نیز موجب تعارض و دشواری خواهد شد.

این استاد دانشگاه ادامه داد: پارکینسون همچنین به عنوان یک بیماری فیزیولوژی، جسمی و عصبی که سبب بروز اختلالات شناختی می‌شود، به تدریج با گذشت زمان می‌تواند اختلالات روان شناختی نظیر افسردگی، پرخاشگری و خشونت را هم به دنبال داشته باشد.

وی تاکید کرد: علائم جسمانی این عارضه همچون خواب‌های پریشان، اختلال در خواب، دیدن خواب آشفته و خواب آلودگی به جهت مصرف دارو و گاها هذیان و توهم (به عنوان یک اختلال روان شناختی) نیز در مبتلایان به پارکینسون پیشرفته مشاهده می‌شود.

عسکری‌پور با بیان اینکه این علائم در بیماران می‌تواند متفاوت باشد، یادآور شد: برخی از بیماران پارکینسون به سبب تخریب سلول های عصبی توهم بینایی و باورهای نادرست مبتنی بر حقیقت و واقعیت را نیز تجربه خواهند کرد.

این کارشناس در ادامه با تاکید بر اهمیت آموزش گفت: مراقبان بیماران پارکینسون اعم از والدین، همسر وفرزندان و پرستاران در خصوص علائم و عوارض و... این بیماری کسب اطلاعات کنند. دانش آموختگان پرستاری و شرکت‌های مراقبتی نیز به منظور نگهداری از این بیماران باید آموزش ببینند.

وی خاطرنشان کرد: برای کاهش تبعات روانی این عارضه نیز باید به بیماران اجازه داد که در مراحل اولیه بیماری (علیرغم مشکلات حرکتی) اقدامات روزانه همچون راه رفتن و غذا خوردن را خود به تنهایی انجام دهند. بنابراین صبر و شکیبایی و شناخت اطرافیان از این بیماری نیز حائز اهمیت است.

به گفته این مشاور، انجام فعالیت‌های روزانه با جلوگیری از تخریب سلول‌های عصبی، موجب تقویت روحیه و هویت‌بخشی بیمار می‌شود.

وی همچنین یادآور شد: گاه برخی از بیماران پارکینسون به دلیل مصرف دارو با وسواس یا تکانش‌های عصبی هم روبه‌رو می‌شوند و کاهش و رفع این آسیب نیز مستلزم رعایت یک رژیم غذایی صحیح، ورزش کردن، خواب کافی و کنترل فشار خون است.

به گفته این روانشناس، هر یک از اقدامات حمایتی توسط مراقبین، عملکرد شناختی این بیماران را بهبود بخشیده و سطح کیفی زندگی را ارتقا خواهد داد.

بیماران پارکینسون جدول حل کنند

عسکری‌پور عنوان کرد: برای بیماران پارکینسون خاطرات گذشته تداعی شود، این بیماری گاها با آلزایمر و فراموشی همراه شده و یادآوری این خاطرات این عارضه را بهبود می‌بخشد. بیماران پارکینسون همچنین باید با انجام برخی از بازی‌های ذهنی و حل جدول حافظه را ارتقا دهند.

به گفته وی، حضور این بیماران در محیط‌های اجتماعی نیز همراه با حمایت‌های روانی و اجتماعی اطرافیان، میزان اضطراب و اختلالات ارتباطی بیمار را کاهش می‌دهد./ ایرنا 

تشخیص پارکینسون از راه پوست کشف یک علت جدید برای بروز پارکینسون مخاطرات کرونا برای افراد مبتلا به پارکینسون نقش این پروتئین اسرارآمیز در بروز پارکینسون بیمار کرونایی در چند قدمی زوال عقل و افسردگی آسیب‌های مضاعف کرونا بر مبتلایان به پارکینسون قطع ناگهانی دارو در مبتلایان به پارکینسون بسیار خطرناک است  

 

 

 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: بیماران پارکینسون بیماری پارکینسون عنوان یک عسکری پور یک بیماری خواهد شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۷۱۷۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معمای عجیب: این ۵۰۰ نفر از بیمار‌ی‌ قلبی و دیابت در امانند

افراد مبتلا به سندرم لارون، ریسک پائینی برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و اختلالات مرتبط با افزایش سن دارند و دانشمندان در همین نکته به دنبال درمان‌های جدیدی هستند.

به گزارش خبرآنلاین، گونه نادری از کوتاه‌قامتی به نام سندروم لارون که در سراسر دنیا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر به آن مبتلا هستند، توجه دانشمندانی را که در حوزه پیری و بیماری‌های متابولیک مشغول بررسی هستند، به خود جلب کرده است.

جالب اینجاست که در مجموعه‌ای از مطالعات، این بیماری با تعداد قابل‌توجهی از اثرات مثبت سلامتی، مثل محافظت در برابر دیابت، سرطان و زوال شناختی مرتبط به نظر می‌رسد و موش‌هایی با شرایط مشابه حدود ۴۰ درصد بیشتر از حیوانات کنترل عمر می‌کنند.

بیماران سندروم لارون از بیماری قلبی در امانند

گرچه هنوز مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به سندرم لارون (کمبود گیرنده هورمون رشد)، به‌طور متوسط بیشتر از افراد معمولی عمر می‌کنند یا خیر، اما نتیجه بررسی منتشره در Med حکایت از آن دارد که احتمالاً خطر کمتری در ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، مبتلایان به این سندروم را تهدید می‌کند. مبتلایان به این سندروم، فشارخون پایین‌تری دارند و تجمع چربی در شریان‌هایشان کمتر است و دیواره شریان کاروتید آن‌ها نسبت به افرادی که به این سندروم مبتلا نیستند، ضخامت کمتری دارد.

والتر لونگو، زیست‌پیری‌شناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره توضیح داده: «این مطالعه عملاً این آخرین قطعه گمشده‌ای بود که نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به این سندروم، از همه بیماری‌های اصلی مرتبط با سن در امان هستند و از همین رو جزئیات مطالعه درباره این سندروم، ممکن است در تولید دارو‌ها یا رژیم‌های غذایی با اثرات محافظتی مورداستفاده قرار بگیرد».

از اکوادور تا سراسر جهان

«خایمه گوارا آگیره»، متخصص غدد دانشگاه سانفرانسیسکو در پایتخت اکوادور و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره گفته: «در این مطالعه ۲۴ فرد مبتلا به سندرم لارون و ۲۷ نفر از بستگان آن‌ها مورد بررسی قرار گرفتند که همگی در اکوادور زندگی می‌کنند.» اکوادور کشوری است که یک‌سوم افراد مبتلا به این بیماری در آن زندگی می‌کنند.

او از زمانی که گروهی از افراد مبتلا به این بیماری را در روستا‌های دورافتاده در کوه‌های آند شناسایی کرد، بیش از ۳۰ سال است که آن‌ها را زیر نظر دارد.

افراد مبتلا به سندرم لارون، دارای کمبود گیرنده هورمون رشد هستند و ازاین‌رو، بدنشان نمی‌تواند به صورتی درست و صحیح از این هورمون بهره ببرد. البته سطح هورمون رشد در بدن آن‌ها طبیعی یا حتی بالاست، ولی سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) (که به هورمون رشد در راستای تقویت رشد استخوان‌ها و بافت‌ها کمک می‌کند) در بدنشان پائین است.

طبق گفته لونگو، از آنجایی که پایین بودن سطح IGF-۱ با خطر بیشتر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است، بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به سندرم لارون احتمالاً با مشکلات قلبی و عروقی زیادی روبه‌رو هستند. تحقیقات پیشین که توسط همین گروه انجام شده بود، حکایت از آن داشت که افراد مبتلا به سندروم لارون، آمار مرگ‌ومیر مشابهی بر اثر بیماری‌های قلبی دارند و بعد از تحقیقات گوارا آگیره درباره برخی مرگ‌های ناشی از حملات قلبی، او متوجه تناقض‌های متعددی شد. خود او در این‌باره گفته: «مردم در آن شهر‌های کوچک، گاهی هر مرگی را بدون هیچ توضیحی به انفارکتوس میوکارد نسبت می‌دهند و این ساده‌ترین کار است.»

مجموعه‌ای از آزمایش‌های بعدی نشان داد که افراد مبتلا به سندرم لارون در مقایسه با بستگانشان که این بیماری را نداشتند، ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی معمولی یا کمتری داشتند.

راوی ساواریرایان، ژنتیک بالینی و محقق مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن گفته: «این‌ها نتایج مقدماتی بررسی در تعداد بسیار کمی از افراد است که جالب به نظر می‌رسند. من فکر می‌کنم که این بررسی‌ها باید در گروه‌های بسیار بزرگ‌تری تکرار شوند.»

شرایط مشابه در بیماران آکندروپلازی

ساواریرایان و همکارانش نتایج مشابهی را در بیماران مبتلا به نوع دیگری از کوتاه‌قامتی به نام آکندروپلازی یافتند. او در این رابطه توضیح داد: «وقتی به این مقاله نگاه کردم، شباهت‌های زیادی بین این دو دیدم و این برایم واقعاً جالب بود.»

مانوئل آگویار-اولیویرا، متخصص غدد در دانشگاه فدرال سرگیپ در برزیل، که در حال بررسی جهش نادر دیگری که باعث کوتاهی قد می‌شود است، اثرات محافظتی قلبی عروقی مشابهی را در بین بیش از گروهی از افراد که بیش از ۳۰ سال آن‌ها را زیر نظر داشته، مشاهده کرده و دراین‌باره گفته: «داده‌ها بسیار شبیه به هم هستند.»

محققان از این احتمال که افراد مبتلا به سندرم لارون ممکن است بیشتر از حد متوسط عمر کنند، شگفت‌زده شده‌اند. تابه امروز هیچ یک از این محققان، نشانه‌ای در این رابطه نیافته‌اند، اما امیدوارند که در مقایسه افراد مبتلا به این سندروم با خواهر‌ها و برادر‌های سالم‌شان، نشانه‌ای برای طول عمر بیابند. آگیره دراین‌باره گفته: «در تلاش برای به دست آوردن بودجه برای انجام این مطالعات هستم.»

الهام‌بخشی برای ساخت دارو‌ها

هایم ورنر، متخصص ژنتیک که درباره اثرات محافظتی سندرم لارون در برابر سرطان مطالعه می‌کند، به این نکته اشاره کرده که تلاش‌های کنونی در مسیر کمک به شناسایی ژن‌ها و مسیر‌هایی که ممکن است در برابر بیماری‌های قلبی عروقی محافظت کنند، مهم خواهد بود: «تشخیص این ژن‌ها برای مداخلات تغذیه‌ای یا دارویی در آینده اهمیت زیادی دارد.»

لونگو امیدوار است که نتایج اخیر بتواند در توسعه استراتژی‌های جدیدی در راستای جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی در افراد بدون این عارضه باشد، مفید و مؤثر باشد. شاید یک داروی خوراکی برای کاهش سطح IGF-۱ با هدف قرار دادن گیرنده هورمون رشد، راهکار مناسبی باشد. او در این رابطه گفت: «فقط باید متوجه شویم که چگونه می‌توان این کار را با خیال راحت انجام داد تا اوضاع را بدتر نکنیم.»

آگیر اولیورا البته تمایل چندانی به مسدود کردن هورمون‌ها برای تقلید از اثرات مثبت در افراد غیر مبتلا ندارد و معتقد است که این نوع مداخله ممکن است ریسکی و خطرناک باشد.

محققان در عین‌حال قصد دارند تا به مبتلایان به سندروم لارون کمک کنند. لونگو و گوارا آگیره از شرکت‌های داروسازی و دولت اکوادور خواسته‌اند تابه منظور بهبود روند رشد کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندروم، IGF-۱ را برای آن‌ها تهیه و فراهم کنند. چرا که برخی تحقیقات حکایت از آن دارد که این فاکتور ممکن است برای افراد مبتلا به کوتاه‌قامتی مؤثر باشد.

محققان همچنین با آغاز آزمایش یک رویکرد غذایی، امیدوارند تا رشد کودکان مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. گوارا آگیره به صورت رایگان به این گروه مراقبت‌های پزشکی ارائه می‌کند. خود او در این‌باره گفته: «آن‌ها هنوز هم هر هفته با یک مشکل جدید به سراغم می‌آیند و خوشبختانه، تعداد آن‌ها زیاد نیست.»