به نقل از «خبرگزاری برنا»

تفسیر دعای روز دوم ماه رمضان

تاریخ انتشار: ۲۵ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۹۴۸۶۱

اول روز ماه مبارک رمضان به پایان رسید و وارد دومین روز از ضیافت الهی پروردگار شدیم.

به گزارش برنا؛ در دعای روز دوم ماه مبارک رمضان آمده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

«اللَّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِقِرَاءَةِ آیَاتِکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

در دعای دوم، چند چیز را از خدای متعال در خواست می کنیم، اولین درخواست این است اللَّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ ما را موفق کن که در این روز بتوانیم به قرب رضایت تو برسیم موجبات رضایت تورا فراهم کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این از درخواست های مهم است که به قرب الهی برسد، و جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ. درخواست این است خدایا ما را از خشم و کیفر و عذابت دور کن، وَفِّقْنِی فِیهِ لِقِرَاءَةِ آیَاتِکَ به ما توفیق بده که بتوانیم آیات الهی را قرائتکنیم و البته به محتوای آیات و معنای آنها، توجه داشته باشیم یعنی تفکر و تدبر در قرآن را در کنار قرائت انجام دهیم و در عین حال خودمان را به قرآن عرضه کنیم. مسئله بسیار مهم این است که روزه موجب آمادگی در انسان می شود و آدمی سعی می کند رابطه ای بسیار قوی را با خدا ایجاد کند.

* معنای قرب

رابطه ای که در زندگی ضرورت دارد به آن بپردازیم و به آن برسیم، رابطه با خداوند و قرب الهی است. مراد از رابطه، نزدیک شدن به خدا و مراد از قرب، قرب مکانی، زمانی و اعتباری نیست، بلکه منظور، قُرب معنوی و روحی است که از طریق تزکیه، تهذیب و تصفیه بدست می آید، بدین صورت که لازم است شخص روزه دار روحش را آماده و مهیا کند تا بتواند از قرب الهی بهرمند شود و چیزی را که باید توجه داشته باشیم، این است که انسان باید نسبت به همه واجبات الهی خصوصا واجبات تعبدی مانند نماز، حج، خمس و زکات و... درخواست قرب الهی کند، اگر چه در امور توصلی قصد قرب لازم نیست، ولی برای رسیدن کمال خیلی خوب است که انسان قصد قربت داشته باشد.

* قرب به خدا درک بیشتر از روزه

انسان با توجه به این امر مهم یعنی برای رسیدن به قرب و نزدیک شدن به خدا، می تواند زمینه را طوری برای خود فراهم کند که درک بیشتری از قرب و روزه گرفتن داشته باشد. پس روزه تنها امساک ظاهری نیست، بلکه باید تلاش کند هر روز، احساس قرب و نزدیکی به خدا داشته باشد. لازم است انسان طوری تلاش کند که خداوند در همه صحنه های زندگی او حضور داشته باشد، به هر نوعی با حضرت حق تعالی آشتی کند و رضایتش را جلب نماید ؛ خدایی که خالق اوست  و همه چیز به او اعطاء کرده است، بدون اینکه آدمی حقی داشته باشد. این حق الهی است که ما قدردان نعمت هایش باشیم؛ به همین جهت انسان باید تلاش کند تا بتواند از این ظرفیتی که برای او فراهم شده برای رسیدن به  قرب استفاده کند.

* تعریف حیات واقعی

تعریف حیات واقعی انسان این است که به قرب برسد، دنیا، آخرت و همه چیز را برای رسیدن به قرب قرار بدهد، اگر انسان به اینجا برسد، زندگی را برده و الاّ باخته است. اگر انسان بتواند ارتباط معنوی را با خدا برقرار کند، او زندگی را برده و به غرض و هدفی که برایش تعیین شده در حدی که برای او امکان داشته، رسیده است. به ما هم توصیه شده این مسئله مهم را به صورت جدّی دنبال کنیم و از آن طرف بدترین چیزی که می تواند برای انسان عذاب باشد، بُعد و دوری از رحمت الهی است. این که انسان از رحمت الهی دور شود  خودش را مشمول غضب الهی میکند؛ و لذا باید از خدا عاجزانه درخواست کنیم ما را از خشم و غضبت دور کند.

نکته مهم دیگر این است از خدا باید بخواهیم مارا با کلامش بهتر آشنا کند، لذا کلام خدا را قرائت کنیم. اگر به قرآن از این منظر نگاه شود، بسیار ارزشمند می شود و جذبه ایجاد خواهد کرد، قرآنی که می خواهد خُلق انسان شود که در مورد پیامبر(ص) این جمله هم دارد.

* تدبر و تفکر در قرآن

البته قرائت یک بُعد قضیه است که لازم است انجام شود و ابعاد دیگر، تدبر و تفکر در قرآن است. این مسئله ای است که قرآن از ما می خواهد. باید در آیات الهی تفکر کنیم. این که قرآن نازل شده چگونه می توانیم به عنوان درس زندگی بهره ببریم؛ قرآن که برای تمام زمانه است. برای عصر خاصی نیست.

این که گفته شده مخاطبان قرآن فقط انسان های در زمان پیامبر(ص) هستند و قرآن برای طیف خاص، ملیت خاص و قشر خاص است، این گونه نیست، خودش پاسخ می دهد که قرآن برای همگان نازل شده، وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بشیرا» و ما تو را جز برای اینکه عموم بشر را (به رحمت خدا) بشارت دهی و آن هم برای این که همگان از رحمت استفاده کنند و نکته مهم تر عرضه کردن خود به قرآن، و متحقق کردن خواسته و مطالبات قرآن است تا به حیات واقعی که خدا از انسان خواسته برسد.

 

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: دعای روز دوم ماه رمضان دعای روز دوم ماه مبارک رمضان اعمال روزهای ماه رمضان دعای ماه رمضان اعمال شب های ماه رمضان دعای روزهای ماه رمضان دعای شب های ماه رمضان اعمال روز دوم ماه رمضان برای رسیدن ب ن ی ف یه قرب الهی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۹۴۸۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (12 اردیبهشت)

حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم

مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم

از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم

کی بود در زمانه وفا جام می بیار
تا من حکایت جم و کاووس کی کنم

از نامه سیاه نترسم که روز حشر
با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم

کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق
با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم

این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست
روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم

تفسیر :

تحول فکری عمیقی در شما رخ داده و دوران جدیدی از زندگی تان آغاز شده است. بلوغ فکری و عقلی باعث شده یک گام جلوتر گذاشته و درهای تازه ای به روی شما گشوده شود.

از مشاهده دورویی و فریبکاری اطرافیان دچار رنجش می شوید، به زودی خداوند به شما نگاه کرده و خبر مسرت بخشی دریافت خواهید کرد. با ایمان به خدا و عبادت توشه آخرت را پر کنید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (11 اردیبهشت)