کلیدواژه جدید دلواپسان برای حمله به روحانی و مذاکرات وین

نشست وین و کمیسیون مشترک برجام از یک سو و انفجار در سایت هسته‌ای نطنز از سوی دیگر حکایت از جنگ دولت در دو جبهه دارد؛  جبهه نخست با سلاح مذاکره و با انگیزه رفع تحریم‌ها و جبهه دوم با استفاده از حق هسته‌ای ایران و افزایش غنی‌سازی اورانیوم به ۶۰ درصد. در هریک از این سنگرها دولت با لشکر سومی از انتقادات و هجمه‌ها روبروست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حجت الاسلام «حسن روحانی» رییس جمهوری در جلسه روز چهارشنبه هیات دولت در توصیف شرایط حاضر سخنانی ایراد کرد که چند نکته قابل تامل است.

۱-ترس از مذاکره نشانه ضعف است

مذاکره با غرب؛ به ویژه آمریکا یکی از تابوهای سیاست ایران پیش از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید بود. سخن از مذاکره برای احقاق حقوق و حفظ منافع ملی، پیشنهادی بود که حجت الاسلام «حسن روحانی» به عنوان نامزد یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری مطرح کرد و مورد استقبال جامعه ایران در سال ۹۲ قرار گرفت.

دولت نخست تدبیر و امید، در برجام حقوق هسته‌ای ایران را پس از سال‌ها کشمکش تثبیت کرد و در مسیر رفع تحریم‌ها گام‌های بلندی برداشت. دستگاه دیپلماسی نشان داد که در حوزه مذاکره با جهان توانایی لازم را دارد و از این مفهوم نه تنها نباید ترسید. بلکه مذاکره بستر احیای یکی از شعارهای سه گانه وزارت خارجه یعنی مصلحت، است. گرچه دستاوردهای برجام با روی کار آمدن «دونالد ترامپ» آسیب دید اما اصل مذاکره‌ای که به مصلحت کشور و مردم است، در جهان پیچیده کنونی نباید آسیب ببیند.

این مهم در سخنرانی‌های مختلف رییس جمهوری مانند آنچه روز چهارشنبه ۲۵ فروردین در جلسه هیات گفته شد؛ انعکاس یافته است. حجت الاسلام روحانی در نشست هیات دولت تاکید کرد: «ما با مذاکره مشکلی نداریم اما با منطق خودمان مذاکره می‌کنیم؛  از مذاکره وین نترسید. بعضی‌ها از مذاکره وین می‌ترسند. آنقدر هم که شما نگران هستید که زود این مذاکره به نتیجه برسد و تحریم فوری برداشته شود که در انتخابات مشکل پیدا نشود، مذاکره این گونه که نیست. مذاکره پیچیدگی‌های خود را دارد لذا اینقدر نگران نباشید.»

اصول مذاکره علمی است که آن را از شعار دادن و بیانیه خوانی متمایز می‌کند و منطبق بر این اصول دو طرف مذاکره باید به زبان مشترک، موضوع واضح و روشن و تفاهم نسبی دست یابند و با توجه به سوابق مذاکراتی منتقدان کنونی دولت، طبیعی است که این گزاره‌ها از دیدگاه آن‌ها محلی از اعراب نداشته باشد.

نگرانی از موفقیت دولت نه به عنوان عضوی از سیستم سیاسی کشور بلکه در مقام رقیب انتخاباتی هم می‌تواند یکی از دلایل نگرانی و ترس مخالفان از مذاکره باشد که این روزها در قالب انتقاد از گفت و گوهای کمیسیون برجام در وین نمود یافته است. ترسی که در روابط بین الملل نه تنها نشانه عزت نیست و در مسیر مصلحت بلکه نشان دهنده ضعفی است که می‌تواند زمینه سوء استفاده طرف مقابل را فراهم آورد.

۲-مبارزه با زیاده خواهی‌ها زمان و مکان ندارد

حاکم شدن نگاه انتخاباتی و جناحی به موضوعات فراجناحی موجب شده است برخی با هر بهانه و رویدادی، از تعویق پروسه رفع تحریم‌های هسته ای ایران و احیای برجام دلواپس شوند. حجت الاسلام روحانی در توصیف این گروه‌ها تصریح کرده است: «ما باید جنگ اقتصادی را قطع کرده و به ظلم پایان دهیم، برخی‌ها می‌گویند دست ظالم باید قطع شود منتها کی، می‌گویند خوب نیست و در اردیبهشت و خرداد کراهت دارد. بگذارید به تیر برسیم آن‌وقت خوب است. دست ظالم را باید فورا قطع کرد تیر و مرداد ندارد.»

گروگانگیری معیشت و آرامش مردم چه از سوی دونالد ترامپ و با هدف نابودی ایران صورت گیرد و چه از سوی برخی از رقبای سیاسی داخلی با هدف تضعیف دولت، اقدامی در وهله نخست غیرانسانی و بعد غیرعقلایی است. البته رفتارهای غیرانسانی و عقلانی در دولت پیشین آمریکا، پیشینه طولانی داشت اما اگر گروه و جریانی در داخل کشور تعویق رهایی مردم از بند تحریم ها را با اهداف سیاسی خواستار باشد باید به شعارهای مردم‌دوستی و آرمان خواهانه آن‌ها مشکوک بود.

واضح‌ترین نتیجه رفع تحریم‌ها در شرایط کنونی؛ واردات واکسن و کاستن از تعداد مرگ و میرهای کرونا در کشور است و تعویق این مهم یعنی مرگ  یک انسان و هموطن. هرچه ظلم و تروریسم اقتصادی علیه مردم ایران زودتر و در هفته‌ها و ماه‌های آتی برداشته شود به همان میزان امید و اعتماد مردم به بهبود شرایط بیشتر خواهد شد که این افزایش بیش و پیش از آنکه به نفع روحانی و دولتش باشد به نفع مردم، نظام و دولت آینده خواهد بود.  

۳-دولت فرصتی برای رفع تحریم می‌خواهد

همزمان با افزایش تحرکات برجامی، راستی آزمایی وعده‌های آمریکا در توافق هسته ای به کلیدواژه جدیدی برای نقد دولت تبدیل شده است که قوه مجریه در مسیر رفع تحریم‌ها مصمم بوده و بسترهای لازم به منظور راستی آزمایی‌های احتمالی را آماده کرده است. رییس جمهوری در جلسه هیات دولت روز چهارشنبه به برخی از نگرانی‌ها درباره راستی آزمایی پاسخ داد و گفت: «برخی‌ها راستی‌آزمایی را بلد نیستند ولی ما راستی‌آزمایی را بلدیم. نیازی نیست شما برای راستی‌آزمایی غصه بخورید. ما راستی‌آزمایی را طراحی کرده‌ایم، وزیران ما راستی‌آزمایی را طراحی کرده‌اند، و می‌دانیم راستی‌آزمایی چقدر زمان می‌برد، زمان زیادی نمی‌برد.»

در برهه کنونی و در فرصت ۱۰۰ روزه باقی مانده تا پایان مسوولیت، تنها خواست دولت از منتقدان این است که اجازه دهند سد تحریم شکسته شود. دولت تدبیر و امید در ۱۰۰روز نخست روی کار آمدن خود هم توانسته بود سد سخن گفتن از حقوق خود با جهان را بشکند و به دیوار تحریم‌های هسته ای آسیب وارد سازد. همین توانایی هم آن‌ها را برای ادامه مسیر و رفع دوباره تحریم‌ها مصمم کرده، شرط این مهم اما همراهی همه نهادها و قوا و پرهیز از تصمیمات هیجانی است.

۴- دولت قاطعانه با شرارت ها برخورد می‌کند

سخن از مذاکره از منظر دولت به معنای نادیده گفتن شرارت‌های رژیم صهیونیستی به عنوان مهم ترین مخالف توافق هسته ای و مذاکره ایران با جهان نیست. نشان مشهود و متاخر این گزاره هم آغاز غنی‌سازی ۶۰ درصدی در پاسخ به عملیات خرابکارانه در سایت هسته‌ای نظنز با محوریت رژیم صهیونیستی است.

رییس جمهوری روز چهارشنبه خطاب به دشمنان ملت ایران گفت: «این که امروز ما اعلام کردیم IR۶ را در نطنز فعال خواهیم کرد یا غنی‌سازی را به ۶۰ درصد خواهیم رساند، این پاسخ خباثت‌های شما است. نمی‌توانید شما علیه ملت ایران توطئه کنید و در نطنز جنایت کنید. دست شما را ما می‌بریم وقتی که جنایت کردید. دو دست شما را ما زدیم. یک با IR۶ زدیم و یکی با ۶۰ درصد زدیم. معلوم است که ما نمی‌ایستیم و معطل نمی‌مانیم.»

آغاز غنی سازی ۶۰ درصد اورانیوم، در حالی است که مخالفان دولت از همان نخستین ساعات امضای قرداد برجام، فریادهای نابودی انرژی هسته‌ای در ایران سر دادند و مدعی بتن‌ریزی در سایت‌های هسته‌ای شدند و حتی رییس سازمان انرژی اتمی را تهدید به دفن کردن در آن سیمان‌ها کردند. حال این منتقدان دربرابر این پرسش که اگر سایت های هسته‌ای تعطیل و نابود شده بود؛ غنی‌سازی بیست درصدی و شصت درصدی چگونه طی مدت چندماه آغاز و اجرایی شد؟ گرچه منتقدان در این زمینه هم مانند بسیاری از واقعیت‌های امروز کشور و نیز نقش دولت سکوت می‌کنند اما در نگاهی منصفانه و با دیدن اقدامات و اظهارات دولتمردان می‌توانند دستکم برای چند هفته درگیری‌های جناحی و رقابت‌های انتخاباتی را کنار بگذارند تا دولت در مسیر احیای همزمان برجام و مقابله با زیاده خواهی‌ها و ماجراجویی‌های خارجی تمرکز مورد نیاز را داشته باشد.  

27215

کد خبر 1505054

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: مذاکره دولت دوازدهم ایران راستی آزمایی روز چهارشنبه رفع تحریم ها حجت الاسلام رییس جمهوری هسته ای غنی سازی ۶۰ درصد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۹۶۹۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت روحانی چگونه سفره مردم را کوچک کرد؟

دولت یازدهم و دوازدهم به ریاست حسن روحانی سفره مردم را کوچک کردند و دهه ۹۰ را به علت ناکارآمدی‌ها و ترک فعل‌های بی‌شمار با میانگین رشد اقتصادی ۰.۶درصد به پایان رساندند.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه ایران در گزارشی در این‌باره نوشت: دهه ۹۰ به علت ناکارآمدی‌ها و ترک فعل‌های بی‌شمار دولت موسوم به تدبیر و امید از رشد اقتصادی محروم شد و میانگین رشد اقتصادی ۰.۶درصد به ثبت رسید. جهش‌های شدید نرخ ارز و تورم‌های مستمر بالا و تحقق تورم ۶۰درصدی، عدم تأمین واکسن در دوره کرونا، تشدید بیکاری در کشور، افت سرمایه‌گذاری خارجی، رشد فزاینده حجم نقدینگی و ثبت نرخ رشد نقدینگی ۴۰درصدی، تورم عدم ساخت مسکن و جهش‌های قیمتی بخش ساختمان در دوره روحانی و کاهش درآمد سرانه ایرانیان در این دوره زمانی تنها لیست کوتاهی از خسارت‌های دولت حسن روحانی است که این روزها وی از آنها به عنوان هدایایی برای دولت سیزدهم یاد می‌کند(!) وضعیت دولت تحویل داده شده توسط روحانی در سال ۱۴۰۰ در مقایسه با وضعیت پایان دولت دهم در سال ۹۲ نشان می‌دهد که روحانی میراثی از مجموعه‌ای از ناکارآمدی‌ها را برجای گذاشته است. در دولت احمدی‌نژاد تورم ۳۸درصد، نرخ رشد نقدینگی ۲۹درصد و میانگین رشد اقتصادی ۲.۰۵درصدی تجربه شد که در مقایسه با وضعیت تحویل دولت روحانی به دولت سیزدهم، به‌مراتب وضعیت بهتری بوده است. همچنین به لحاظ نابرابری، دولت روحانی کشور را در وضعیت نامطلوبی قرار داد؛ ضریب‌جینی به عنوان شاخصی برای سنجش نابرابری در دولت روحانی و عدم اتخاذ سیاست‌های حمایتی از اقشار کم‌درآمد روندی صعودی را طی کرد. در حالی که در دولت احمدی‌نژاد به دلیل اجرای سیاست هدفمندی یارانه‌ها شاخص نابرابری به‌شدت در کشور کاهش یافت و توزیع درآمد نیز نسبتاً بهبود یافت.

بی‌توجهی دولت روحانی به اصلاح اساسی ساختارهای اقتصاد باعث شد، کاهش تصنعی تورم با جرقه بازگشت تحریم‌های آمریکا از بین رفته و دولت روحانی را رکورددار بزرگ‌ترین تورم دو دهه اخیر کند و باعث کوچک شدن سفره‌های مردم شود.

در یک دهه گذشته تشکیل سرمایه و تولید ناخالص داخلی کشور با رشدهای پایین و بعضاً منفی روبه‌رو بوده است. نتایج عدم ثبات در شرایط اقتصاد کلان به دلیل ناکارآمدی و بی‌برنامگی دولت گذشته در کاهش سرمایه‌گذاری و تولید و همچنین ترغیب فعالان اقتصادی به فعالیت‌های سفته‌بازانه در دهه ۹۰ قابل مشاهده است. بر اساس آمارهای بانک مرکزی، متوسط نرخ رشد یک دهه اخیر تشکیل سرمایه ثابت ناخالص کل، ماشین‌آلات و ساختمان طی دوره ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۰ به‌ترتیب معادل ۶.۹-، ۹.۱- و ۵.۲- درصد بوده است. البته بر اساس آمار بانک مرکزی سال ۱۴۰۱ میزان سرمایه‌گذاری یا همان تشکیل سرمایه ثابت ناخالص با رشد ۶.۷درصدی، رکورد این شاخص را زده است. موردی که روحانی همواره سعی داشت بر آن تأکید کند، بلد بودن زبان دنیا و نوید ارتباطات اقتصادی- سیاسی با جهان بود، اما فارغ از کارنامه سیاسی که مشخص شد بلد بودن زبان دنیا، تنها بلوف بود، دولت در این زمینه در حوزه اقتصاد رفوزه شد. شاهد این مدعا هم میزان سرمایه‌گذاری خارجی به روایت بانک مرکزی است. با آنکه میزان سرمایه‌گذاری خارجی در سال‌های ۹۰ و ۹۱ در اوج تحریم‌های نفتی و هسته‌ای بیش از ۴میلیارد دلار در سال بود اما پس از برجام روندی نزولی به خود گرفت به طوری که سال ۹۵ به ۳میلیارد و ۲۲۳میلیون دلار و سال ۹۶ به ۲میلیارد و ۴۳۰میلیون دلار رسید. این عدد سال ۹۶ به رقم ناامیدکننده یک‌میلیارد دلار هم رسید.

شاخص درآمد ملی سرانه، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌هایی است که برای نشان دادن وضعیت اقتصادی یک کشور به کار می‌رود و بهبود این شاخص بیانگر وضعیت مناسب خانوارها، بنگاه‌های اقتصادی و بخش‌های مختلف است. درآمد سرانه در یک دهه اخیر از ۹.۲میلیون تومان در سال ۹۰ به ازای هر نفر در سال ۹۸ به ۸/۴ میلیون تومان (به قیمت ثابت سال ۹۰) کاهش یافته است. این یعنی درآمد مردم در یک دهه اخیر نه‌تنها افزایش نداشته که کاهش هم یافته است. مرکز آمار در حالی این ارقام را اعلام کرده که اصلی‌ترین دلیل این بحران، تورم فزاینده سال‌های اخیر بوده است.