به نقل از «دانا»

روایت سینمایی بیت کوین به اکران آنلاین رسید/چالش‌های سیاه‌باز

تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۹۷۴۴۷

حمید همتی کارگردان فیلم سینمایی «سیاه باز» که داستانی مرتبط با تاثیر بیت کوین بر روابط اجتماعی دارد، عنوان کرد که این فیلم قرار است به صورت اینترنتی اکران شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حمید همتی کارگردان سینما درباره زمان اکران اولین ساخته سینمایی خود یعنی «سیاه باز» گفت: فیلم من سرمایه گذار شخصی داشته و بر اساس تعامل سرمایه گذار و تهیه کننده کارهای مربوط به اکران فیلم انجام می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بحث پخش و اکران یک بحث سخت و پیچیده است و کرونا این فرآیند را سخت‌تر هم کرده است.

وی افزود: این فیلم به صورت اینترنتی اکران می‌شود. فکر می‌کنم در حال حاضر با توجه به صف طولانی اکران سینمایی بهترین بستر برای نمایش فیلم ما بسترهای آنلاین است و بیشتر مورد وثوق تهیه‌کنندگان خواهد بود.

همتی ادامه داد: بستر اکران اینترنتی بستر بسیار مناسبی است و در همه جای دنیا اکران آنلاین توسط سینماگران آزموده می‌شود، نمونه بارز این موضوع نتفلیکس است که بسیار هم موفق است. اینکه فیلم‌های ایرانی به محض قرار گرفتن در پلتفرم‌ها، قاچاق می‌شوند، ضعفی است که ما داریم و باید مرتفع شود وگرنه بستر آنلاین یک بستر مناسب برای نمایش آثار است.

وی تاکید کرد: البته به نظرم دوستان می‌توانند به راحتی این موضوع را پیگیری کنند تا فیلم‌ها به راحتی قاچاق نشوند. من معتقدم ما در این بستر نقاط ضعفی داریم که باید آنها را حل کنیم چون با قاچاق فیلم‌ها بیشتر افرادی متضرر می‌شوند که با سرمایه شخصی فیلم می‌سازند.

همتی اظهار کرد: ما فیلم را می‌سازیم که بازگشت سرمایه داشته باشد چون به هر حال سینما یک صنعت است که البته به عنوان یک تفریح هم کاربرد دارد قطعاً بحث تعطیلی سینماها رابطه مستقیم با تولید دارد چون وقتی تولیدی وجود نداشته باشد عوامل سینما بیکار می‌شوند و این یک ضرر بزرگ‌تر است.

این کارگردان توضیح داد: شرایط فعلی سینماها و البته همه‌گیری کرونا باعث شده بچه‌های سینما کمتر به تولید آثار سینمایی بپردازند از همین رو عوامل سینما یک بیکاری را تجربه می‌کنند که روی معاش آنها تأثیر می‌گذارد.

وی در پایان درباره داستان فیلم خود گفت: این فیلم قصه آدم‌هایی است که در زندگی شخصی دچار مشکلاتی می‌شوند ولی برای فرار از تصمیم‌گیری دست به دامان اتفاقات دیگری می‌شوند. «سیاه باز» به مساله بیت کوین هم می‌پردازد و اولین بار است که چنین مسأله‌ای در یک فیلم ایرانی مطرح می‌شود. درواقع نوع نگاه ما به بیت کوین در «سیاه باز» به این صورت بود که گفتیم چقدر می‌تواند روی روابط اجتماعی آدم‌ها تأثیر بگذارد.

بازیگران این فیلم عبارتند از سام قریبیان، افسانه بایگان، شاهد احمدلو، مهدی کوشکی، علی رهبری، المیرا دهقانی، حامد بیسادی، مصطفی حبیبی منش، نوید کوه فلاح، پیمان صفا، صدیقه تقی زاده و با حضور آتیلا پسیانی.

انتهای پیام/

منبع:مهر

منبع: دانا

کلیدواژه: بیت کوین سیاه باز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۹۷۴۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سینما به روایت «آپاراتچی»

ایسنا/اصفهان «آپاراتچی» روایت زندگی جلیل، مردی جوان و ساده است که سواد نوشتن ندارد، اما شور دارد و عاشق سینماست.

فیلم «آپاراتچی» ساختۀ قربانعلی طاهرفر، یکی از فیلم‌های در حال اکران‌ اصفهان است که گیشۀ سینمای ساحل نشان‌ می‌دهد با استقبال اندکی مواجه شده است، من نیز این فیلم ۹۴دقیقه‌ای را به‌تنهایی در سالن عالی‌قاپو نگاه کردم و وضعیت سالن، یعنی صندلی‌های خالی، این موضوع را تأیید می‌کرد. اما جای سؤال دارد که آیا تماشای «آپاراتچی»، محصول سال ۱۴۰۲ که در چهل‌ودومین جشنوارۀ فیلم فجر به نمایش درآمد، وقت تلف‌کردن است؟!

اگر عاشق «سینما» باشید، «آپاراتچی» به یک بار دیدنش (و اگر عاشق‌تر باشید، به چند بار دیدنش!) می‌ارزد؛ آن هم در مقایسه با بسیاری از فیلم‌های پرهیاهو و با بازیگران دهان‌پرکن، اما بی‌کیفیت که طرفدار هم زیاد دارند. «آپاراتچی» روایت زندگی جلیل است که عاشق سینماست و برای ساختن فیلمی بلند و سینمایی حاضر است هر کاری بکند. او وقتی دیگران معنی کارهایش را نمی‌فهمند به آن‌ها می‌گوید، تا حالا عاشق شدی؟! من عاشق سینما هستم!

اتفاقات این اثر که در جشنوارۀ فجر سال گذشته به دریافت جایزۀ ویژۀ داوران برای «نگاه نو» موفق شد، در روزگار نزدیک به پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ و سال‌های نخست جنگ ایران و عراق بازمی‌گردد. جلیل نقاش ساختمان است که روی بوم هم هنرش را به رخ می‌کشد و مخصوصاً پرتره شهدای عزیزمان را در جنگ ایران و عراق تصویر می‌کند و به دل خانواده‌هایشان تسلایی کوچک می‌بخشد. همین جلیل که عشق بی‌وحدومرزی به سینما دارد و همواره خود را در جشنواره‌های فیلم تصور می‌کند که جوایزی نفیس به دستش می‌دهند، قصد دارد فیلمی بلند و زندگی‌نامه‌ای بسازد.

فیلم جلیل دربارۀ شخصیتی به اسم نوری است. نوری در فیلم قاضی سخت‌گیری معرفی می‌شود. همه مردم از جمله جلیل و همسر و پدر پیرش که در یک خانه زندگی می‌کنند، بدگویی از این قاضی به روزمره‌شان تبدیل شده است. همه معتقدند که نوری دارد جان جوانان وطن را با قضاوت‌های نادرستش پایمال می‌کند. اما در همان ابتدای فیلم، وضعیت نوری دست‌کم در چشم برخی از مردم، از جمله همین جلیل داستان، دگرگون می‌شود. و وقتی نوری یعنی قاضی بدنام به دنبال اتفاقاتی شهید می‌شود، تصمیم می‌گیرد فیلمی از او بسازد و نامش هم بگذارد: «نوری در تاریکی».

اما فیلم‌ساختن در زمانۀ جلیل آسان نیست. پدرش با او مخالفت جدی دارد و سینما را هنری تهی می‌داند که یک مشت آدم فاسد و بی‌دین دور هم جمع می‌شوند تا بقیۀ مردم را هم با ساخته‌هایشان بی‌بندوبار کنند! همین نگاه پدر جلیل، طنز تلخی را به اثر بخشیده است. از طرفی، جلیل را وزارت ارشاد وقت جدی نمی‌گیرد و حاضر به حمایت از او نیست.

فیلم هیچ حامی معنوی و پشتیبان مادی ندارد. خانواده شهید نوری هم با مخالفت‌ها یا خواسته‌های خود به نوعی دیگر مانعی بر سر راه فیلم‌سازی جلیل شیفته و خیال‌پرداز هستند. حالا در ادامه باید دید سرنوشت این فیلم به کجا ختم می‌شود و اگر روی پرده برود، محبوب مردم خواهد شد، چنان‌که جلیل در رؤیا می‌بیند؟!

فیلم‌سازی در میانۀ انقلاب و جنگ

فیلم «آپاراتچی» در حد خود و تا جایی که توان گشودن بال و پر داشته است، داستان بغرنج سینمای ما و البته شیرینی‌های آن و شوریدگی‌های آدم‌هایش را بازتاب می‌دهد. سینمای کشورمان از ۱۳۵۷ شمسی به‌بعد که هنرمندانی نامدار در آن افتخار آفریدند و از این قاب رنگی و اسرارآمیز ما را به جهانیان نشان دادند یا هرکس دیگری که به توان و سلیقه خود آثاری در آن تولید کرده است، آغازش داستانی پیچیده دارد.

سینمای ایران بعد از ۱۳۵۷ شمسی، در میانۀ انقلاب و جنگی زودهنگام پا گرفت و همواره موانع پرشماری از جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بر سر راهش بود. اما سینما زنده ماند، گاهی نیمه‌جان شد و گاهی جان تازه گرفت، اما هرچه بود و نبود به پیش رفت و نشان داد که این دنیای شگفت‌انگیز و پرقدرت شاید سر خم کند و در برخی سالیان منزوی شود، اما از میان نمی‌رود. سینمای ایران همواره عاشقان خودش را داشته است که برای سربلندی این گوشه پهناور از هنر معاصر ایران‌زمین کوشیده‌اند.

به جز اینکه به «آپارتچی» می‌توان نگاهی تاریخی داشت که در آن مقطع، خاص ایرانمان است، این فیلم به رابطۀ پویایی اقتصاد و هنر نیز نگاه خوبی دارد. جلیل و گروه کوچکش یک مانع جدی بر سر راه فیلم‌سازی‌شان دارند و آن هم نداشتن پول کافی و امکانات مادی به‌دردبخور است.

این مسئلۀ جدی است. هیچ هنرمندی در هیچ کجای دنیا نمی‌تواند با شکم خالی و زندگی‌ای که تمامش دغدغه نان باشد، هنری ماندگار به جهان تقدیم کند. گام‌برداشتن در چنین مسیری ازجان‌گذشتگی‌ها می‌خواهد. اگر در تاریخ هنر درنگ کنیم، آثار پراعجازی که هنوز ماندگارند و ما را انگشت‌به‌دهان می‌کنند، یا هنرمندش از خانواده‌ای ثروتمند برخاسته یا نهاد دولتی یا غیردولتی، آن هنرمند را حمایت مالی کرده و دنیایی امن برایش فراهم ساخته است. مردی مثل جلیل که برای فیلم‌سازی و نمایش استعداد هنری خود به فروختن فرش دست‌باف همسرش محتاج است، فرشی که می‌توانست زیرپای آن دو و پدر و بچه‌هایشان باشد، چه سرنوشتی در سینما خواهد یافت؟

انتهای پیام