به نقل از «خبرگزاری میزان»

چرا زنان دچار اختلال پرخوری می‌شوند؟

تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۶۰۳۵۹۶

محققان کشور در پژوهشی که در خصوص اختلال پرخوری انجام داده‌اند، هیجانات و عادت‌های رفتاری ریشه‌دار را به‌عنوان عوامل مهم بروز این اختلال در زنان برشمرده‌اند. خبرگزاری میزان _ ایسنا نوشت: گسترش روزافزون چاقی، اضافه‌وزن و پیامد‌های جسمانی، روان‌شناختی و اقتصادی ناشی از آن موجب شده است که اختلال پرخوری به‌عنوان یکی از اختلالات بسیار مهم روانی مدنظر قرار گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سال‌های اخیر، اختلال در نگرش‌ها و رفتار‌های خوردن به طرز فزاینده‌ای در میان زنان جوان شایع شده است و این موضوع از عواملی است که ارتباط تنگاتنگی با چاقی دارد. اختلال پرخوری از اختلالات رایج‌تر خوردن در افراد است. این اختلال، به مصرف دوره‌ای و کنترل نشده مقادیر زیادی غذا در مدتی کوتاه اطلاق می‌شود که درپی آن، احساس گناه، افسردگی یا بیزاری از خود در فرد ظاهر می‌شود.   بنا بر اطلاعات ارائه‌شده توسط متخصصان، فرد مبتلابه اختلال پرخوری، در زمان پرخوری به لحاظ جسمی احساس گرسنگی نمی‌کند و به دلیل احساس شرمندگی از میزان غذایی که می‌خورد، غذاخوردن را در تنهایی ترجیح می‌دهد. وجه اشتراک اختلال پرخوری با پرخوری عصبی، پرخوری‌های مکرر است، اما وجه تفاوت آن‌ها در این است که مبتلایان به اختلال پرخوری رفتار‌های جبرانی مکرر مثل استفراغ، استفاده از مواد مسهل یا رژیم‌های غذایی فشرده ندارند. افراد مبتلابه پرخوری عصبی در فاصله بین دوره‌های پرخوری، رژیم غذایی سفت‌وسخت و طولانی می‌گیرند و هدفشان این است که وزن و شکل بدن خود را کنترل کنند، اما این رفتار در افراد مبتلابه اختلال پرخوری مشاهده نمی‌شود. هرچند ممکن است بار‌ها برای گرفتن رژیم غذایی تلاش کرده باشند.   این موضوع توسط تیمی پژوهشی از دانشگاه علامه طباطبائی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی و دانشگاه خاتم مورد بررسی عمیق‌تری واقع شده است. در این مطالعه، محققان به بررسی کیفی عوامل روان‌شناختی دخیل در اختلال پرخوری زنان پرداخته‌اند.   این مطالعه بر روی تعدادی از زنان مبتلابه اختلال پرخوری که به کلینیک تخصصی تغذیه دانشکده شهید بهشتی شهر تهران مراجعه کرده بودند، انجام شده است و محققان برای جمع‌آوری داده‌ها از روش مصاحبه استفاده کرده‌اند.   نتایج این مطالعه نشان داد که عوامل روان‌شناختی مؤثر در اختلال پرخوری در زنان شامل عوامل اصلی هیجان منفی، عادت‌های رفتاری نامناسب و فقدان هیجان هستند.   در این رابطه، عبدلله شفیع‌آبادی، پژوهشگر گروه مشاوره، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی و سه همکار دیگرش می‌گویند: «برای بررسی موضوع پژوهش، از میان عوامل مختلف مورد بررسی، هشت مقوله شامل علل هیجانی منفی فردی، علل هیجانی منفی بین فردی، رفتار‌های اجتنابی-اجباری افراطی، عادات خوردن نامناسب، زمان نامناسب خوردن، کسب هیجان مثبت، علل فقدان هیجان فردی و علل فقدان هیجان بین فردی استخراج شد».   آن‌ها می‌افزایند: «از این هشت عامل نیز سه عامل اصلی علل هیجانی منفی، عادات رفتاری نامناسب و فقدان هیجان، انتخاب و استخراج شد که هریک دربرگیرنده زیرمقوله‌هایی در دو حوزه فردی و بین فردی بود».   بر این اساس، مجموعه عوامل روان‌شناختی که در ایجاد اختلال پرخوری در زنان مؤثرند، شامل سه‌طبقه اصلی علل هیجانی منفی، عادت‌های رفتاری نامناسب و فقدان هیجان است که خود به‌نوعی دارای همبستگی متقابل با یکدیگر هستند. این عوامل در بافت عوامل فردی و بین فردی قرار دارند که برای کنترل اختلال فوق، بایستی از سوی درمانگر‌ها مورد توجه کافی قرار گیرند.   به اعتقاد شفیع‌آبادی و همکارانش، یافته‌های این پژوهش که در نشریه علمی پژوهشی «مطالعات ناتوانی» منتشر شده‌اند، می‌توانند در تدوین مدل‌های درمانی مؤثر در اختلال پرخوری مدنظر قرار گرفته و در رفع مشکل فوق به بیماران کمک کنند. بیشتر بخوانید: غذا‌های ناسالم اعتیادآورند؟ انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود. برچسب ها: پرخوری پرخوری روانی

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: پرخوری پرخوری روانی اختلال پرخوری روان شناختی بین فردی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۶۰۳۵۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال ترس از فراموش شدن چیست؟

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، بیشتر مردم امیدوارند که عزیزانشان از آنها به نیکی یاد کنند و طبیعی است که گهگاه نگران فراموش شدنشان باشند. اما برای برخی، ترس از فراموش شدن یا نادیده گرفته شدن را می توان به عنوان یک فوبیا در نظر گرفت.

بیشتر بخوانید: تله فوبیا یا اضطراب تلفن چیست؟

آتازاگورافوبیا ترس غیرعادی از به یاد ماندن است. همچنین می تواند شامل ترس از فراموش کردن کسی یا چیزی باشد. اگر ترس شما شامل فراموش شدن توسط یک فرد یا گروه اجتماعی خاص باشد، ممکن است بخشی از یک نوع فوبیای اجتماعی در نظر گرفته شود.

این مقاله به ویژگی‌های ترس از فراموشی و همچنین علل، علائم و گزینه‌های درمانی این فوبیا می‌پردازد.

تعریف ترس از فراموش شدن

آتازاگورافوبیا ترس شدید یا غیرمنطقی از فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی است؛ همچنین ممکن است شامل ترس از نادیده گرفته شدن یا جایگزین شدن باشد.

در برخی موارد، این وضعیت را می توان بخشی از فوبیای اجتماعی در نظر گرفت. تخمین زده می شود که ۱۵ میلیون آمریکایی با یک فوبیای اجتماعی زندگی می کنند. فوبیای اجتماعی زمانی است که ترس غیرمنطقی از قضاوت یا طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی خاص دارید.

افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا ممکن است اضطراب، استرس، یا وحشت ناتوان کننده ای را تجربه کنند که فقط به این فکر می کنند که فراموش می شوند. شما همچنین ممکن است علائم فیزیکی اضطراب مانند حالت تهوع، ضربان قلب سریع یا حتی یک حمله پانیک تمام عیار را هنگام مواجهه با ترس خود تجربه کنید.

ترس از فراموش شدن نیز ممکن است با نگرانی های خاص در مورد از دست دادن حافظه، مانند ترس از ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل مرتبط باشد. این ترس ممکن است در حین مراقبت از فردی با این وضعیت ایجاد شود.

علائم آتازاگورافوبیا چیست؟

مانند بسیاری از فوبیاها، ترس از فراموشی می تواند با علائم روحی و جسمی همراه باشد. افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا اگر واقعاً در یک موقعیت اجتماعی فراموش شوند یا نادیده گرفته شوند، یا زمانی که با فکر فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی مواجه شوند، ممکن است علائمی خاص را تجربه کنند.

علائم آتازاگورافوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ترس و اضطراب بیمارگونه زمانی که نادیده گرفته می شوند یا فراموش می شوند یا درک می کنند که ممکن است فراموش شوند.

دلهره و اضطراب شدید فقط به فکر فراموش شدن

اضطراب شدیدی که با خطر واقعی فراموش شدن تناسب ندارد

تجربه احساس فاجعه یا عذاب قریب الوقوع در مواجهه با موقعیتی که نگرانی از دست دادن حافظه یا فراموش نشدن را برمی انگیزد.

حالت تهوع یا ناراحتی شکمی

مشکل در خوابیدن

اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی که در آن‌ها احتمال فراموشی یا نادیده گرفته شدن وجود دارد

درد ناشی از تنش در نواحی خاصی از بدن

وحشت زدگی

علل آتازاگورافوبیا چیست؟

فوبیا باعث واکنش استرس فرد می شود که به عنوان پاسخ جنگ یا گریز نیز شناخته می شود. دلایل متعددی وجود دارد که این پاسخ استرس ممکن است با ترس از فراموش شدن ایجاد شود، از جمله:

ژنتیک: ژن‌های خاصی که توسط والدین بیولوژیکی منتقل می‌شوند نقش مهمی در فوبیا و سایر اختلالات اضطرابی دارند.

تجربه یادگیری مشاهده شده: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر از همین موضوع می ترسد، ممکن است فرد یاد گرفته باشد که از فراموش شدن بترسد.

تجربه یادگیری مستقیم: سابقه تروما یا تجربه آسیب زا مانند فراموش شدن، پشت سر گذاشتن یا رها شدن یا از دست دادن والدین یا مراقب می تواند به ترس از فراموش شدن کمک کند.

تجربه یادگیری اطلاعاتی: قرار گرفتن در معرض افرادی که حافظه خود را از دست می دهند، مانند مراقبت از فرد مبتلا به زوال عقل یا آلزایمر، ممکن است منجر به ایجاد ترس از فراموشی شود.

آتازاگورافوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص آتازاگورافوبیا، یک متخصص سلامت روان به ویرایش پنجم « راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی » (DSM-۵)، کتابچه راهنمای رسمی انجمن روان‌پزشکی آمریکا مراجعه می‌کند.

DSM-۵ آتازاگورافوبیا را به عنوان یک وضعیت سلامت روان نمی شناسد، اما این وضعیت ممکن است به عنوان یک فوبیا خاص واجد شرایط باشد.

این راهنما از معیارهای تشخیصی زیر برای تشخیص فوبیای خاص استفاده می کند:

ترس پایدار است و بیش از شش ماه ادامه دارد.

از ترس به طور فعال اجتناب می شود و تقریباً همیشه باعث اضطراب فوری می شود.

ترس با خطر واقعی موقعیت تناسبی ندارد.

ترس باعث اختلال قابل توجهی در زمینه های اساسی عملکرد، از جمله عملکرد اجتماعی و شغلی می شود.

آتازاگورافوبیا چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند به بیمارانی که فوبیا دارند کمک کند. یک متخصص مراقبت های روان یک برنامه درمانی بر اساس علائمی که ارائه می دهید ایجاد می کند.

برخی از گزینه های درمانی مورد استفاده برای رفع ترس از فراموشی ممکن است عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع گفتگو درمانی است که شامل تغییر افکار و رفتارهای فرد می شود. این به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند که الگوهای تفکر ناسازگار (مشکل ساز) و رفتارهای مرتبط با فوبیای خاص خود را بهتر شناسایی و تغییر دهند. CBT یک درمان خط اول برای اختلالات اضطرابی در نظر گرفته می شود.

مواجهه درمانی: این درمان برای سال ها درمان اولیه برای فوبیا بوده است. به طور کلی شامل قرار دادن تدریجی یک فرد در معرض فوبیا به روشی ایمن برای کاهش اجتناب و کاهش ترس در طول زمان است.

میانجیگری ذهن آگاهی: این یک نوع تمرین مراقبه است که بر حضور کامل در لحظه فعلی تمرکز دارد. می تواند به شما در مدیریت سطوح اضطراب و ترس کمک کند.

دارو: گاهی اوقات از داروها برای کاهش علائم اضطراب که بخشی از فوبیا هستند، یا اگر همزمان علائم افسردگی یا یک اختلال اضطرابی اضافی وجود داشته باشد، استفاده می شود. داروها ممکن است شامل داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی باشند.

خلاصه

ترس از فراموش شدن را آتازاگورافوبیا می نامند؛ وقتی فردی به این وضعیت مبتلا می شود، ترس شدیدی از فراموش شدن یا به یاد نیاوردن کسی یا چیزی وجود دارد. گزینه های درمانی مانند تکنیک های ذهن آگاهی، درمان شناختی رفتاری و دارو وجود دارد. کار با یک متخصص مراقبت های روان دارای مجوز می تواند به شما در مدیریت این وضعیت کمک کند.

منبع: سلامت نیوز

انتهای پیام/

کد خبر: 1228756 برچسب‌ها روان شناسی