به نقل از «مهر»

چرایی ساخت مرکز طبی کودکان ۲/هجوم خانواده ها به پایتخت

تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۶۰۴۲۲۶

به گزارش خبرنگار مهر، کمبود بیمارستان‌های تخصصی و فوق تخصصی کودکان در کشور، باعث شده تا شاهد سرازیر شدن کودکان بیمار به پایتخت و به خصوص مرکز طبی کودکان باشیم. کافی است چند دقیقه‌ای در مقابل این مرکز توقف کنید تا شلوغی این بیمارستان را از نزدیک ببینید. شرایط برخی بیماران به گونه‌ای است که بعضاً نیاز به بستری پیدا می‌کنند و خانواده‌های آنان نیز لاجرم، شب را در وسیله نقلیه سپری می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همه این مشکلات باعث شد تا مسئولان دانشگاه علوم پزشکی تهران به فکر احداث مرکز طبی کودکان شماره ۲ بیافتند و استارت آن را از چند سال قبل زدند. حالا به نظر می‌رسد که در ماه‌های پایانی تکمیل این پروژه هستیم که در جنوب تهران بنا شده است.

۷۰ درصد مراجعان مرکز طبی کودکان از مناطق محروم می آیند

رضا شروین بدو رئیس مرکز طبی کودکان، در خصوص تحویل پروژه مرکز طبی کودکان شماره ۲ در دو فاز زمانی، اظهار داشت: مرکز طبی کودکان شماره ۲ خدمت بزرگی به سلامت کودکان در مناطق جنوبی تهران خواهد داشت. این بیمارستان با دارا بودن ۲۵۰ تخت به صورت یکپارچه با مرکز طبی کودکان فعلی مدیریت خواهد شد و مرکزی مستقل نخواهد بود.

وی با اشاره به نزدیک بودن فاز زمانی تحویل این بیمارستان از ضرورت تمرکز بر تأمین نیروی انسانی این بیمارستان سخن گفت و افزود: امید است مرکز طبی کودکان شماره ۲ به انجام توسعه برخی خدمات فوق تخصصی کودکان و همچنین مرکز تروما کودکان تهران اختصاص یابد و می‌بایست تقسیم بندی نیروها در هر دو بیمارستان به صورت متوازن، مدیریت و برنامه ریزی شود.

شروین بدو تصریح کرد: با افتتاح آن در واقع بیمارستان مرکز طبی کودکان از ۳۵۰ تخت به ۶۰۰ تخت افزایش ظرفیت خواهد داشت.

رئیس مرکز طبی کودکان، به حجم بالای مراجعات روزانه به مرکز طبی کودکان اشاره کرد و گفت: کمبود بیمارستان کودکان در سایر مناطق کشور، باعث شده با حجم زیادی از مراجعات بیماران به مراکز درمانی تهران مواجه باشیم.

وی با اعلام اینکه در حال حاضر بیش از ۷۰ درصد بیماران مرکز طبی کودکان از مناطق محروم هستند، افزود: متأسفانه در پایتخت هم با کمبود بیمارستان کودکان مواجه هستیم.

رئیس مرکز طبی کودکان بیمارستان امام خمینی (ره)، ادامه داد: در حال حاضر فقط پنج بیمارستان کودکان در تهران وجود دارد که پاسخگوی حجم مراجعات روزانه از اقصی نقاط کشور نیستند.

شروین بدو، بر ضرورت ساخت و تجهیز بیمارستان کودکان به منظور کاهش حجم مراجعات به مرکز طبی کودکان شد و گفت: نیاز است نسبت به توسعه بیمارستان‌های کودکان در مناطق محروم اقدام شود.

روند تکمیل مرکز طبی کودکان شماره ۲

عباسعلی کریمی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، در بازدید از روند تکمیل پروژه مرکز طبی شماره ۲ در جنوب تهران، راه‌اندازی مرکز طبی شماره ۲ در شرایط کرونایی را و در حالی‌که پیام‌های ناامیدکننده بسیار است، مصداق امیدواری حقیقی دانست و گفت: آماده شدن این پروژه ظرف مدت ۲ سال، نمونه‌ای از فواید امیدواری است و می‌تواند قابل‌توجه کسانی باشد که معتقدند در شرایط ناامیدی، امیدوار کردن زیاد، گول زدن است.

وی با بیان اینکه اکنون نوبت دانشگاه است که باانگیزه و به‌سرعت، به تعهدات خود در تأمین نیروی انسانی و تجهیزات و… عمل کند افزود: با توجه به اینکه ماه‌های پایان کار دولت است؛ ممکن است برخی، کار را زمین بگذارند. ولی ما در دانشگاه این کار را نمی‌کنیم و دانشگاه را خانه خود می‌دانیم و معتقدیم باید از همه ظرفیت‌ها استفاده کنیم و با همان سرعتی که مهندس مطهری در ساخت پروژه داشتند؛ مراحل راه‌اندازی بیمارستان را تکمیل کنیم.

کریمی مرکز طبی ۲ را نمونه‌ای از خدمت ناب بیان کرد و گفت: خدمتی که در این مرکز، در جنوب شهر تهران ارائه می‌شود؛ خدمت ناب است و هیچ شبه‌ای ندارد و از همه همکاران دانشگاه می‌خواهم کمک کنند این پروژه زودتر وارد چرخه خدمت‌رسانی شود. من تجربه راه‌اندازی مرکز قلب رادارم و می‌دانم که راه افتادن این مرکز فقط اراده و انگیزه قومی می‌خواهد که همکاران این پروژه از چنین روحیه‌ای برخوردارند.

وی با اشاره به تأمین دیگر موارد ضروری راه‌اندازی پروژه افزود: برای تأمین دستگاه سی‌تی‌اسکن در حال پیگیری هستیم. برای نیروی انسانی پزشک و غیرپزشک نیز در حال برنامه‌ریزی هستیم و از این نظر مشکلی نداریم؛ اگر هم با مشکلی مواجه شویم آن را حل می‌کنیم.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران ابراز امیدواری کرد پیش از تغییر دولت این پروژه به بهره‌برداری برسد.

وی گفت: همکاران من در دانشگاه علوم پزشکی تهران تا آخرین لحظه‌ای که مسئولیت دارند کار را زمین نمی‌گذارند و با جدیت راه‌اندازی این پروژه را پیگیری می‌کنیم.

تشریح روند ۲ ساله تکمیل پروژه

آزاده چترروز مدیر مالی دانشگاه علوم پزشکی تهران، به تاریخچه ساخت این مرکز اشاره کرد و گفت: ۱۱ تیر ۱۳۹۶ شهرداری ۵ هزار مترمربع فضایی که بیمارستان در آن احداث شده است را به دانشگاه اهدا کرد. با رایزنی‌های مسئولان دانشگاه ۱۶۲ هزار مترمربع دیگر افزون بر این ۵ هزار مترمربع به این مجموعه اضافه شد و در اختیار دانشگاه قرار گرفت تا با استقرار دانشکده‌ها، پارک علم و فناوری و داروخانه، این مجموعه یکی از پردیس‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران شود.

وی افزود: اول مهر ۹۷ قراردادی برای ساخت بیمارستان با رئیس دانشگاه امضا شد و از دانشگاه خواسته شد که فقط در تأمین تجهیزات مورد نیاز این مرکز کمک کند. در نهایت تا فروردین ۹۸ مجوزهای قانونی ساخت این پروژه اخذ و از همان تاریخ مراحل ساخت آن آغاز شد.

چترروز با بیان اینکه دانشگاه تاکنون برای این پروژه ۵۷ میلیارد تومان کمک کرده است، از پیش‌بینی‌های لازم برای راه‌اندازی این مرکز خبر داد و گفت: تأمین نیروی انسانی، تجهیزات مورد نیاز، هتلینگ و انشعابات، IT و…، در دستور کار همکاران دانشگاه قرار دارد و به‌زودی به این مجموعه اضافه می‌شود.

مدیر مالی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به زمان‌بندی بهره‌برداری از مرکز طبی کودکان ۲، افزود: ۸ بخش بستری شامل ۱۵۲ و بخش اورژانس تا پایان اردیبهشت ۱۴۰۰، درمانگاه و ۵۰ درصد تخت‌های ویژه و اتاق عمل تا پایان خرداد ۱۴۰۰ و تحویل مابقی ظرفیت بیمارستان تا پایان تیر ماه ۱۴۰۰ پیش‌بینی‌شده که امیدواریم با پیگیری که در دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت می‌گیرد، طبق این زمان‌بندی پیش برویم.

به کارگیری نیروهای بومی و با تجربه در مرکز طبی ۲

محمود بیگلر معاون توسعه مدیریت و برنامه‌ریزی منابع دانشگاه علوم پزشکی تهران، با اشاره به پیش‌بینی نیروی انسانی مورد نیاز این پروژه، گفت: از هزار و ۸۰۰ نفر سهمیه استخدامی، هزار نفر برای مراکز توسعه یافته دانشگاه در نظر گرفته شده‌اند.

وی از به کارگیری نیروهای بومی و با تجربه در مرکز طبی کودکان ۲ خبر داد و افزود: تلاش می‌کنیم از نیروهای باتجربه شاغل در مراکز دیگر که در منطقه جنوب تهران و اسلامشهر ساکن هستند برای راه‌اندازی این بیمارستان استفاده کنیم و نیروهای جدید را جایگزین آنان کنیم.

بیگلر با تأکید بر استقرار مدیریت متمرکز در این پردیس، گفت: مراکزی که به اینجا منتقل می‌شوند دانشکده‌ها، پارک علم فناوری و داروخانه ۱۳ آبان و…، هستند که مأموریت‌های متفاوتی دارند و لازم است از طریق مدیریت متمرکز مسائل پیرامون این مجموعه هماهنگ شود.

کد خبر 5189914

منبع: مهر

کلیدواژه: مرکز طبی کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران ویروس کرونا آمار کرونا واکسن کرونا شیوع کرونا کووید 19 سازمان بیمه سلامت ستاد ملی مقابله با کرونا اوتیسم بهداشت دهان و دندان دندانپزشکی سعید نمکی سیما سادات لاری دانشگاه علوم پزشکی تهران وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مرکز طبی کودکان شماره ۲ بیمارستان کودکان نیروی انسانی راه اندازی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۶۰۴۲۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تکلیف‌نامه شهرداری تهران برای پارک‌های پایتخت چه می‌گوید؟

سریال «کاشت ساختمان در پارک‌های تهران»، آخرهفته گذشته به قسمت دوم خود رسید و بعد از ماجرای «برنامه ساخت مسجد در پارک قیطریه»، این بار «دیوار‌های آهنی آبی-سفید مخصوص کارگاه ساختمانی در پارک لاله» اکران شده؛ این سریال که به خاطر نقش منتقدان شهرداری، پرمخاطب شده، به دلیل «صدای ناقص» آن‌ها و «غفلت از متن»، ادامه دار خواهد بود.

گزارش «دنیای‌اقتصاد» از وضعیت پارک‌های شهری تهران حاکی است، طی ماه‌های اخیر «یکی از انواع مواجهه‌های شهرداری با این محیط حساس پایتخت»، زیر ذره بین گروهی از کارشناسان شهری قرار گرفته است.

شهرداری به عنوان «همه کاره پارک‌های شهری» از بابت «مسوولیت صفر تا صدی» که برای این بخش از دارایی‌های تهران دارد، دست به نقشه کشی برای ساخت وساز در تعدادی از پارک‌ها زده است.

در شبکه‌های اجتماعی، اما برخی افراد و برخی کارشناسان، این حرکت مدیریت شهری را زیرسوال برده اند، بدون اینکه «علت سوال» را برای ناظران، شهروندان و طیف حساس به موضوع، مطرح کنند.

عملکرد شهرداری در پارک‌های شهری را با دو خط کش «مقررات مصوب بالادست شهرداری تهران» و «اقدامات متعارف و منطقی شهرداری‌های کاردرست در سایر شهر‌های کشور و شهر‌های موفق جهان از منظر رعایت کامل حقوق شهروندان» می‌توان چک کرد.

طرح تفصیلی تهران، مصوب سال ۹۱، «کتابچه مشق شهرداری» برای هر نوع تصمیم‌گیری ساختمانی و صدور مجوز ساخت‌وساز در اراضی عمومی و خصوصی پایتخت محسوب می‌شود به‌طوری که در صفحه ۲۰ این کتابچه، برای «زمین‌های واقع در پهنه حفاظت سبز (G) که پارک‌های شهری نیز جزو همین پهنه محسوب می‌شود»، احداث بنای مجاز در پارک‌ها را به «دفتر اداری پارک، نگهبانی پارک، سرویس بهداشتی و خدمات پذیرایی و غذایی» محدود کرده است. در ادامه همین «خط قرمز» ترسیم شده برای شهرداری در پارک‌های شهری تهران، در یکی دیگر از صفحات طرح تفصیلی، «هر نوع ساخت‌وساز در این چارچوب مجاز در پارک ها، منوط به تصویب طرح آن در کمیسیون ماده ۵ شده است.»

به این ترتیب، «نقطه کور» سریال ساختمانی در پارک‌های تهران که منتقدان آن را نمی‌بینند، «خط قرمز طرح تفصیلی» و صراحت لهجه این تکلیف نامه برای «منع و مجاز‌ها در پارک‌های شهری» است.

از نگاه این کتابچه مشق شهرداری، «ساخت بنای فرهنگی یا هر نوع کاربری غیر از آنچه در پهنه (G) قید شده» ممنوع است و برای مجاز‌ها نیز «مصوبه کمیسیون ماده ۵» لازم است. اما آنچه عرف شهری می‌گوید، از این هم صریح‌تر است. در پارک‌های شهری بر اساس آنچه نیاز شهروندان است، باید فضای سبز، تجهیزات تفریحی و گردشگری و مبلمان شهری، لوازم بازی و تجهیزات ورزشی، به شکل نامحدود، نصب و احداث شود.

اما طی همه سال‌های گذشته، ساختمان‌هایی از یک تا دو طبقه در پارک‌های معروف، بزرگ و کوچک شهر تهران با اسامی‌های مختلف از مدیریتی تا نگهبانی و فرهنگسرا و... شکل گرفته است که عوارض آن‌ها به شکل «ورود خودرو» به پارک به عنوان «گاف شهری»، باعث مزاحمت شهروندان هنگام تفریح و گذران اوقات فراغت شده است.

پارک پردیسان، پارک سعادت آباد و حتی پارک لاله، نمونه‌هایی از این دست هستند. به این ترتیب، «ایرادات موجود در پارک ها، به مراتب فراتر از سریال اخیر» است.

طرح تفصیلی تهران می‌گوید، در پارک‌های شهری، کل بنای ساختمانی ساختمان‌های مجاز، باید حداکثر معادل ۳‌درصد مساحت پارک باشد. آیا این «خط قرمز» نیز طی این سال‌ها، ملاک عمل بوده و رعایت شده است؟

به نظر می‌رسد، «چندگانگی نهاد‌های ناظر و بالادست شهرداری»، عاملی برای این مدل اداره پایتخت طی سنوات گذشته و اکنون شده است.

شهرداری‌ها از یک سو باید «مصوبات شورای عالی شهرسازی که زیرنظر وزارت مسکن سال‌های گذشته و وزارت راه و شهرسازی فعلی است» را رعایت کنند. اما از سوی دیگر، سازمان شهرداری‌ها از وزارت کشور نیز نهاد بالادست شهرداری هاست و اتفاقا، چون که بخشی از منابع مالی شهرداری توسط همین سازمان، سالانه پرداخت می‌شود، به نظر می‌رسد «حرف شنوی شهرداران» از وزارت کشور بیشتر از وزارتخانه دیگر است.

در این میان، شورای شهر هم نهاد ناظر و مرجع تصویب مقررات و ضوابط برای شهرداری هاست و کمیسیون ماده ۵ با ترکیب یکسری وزرا نیز نهاد دیگر؛ این آشفته بازار «ترکیب چندمنظوره مدیریت شهری»، مسیر دورزدن طرح‌های تفصیلی و جوابگو نبودن را به وجود آورده است.

نباید موجبات عدم‌آسایش فراهم شود

علی نوذرپور، کارشناس مدیریت شهری و شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، تاکید کرد: اقدامات مدیریت شهری نباید به گونه‌ای باشد که موجبات عدم‌آسایش شهروندان فراهم شود. به گفته وی، در طرح‌های شهری تهران از قبیل طرح جامع و طرح تفصیلی پایتخت، ضوابط مربوط به هر پهنه و از آن مهم‌تر سهم هر کدام از سرانه‌ها به تفکیک مشخص است. از آن جمله سرانه‌های سبز، مذهبی، فرهنگی، درمانی و... مشخص و تفکیک شده است، مکان یابی شده و لکه‌های مربوط به آن‌ها به صورت جداگانه معین است. ورود هر کدام از سرانه‌های غیرمرتبط با کاربری‌های مربوط به فضای سبز و گذران اوقات فراغت به پارک ها، اساسا ربطی به این محیط‌های سبز شهری ندارد.

به گفته وی هر اقدامی در هر کدام از این پهنه‌ها وسرانه‌ها باید متناسب با ماهیت این سرانه ها، جانمایی‌ها و ضوابط خاص آن‌ها صورت بگیرد. نوذرپور افزود: پارک‌های شهری بسته به مقیاس و جانمایی صورت گرفته برای آن‌ها انواع مختلفی اعم از پارک‌های محلی، ناحیه ای، منطقه ای، شهری و فرا شهری دارد؛ بسته به وسعت و جانمایی و انواع آنها، خدمات مربوط و مرتبط با موضوع گذران اوقات فراغت در پارک‌ها از تامین ضرورت‌های اولیه مانند سرویس‌های بهداشتی تا تاسیسات بیشتر و وسیع تر، متفاوت است. اما آنچه مسلم است اینکه همه این خدمات حول محور گذران اوقات فراغت است و اختلاط سایر سرانه‌ها در خدمات مرتبط با پارک‌های شهری، اساسا هیچ موضوعیتی ندارد. طرح‌های جامع و تفصیلی نیز این سرانه‌ها را به تفکیک مشخص کرده است. شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، یک معضل مهم در ارتباط با پارک‌ها وفضای سبز تفریحی پایتخت را خلأ مطالعاتی در مورد آن‌ها عنوان کرد و افزود: حتی بسیاری از پارک‌های فراشهری و بزرگ‌مقیاس که بعضا مساحت برخی از آن‌ها به اندازه یک منطقه شهر تهران است، مطالعات اختصاصی ندارد. در حالی که در مورد این پارک‌ها باید هر اقدامی بر مبنای مطالعات و برنامه ریزی‌های مختص همان پارک انجام شود. در صورتی که این نوع پارک‌های شهری و فراشهری مطالعات کارشناسی مختص خود داشته باشند که حد و حدود و انواع مجاز برای ساخت‌وساز در آن‌ها متناسب با کاربری پارک‌ها تعریف شده باشد هیچ فردی نمی‌تواند از ضوابط مختص آن پارک، تخطی کند.

نوذرپور با بیان اینکه در طرح‌های جامع و شهری عملا خطوط مشخص است، اما ممکن است برخی از جزئیات ذکر نشده باشد، تاکید کرد: نکته مهم این است که اساسا پارک برای گذران اوقات فراغت است و اگر خدماتی در آن مستقر می‌شود، علاوه بر اینکه باید بر مبنای مطالعات و برنامه ریزی‌های کارشناسی باشد در وهله اول باید برای پاسخ به نیاز شهروندان به فضای سبز شهری برای گذران اوقات فراغت ایجاد شده باشد؛ بنابراین هر اقدامی که باعث شود تعاریف مجزا و بی‌ارتباط با موضوع پارک در این فضا‌های سبز شهری وارد شود، موجب اختلال در آسایش افراد، بر هم زدن نظامات شهرسازی و بروز اقدامات غیرقابل دفاعی خواهد شد که در نهایت زمینه را برای تخلف فراهم می‌کند. به‌ویژه آنکه تهران با معضل کمبود سرانه فضای سبز نیز روبه‌رو است. براساس آمار‌ها سرانه فضای سبز تهران چیزی حدود ۱۶ تا ۱۶ و نیم مترمربع است؛ در حالی که براساس طرح جامع شهر تهران این میزان باید ۲۵ مترمربع باشد. در واقع در شرایطی که به ازای هر فرد حدود ۹ مترمربع کمبود سرانه فضای سبز وجود دارد، هر نوع اقدام برای کاهش این فضا به واسطه ساخت‌وساز در پارک‌ها مردود است. او افزود: مدیریت شهری تهران باید به این موضوع توجه داشته باشد که همه عرصه‌های شهری به‌خصوص عرصه‌های بزرگ، نیازمند مطالعات مربوط به همان عرصه است؛ این مطالعات باید به برنامه ریزی‌های دقیقی منجر شود که هرگونه اقدام بر مبنای آن انجام شود.

برای پارک‌ها ضابطه وجود دارد

سهراب مشهودی، صاحب‌نظر حوزه شهرسازی و رئیس گروه شهرسازی جامعه مهندسان مشاور، نیز در پاسخ به این سوال که آیا ضوابط مشخصی برای نوع ساخت‌وساز‌ها و خدماتی که می‌تواند در پارک‌ها مستقر شود، وجود دارد یا خیر، به دنیای اقتصاد گفت: برای پارک‌ها ضابطه وجود دارد و در طرح‌های جامع وتفصیلی حد مجاز ساخت‌وساز در پارک‌ها تعیین شده است. در ضوابط طرح تفصیلی یکپارچه تهران در پارک‌های شهری G۱۱۱، حداکثر ۳درصد می‌تواند به کاربری‌های نگهبانی، سرویس بهداشتی، خدمات پذیرایی و غذایی و حداکثر دوطبقه یعنی کمتر از ۸ متر ارتفاع، اختصاص یابد. در پارک‌های محله‌ای هم حداکثر ۷درصد برای نگهبانی، تاسیسات نگهداری و بهداشتی مجاز است. وی افزود: بنابراین موضوع پارک‌ها و نوع خدمات مستقر در آن‌ها چندان بی ضابطه هم نیست و آنچه در این میان هم براساس طرح‌های جامع و تفصیلی شهر تهران و هم براساس ماهیت پارک‌ها می‌تواند و باید در پارک‌ها مستقر شود حول موضوع گذران اوقات فراغت و ملزومات آن است. به عنوان مثال، بسته به وسعت و مکان و نوع پارک ها، تاسیسات وخدماتی که مربوط به موضوع گذران اوقات فراغت شهروندان در یک فضای سبز شهری است، امکان ایجاد و استقرار دارد و استقرار سایر کاربری‌ها وسرانه‌ها در پارک‌ها موضوعیتی ندارد.

قلمروی سبز حرمت دارد

مصطفی بهزادفر، استاد معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت نیز با اشاره به اینکه پارک به عنوان قلمرو سبز همگانی برای استفاده همگان است، گفت: هر اقدامی در این پهنه‌های سبز شهری باید براساس مطالعات دقیق وضوابط قانونی صورت گیرد.

وی با این حال به سه خلأ مهم در این زمینه اشاره کرد و گفت: در بسیاری موارد نبود قوانین دقیق و مشخص از یکسو، رهاسازی برخی پروژه‌ها به صورت ناتمام برای چند سال و چند دهه و سپس اقدام برای تعیین‌تکلیف آن‌ها از سوی دیگر و همچنین برخی از ابهامات قانونی و باز گذاشتن موضوعاتی در ارتباط با ضوابط و جزئیات مربوط به کاربری‌ها و پهنه بندی ها، منجر به اقدامات سلیقه‌ای و اختلاط ناموزون کاربری‌ها وسرانه‌ها با یکدیگر می‌شود. به گفته بهزاد فر، خطوط و ضوابط کلی ساخت‌وساز در پهنه‌های مختلف که چند پهنه کلی از جمله پهنه سبز را شامل می‌شود، در طرح‌های شهری مانند طرح جامع وتفصیلی مشخص شده است اما، برخی جزئیات از جمله جزئیات مربوط به ساخت‌وساز‌ها و خدماتی که می‌تواند در پارک‌های شهری بسته به مقیاس و ماهیت آن‌ها مستقر شود، باید مورد به مورد، براساس ویژگی‌های هر کدام از این پارک‌ها در طرح‌های مطالعاتی قرار گرفته و برای آن‌ها برنامه ریزی‌های کارشناسی صورت بگیرد. به گفته وی در برخی از ضوابط اگر چه حد و کاربری‌های مجاز به استقرار در پارک‌ها تعیین شده است، اما در انتهای برخی جملات از الفاظی مانند «سایر» و «غیره» استفاده شده است که همین الفاظ زمینه ورود سلایق و برداشت‌های شخصی به موضوع پارک‌ها را فراهم می‌کند. در چنین مواقعی به دلیل سکوت و ابهام قانونی نمی‌توان برخی اقدامات را قانونی یا غیرقانونی توصیف کرد.

وی همچنین یک نارسایی دیگر در این زمینه را برخی تبادل‌ها و معاوضه‌های بین دستگاهی اعلام کرد وگفت: به عنوان مثال مجموعه پارک پردیسان، از ابتدا یک مجموعه سبز متعلق به دولت بود که با هدف ساخت‌وساز در شهر جدید پردیس در اوایل دهه ۶۰، بین دولت و سازمان محیط‌زیست، مورد معاوضه قرار گرفت. بخش زیادی از ساخت‌وساز‌هایی که بعدا در پردیسان صورت گرفت براساس مطالعات نبود؛ حتی ساخت‌وساز‌ها در شهر جدید پردیس نیز به سرعت و قبل از تصویب طرح جامع وتفصیلی این شهر جدید آغاز شد. به گفته وی، براساس طرح جامع وتفصیلی، پهنه‌ها می‌توانند خدمات همگانی سازگار با کارکرد خود را دربرگیرند، اما خدمات غیرمرتبط نباید به این پهنه‌ها راه یابند.