آیا بعد از روند صلح افغانستان سکولارهای پشتون کنار می‌روند؟
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۶۰۷۱۸۱
یک تحلیلگر امور بین‌الملل گفت: آنچه اکنون روشن است این است که سکولارهای پشتون در روند تقسیم قدرت سیاسی افغانستان نادیده گرفته نخواهند شد. اما نقش آینده آنها بستگی زیادی به رابطه آنها با طالبان و حضور طالبان در قدرت دارد.
به گزارش ایسنا، فرزاد رمضانی بونش، پژوهشگر ارشد و تحلیلگر امور بین‌الملل در مقاله‌ای که در نیوزویک منتشر شده، نوشته است:
ایده سکولاریسم در افغانستان به قرن 20 برمی گردد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگرچه افغانستان یک مدینه فاضله سکولار نبود ، اما یک کشور در حال توسعه بود که به طور ناگهانی در سال 1979 سقوط کرد.
با سرنگونی طالبان و استقرار جمهوری اسلامی افغانستان ، فضای مناسبی جای خود را به حضور و نفوذ نخبگان سکولار در کشور داد.
با در نظر گرفتن سکولاریسم به عنوان جدایی دین از نهادهای حاکم و سیاست ، پشتون های سکولار نگاه منحصر به فردی به نقش یک دولت سکولار دارند ، به ویژه جدایی نهادهای دولتی از دین ، آزادی های فردی و اجتماعی ، دموکراسی ، حقوق شهروندی ، مدارا ، کثرت گرایی و به زودی. شرایط جامعه افغانستان و تنوع قومی آن در دو دهه گذشته منجر به ایجاد شخصیت ها و جناح های پشتون طرفدار سکولاریسم شده است.
با افزایش حضور و نفوذ طالبان در افغانستان از سال 2007 ، طالبان نخبگان دولت کابل را خواستار غرب زدگی جامعه افغانستان می‌دانند. پس از توافق صلح طالبان با ایالات متحده و آغاز گفتگوهای بین افغانی بین طالبان و دولت ، اکنون این سوال مطرح است که آیا سکولارهای پشتون به حاشیه رانده می شوند یا آنها حضور و نفوذ خود را در حوزه سیاسی حفظ می کنند؟
پشتون های طرفدار سکولار اکنون در وضعیت خاصی قرار دارند. برخی از آنها در داخل دولت خود را نزدیک به آرمانهای رئیس جمهور اشرف غنی می دانند و برخی بر حفاظت از دستاوردهای دو دهه گذشته ، از جمله حقوق زنان ، آزادی بیان و دموکراسی انتخاباتی تأکید دارند.
در شرایط کنونی روند صلح بین افغانستان در کنفرانس استانبول ، که در اواخر این ماه اتفاق خواهد افتاد ، بیشتر درگیری های سه جانبه بین طالبان ، مرکزگرایان به رهبری غنی و عبدالله عبدالله ، رئیس شورای عالی آشتی ملی است. که مذاکرات صلح افغانستان با طالبان را رهبری می کند.
پشتون های سکولار خود را نزدیک به مرکزگرایان تحت هدایت غنی می دانند ، اما واقعیت این است که حضور طالبان در پویایی قدرت و موقعیت سکولارهای پشتون در قدرت به طور چشمگیری تغییر خواهد کرد. قومیت در ساختار سیاسی و توزیع قدرت در افغانستان نقش مهمی دارد. نخبگان سکولار یا طرفداران برخی از جنبه های سکولار اکنون با یک رقیب بزرگ روبرو هستند: طالبان.
بنیادگرایان طالبان خواهان بازگشت به اصول اسلام و یک ارتش کاملاً اسلامی هستند. اما سکولارهای پشتون ، علی رغم آنچه طالبان می خواهند ، سعی می کنند سیستم متمرکز دولت را در کنار ارزش های مدرن حفظ کنند. واقعیت این است که سکولارهای پشتون نمی توانند انتظار داشته باشند که نخبگان قدرتمند سیاسی سه گروه قومی ، تاجیک ها ، هزاره ها و ازبک ها ، سهم قدرت خود را در آینده تحویل دهند. اکنون این طالبان هستند که ادعا می کنند پشتون ها را در ساختار قدرت آینده نمایندگی می کنند.
علی رغم ادعاهای بین قومی طالبان ، این گروه همچنان یک جنبش نفوذی پشتون در جنوب و شرق افغانستان است. در این شرایط ، جدا از آینده و ساختار سیستم سیاسی افغانستان ، پس از مذاکرات بین افغانی (ریاست جمهوری ، پارلمانی یا نیمه ریاست جمهوری) ، طالبان نخبگان سکولار پشتون را رقیب اصلی خود در یک ساختار متمرکز می دانند. آنها مایلند به آنها نفوذ یا قدرت کمی اعم از محلی یا ملی بدهند.
آنچه اکنون روشن است این است که سکولارهای پشتون در روند تقسیم قدرت سیاسی افغانستان نادیده گرفته نخواهند شد. اما نقش آینده آنها بستگی زیادی به رابطه آنها با طالبان و حضور طالبان در قدرت دارد. طالبان عملاً در کوتاه مدت در این رقابت پیروز می‌شوند. آنها عملاً درصد کمی از 40 تا 50 درصد از قدرت را به سکولارهای پشتون واگذار می کنند و رهبری آنها را به دست خواهند گرفت. سکولارها می توانند امیدوار باشند که تغییر واقعی طالبان یا کاهش ایدئولوژی سفت و سخت آنها برای هماهنگی با بقیه ساختار قدرت افغانستان ، سریعتر پیش خواهد رفت.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: افغانستان پشتون ها طالبان پشتون ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۶۰۷۱۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سد طالبان بر مسیر «دوستی»
به گزارش «تابناک»، روزنامه خراسان در مطلبی نوشت: شاید وقتی سال ۷۹ دولت ایران با ترکمنستان برای احداث سد دوستی که ۸۰ درصد آب ورودی آن از هریرود افغانستان تأمین می‌شود توافق کردند و بدون حضور یا تعیین یا ضمانت حقابه آن از سوی کشور افغانستان این سد ۱.۵ میلیارد مکعبی را احداث کردند و سال ۱۳۸۴ به بهره برداری رساندند، تصور نمی‌کردند روزی برسد که دولت افغانستان در بالادست این سد سه سد «سلما»، «کبکان» و «پاشدان» را روی هریرود احداث کند.
شاید این مهلک‌ترین اشتباه دستگاه متولی آب و دیپلماسی کشور باشد که بدون تضمین حقابه بالادست سدی احداث کنند و آب ۶ میلیون جمعیت را به آن وابسته کنند، اما سال ۹۵ دولت افغانستان به کمک هندوستان سد سلما را به بهره برداری رساند و حقابه سد دوستی کاهش جدی پیدا کرد، ولی دستگاه دیپلماسی ایران بازهم قادر نشد مانع احداث سد‌های بعدی شود و سد‌های کبکان و پاشدان هم پا روی گلوی حقابه ایران از هریرود گذاشتند.
امروز بحران آب در کلان شهر مشهد و استان خراسان رضوی به نقطه جوش رسیده و همه کاسه چه کنم دست گرفته اند که از کجا آب مشهد را تأمین کنند؛ از آبخوان بی آب فرونشسته یا دریای عمان و هزار مسجد که هیچ کدام افق خوشبینانه‌ای در کوتاه مدت ندارند.
اما بحران به این جا ختم نمی‌شود و سد دوستی که ۱.۵ میلیارد مترمکعب ظرفیت دارد و تا همین چند سال پیش حدود ۶۵ درصد آب مشهد را تأمین می‌کرد الان تنها ۵ درصد آب دارد و با تجهیزات خاص آب از این سد برداشت می‌شود، زیرا کفگیر سد به ته مخزن رسیده است؛ و بنا بر اذعان مدیرعامل آبفای مشهد از ابتدای سال آبی تا پایان سال گذشته هیچ آبی از بالادست وارد سد دوستی نشده است؛ و این پایان ماجرا نیست. زیرا دو روز پیش یعنی روز یکشنبه ۹ اردیبهشتماه رسانه‌های محلی افغانستان از آغاز فاز جدید احداث «پاشدان» در ولایت هرات و روی سد دوستی با حضور ملا عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست وزیر طالبان و عبدالطیف منصور، سرپرست وزارت آب و انرژی طالبان، خبر دادند و این تیر آخر افغانستان به حقابه سد دوستی نخواهد بود. ساختمان این سد چند سالی مسکوت مانده بود، اما اخیراً دولت افغانستان به فکر بهره برداری از این سد افتاده و دستگاه دیپلماسی ما نیز همچنان بدون تحرک است.
مدیرعامل آب منطقه‌ای استان نیز روز گذشته در گفتگو با خبرنگار ما ضمن اظهار بی اطلاعی از این اقدام دولت افغانستان گفت: تا پایان سال گذشته ما آب ورودی به سد دوستی نداشتیم و بعد از دو سیل اخیر در بالادست حدود ۴۰ میلیون مترمکعب آب وارد سد دوستی شد و با این اقدام دولت افغانستان حقابه سد دوستی به مخاطره خواهد افتاد و قطعاً آن را پیگیری خواهیم کرد.
نعمت نژاد با اشاره به این که دولت جمهوری اسلامی ایران هیچ توافقنامه‌ای در خصوص تأمین حقابه سد دوستی با کشور افغانستان ندارد ابراز امیدواری کرد موضوع احداث پاشدان از مجاری دیپلماسی و تهران پیگیری خواهد شد
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲