Web Analytics Made Easy - Statcounter

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از نیوزویک بر اساس گزارش این دانشمندان که در ژورنال علمی Cell منتشر شده است، این رویان‌ها با این هدف ایجاد شده‌اند که راه‌های جدید برای تولید اندام‌های مورد نیاز برای پیوند به انسان‌ها کشف شود.

این پژوهشگران ۲۵ سلول بنیادی انسانی را که «سلول‌های بنیادی القاشده چندتوانی» (ISP) نامیده می‌شوند به درون رویان‌های میمون‌های ماکاک تزریق کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دانشمندان سپس این رویان‌ها دارای آمیزه سلول‌های انسان و میون را برای ۲۰ روز در لوله آزمیاشگاه رشد دادند تا چگونگی ارتباط میان سلول‌های انسانی و حیوانی با یکدیگر را بررسی کنند.

این پژوهشگران می‌خواهند دریابند آیا می‌توان از میمون‌ها برای رشد دادن اندام‌های انسانی لازم برای پیوند زدن به بیماران نیازمند استفاده کرده یا نه. به گفته این دانشمندان هر سال هزاران نفر در انتظار پیوند اندام‌های حیاتی می‌میرند.

قبلا، برخی دانشمندان تزریق سلول‌های بنیادی انسانی به رویان‌های گوسفند و خوک را انجام داده بودند تا امکان رشد دادن اندام‌های انسانی را در آنها بررسی کنند، اما این پژوهش‌ها تاکنون ناموفق بوده‌آند.

این گروه دانشمندان میمون‌ها را برای انجام کار مشابه انتخاب کرند، چرا که آنها شباهت ژنتیک بسیار بیشتری به انسان‌ها دارند. این پژوهشگران گزارش کردند یک روز پس از تزریق سلول‌های بنیادی انسانی به ۱۳۲ رویان‌های میمون توانسته‌اند رشد سلول‌های انسانی را در آنها شناسایی کنند.

اما اغلب این رویان‌ها در طول این تجربه ۲۰ روز مردند و آنهایی که زنده ماندند فقط حاوی ۴ تا ۷ درصد سلول انسانی بودند.  با این وجود، این دانشمندان می‌گویند یافته‌هایشان بیانگر پیشرفت مهمی در این نوع بررسی‌ها است.

خوآن کارلوس ایزپیسوآ بلمونته، استاد در «آزمایشگاه بیان ژن» در موسسه علوم زیستی سالک در لایولای کالیفرنیا در این باره گفت: «این دانش به ما امکان خواهند تا به حیوانات دیگر بازگردیم و تلاش کنیم این مسیرها را که در این تجربه موفق بوده‌اند، در آنها مهندسی دوباره کنیم تا امکان رشد سلول‌های انسانی در آنها هم فراهم شود. ما بسیار هیجان‌زده هستیم.»

این نوع رویان‌ها را که آمیز دو گونه جانوری هستند، «کایمرا» می‌نامند که از نام یک مخلوق با نفس آتشین در اساطیر یونان گرفته شده است که بدنش مخلوطی از شیر، بز و مار است.

گرچه این پژوهشگران کارشان را پیشرفتی مهم می‌شمارند، سایر دانشمندان نگرانی‌ها در برابر اخلاقی بودن این تجربه ابراز می‌کنند. یک نگرانی این است که ممکن است در نهایت کسی این پژوهش را یک قدم به جلو ببرد و تلاش کند نوزاد دورگه انسان و میمون ایجاد کند.

هانک گریلی، متخصص اخلاق زیستی از دانشگاه استنفورد در مقاله‌ای در همین شماره ژورنال Cell با اینکه قبول دارد این بررسی به طور اخلاقی انجام شده است، از این نوع پژوهش‌ها انتقاد کرد و نوشت: «هیچ نمی‌خواهد میمون‌های به وجود آیند که تخمک‌ها و اسپرم‌های انسانی درون آنها باشند.»

او افزود: «زیرا اگر میمونی با اسپرم انسانی با میمونی با تخمک انسانی ملاقات کنند، ممکن است رویانی انسانی درون رحم میمون ایجاد شود و کسی خواستار چنین رخدادی نیست.»

کارشناسان همچنین اشاره می‌کنند اگر سلول‌های انسانی بخشی از مغز در حال رشد چنین رویان مخلوطی شوند، مسائل اخلاقی مطرح می‌شود. آیا اگر بخش عمده‌ای از سلول‌های انسانی در مغز این مخلوق وجود داشته باشد باید او را انسان شمرد یا همچنان حیوان به حساب می‌آید.

کد خبر 595446 برچسب‌ها ژن - ژنتیک سلول بنیادی جنین

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: ژن ژنتیک سلول بنیادی جنین سلول های انسانی سلول های انسان میمون ها رویان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۶۱۰۱۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تولید دارویی که از دیابت جلوگیری می‌کند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، این آنتی بادی مونوکلونال آزمایشی مانند یک سپر از آسیب به سلول های تولید کننده انسولین محافظت می کند و حتی در برخی موارد طول عمر این سلول ها را افزایش می دهد.

دیابت نوع یک زمانی روی می دهد که سیستم ایمنی بدن بیمار به سلول های بتا در پانکراس حمله می کند. این سلول های مهم انسولین تولید می کنند و بدون این ماده فرد نمی تواند سطح گلوکز خون را مدیریت کند که این روند یه تزریق مادام العمر انسولین منجر می شود و پیامدهایی برای سلامت فرد دارد.

اما محققان دانشگاه جان هاپکینز در پژوهشی جدید راهی نوین برای جلوگیری از آغاز دیابت یا حتی معکوس کردن آن در مراحل اولیه ابتلا یافته اند. یک داروی جدید به نام mAb43 که در حقیقت یک درمان آزمایشی است، برای مقابله با طیفی از بیماری ها نوید بخش بوده است.

آنتی بادی ها در حقیقت پروتئین هایی هستند که سلول هایی خاص و معمول پاتوژن های خارجی رابه یکدیگر پیوند می دهند تا آنها را از بدن پاکسازی کنند. واکسن ها به پروتئین سیستم ایمنی بدن آموزش می دهد تا در مقابل هدف های خاصی آنتی بادی تولید کند. آنتی بادی های مونوکلونال طوری مهندسی شده اند تا با یک هدف خاص بجنگند و به طور یک جا به عنوان واکنشی سریع به یک بیماری خاص مانند عفونت، به بدن منتقل می شوند. این نوع درمان هادر مطالعات اخیر برای مقابله با بیماری هایی مانندمالاریا، کووید۱۹ و غیره کارآمد بوده است.

در این موارد آنتی بادی ها طوری طراحی شدندتا سلول ها را از سیستم ایمنی بدن مخفی کنند. اما mAb43آنها را به پروتئینی کوچک که روی سطح سلول های بتا قرار دارد، پیوند می زندو سپس به عنوان یک سپر یا پوشش عمل می کند تا آنها را در برابر حملات سلول های ایمنی مخفی کند. هنگامیکه این دارو به طور مرتب مصرف شود، سلول های بتا را محافظت می کند و در نتیجه توانایی بیمار برای تولید انسولین نیز حفظ می شود. حتی اگر آسیب هایی به سلول ها وارد شده باشد، این سپر به سلول ها بتا فرصت می دهد تا بازتولید شوند.

محققان این درمان را روی ۶۴ موش مبتلا به دیابت نوع یک آزمایش کردند. موش ها پس از رسیدن به سن ۱۰ هفتگی ،هر هفته دوزهایی از این آنتی بادی را دریافت کردند و پس از ۳۵ هفته بدن تمام آنها عاری از دیابت بود. نکته جالب آنکه یکی از موش ها به طور موقت و پس از نمایان شدن علایم اولیه و قبل از دریافت آنتی بادی به این بیماری مبتلا شد. اما این موش هم پس از دریافت دوزهایی از دارو به مدت ۳۵ هفته درمان شد. همین امر نشان می دهد داروی مذکور می تواند روند ابتلا به دیابت را در مراحل اولیه ابتلا معکوس کند.

تمام موش هایی که این درمان را دریافت کردند تا پایان آزمایش (۷۵ هفته) زنده ماندند که در حقیقت طول عمر بیشتر موش ها نیز همین اندازه است. تحقیق مذکور هم اکنون با استفاده از آنتی بادی موش ها روی همین حیوانات آزمایش شده است. اما پژوهشگران تصمیم دارند در مرحله بعد نسخه انسانی این آنتی بادی را قبل از آزمایش بالینی توسعه دهند. اما یک مانع اصلی هنوز وجود دارد. آنتی بادی های مونوکلونال ممکن است برای مصرف گسترده گرانقیمت باشند.محققان امیدوارند با تحقیقات بیشتر هزینه آنها را کاهش دهند.

این تحقیق در ژورنال دیابت منتشر شده است.

کد خبر 6095397 شیوا سعیدی قوی اندام

دیگر خبرها

  • 16 اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
  • (تصاویر) مقایسه بمب افکن چینی Xi’an H-۲۰ و B-۲۱ آمریکایی؛ کدام بهتر است؟
  • تولید دارویی که از دیابت جلوگیری می‌کند
  • ویدیو/ مغز انسان بزرگ‌تر می‌شود!
  • راه های افزایش گلبول های قرمز
  • ببینید | توهین جنجالی و نژادپرستانه یک جوان مقابل یک زن سیاهپوست در آمریکا: تقلید میمون!
  • انسان نخستین بار کی سرما خورد؟
  • کمربند انسانی معترضان آمریکایی برای دفاع از غزه/«ما آزاد نیستیم!»
  • کمربند انسانی معترضان آمریکایی برای غزه/ «ما آزاد نیستیم!»
  • دانشمندان چهره یک نئاندرتال ۷۵ هزار ساله را بازسازی کردند + عکس