خاک بر سر گورستان ۵۰۰۰ ساله سقز، از شایعه تا واقعیت
تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۶۴۱۱۳۰
ایسنا/کردستان گورستان باستانی سقز از آخرین اکتشافات تصادفی در استان کردستان است که این روزها شایعه پرکردن این محوطه باستان شناسی از خاک، توسط شهرداری سقز در فضای مجازی پیچیده است.
بررسی سیر تحول تاریخ در هر منطقه ای برای اهالی و مردم آن بسیار حائز اهمیت است؛ استان کردستان از جمله مناطقی است که با وجود داشتن ظرفیت های باستانی و تاریخی زیاد، پژوهشهای باستانشناسی کمی در آن انجام شده و بسیاری از آن ها نیز بر حسب تصادف بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
گورستان باستانی سقز نیز از آخرین اکتشافات تصادفی در استان کردستان است که طبق کاوش های انجام شده قدمت آن به ۵۰۰۰ سال می رسد و این روزها شایعه پرکردن این محوطه باستان شناسی از خاک، توسط شهرداری سقز در فضای مجازی پیچیده است.
نصرالهی، رییس اداره میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی سقز، در گفت و گو با ایسنا در رابطه با محوطه باستانی موکریان در شهرستان سقز اظهار کرد: طی سال ۹۸ در اراضی که به تعاونی مسکن جهادکشاورزی با تغییر کابری برای احداث مسکن واگذار شد، در حین ایجاد انشعاب برای لوله های آب و فاضلاب پس از نمایان شدن آثار و شواهدی دال بر احتمال باستانی بودن این محدوده عملیات عمرانی متوقف شد و دستور رسیدگی به این موضوع توسط این اداره صادر شد.
وی افزود: مقدمات و تمهیدات لازم برای انجام کاوش علمی باستانشناسی و تعیین ارزش فرهنگی و تاریخی در این محدوده توسط اداره میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی سقز انجام شد.
رییس اداره میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی سقز، با اشاره به اینکه برای تامین هزینه باستان شناسی، مذاکراتی صورت گرفت و در نهایت در اواخر سال ۹۹ مجوز باستان شناسی از پژوهشگاه باستان شناسی وزارت میراث فرهنگی دریافت شد اضافه کرد: پس از اخذ مجوز رسمی، عملیات میدانی کاوش در محوطه در قالب هیاتی کارشناسی به سرپرستی پژوهشگر باستانشناس ذبیحالله بختیاری و با مشارکت کارشناسان باستانشناسی اداره میراث فرهنگی شهرستان سقز، آغاز شد.
وی با بیان اینکه عملیات میدانی کاوش این محوطه در اوایل امسال آغاز شده است ادامه داد: در تاریخ ۲۴ فروردین ۱۴۰۰ بر اساس مجوز اخذ شده کار کاوش به پایان رسید و نتایج حاصله نمایان کرد که این محوطه یک گورستان باستانی است و با توجه به داده های فرهنگی کشف شده از جمله ظروف سفالی و اشیاء مفتولی، دوره تاریخی آن به عصر مفرغ به قدمت ۵۰۰۰ ساله بر می گردد.
نصرالهی عنوان کرد: فصل اول عملیات کاوش این محوطه به پایان رسیده است و یکی از مراحل اصلی کاوش این است که طبق مجوز اخذ شده، ترانش هایی ایجاد شده در محدوده کاوش باید علاوه بر تعین قدمت، شیوه تدفین ها و آداب و رسوم ها، وسعت محوطه را نیز مشخص کند.
وی خاطرنشان کرد: این گمانه ها با برنامه ریزی کامل انجام شد و در مرحله بعد یکی از مراحل علمی کاوش باستان شناسی پر کردن ترانش ها و چاله های ایجاد شده با همان خاک برداشت شده از محوطه است؛ همچنین بعد از آن تمامی آثار و مکشوفات بعد از مطالعه ضبط شوند و به حالت اولیه خود برگردند.
رییس اداره میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی سقز، در خصوص شایعه پر کردن چاله ها توسط شهرداری سقز یادآور شد: این چاله ها به دلایلی از جمله، حفاظت از محوطه و آثار کشف شده و همچنین به صفر رساندن سوء استفاده احتمالی در محوطه باید پر شود که این عملیات با هماهنگی میراث فرهنگی سقز صورت گرفته و شهرداری در این موضوع دخیل نبوده است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی فرهنگی گردشگری و صنایع دستی اداره میراث فرهنگی باستان شناسی انجام شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۶۴۱۱۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران؛ یک خانه و کوچهاش پیدا شد!
تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستانشناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهمترین یافتههای آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.
به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاهنگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافتههای سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.
او اضافه کرد: کاوشهای اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمانها یا خانههای دیگر مرتبط میکرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشاندهندۀ توسعۀ ساخت و ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.
در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفالهایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرکها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.
باستانشناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کردهاند که استقرار در این مکان را با سایر محوطههای اطراف برقرار میکرد. این کالاهای مبادلاتی به گمان باستانشناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آنها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَکها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.
سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافتههای سطحی، به نظر میرسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپههای متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستانشناسی جنوب شرق ایران به شمار میرود.