به نقل از «ایران آنلاین»

این ژن عضلانی با بروز دیابت نوع ۲ ارتباط دارد

تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۶۹۳۵۳۹

پژوهشگران سوئدی در بررسی جدید خود دریافتند یک ژن عضلانی با بروز دیابت نوع ۲ ارتباط دارد.

به گزارش وب‌سایت رسمی دانشگاه لوند، افراد مبتلا به دیابت نوع دو، عملکرد عضلانی ضعیف‌تری نسبت به سایرین دارند. پژوهشگران "دانشگاه لوند"(Lund University) سوئد دریافته‌اند که یک ژن خاص در دیابت نوع دو، اهمیت زیادی در توانایی سلول‌های بنیادی عضله دارد تا سلول‌های عضلانی بالغ را به وجود بیاورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"شارلوت لینگ"(Charlotte Ling)، سرپرست این پژوهش گفت: فعالیت ژن "VPS۳۹" در سلول‌های عضلانی افراد مبتلا به دیابت نوع دو، به طور قابل توجهی کمتر است. سلول‌های بنیادی که فعالیت این ژن در آنها کمتر است، سلول‌های عضلانی جدید را به همان اندازه تشکیل نمی‌دهند. این ژن زمانی مهم است که سلول‌های عضلانی، قند را از خون جذب می‌کنند و عضله جدیدی می‌سازند. پژوهش ما نخستین پژوهشی است که این ژن را به دیابت نوع دو مرتبط می‌سازد.

در دیابت نوع دو، توانایی تولید انسولین مختل می‌شود و قند خون بیماران به صورت مزمن افزایش می‌یابد. عملکرد عضله و قدرت آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مختل می‌شود.

یک عضله، مخلوطی از انواع فیبر با ویژگی‌های متفاوت را در بر دارد. بافت عضلانی این توانایی را دارد که فیبرهای عضلانی جدیدی را تشکیل دهد. سلول‌های عضلانی نابالغی نیز وجود دارند که در ارتباط با آسیب یا ورزش فعال می‌شوند. پژوهشگران تصمیم گرفتند تا در این پروژه جدید،  به بررسی این موضوع بپردازند که آیا الگوهای اپی‌ژنتیک در سلول‌های بنیادی عضله می‌توانند پاسخی برای اختلال در عملکرد عضله باشند که در دیابت نوع دو رخ می‌دهد.

در این پژوهش، دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند؛ ۱۴ شرکت‌کننده مبتلا به دیابت نوع دو و ۱۴ شرکت‌کننده سالم در گروه کنترل‌شده. شرکت‌کنندگان از نظر سن، جنسیت و شاخص توده بدنی با یکدیگر مطابقت داشتند. پژوهشگران، تغییرات اپی‌ژنتیک در سلول‌های بنیادی عضله را در هر دو گروه و تحت شرایط مشابه مورد بررسی قرار دادند. آنها سلول‌های عضلانی بالغ را استخراج کردند و به مقایسه آنها پرداختند. پژوهشگران به طور کلی ۲۰ ژن از جمله VPS۳۹ را شناسایی کردند که بیان ژن آنها میان دو گروه متفاوت بود. پژوهشگران، الگوهای اپی‌ژنتیک سلول‌های عضلانی را قبل و بعد از تفکیک سلول‌ها با یکدیگر مقایسه کردند.

به رغم این واقعیت که سلول‌های بنیادی عضله در هر دو گروه تحت شرایط یکسانی رشد کرده‌اند، ما بیش از دو برابر تغییرات اپی‌ژنتیک را در گروه مبتلا به دیابت نوع دو مشاهده کردیم. ژن‌های مخصوص عضله، به صورت عادی تنظیم نشده‌اند و اپی‌ژنتیک‌ها در سلول‌های افراد مبتلا به دیابت نوع دو عملکرد مشابهی ندارد.

"جوانا سال سرنوی"(Johanna Säll Sernevi)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این پژوهش به وضوح نشان داد سلول‌های بنیادی عضله که فاقد ژن VPS۳۹ هستند، توانایی تشکیل سلول‌های بالغ عضلانی را ندارند. دلیل این موضوع این است که سلول‌های بنیادی عضله که فاقد VPS۳۹ هستند، نمی‌توانند متابولیسم خود را با روش سلول‌های دارای این ژن تنظیم کنند؛ بنابراین سلول‌ها نابالغ باقی می‌مانند یا تجزیه می‌شوند و از بین می‌روند.

پژوهشگران برای تایید یافته‌ها، از موش‌هایی استفاده کردند که ژن VPS۳۹ در آنها کاهش یافته بود تا بدین ترتیب از بیماری تقلید کنند. موش‌ها بیان ژن را تغییر دادند و جذب قند از خون نیز در بافت عضلانی آنها کاهش یافت. این دقیقا مشابه شرایطی است که در افراد مبتلا به دیابت نوع دو ایجاد می‌شود.

این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید./ ایسنا

 

 

 

 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: افراد مبتلا به دیابت نوع دو سلول های بنیادی عضله سلول های عضلانی اپی ژنتیک دو گروه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۶۹۳۵۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تشخیص سرطان از یک قطره خون طی چند دقیقه

دانشمندان چینی آزمایشی ابداع کرده‌اند که سه نوع سرطان را تنها با یک قطره خون خشک شده و در عرض چند دقیقه تشخیص می‌دهد.

به گزارش ایسنا، دانشمندان چینی آزمایشی ابداع کرده‌اند که برای تشخیص سرطان به کمتر از ۰.۰۵ میلی‌متر خون خشک شده نیاز دارد.

به نقل از آی‌ای، غربالگری برای زیست‌نشانگرهای خاص خون به عنوان یک روش ممکن برای تشخیص سرطان در مراحل اولیه دیده می‌شود، اما سرطان‌هایی مانند سرطان پانکراس(لوزالمعده)، کولورکتال و معده فاقد آزمایش خون دقیق برای تشخیص هستند.

همانطور که در این مطالعه بیان شده است، بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان نرخ بالایی از تشخیص بیماری سرطان را تجربه می‌کنند و نیاز مبرمی به ابزارهای تشخیصی دقیق و سریع وجود دارد که قیمت بالایی نیز نداشته باشند.

چه چیزی این آزمایش را متفاوت می‌کند؟

پژوهشگران چینی می‌گویند، این آزمایش در ۸۲ تا ۱۰۰ درصد مواقع می‌تواند تشخیص دهد که بیمار به سرطان مبتلاست یا نه.

این آزمایش تنها در چند دقیقه تفاوت بین بیماران مبتلا به سرطان و افراد عاری از سرطان را نشان می‌دهد و تمرکز آن روی سرطان پانکراس، معده و کولورکتال است.

پژوهشگران این مدل را مورد آزمایش قرار دادند و اینکه چقدر موثر می‌تواند بین افراد مبتلا به سرطان و بدون سرطان تمایز قائل شود.

آنها آن را با آزمایش‌های سنتی مبتنی بر خون مایع مقایسه کردند و نتایجی که به دست آوردند به آنها نشان داد که لکه‌های خونی خشک شده نیز در تشخیص بسیار موثر هستند.

در مورد سرطان لوزالمعده، آنها توانستند ۸۱.۲ درصد موارد را به درستی تشخیص دهند، این در حالی است که وقتی از نمونه خون مایع استفاده شد این میزان ۷۶.۸ درصد بود.

ارزیابی آنها نشان داد که استقرار این ابزار در مناطق کمتر توسعه یافته می‌تواند نسبت تخمینی موارد تشخیص داده نشده سرطان را کاهش دهد. به عنوان مثال، این روش برای غربالگری سرطان در سطح جمعیت در روستاهای چین می‌تواند موارد تشخیص داده نشده را به خصوص در مورد سرطان‌های پانکراس، معده و روده بزرگ به میزان ۲۰ تا ۵۰ درصد کاهش دهد.

چائویان کوانگ پژوهشگری که در این مطالعه مشارکت نداشت، گفت: این آزمایش سرطان تا مدتی طولانی قابل استفاده نخواهد بود و هنوز سال‌ها تا ارائه این آزمایش به بیماران فاصله داریم.

روش این آزمایش چگونه است؟

لکه‌های خون هنگامی که خشک می‌شوند برای تجزیه و تحلیل بعدی ذخیره می‌شوند و معمولاً در آزمایش‌های تشخیصی مختلف استفاده می‌شوند. در مورد تشخیص سرطان، استفاده از لکه‌های خونی خشک شده می‌تواند چالش برانگیز باشد. دلیل آن نیز تخریب زیست‌نشانگرهای حساس و مقدار اغلب ناکافی خون برای نتایج قابل اعتماد است.

بنابراین پژوهشگران استفاده از نانوذرات معدنی را برای بهبود تشخیص سرطان پیشنهاد کردند. به طور مشخص، تمرکز بر طیف‌سنجی جرمی پیشرفته است که نتایج قابل اعتمادی با حساسیت بهتر ارائه می‌دهد. این شامل استفاده از نانوذرات معدنی برای افزایش غلظت انتخابی و غنی‌سازی ترکیبات متابولیک از نمونه‌ها است.

با این حال، انطباق طیف‌سنجی جرمی پیشرفته با تجزیه و تحلیل لکه خون خشک شده تایید نشده است. این یک مانع است که با توجه به نیاز به روش‌های کاری استاندارد برای ایجاد قابلیت اطمینان در تمامی آزمایشگاه‌ها باید حل شود.

پژوهشگران بر اساس مدل یادگیری ماشینی که ایجاد کردند، دریافتند که این نمونه‌ها نشانگرهای بیولوژیکی مهمی را حفظ می‌کنند که برای بهبود دقت تشخیصی بسیار مهم است. این مدل یادگیری ماشینی نوعی هوش مصنوعی است که از الگوریتم‌هایی برای مثال برای تشخیص سرطان استفاده می‌کند.

کوانگ می‌گوید: این یک شروع عالی است، اما به دلایل زیادی به آزمایش‌های بیشتری نیاز است. برای مثال، آنها فقط چند صد نمونه را آزمایش کرده‌اند و همچنین مدل یادگیری ماشینی را روی افرادی که قبلاً به سرطان مبتلا بودند، آزمایش کرده‌اند. به این معنی که باید تأیید شود این آزمایش که چگونه به عنوان یک ابزار تشخیصی واقعی کار می‌کند.

دکتر مایکل چکینی می‌گوید، یک آزمایش خون مانند این باید از طریق آزمایش‌های بالینی گسترده روی هزاران بیمار همراه با بررسی نظارتی تایید شود.

انتهای پیام