نقش موثر نپیوستن به FATF در بلوکه شدن منابع ارزی / رقم واقعی طلب ایران از ژاپن چقدر است؟

بهرام شکوری در مورد وضعیت تجارت ایران و ژاپن و همچنین آخرین وضعیت پول‌های بلوکه شده ایران در این کشور اظهار کرد: بیشتر پول‌های بلوکه شده ایران مربوط به صادرات نفت است که به خاطر وجود تحریم‌ها و همچنین عدم پذیرش FATF قادر به بازپس‌گیری آن نبودیم. در واقع مشکل FATF باعث شده است که در انتقال پول مشکل ایجاد شود و بنابراین علاوه بر تحریم‌ها موضوع FATF در بلاک بودن پول های ایران موثر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شکوری ادامه داد: اگر همین فردا هم تحریم‌ها برداشته شود تا زمانی که از قوانین FATF پیروی نکنیم نمی‌توانیم مراودات را انجام دهیم و مثل کره شمالی می‌شویم. این موضوع فشار زیادی نیز بر بخش خصوصی وارد می‌کند؛ ما شاهد بودیم زمانی که می‌خواستند پول یکی از مربیان فوتبال را پرداخت کنند در انتقال پول آن دچار مشکل شده بودند و این بخش خصوصی بود که توانست وساطت و کمک کند.

وی افزود: برخی‌ها می‌گویند این تحریم‌ها تأثیر زیادی نداشته اما واقعیت این است که تحریم‌ها تأثیرات زیاد و موثر گذاشته است که بخش زیادی از آن نیز متوجه بخش خصوصی است، مثال آن ایجاد مانع برای باز کردن LC است.

رئیس کمیته مشترک بازرگانی ایران و ژاپن در ادامه با اشاره به تلاش‌ها در جهت بهبود روابط با دیگر کشورها گفت: این رویه حاکمیت یعنی برقراری ارتباط با دنیا نیز رویه درستی است اما باید توجه داشته باشیم که به دنبال آن باید مشکل FATF را نیز حل کنیم. واقعیت این است که اف ای تی اف چیزی جز شفافیت نیست و قوانین ما نیز به دنبال شفافیت هستند. برای مثال همین قوانین چک در راستای بالا بردن شفافیت است که منبع، مقصد و علت انتقال پول را می‌خواهد.

وی در پاسخ به سوالی در مورد میزان پول‌های بلوکه شده ایران در ژاپن تصریح کرد: اعداد مختلفی بین ۲ تا ۵ میلیارد دلار برای پول‌های بلوکه شده ایران در ژاپن گفته می‌شود اما با اطمینان نمی‌شود میزان دقیق آن را گفت و باید این موضوع را از وزارت نفت پرسید. ما فکر می‌کنیم حدود ۲ تا ۳ میلیارد تومان پول بلوکه شده در ژاپن وجود داشته باشد.

شکوری همچنین در مورد وضعیت تجاری ایران و ژاپن خاطرنشان کرد: ژاپن یا کره جنوبی مشکلی با ایران ندارند اما باید توجه داشت که ژاپن مراودات زیادی با آمریکا دارد و همچنین شرکا و سرمایه‌گذاران زیادی از این کشور در ژاپن هستند بنابراین ما هم اگر جایی این کشور بودیم همین کار را انجام می‌دادیم.

وی همچنین اضافه کرد: با وجود سابقه دیرینه، روابط تجاری عمیقی بین ایران و ژاپن برقرار نیست الان بیشتر مراودات ما با چین و کشورهای منطقه است و پیش از آن نیز با کشورهای اروپایی بود. اما باید به ژاپن توجه بیشتری داشت هر آنچه در آمریکا و اروپا دنبال آن می‌گردیم در ژاپن وجود دارد مانند تکنولوژی و بازار بسیار خوب.

شکوری خاطرنشان کرد: با وجود تحریم‌ها میزان مراودات غیرنفتی ایران و ژاپن بسیار کم شده و میزان قابل توجهی نیست. بیشتر صادرات ما به این کشور مربوط به صنایع پتروشیمی، میگو، خشکبار  و آبمیوه است و از آنجا که ژاپنی‌ها برای جلوگیری از سرطان آب انار زیادی مصرف می‌کنند، میوه هم یکی از صادرات ما به این کشور است. در مجموع، کل مراودات غیرنفتی ایران و ژاپن به یک میلیارد دلار هم نمی‌رسد و شاید حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون دلار باشد.

منبع: ایلنا

منبع: ساعت24

کلیدواژه: پول های بلوکه شده ایران ایران و ژاپن تحریم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۷۲۲۶۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»

خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -

گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم- 

وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».

تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟  

افول شاخص‌های کلان

میانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.

درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سال‌های پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.

تحریم و انفعال

در تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاست‌گذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.

کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.

سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ...  نکرد.

تغییر نظم بین‌الملل

از دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.

در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.

درس‌هایی برای آینده

خلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را  کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه‌»‌ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.

حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.

انتهای پیام/