معلمانی که چتر حمایت برای دانش‌آموزان عشایر می‌شوند
تاریخ انتشار: ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۷۷۲۳۹۸
ایسنا/چهارمحال و بختیاری روزهای کرونایی است و مدارس تعطیل؛ اما در مناطق عشایر دوردست خبری از آموزش مجازی و آنلاین نیست و عده‌ای از معلمان بیکار ننشسته و به دانش‌آموزانی که به هیچ بسته آموزشی دسترسی ندارند در فضای آزاد آموزش می‌دهند.
به مناسبت گرامیداشت روز معلم گفت و گوی ایسنا با معلمی را می‌خوانید که در عمل ثابت کرده عاشق دانش آموزانش است و برای تک تک آنها آینده‌ای روشن می‌خواهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایسنا، شیوا میلاسی معلم جوان ۲۸ ساله‌ای است که از سال ۹۴ حرفه معلمی را در منطقه عشایری بخش روددشت، شهر سردشت، منطقه برآفتاب شهرستان لردگان آغاز کرده و تاکنون دو سال تجربه مدیریت در کارنامه خود دارد و در سال تحصیلی جاری به‌عنوان مدیر نمونه منطقه عشایری شناخته شده است، خود اصالتا متولد بروجن است و هم‌اکنون در شهرستان لردگان سکونت دارد.
میلاسی می‌گوید: با رتبه ۶۰۰ منطقه ۲ در دانشگاه فرهنگیان و در رشته دبیری علوم اجتماعی پذیرش شدم، زمانی که انتخاب رشته خود را انجام دادم، محل خدمت ما در دفترچه مشخص نبود و بدون اطلاع قبلی، سازمان‌دهی ما برای منطقه عشایری صورت گرفت، من شناختی از منطقه عشایری نداشتم اما وقتی به این منطقه آمدم و صفا و صمیمیت و خونگرمی بچه‌ها را مشاهده کردم مهر و عشق نسبت به بچه‌ها در دلم زنده شد.
وی اظهار کرد: اوایل خانواده‌ام با حضور من در منطقه عشایری مخالف بودند اما وقتی زیبایی‌های مدرسه را برای خانواده خود تعریف می‌کردم، علاقه‌مند می‌شدند تا جایی که اگر برخی اوقات از کارم خسته می‌شوم، خانواده با تشویق خستگی مرا رفع می‌کنند.
این معلم نمونه به بیان اوضاع تدریس در روزهای کرونایی پرداخت و بیان کرد: دانش‌آموزان در منطقه عشایر به‌دلیل شیوع کرونا و نبود زیرساخت فناوری مناسب و نبود امکانات سخت‌افزاری برای حضور در کلاس‌ها با مشکل مواجه هستند، به روش‌های مختلف توانسته‌ایم تا حدودی این مشکلات را رفع کنیم اما فقر منطقه و امکانات باعث شده شکاف بزرگی بین دانش‌آموزان عشایر و شهری به‌وجود آید اما با برنامه‌ریزی مدیران و ایثار معلمان این مسائل تا حدودی حل شده است.
وی یادآور شد: منطقه عشایر از نظر تجهیزات مدارس مورد کم‌لطفی قرار گرفته است، پنج کلاس در فضای فیزیکی مدرسه و سه کلاس در کانکس برگزار می‌شود، حیاط مدرسه آن‌قدر کوچک است که برای ساخت نمازخانه با مشکل مواجه شده‌ایم، به‌علاوه آزمایشگاه تخصصی و کتابخانه در اختیار دانش‌آموزان نیست، در زمینه کتاب‌های غیر درسی هم کم‌کاری‌هایی می‌شود البته کتبی توزیع شده است اما پاسخ‌گوی نیاز دانش‌آموزان نیست.
این معلم ادامه داد: بسیاری از دانش‌آموزان در مقطع هفتم ترک تحصیل می‌کنند، چرا که بسیاری از کلاس‌ها در این منطقه دیرتر از موعد تشکیل می‌شوند و گویا آخرین منطقه‌ای که آموزش و پرورش نیروها را سازمان‌دهی می‌کند، منطقه عشایری است، بارها مشاهده شده است که یک ماه از سال تحصیلی گذشته اما هنوز نیرویی برای مناطق عشایری اعزام نشده و تمایل برای حضور در این مناطق کم است، به‌علاوه معلم غیر متخصص برای دروس تخصصی به‌کار گرفته می‌شود که کارایی ندارد.
میلاسی اظهار کرد: از ابتدای شیوع کرونا بسیاری از خانواده‌ها اجازه استفاده از گوشی را به فرزندان خود نمی‌دهند، تعداد فرزندان در هر خانواده تقریبا زیاد است و ممکن است در یک خانواده پنج تا شش فرزند محصل باشند.
این مدیر نمونه خاطرنشان کرد: به جز دو هفته در ماه آبان، بقیه کلاس‌ها به‌صورت حضوری و در فضای باز برگزار می‌شود، همه معلمان سر کلاس‌های خود حاضر می‌شوند، برای دانش‌آموزانی که تبلت و یا گوشی برای حضور در کلاس ندارند، درسنامه تهیه شده و درب منازل به آنان تحویل داده می‌شود، برای دانش‌آموزان مقطع دوازدهم نیز ویدئوهای آموزشی تهیه شده است، در میان معلمان ما هستند افرادی که با هزینه شخصی برای دانش‌آموزان کم‌بضاعت وسایل مورد نیاز را خریداری می‌کنند.
میلاسی تصریح کرد: اکثر دبیران غیر بومی هستند و برای رفت‌وآمد مشکل دارند، به معلمان خود می‌گویم که کار در منطقه عشایری علاوه بر ادای وظیفه نیازمند ایثار است، زیرا در شهر خانواده‌ها از لحاظ سطح سواد و تحصیلات بالا هستند، اما در منطقه عشایر اینگونه نیست، بسیار برای من اتفاق افتاده است که دانش‌آموز سر کلاس حاضر نمیشود، وقتی با خانواده وی تماس می‌گیرم اصلا اطلاع ندارند که فرزندشان کجا است.
وی تاکید کرد: فکر می‌کنم انسان در زندگی باید در جایی حاضر باشد که بتواند بهترین عملکرد را از خود نشان دهد، بسیار اتفاق افتاده که مادران با من تماس می‌گیرند و مشکلات فرزند خود را مطرح می‌کنند، این مسئله برای من بسیار اهمیت دارد و مسرت‌بخش است، پس از گذشت چند سال شاگردانم با من تماس می‌گیرند و جویای احوال می‌شوند، بسیار خوشحال می‌شوم که خاطرات کلاس را برایم تداعی می‌کنند، حرف‌هایی که سر کلاس برای آنها گفته بودم مجدد یادآوری کرده و ابراز می‌کنند که طبق آن عمل کرده‌اند، با شنیدن این صحبت‌ها خستگی از تنم بیرون می‌رود.
این معلم منطقه عشایری ادامه داد: یکی از دانش‌آموزان مدرسه آرزو داشت که همانند من در دانشگاه فرهنگیان و در رشته دبیری علوم اجتماعی قبول شود، با تلاش و علاقه به هدف خود رسید، نظیر این دانش‌آموزان موفق در منطقه عشایری کم است اما اگر آموزش و پرورش بیشتر در منطقه عشایری سرمایه‌گذاری کند تا معلمان بومی زمام کار را در دست بگیرند، بخشی از مشکلات تحصیلی منطقه عشایری از بین می‌رود، چرا که معلمان غیر بومی در مسیر رفت‌وآمد بسیار دچار سختی می‌شوند.
وی بزرگ‌ترین دغدغه معلمان عشایر را رفت‌وآمد مطرح کرد و افزود: مسلما خستگی راه کیفیت کار را کاهش می‌دهد، گاهی اوقات برخی از معلمان چندین سال در منطقه عشایری ماندگار می‌شوند و به‌خاطر کمبود نیرو به آنان انتقالی داده نمیشود، معلمان عشایر از نظر حقوق و مزایا با مناطق دیگر تفاوت آن‌چنانی ندارند اما اگر آموزش و پرورش مزایای ویژه‌ای مانند حق سرویس برایشان در نظر بگیرد انگیزه آنان زیاد می‌شود.
میلاسی در پایان با بیان اینکه آموزش و پرورش تنها در آموزش خلاصه نمیشود، تاکید کرد: پرورش بخشی از وظیفه آموزش و پرورش است، همیشه اعتقاد دارم اگر در یک جمع 10 نفره حرفی بزنم و تنها یک نفر به آن عمل کند، کافی است، شاید از 10شاگرد من هشت نفر آنان ترک تحصیل یا ازدواج کنند اما پیشرفت آن یک یا دو نفر برای من انرژی‌بخش است، حتی آن دختری که ازدواج کند در صورتی که بتواند از آموخته‌ها در مدرسه و معلمان برای تربیت فرزندش استفاده کند، کافی است زیرا قرار بر این نیست همه دکتر یا مهندس شوند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی منطقه چهارمحال و بختیاری معلمان عشایر استانی علمی و آموزشی برای دانش آموزان منطقه عشایری منطقه عشایر آموزش و پرورش کلاس ها برای من
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۷۷۲۳۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلم عشایری که پدرانه مشق علم و ادب می‌کند
ایسنا/گیلان مدیرآموزگار مدرسه عشایری قتئم قلعه چال ریک گفت: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ای کاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند.
زندگی عشایری که سراسر با تلاش، زحمت و سختی فراوان در پستی و بلندی‌های کوه و دشت و طبیعت عجین شده لذت‌های خاص خود را دارد، اگر با عشایر همزیست شده باشی نمک‌گیر خوان پربرکت و صفای دل گرم‌شان می‌شوی تا حدی که حتی از عافیت و رفاه کار و زندگی در شهر می‌گذری.
عاطف باستانی‌فر مدیرآموزگاری که ۱۷ سال است با خواست و علاقه قلبی خود درس علم، ادب، مهر و زندگی را برای کودکان و دانش‌آموزان مناطق ییلاقی و عشایری در تالش مشق می‌کند و امسال به عنوان مدیرآموزگار نمونه شهرستان تالش برگزیده شده است.
وی هر روز مسیر طولانی ۳۵ کیلومتری را با ماشین شخصی و پس از آن مسیری را هم با پای پیاده طی می‌کند و به عبارتی خود می‌سوزد تا نور سوادآموزی در دل کودکان مستعد فراگیری دانش در ییلاقات عشایرنشین تالش قوت بگیرد و خاموش نشود.
باستانی‌فر دوره تحصیلی خود را تا سوم راهنمایی در حوزه شهری سپری می‌کند و پس از آن به دلیل مشکلات زندگی و برای کمک به خانواده ترک تحصیل می‌کند تا اینکه به خدمت سربازی می‌رود و بعد از اتمام خدمت، بنابر شرایط سنی در مدرسه شبانه ادامه تحصیل می‌دهد و دیپلم، فوق دیپلم حسابداری و لیسانس تربیت بدنی را دریافت می‌کند.
وقتی که با وی تماس می‌گیرم تا به مناسبت روز معلم صحبت کنم ضمن استقبال فرصتی می‌خواهد تا به نقطه‌ای برسد که آنتن‌دهی سهل‌تر باشد، اینگونه آغاز می‌کند: در قالب طرح مهرآفرین توفیق خدمت در آموزش و پرورش را پیدا کردم، ۱۷ سال و ۷ ماه سابقه آموزشی دارم، قبل از آن ۵ سال هم به عنوان امور دفتری و معاون در مدارس مناطق محروم بودم.
وی افزود: در حال حاضر مدیرآموزگار عشایری شهرستان تالش هستم از سال ۱۳۹۰ وارد حرفه آموزشی شدم، اولین منطقه خدمتم منطقه عشایری بره پشت بود که سه سال آموزگار چندپایه بودم، سپس به دهنه سراگاه منتقل شدم و ۶ سال هم آنجا خدمت کردم.
باستانی‌فر ادامه داد: از سال ۱۴۰۰ به ییلاق قائم قلعه چال ریک منتقل شدم که در حال حاضر در این مدرسه مدیرآموزگار هستم و الان ۵ پایه اول، دوم، سوم، چهارم و ششم را در این مدرسه تدریس می‌کنم، ۷ دانش‌آموز دارم که دو دانش‌آموز دختر پایه اول و یک دانش‌آموز دختر پایه ششم و بقیه آنها پسر هستند، چند نفر آنها از روستاهای همجوار ایربو و لِر و قلعه چال می‌آیند.
این معلم عشایری ادامه می‌دهد: دو فرزند به نام‌های امیرحسین که لیسانس برق دارد و امیرعلی امسال دیپلم گرفته و کنکور شرکت می‌کند،دارم . همسرم هم بازنشسته آموزش و پرورش است و لیسانس آی تی دارد و بر حسب علاقه به فضای آموزشی در حال حاضر مدرسه غیر دولتی دارد.
وی در خصوص مسیر رفت و آمد به مدرسه می‌گوید: هر روز از تالش ۳۵ کیلومتر را تا ییلاق قائم قلعه چال ریک طی می‌کنم و مجدد این مسیر را برمی‌گردم، البته تا یک مسیری با ماشین می‌روم و در نزدیکی پل ماشین را پارک می‌کنم و مجدد مسیر ۳۰ دقیقه‌ای را پیاده می‌روم تا به مدرسه برسم. حتی یکی از دانش‌آموزانم را که از روستاهای همجوار به مدرسه می‌آید تا یک مسیری موقع آمدن و برگشتن همراه خودم می‌آورم و می‌برم.
باستانی‌فر در خصوص تجربه آموزش چند پایه در یک کلاس گفت: به ترتیب پایه مباحث درس و تمرین و پرسش را از پایه اول آغاز می‌کنم، زنگ‌های تفریح فرصت‌های یک ربع برای استراحت دارند، چند پایه به نوعی تکرار و تمرین برای پایه‌های دیگر هم محسوب می‌شود.
این مدیرآموزگار مدرسه عشایری بااشاره به اینکه مدرسه تک کلاسه نوساز است که از سال ۱۳۹۸به همت خیرین مدرسه‌ساز احداث شده و در اختیار دانش آموزان عشایری قرار گرفته است، گفت: وسایل ورزشی و آموزشی، پروژکتور و لپ تاپ داریم و از نظر امکانات آموزشی تفاوتی با مدارس شهری ندارد، اما معتقدم آن فضا وامکانات آموزشی و بهداشتی که در شهر است باید در عشایری چند برابر شود.
وی در خصوص تفاوت آموزش در مناطق عشایری با سایر مناطق می‌گوید: بارزترین تفاوت تدریس در دوره کرونا مشهود بود در مناطق شهری به دلیل سهولت دسترسی به برق، اینترنت و سایر امکانات آموزشی آموزش‌های مجازی به سهولت پیگیری می‌شد اما برای مناطق ییلاقی چون به دلیل شدت وزش باد در این مناطق اغلب اوقات قطعی برق داشتند و آنتن‌دهی به دلیل پوشش منطقه مطلوب نبود، حضوری آموزش‌ها دنبال می‌شد.
وی پدارنه از شوق دانش‌آموزانش می‌گوید: دانش‌آموزان عشایری به شدت سختکوش هستند و با وجود اینکه کمک‌کار خانواده در امور دامداری و کشاورزی می‌باشند اما به نحو احسنت تکالیف و مشق‌ها را انجام می‌دهند.
این معلم عشایری در پاسخ به این سوال که چرا با وجود سختی‌های مسیر مصمم هستید که در مناطق عشایری تدریس کنید؟ گفت: من علاقه خاصی به عشایر دارم زیرا عشایر مردمان با صفا، صادق و پر تلاشی هستند، علاوه براین حضور در طبیعت علت دیگری است که باعث شده به عنوان آموزگار در مناطق عشایری خدمت کنم.
باستانی‌فر ادامه تحصیل دانش‌آموزان عشایر را مهم‌ترین دغدغه‌اش عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ایکاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند زیرا بیشتر دانش آموزان عشایری دختر به دلیل مسافت مدرسه شبانه روزی بعد از اتمام پایه ششم ترک تحصیل می‌کنند.
این معلم که خود کوهنورد است و سابقه صعود به سبلان و دماوند هم دارد، در خصوص فعالیت‌های پرورشی دانش‌آموزان عشایر گفت: برای بچه‌های اردو برگزار می‌کنم که حتی خواهر و برادر کوچکترشان هم همراه خود می‌آورند، این اردو را در مسافتی نزدیک روستا و خارج از محیط مدرسه برگزار می‌کنیم و از نزدیک با داروهای گیاهی بومی منطقه و خواص‌شان آشنا می‌شوند.
وی با بیان اینکه معلم عشایر به نوعی عضو خانواده دانش‌آموزان است و همانطور که دلسوزانه درس می‌دهد و به دانش‌آموزانش کمک می‌کند با اولیای دانش‌آموزان هم ارتباط و تعامل صمیمانه دارد، تصریح کرد: گاهی اوقات که دانش‌آموز یا عضوی از خانواده‌شان بیمار می‌شود همراه خودم می‌آورم درمانگاه یا اگر به دارو نیاز داشته باشند از شهر تهیه می‌کنم برایشان می‌برم. حتی زمانی که فصل سرما و برف بود، کپسول خالی گاز را از روستا می‌آورم و شارژ می‌کنم و مجدد برایشان می‌برم، منظورم این است که در مناطق عشایری فقط معلم نیستیم به نوعی مثل عضوی از خانواده به اهالی در حد توان کمک می‌کنیم.
این معلم مدرسه عشایری قائم قلعه چال ادامه داد: حتی پیش آمده که در زمان برگشت بارش برف به حدی بوده که مجبور شدم ماشین را روستای ایربو بگذارم و یکی از اهالی که نیسان داشته، چادر ماشین‌ش را روی ماشین من کشیده و سه روز در منزل اهالی ماندم.
وی با اشاره به خاطرات تلخ و شیرین تدریس در مناطق عشایری گفت: سال ۱۳۹۹ وقتی در سراگاه مشغول خدمت بودم باید از ۷ پل چوبی گذر می‌شدیم تا به مدرسه برسیم، شدت بارش و وقوع سیل به حدی بود که پل‌ها را برد، آن روز من به همراه محمدعلی نیکخو که مدیرآموزگار بود و اکنون بازنشست شده، دانش‌آموزان را به صورت دست به دست و یکی به یکی از رودخانه عبور دادیم.
باستانی‌فر از آرزویش برای دانش‌آموزان عشایر می‌گوید: دانش‌آموزان عشایر فرشته‌های مظلومی هستند که شوق فراگیری آموزش دارند، باید خیلی بیشتر مورد توجه قرار گیرند. آرزو می‌کنم هیچ دانش‌آموز عشایری ترک تحصیل نکند. دانش‌آموز دختری داشتم که بنابر اجبار خانواده می‌خواست ترک تحصیل کند که بعد از کلی صحبت با پدرش توانستیم وی را راضی کنیم تا اجازه بدهد دخترش در مدرسه شبانه روزی ثبت‌نام کند و ادامه تحصیل دهد، الان همان دختر فارغ التحصیل شده و معلم است و هر وقت من را می‌بیند کلی تشکر می‌کند که شما نگذاشتید من ترک تحصیل کنم.
وی در پاسخ به این سوال که تاحالا هدیه روز معلم چی گرفتید، گفت: دانش‌آموزان خوب عشایری حاصل دسترنج‌شان که محصولات کشاورزی و دامی نظیر ماست و پنیر و تخم مرغ و شیر است، می‌آورند که باارزشترین هدیه است، من هم هفته‌ای یک روز همسرم غذا درست می‌کند برایشان می‌برم یا به عنوان تغذیه زنگ تفریح برایشان میوه می‌برم.
باستانی‌فر در پایان از خبرگزاری ایسنا که به یاد معلمان عشایری و ییلاقی بود، تشکر و قدردانی کرد.
انتهای پیام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت