راه هست-۱۳| غفلت طولانی از بازار انرژی غرب آسیا/ آیا نقش اول بازی در زمین انرژی منطقه به ایران می‌رسد؟
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۷۸۵۲۹۳
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، جمهوری اسلامی ایران در یکی از حساس‌ترین موقعیت‌های جغرافیای سیاسی جهان قرار گرفته است، به گونه‌ای که مناطق ژئوپلیتیکی فعالی با کارکردهای گسترده و متعدد گرداگرد آن را فرا گرفته و کشور را کانون جاذبه دیپلماسی منطقه‌ای و جهانی تبدیل کرده است. این موقعیت راهبردی در روندهای اقتصادی و سیاسی کشورهای پیرامون نقش اساسی ایفا می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به طور کلی ایران با 7 کشور پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و عراق مرز خاکی دارد و شمار کشورهایی که با کشور ما مرز آبی دارند به 9 کشور می‌رسد، همین مسئله سبب شده تا زمین نقش‌آفرینی ایران در ارتباط با همسایگان پر تعداد، پر رنگ تر از همیشه شود.
با توجه به موارد ذکر شده پیرامون موقعیت استثنایی جغرافیای سیاسی کشور، استفاده از این موقعیت در تبدیل شده کشور به قطب انرژی منطقه مسئله‌ای امکان‌پذیر تلقی می‌شود.
دست برتر ایران در حوزه موقعیت جغرافیای سیاسی تنها نقطه قوت کشور به حساب نمی‌آید و موجود بودن ذخایر بی‌شمار زیرزمینی، نظیر معادن فلزی و غیر فلزی، مخازن سوخت‌های فسیلی نظیر نفت و گاز طبیعی و منابع انرژی تجدیدپذیر از دیگر نقاط قوت کشور به حساب می‌آید.
زمانیکه شما از یک موقعیت جغرافیای راهبردی به همراه منابع پر تعداد تامین انرژی بهره‌مند باشید، طبیعتا می‌توانید به قطب تامین انرژی کشورهای همجوار خود تبدیل شوید.
به گزارش فارس، در شرایطی که ایران از هر دو نعمت مذکور یعنی جغرافیای سیاسی خاص و منابع انرژی گسترده بهرمند است اما تاکنون نه تنها نتوانسته زمینه تامین انرژی منطقه را فراهم کرده و به بازیگر قدرتمند در عرصه انرژی تبدیل شود، بلکه در مواقعی در تامین انرژی داخل کشور نیز دچار بحران شده است.
در همین راستا در قالب این گزارش قصد داریم به 3 پرسش کلیدی پیرامون تبدیل شدن ایران به قطب انرژی منطقه پاسخ دهیم.
*اهمیت تبدیل ایران به قطب انرژی منطقه غرب آسیا
اولین پرسش طرح شده پیرامون مسئله تبدیل شدن ایران به قطب انرژی منطقه پیرامون اهمیت این مسئله است. به عبارت دیگر چرا تبدیل شدن ایران به بازیگر قدرتمند در مسئله انرژی می‌تواند حائز اهمیت باشد.
در پاسخ به این سوال باید گفت، تولید زمینه‌های قدرت می‌تواند، همواره مدنظر کشورهای متفاوت تلقی شود. در همین رابطه مسئله امنیت انرژی یکی از اساسی‌ترین نیازهای هر کشور به حساب می‌آید. در چنین شرایطی اگر زلف امنیت انرژی کشورهای منطقه به توان تولید حامل‌های انرژی نظیر برق در ایران گره بخورد، می‌توان از منبع قدرت قابل توجهی در سایر مناسبات سیاسی و اقتصادی بهره‌برد.
علاوه بر آن تامین انرژی کشورهای منطقه می‌تواند زمینه توسعه زیرساخت‌های اقتصادی در این کشورها را فراهم کرده و زمینه توسعه تجارت کشور با همسایگان بیش از گذشته مهیا شود. در همین راستا، سیما غفاری، کارشناس انرژی در بیان این نکته که تامین انرژی کشورهای منطقه می‌تواند ظرفیت مقصدهای صادراتی کشور را بیش از گذشته افزایش دهد، گفت:« زمانیکه شما انرژی کشوری نظیر افغانستان را تامین کنید و توسعه زیرساخت‌های اقتصادی در این کشور به واسطه انرژی یاد شده گسترش یابد، شاهد افزایش امینت در این کشور و افزایش تبادلات تجاری با این منطقه خواهیم بود.»
این کارشناس انرژی تاکید کرد:« توسعه تجارت میان دو کشور ناشی از اتصال شبکه‌های تولید و توزیع انرژی می‌تواند تاثیر بسیار مثبتی بر اقتصاد کشورها داشته باشد.»
*غفلت متولیان انرژی ایران از نقش آفرینی موثر در بازار انرژی کشورهای منطقه
پس از آگاهی از اهمیت مسئله تبدیل شدن ایران به قطب تولید انرژی کشور به سراغ پرسش دوم پیرامون این مسئله می‌رویم که چرا تاکنون ایران تبدیل به قطب انرژی منطقه نشده است.
در ابتدا و پیش از پاسخ به پرسش مذکور، توجه به یک مثال می‌تواند موضوع را شفاف تر کند. خودروی مدل بالایی را تصور کنید که به راحتی می‌تواند به سرعت بالا دست پیدا کند اما توسط راننده در یک جاده خاکی پر دست‌انداز هدایت می‌شود.
وضعیت کشور ایران در حوزه انرژی نیز دقیقا مشابه همان ماشین مدل بالا است. به عبارت دیگر در حالی که شمار منابع تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر تولید انرژی در ایران از حساب و کتاب خارج است اما سیاستگذاری غلط در این حوزه سبب شده تا تامین نیازهای اساسی انرژی داخل کشور با مشکلات گسترده‌ای مواجه شود.
به عنوان مثال یکی از سیاست‌های غلطی که سال‌‌ها به محل تخریب صنایع مرتبط با انرژی نظیر صنعت برق تبدیل شده، مسئله تعرفه‌گذاری حامل‌های انرژی است. در حقیقت در کشور ما هیچ‌یک از حامل‌های انرژی به قیمت تمام شده تولید و توزیع به دست مشترکان نمی‌رسد و قیمت فروش این محصولات اختلاف معناداری با قیمت تمام شده این محصولات دارد. برای مثال، قیمت تمام شده تولید و توزیع هر کیلووات ساعت برق در کشور با احتساب هزینه انرژی معادل 700 تومان است اما مشترکان به طور میانگین تنها 70 تومان برای این مقدار انرژی پرداخت می‌کنند.
مابه التفاوت هزینه تمام شده تولید و توزیع و قیمت اندک فروش محصول رقمی است که در قالب یارانه انرژی و توسط دولت پرداخت می‌شود. این رقم سنگین سبب شده تا در سال 99، بخش دولتی بیش از 86 میلیارد دلار از منابع خود را صرف پرداخت یارانه انرژی کند. برای آگاهی از رقم پرداخت شده بهتر است بدانید با 86 میلیارد دلار می‌توان 2 مرتبه کل سهام شرکت جنرال الکتریک آمریکا را خریداری کرد.
با توجه به اینکه بسته به میزان مصرف، هر مشترک با مصرف بیشتر از یارانه انرژی بیشتر بهره می‌برد، لذا شاید بتوان گفت، رقمی معادل ارزش کل سهام شرکت جنرال الکتریک هر سال از بیت المال به جیب پرمصرف‌هایی که عمدتا از اقشار پردرآمد کشور به حساب می‌آیند هدایت می‌شود.
مسئله تعرفه‌گذاری نامطلوب صنعت انرژی سبب شده تا بسیاری از فعالیت‌های این حوزه ارزش اقتصادی ذاتی خود را از دست داده و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی و دولتی علاقه‌ای به ورود در آن نداشته باشند. همین مسئله سبب شده تا ظرفیت قابل توجه کشور در تولید حامل‌های انرژی نظیر برق مورد استفاده قرار نگرفته و نه تنها زمینه تبدیل شدن ایران به قطب انرژی منطقه میسر نشود بلکه در مقاطعی، تامین انرژی داخل کشور نیز با مشکلات عدیده‌ای مواجه شود.
اتخاذ سیاست‌های ناصحیح در حوزه انرژی در طول سال‌های گذشته سبب شده تا کشور از جایگاه واقعی خود در بازار انرژی منطقه فاصله بگیرد. متاسفانه در همین مدت بسیاری از همسایگان و حتی کشورهای خارجی که کیلومترها با منطقه ما فاصله دارند، از غفلت ایران استفاده کرده و به فکر قبضه کردن بازار انرژی منطقه باشند.
در این بین عقد قراردادهای بسیاری بین شرکت‌های آلمانی و آمریکایی با کشورهای غرب آسیا و همچنین تفاهم‌نامه‌های پرتعداد تامین برق کشورهای همسایه نظیر توافق 1000 مگاواتی اردن و عراق خبر از تلاش این کشورها در سایه غفلت ایران می‌دهد.
*آیا ایران می‌تواند به قطب انرژی منطقه تبدیل شود؟
با آگاهی از موقعیت کنونی ایران در مسیر تبدیل شدن به قطب انرژی منطقه به سراغ پاسخ به پرسش سوم می‌رویم: آیا در حال حاضر تبدیل شدن به قطب انرژی منطقه برای ایران امکان پذیر است یا خیر؟
واقعیت آن است که ظرفیت عظیم تولید و توزیع حامل‌های انرژی نظیر برق در کشور به صورتی است که به راحتی و با اتخاذ راهکارهای صحیح می‌توان به این مهم دست پیدا کرد. برای مثال، در شرایطی که تنها 35 درصد از مردم افغانستان از نعمت برق به صورت مقطعی استفاده می‌کنند، اما شبکه برق ایران نزدیک به 99 درصد از جمعیت کشور را تحت پوشش قرار داده و ایران بزرگترین شبکه توزیع برق منطقه را به خود اختصاص داده است.
از سوی دیگر ظرفیت نصب شده برق ایران در حال حاضر بیش از 85 هزار مگاوات برآورد می‌شود، اما شبکه برق کشور عراق تنها نزدیک به 20 درصد از توان تولید برق کشور ایران را در قالب ظرفیت نصب شده در اختیار دارد.
این پتانسیل عظیم تولید برق در شرایطی رقم می‌خورد که بسیاری از فرصت‌های تولید این حامل انرژی نظیر کریدور بادی شرق کشور به منظور نصب نیروگاه تولید برق بادی به طور جدی مورد بهره‌برداری گسترده قرار نگرفته است.
علاوه بر توان عظیم یاد شده در حوزه تبدیل شدن ایران به قطب انرژی منطقه باید به نیاز جدی کشورهای همسایه به حامل‌های انرژی نیز توجه جدی شود. در حقیقت کشوری نظیر عراق در همسایگی ما معادل 17 هزار مگاوات به انرژی برق نیاز دارد که می‌تواند در ایران تولید شود.
این ظرفیت عظیم تولید برق در کنار نیاز کشورهای همسایه با استفاده از توسعه یک شبکه قدرتمند به عنوان واسطه بین شبکه توزیع برق ایران و سایر کشورها می‌تواند، گام موثری در تبدیل ایران به قطب انرژی منطقه تلقی شود.
در همین راستا علیرضا غفوری فرد، کارشناس انرژی ضمن اشاره به ظرفیت عظیم تولید برق ایران گفت:« فارغ از بحث‌های پیرامون راندمان کم نیروگاه‌های کشور و مباحث مدیریتی نظیر مدیریت شبکه گاز و برق، ما چیزی نزدیک به ۳۰ هزار مگاوات ظرفیت آزاد نیروگاهی داریم که تنها در پیک ۱ ماه تا ۲۰ روز مورد استفاده قرار می‌گیرد.»
این کارشناس انرژی ادامه داد:« در کمترین حالت ما یک همسایه مشترکی داریم که تا 17 گیگاوات نیاز به برق دارد،اگر ما این میزان برق را با کمترین قیمت برق صادراتی یعنی ۵ سنت برای هر کیلووات صادر کنیم، یک بازار حداقل ۲ میلیارد دلاری برای صادرات برق را در کنار خود داریم.»
*مجموع سیاست‌هایی که ایران به به بازیگر اصلی انرژی غرب آسیا تبدیل می‌کند
در حال حاضر، ظرفیت مناسب تولید حامل‌های انرژی نظیر برق از یک سو و نیاز کشورهای همسایه از سوی دیگر تنها نیازمند سیاستگذاری دقیق است تا ایران را به قطب انرژی منطقه تبدیل کند.
این راهکارها در قالب موارد به دو دسته سیاستگذاری کلان و اقدامات اجرایی رده‌بندی می‌شود. در همین راستا سیاستگذاری کلان نظیر ایجاد بستر صحیح دیپلماسی انرژی، شناسایی نیاز کشورهای همسایه و استقرار مدل‌های قراردادی بلند مدت و همه‌جانبه می‌تواند بستر تبدیل ایران به قطب انرژی منطقه را مهیا کند.
از سوی دیگر، فعال کردن بخش خصوصی به منظور حضور فعال در بازار انرژی برق منطقه، حذف تصدی‌گری شرکت‌های دولتی و تبدیل آنها به شتاب‌دهنده فعالیت بخش خصوص نیز از جمله اقدامات اجرایی موثر به منظور ارتقای نقش آفرینی ایران به عنوان قطب انرژی منطقه به حساب می‌آید.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: سیاستگذاری انرژی راه هست انرژی کشورهای منطقه کشورهای همسایه جغرافیای سیاسی کارشناس انرژی همین راستا تولید و توزیع کشور به حساب تامین انرژی بازار انرژی انرژی کشور عظیم تولید سبب شده تولید برق برق ایران تمام شده غرب آسیا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۷۸۵۲۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پایتخت گل در انتظار فناوری نوین/مکان‌یابی غلط به مشکلات دامن زد
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: اگرچه زمستان سال ۱۴۰۲ با کمترین چالش در زمینه تأمین گاز همراه بود اما با توجه به تجربه زمستان ۱۴۰۱، ناترازی در تأمین گاز، تولید در واحدهای صنعتی را با چالش مواجه می‌کند ولی این معضل تنها مختص کارخانه‌ها نیست.
مجموعه‌هایی همچون تولیدکنندگان گل نیز از واحدهایی هستند که در صورت قطع گاز، آسیب‌های جدی و چه بسا جبران‌ناپذیری خواهند دید. حالا که فصل سرما را پشت سر گذاشته‌ایم زمان آن است تا با بهبود و به روز رسانی سیستم‌های گرمایش گلخانه‌ها، زمستانی بدون مشکل پیش روی گلخانه داران محلاتی باشد.
گلکاران محلاتی می‌گویند در صورت قطع گاز، چون هیچ سیستم یا ماده جایگزینی مانند چوب، زغال‌سنگ، گازوئیل یا نفت نداریم، تمام محصول ما نابود می‌شود. در حال حاضر، تجهیزات گرمایشی بیشتر گلخانه‌ها به صورت مشترک با برق و گاز کار می‌کند و در صورت قطع هر کدام از اینها، سیستم گرمایشی از کار می‌افتد.
سیستم‌های گرمایشی دیگری وجود دارد که تماماً برقی است و گرمای ایجاد شده توسط المنت‌ها با استفاده از فن، در گلخانه منتشر می‌شود، اما برای گلخانه‌های در اندازه بزرگ جوابگو نیست و به همین دلیل تعدادی از گلخانه‌هایی که از این سیستم استفاده می‌کردند، به سمت روش‌های دیگر روی آوردند.
گازوئیل، سوختی که سر ناسازگاری داشت
یکی از گلکاران درباره سهمیه گازوئیل به خبرنگار مهر گفت: از آنجا که سهمیه گازوئیل هم نداریم، نمی‌توانیم از مواد جایگزین برای گرمایش استفاده کنیم البته در گذشته هم در تأمین گازوئیل با مشکل مواجه بودیم.
محمدی افزود: در گذشته که از گازوئیل برای گرم کردن گلخانه‌ها استفاده می‌کردیم، آن را با نفت ترکیب کرده و از ابزاری به نام «کله‌فر یا بوقی» برای گرمایش استفاده و در سرمای شدید، گازوئیل یخ میزد و عملاً گرمایش متوقف می‌شد. انتشار دود گازوئیل نیز موجب نابودی گل، به ویژه سرگل (شاخه‌های تازه روییده گل) و زرد شدن برگ گل می‌شد.
وی بیان کرد: نگاه علمی‌تر به تأمین انرژی و بهره‌وری آن می‌تواند علاوه بر حل مشکلات موجود، هزینه‌های جاری گلخانه‌دارها را نیز کاهش دهد و استفاده از تجربیات کشورهای دیگر و توجه به زیرساخت‌ها در کنار توجه به تکنولوژی‌های روز، گلخانه‌ها را از بحران‌های احتمالی انرژی مصون می‌دارد.
مکان‌یابی مناسب، پیش‌نیاز صرفه‌جویی در مصرف انرژی
رئیس انجمن گل و گیاهان زینتی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار مهر گفت: سیستم‌های گرمایشی گلخانه‌ها از چند نظر قابل بررسی است، آنچه که در کشور ما رعایت نشده، مکان‌یابی نادرست گلخانه‌ها است و در واقع مکان‌یابی گلخانه‌ها بر اساس شعار و سیاست‌زدگی بوده است و نقشه پراکنش گلخانه‌ها در ایران را مشاهده کنیم و تقریباً در هر جای ایران یک شهرک یا مجتمع گلخانه‌ای احداث شده است.
محمدرضا شفیعی افزود: ایران دارای تنوع آب و هوایی و اقلیمی است و جزو چند کشور جهان از این نظر است، گلخانه‌ها باید در نقاطی احداث شود که شرایط مناسبی برای تولید گلخانه‌ای دارند.
وی اظهار کرد: حدود ۱۴ سال پیش، پژوهش مشترکی با معاونت باغبانی وزارت جهاد کشاورزی به منظور ارزیابی ۱۴۸ شهرک گلخانه‌ای ایران انجام دادیم و در این پژوهش که بر اساس مدل تاپسیس (Topsis) انجام شد، ۱۹ شاخص مختلف در این ۱۴۸ شهرک بررسی شد که بر اساس این پژوهش، یک شهرک گلخانه‌ای در چهارمحال و بختیاری رتبه اول را به دست آورد و محلات در جایگاه دوم قرار گرفت.
وی ادامه داد: نتایج پژوهش نشان داد بسیاری از شهرک‌های گلخانه‌ای از نظر پارامترهای اقلیمی مانند دمای حداقل مطلق، شدت تابش و تعداد شب‌های یخبندان در جای مناسب احداث نشده بودند که اتفاق خوبی نیست زمانی که گلخانه در مناطق سردسیر احداث می‌شود، مصرف سوخت آن نسبت به جای مناسب تا سه برابر بیشتر است که این اشکال بزرگی است در حالی که در کشورهای دیگر اینگونه نیست.
ایرانیزه کردن، راه حلی در دسترس
عضو هیأت علمی پژوهشکده گل و گیاهان زینتی محلات اظهار کرد: در بحث سیستم‌های گرمایشی، سیستم‌هایی با راندمان بالا وجود دارد که بهترین آنها سیستم حرارت مرکزی است که اکثر گلخانه‌های اروپا مانند هلند و بلژیک، از این سیستم استفاده می‌کنند و باید اذعان که این سیستم شبیه شوفاژ عمل می‌کند به این شکل که یک لایه لوله‌کشی آب گرم در روی سطح زمین و برای گل‌های گرمادوست، یک لایه هم زیر سقف گلخانه تعبیه شده است.
وی گفت: در این سیستم، مصرف انرژی خیلی کم و راندمان بالاست، اما اشکالی که این روش دارد این است که هزینه اولیه راه‌اندازی آن بالاست و در شرایط کنونی امکان پیاده‌سازی این سیستم در گلخانه‌های ایران ممکن نیست هر چند سیستم‌های شبهه حرارت مرکزی در برخی گلخانه‌های محلات پیاده شده است و به جای لوله کشی، از لوله‌های پلی‌اتیلن و شیلنگ در زیر سطح زمین استفاده کرده‌اند و هزینه این سیستم شبیه‌سازی‌شده خیلی بالا نیست و می‌توان به آن فکر کرد.
وی افزود: سیستم‌های گرمایشی سابق، یکنواختی گرما را هم نداشت و می‌توان گفت که مصرف گاز با استفاده از سیستم‌های جدید، یک سوم تا یک چهارم کاهش پیدا کرده است البته هزینه سیستم‌ها نیز بالاست و اگر برای گلخانه‌دارها تسهیلاتی در نظر گرفته شود، می‌توانند تجهیزات خود را به روز کند.
شفیعی ادامه داد: توجه به الگوی کشت می‌تواند کمک زیادی کند و این مهم درصد مورد توجه ویژه حوزه که گل و گیاه تنوع بسیار زیادی وجود دارد و اکنون بیش از ۱۰۰۰ گونه و رقم گل به صورت اقتصادی در حال تولید است و گونه‌های متناسب با هر منطقه کشت شود، مصرف انرژی کاهش می‌یابد.
وی افزود: سیستم‌های برقی، گازی و انرژی تابشی وجود دارد که حتی نمونه‌های آن با کابل‌های حرارتی در پژوهشکده گل و گیاه پیاده شد اما خیلی زود دچار مشکل شد و تداوم استفاده از آنها ممکن نشد.
شفیعی گفت: گلخانه‌های خورشیدی در چین وجود دارند که از گرمای خورشید در طول روز استفاده می‌کنند و شب‌ها پوشش عایقی مانند پشم شیشه یا پتو روی گلخانه کشیده می‌شود و این گلخانه‌ها مصرف سوخت ندارد، چنین سیستم‌هایی را می‌توان در برخی نقاط ایران پیاده کرد.
وی تصریح کرد: برای برخی از مناطق می‌توان روی سیستم‌های زمین‌گرمایی فکر کرد که مدل‌هایی هم از آن توسط برخی شرکت‌ها در ایران ابداع و پیاده‌سازی شده است و باید گفت در این روش، کانال‌هایی در زیر زمین به منظور خنک کردن در تابستان و گرم کردن در زمستان حفر شده و در این کانال‌ها فن تعبیه می‌شود و در ۳ الی ۴ متر زیر زمین، زمستان‌ها هوا گرم و در تابستان‌ها هوا سرد است همچنین رطوبت زمین در فصل گرما باعث انتقال دمای خنک به داخل گلخانه می‌شود.
وقتی زمین گرمابخش گلخانه می‌شود
رئیس انجمن علمی گل و گیاهان کشور گفت: در نقاطی مانند محلات که ژئوترمال یا انرژی زمین گرمایی بالا است، می‌تواند از گرمای زمین استفاده کرد و ما تلاش کردیم به جای استفاده از کانال زمینی، از دمای کانال قنات‌ها استفاده شود.
شفیعی ادامه داد: در یکی از گلخانه‌های پژوهشکده این روش پیاده شد و از یک حلقه چاه برای این کار آن هم بدون فن استفاده کردیم که در تابستان هوای مرطوب و خنک و در زمستان هوای گرم را به گلخانه تزریق می‌کرد از این دست کارها می‌توان برای کاهش مصرف انرژی در گلخانه‌ها استفاده کرد.
شفیعی گفت: پوشش عمده گلخانه‌ها در دنیا پلی‌اتیلن و پلاستیک است اما شیشه و پلی‌کربنات نیز استفاده می‌شود و به نظر می‌رسد با توجه به شرایط کشور و با هزینه‌های جاری، پلی اتیلن بهترین گزینه است و این مهم مورد توجه است پرت حرارتی گلخانه‌های سنتی بسیار بالاست. دوجداره بودن دیواره و سقف گلخانه‌ها کمک بسیاری به کاهش مصرف سوخت می‌کند.
وی اظهار کرد: اگرچه این مدل دوجداره بودن دیوار و سقف گلخانه‌ها در ایران و محلات هم وجود دارد اما عموماً به شکل استاندارد نیست زیرا فاصله زیادی بین دو جداره وجود دارد و درحالیکه باید فاصله بین ۲ و نیم الی ۱۰ سانتی متر باشد، اما در اینجا بعضاً فاصله به ۱ یا ۲ متر می‌رسد.
وی با بیان اینکه این فاصله باعث می‌شود هوای روی سطح داخلی گرم شده و جریان هوا بین دو لایه برقرار شود، گفت: هوای زیر لایه دوم (بالایی) سرد شده و هوای سرد به پایین حرکت می‌کند و این مساله باعث کاهش دمای گلخانه‌ها و هدر رفت انرژی می‌شود اما وقتی فاصله بین ۲ الی ۱۰ سانتی متر باشد، این جریان هوا برقرار نمی‌شود و مانند یک لایه عایق عمل خواهد کرد.
اگرچه بخشی از مشکلات گلخانه داران محلات را در فصل زمستان در حوزه مسائل گرمایشی درگیر می‌کند، به خود تولیدکنندگان به واسطه عدم پیش‌بینی درست اتفاقات آینده توسط آنها برمی‌گردد، اما این مساله نافی وظیفه مسؤولان برای حمایت از گلکاران نیست، چرا که در صورت آسیب دیدن این صنعت، علاوه بر بیکاری کارگران و وارد شدن آسیب‌های فراوان اقتصادی به منطقه، یکی از پایه‌های لرزان صنعت گردشگری محلات نیز فرو خواهد ریخت که می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای استان و کشور داشته باشد.
کد خبر 6083387
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»