تعالی جامعه بشری نیازمند مشی علوی

تعالی و رفع چالش های جامعه بشری برای سعادت و نیک بختی به مشی علوی و الگوپذیری از دریای عظیم معارف اهل‌بیت(ع) است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، الگوگیری و الگوپذیری برای پیشرفت فردی و اجتماعی ضرورت و راهبردی کارآمد است و اگر شخصیت های مورد توجه دارای شاخصه های اثبات شده رفتاری باشند آنگاه انتخاب و ادامه مسیر را بهتر و آسان تر می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

چهارده معصوم(ع) از جمله الگوهای مهم رفتاری هستند که از دریای عظیم معرفت بهره مند و نتایج نوع مدل رفتاری و مدیریتی آن ها اثبات شده و به همین منظور جامعه نیز مترقی خواهد شد.

 

عدالت محوری، خدامحوری و تقوا محوری حضرت علی(ع) در مدیریت فردی و اجتماعی او زبانزد بود و دستاوردهای زیادی را برای جامعه آن زمان داشته و امروز نیز توصیه های این مدیرعدالت محور در جهان مورد استفاده است.

 

تعالی و رفع چالش های جامعه بشری برای سعادت و نیک بختی به مشی علوی و الگوپذیری از دریای عظیم معارف اهل البیت(ع) است و اگر آنان که صدای خدمت به مردم را در انتخابات و سایر عرصه ها سر می دهند به این مقوله توجه داشته باشند شاید تعدادی از میدان رقابت به دلیل نداشتن ظرفیت لازم دور شوند و اگر در صحنه مدیریت باشند این مسند را به دیگران بسپارند.

 

*سبک زندگی علوی و راهبردهای آن

 

انسان بر اساس توصیه های حضرت علی(ع) نباید نسبت به اطراف خود و نیازهای جامعه بی تفاوت باشد و برای رفع مشکلات و چالش ها اقدام کرده و راهکار و برنامه ارائه دهد و از خودپسندی دوری کند.

 

سالروز شهادت حضرت علی(ع) فرصتی برای تبیین واقعیت های جامعه علوی و اسلامی می باشد تا با بهره گیری از چشمه جوشان توصیه های آن حضرت فرصت های زیادی را برای تعالی کشور و زمینه سازی فرج قطب عالم امکان فراهم کنیم.

 

 حجت الاسلام سید «جانمراد موسوی»، کارشناس مذهبی و رئیس عقیدتی سیاسی پدافند هوایی اصفهان گفت: گره گشایی از مشکلات به مدل های مدیریتی علوی نیاز دارد.

 

وی افزود: توجه به هم نوعان، همدلی، گذشت، حاکمیت نظام عدالت و مواسات از جمله مولفه های مدیریت علوی است که مانع از فاصله طبغاتی و مشکلاتی از این قبیل می شود.

 

*عفو و گذشت مقوله ای برای تعادل جامعه

 

عفو و گذشت در کنار اجرای قاطعانه احکام در حکومت علوی همواره مورد توجه بود و مولود کعبه به ترویج این سنت توجه داشته و بر آن تاکید کرده است.

 

حجت الاسلام «مصطفی حسناتی» امام جمعه نجف آباد بر موضوع عفو و گذشت تاکید کرد و اظهارداشت: یکی از شاخصه های حضرت علی(ع) گذشت ایشان بود و در ماه مبارک رمضان نیز این موضوع مهم است.

 

وی ادامه داد: مکتب شیعه به فراگیری این دسته از مولفه های اخلاقی نیاز دارد و برای کسب رتبه های بالای زندگی و سعادت در دنیا و آخرت باید مکارم اخلاقی مثل گذشت و عفو در برابر ناملایمتی ها را بیاموزیم.

 

*کاهش دغدغه های اجتماعی در گرو مشی علوی

 

مشی علوی راهبردی اساسی و کارآمد برای تعالی زندگی فردی و اجتماعی است و بسیاری از دغدغه های اجتماعی امروز مثل طلاق، اعتیاد به مواد مخدر و فقر ناشی از بی توجهی به مشی علوی است چرا که در مدل مدیریتی حضرت علی(ع) همدلی و کمک به همدیگر و دستگیری از دیگران نهادینه شده و بیش از اینکه مانوری بشود و نهاد وسازمانی آن را هدایت کند خود افراد پیشتاز بوده و بی توجه به اطراف نیستند.

در امر  توانمندسازی جامعه و کمک به هم نوعان برای کاهش مشکلات اجتماعی همه نقش آفرینی می کنند و نمی گذارند برخی کاسب جریان شوند و منفعت آن ها در فروش مواد مخدر و گره اندازی در زندگی مردم باشد.

 

پایان پیام/128

منبع: شبستان

کلیدواژه: مشی علوی مشکلات اجتماعی بخشش اصفهان حضرت علی ع مشی علوی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۰۵۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رضایت حاکمیت به پوشش زنان ۲۰ سال پیش | همان بدحجابانی که کافر بودند!

عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «پیش‌بینی دو دانش‌آموز» در روزنامه اعتماد نوشت:

اخیرا یک فیلم کوتاه یک دقیقه‌ای بازنشر شده که دو دختر خانم دبیرستانی به مدت یک دقیقه درباره فشارهای اجتماعی نسبت به دختران حرف می‌زنند. این فیلم تولید سال ۱۳۸۲، یعنی ۲۱ سال پیش است. هر دو دختر خانم که حدود ۱۵ تا ۱۷ساله هستند با حجاب و مقنعه کامل و روپوش مدرسه بدون ذره‌ای آرایش به خوبی و مسلط حرف می‌زنند. آنان فشارهای اجتماعی را به خوبی به فنر تمثیل می‌کنند. جامعه را متحول می‌دانند که اگر فشار نباشد مردم خود را تطبیق می‌دهند. ولی اگر جلوی این فنر گرفته و فشرده شود، به جایی می‌رسد که دیگر، توان حفظ آن را ندارند و یک باره فنر باز می‌شود.

آنان قاعده‌ای را با زبانی ساده توضیح می‌دهند که «مردم از آنچه منع می‌شوند به آن حریص‌تر می‌شوند.» سپس شرح می‌دهند که چرا مردم به سوی تبلیغات ماهواره‌ای می‌روند. اینها عین جملات آن دو دختر خانم نبود ولی مضمون دقیق آن‌ها است. ای کاش می‌دانستیم که اکنون آن‌ها کجا هستند؟ چه پوششی دارند؟ چه تفکری دارند؟ و آیا همچنان با همان آرامش و متانت سخن می‌گویند یا به افرادی عصبی تبدیل شده‌اند؟

پس از رها شدن این فنر در سال ۱۴۰۱ چه رفتاری از خود نشان داده‌اند؟ اکنون نمی‌دانیم که آن دو دختر خانم چه وضعی دارند ولی از روی موارد مشابه فراوان آن‌ها که در دور و نزدیک می‌بینیم، می‌توانیم بگوییم که سرنوشت آن نسل به کجا رسیده است؟ آنان متولدین دهه ۱۳۶۰ بودند که اواخر جنگ به دنیا آمدند. در دوره اصلاحات به بلوغ رسیدند. ولی هیچ کس وقعی به سخنان بدیهی آنان نداد.

آنان در آن مقطع زمانی دانش‌آموزانی عادی بودند؛ نه مدرک دانشگاهی داشتند و نه تجربه عمیق سیاسی و اجتماعی، ولی با همان چند سالی که در متن جامعه حضور داشتند، به صورت شهودی و حسی متوجه شده بودند که تحت فشار اجتماعی هستند. آنان چنین می‌اندیشیدند که تحت فشارند که چگونه فکر کنند، چه بپوشند، کجا بروند، کجا نروند و… و این را حس می‌کردند، که این فشارها در حال افزایش است و می‌دانستند که به جایی خواهد رسید که دیگر سیاستمداران و پدرخوانده‌های جامعه قادر به نگهداری این فنر در حالت فشرده شده نخواهند شد، خسته می‌شوند و دیر یا زود این فنر رها خواهد شد، و آنگاه باطن جامعه آشکار می‌شود. باطنی که شاید در یک فرآیند طبیعی و متعارف به گونه دیگری ظاهر شود.

امروز حکومت به پوششی از زنان رضایت می‌دهد که ۲۰ سال پیش آن را کفر ابلیس می‌دانست. ولی رسیدن به این پوشش با هزینه‌های زیاد برای دو طرف بوده، و هنوز هم معلوم نیست که چند سال بعد به کجا برسد؟

این نسل اعم از دختر و پسر و البته دختران بیشتر، نادیده گرفته شدند ولی کسی توان حذف آنان را نداشت و ندارد به همین علت در فردای برداشتن اهرم از روی فنر، به میدانی پرتاب می‌شوند که خواسته خودشان نبوده است.

پرسش این است که چرا گوش شنوا و ساز و کاری مناسب برای شنیدن آن نجواهای آرام وجود نداشت تا با بحران ۱۴۰۱ مواجه نشویم؟