هشدار/ گردشگری سلامت ایران در گمنامی از دور خارج می شود؟

به گزارش صدای ایران، سعید هاشم‌زاده در وبینار «بحران کرونا و مدیریت گردشگری ایران» که از سوی هسته علمی جهانگردی دانشگاه امام صادق (ع) برگزار شد، در پاسخ به این سوال که سیاستگذاری‌های بهداشتی در دوران کرونا چه تاثیری بر گردشگری داشته است، معطوف به حوزه تخصصی گردشگری سلامت، اظهار کرد: تحت تاثیر کرونا، مرزها بسته شد و اولین چالش جلوگیری از ورود گردشگران بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما بعد که تصمیم گرفته شد مرزها با انجام یک‌سری مقدمات برای گردشگران سلامت باز شود، سوال‌هایی از این دست مطرح شد که مراکز درمانی چقدر توانایی پذیرش گردشگر سلامت در شرایط کرونا را دارند و در صورت سفر بیمار خارجی به ایران چگونه می‌توان اعتماد بیمار را نسبت به ایمنی و محفوظ ماندن از ویروس کرونا جلب کرد و این اعتماد را به دایره وسیع‌تری انتقال داد؟

او اضافه کرد: بیمار خارجی که وارد کشور ما می‌شود اضطراب مضاعفی دارد، البته این فقط به کشور ما محدود نمی‌شود، در شرایط همه‌گیری کرونا این ریسک به همه کشورها برمی‌گردد.

هاشم‌زاده با اشاره به گپ اطلاعاتی که در حوزه گردشگری سلامت وجود دارد، اظهار کرد: از آغاز همه‌گیری، اقدامات مهمی در کشور برای کنترل این ویروس انجام شد، اما آیا بیماران و مشتری‌های‌مان را از اقدامات و محدودیت‌هایی که انجام دادیم مطلع کرده‌ایم؟ شمار زیادی از بیماران خارجی در یک سال گذشته سفرهای‌شان را کنسل کرده‌اند و خیلی‌های‌شان اطلاع ندارند در ایران چه اقداماتی انجام می‌شود. در حالی که در وب‌سایت مراکز درمانیِ بسیاری از کشورها از جمله هند و ترکیه به پروتکل‌ها و اقدامات ایمن‌سازی اشاره شده که شاید انجام هم نشده باشد. در واقع ما با گپ اطلاعاتی بین مراکز درمانی و بیماران خارجی مواجهیم.

او تفکر و مدیریت استراتژیک را الزامی‌ترین نیاز بحران‌ها دانست و گفت: در حوزه گردشگری سلامت خیلی از کشورها به سمت خدمات مجازی روی آورده‌اند. ما هم باید بررسی کنیم از چه روش‌های غیرسنتی می‌توانیم استفاده کنیم تا بیمار متوجه خدمات درمانی در ایران شود. باید خاطر بیمار را جمع کنیم که قرار نیست در مراکز درمانی ایران به بیماری مبتلا شود. بیمار دنبال نشانه‌هایی از اعتماد است. پس لازم است از طریق اقداماتی که انجام می‌دهیم اعتمادسازی و ارزش‌های شهودی را ایجاد کنیم. وقت آن است از نگاه سنتی عبور کنیم و با تفکر استراتژیک، گردشگری را مدیریت کنیم. همه‌گیری ویروس کرونا فرصت استثنایی برای ارتقاء این زیرساخت است.

هاشم‌زاده همچنین نسبت به ظهور رقبای جدید در منطقه هشدار داد و افزود: کشورهایی، مثل گرجستان و آذربایجان ممکن است ظرف پنج تا هفت سال آینده مقصد گردشگری سلامت شوند، رژیم صهیونیستی نیز به شدت دنبال بیماران کشورهای سی‌آی‌اس یا مستقل مشترک‌المنافع (یا هم‌سود) است. بهتر است از گپ و توقفی که ویروس کرونا ایجاد کرده، استفاده کنیم و به شدت و به سرعت برنامه مدونی داشته باشیم. البته در وزارت بهداشت تلاش‌هایی را آغاز کرده‌ایم و امیدواریم در دوران پست‌کرونا در سایه واکسیناسیون، جهش قابل ملاحظه‌ای در حوزه گردشگری سلامت لااقل در غرب آسیا رقم بزنیم.

رییس اداره گردشگری سلامت وزارت بهداشت در واکنش به نقدهایی که به تصمیم‌گیری‌های ستاد کرونا در این وبینار شد، گفت: درباره سیاست‌ها و تصمیم‌های وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا، آن‌ها می‌توانند پاسخگو باشند، اما باید درنظر گرفت که غالب کشورها در این اپیدمی رفتار مشابهی داشته‌اند. دانش بشری در ارتباط با ویروس کرونا حدود ۱۸ ماه است که پله پله رشد کرده و ما با بیماری جدید و نوپدیدی طرفیم. کشورهای دیگر در واکنش به آن تا به حال چندین بار مرزهای‌شان را بسته‌اند و رشد منفی اقتصاد فقط به ایران محدود نمی‌شود؛ به جز چین، رشد اقتصادی در همه کشورها منفی بوده است. هرچند، قبول دارم تاثیر اقتصادی ویروس کرونا با وجود مشکلات تحریم در ایران بیشتر بود، اما این مشکلات نه زاییده وزارت بهداشت بوده و نه ویروس کرونا.

هاشم‌زاده در پاسخ به انتقاد فعالان گردشگری به محدود شدن سفرها، اظهار کرد: رفتن به هتل ممکن است عامل پخش بیماری نباشد، البته که اظهارات ما باید مبتنی بر شواهد و بررسی باشد، اما سفر رفتن فقط شامل هتل رفتن نمی‌شود. اگر مسیر تهران تا مشهد را درنظر بگیریم مسافر حدود ۱۹ ساعت در جاده خواهد بود که در این فاصله حتما از رستوران، سرویس بهداشتی و پمپ بنزین استفاده می‌کند. درست است که هتل ضوابط را رعایت می‌کند اما در رستوران، سرویس بهداشتی بین‌راهی، قطار و هواپیما این ضوابط چگونه رعایت می‌شود؟ کافی است یک نفر که مبتلا به ویروس کرونا است از کوپه خود در قطار خارج و از سرویس بهداشتی آن استفاده کند و یا فقط در راهرو قطار سرفه کند. کارکرد ویروس کرونا این‌گونه است که اگر ۱۵ دقیقه در یک اتاق بسته باشیم احتمال ۹۰ درصد ابتلا وجود دارد. بنابراین ساده به موضوع سفر در این دوران نگاه نکنیم.

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: بحران کرونا گردشگری سلامت وزارت بهداشت مراکز درمانی ویروس کرونا هاشم زاده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۲۱۷۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.