وجه معلمی ادبیات

وجهِ معلمی ادبیات، در هر عصری مزید بر همه فضیلت‌هایش بوده است و شاید تأکید مکتب‌های دیروز و مدرسه‌های امروز بر برخوانی متون ادبی مؤید همین وجه ادبیات باشد. الگوپذیری از پیشنهادهای فردی و جمعی که محصول دانستگی ادیبان و پیش‌اندیشی مولدان ادبی است، نقدترین و نافذترین سرفصل‌های آموزشی محسوب می‌شود و سوادآموزان بیش از هر چیز، «زبان فارسی» را با مرور و مواجهه با «ادبیات فارسی» آموخته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 آموزشِ توأمان خواندن و نوشتن و درک درستی‌ها و نادرستی‌های انسان، منتهی‌الیه این فرایند مدرسه‌ای است. ادبیات امروز هر چند چندان که باید مشمول توجه مؤلفان کتب درسی نیست از وجه معلمی خود کوتاه نیامده است و همچنان که ریشه در میراث عظیم‌ متقدمان دارد، از انسان روزگار خویش و مواهب و مصایبش، نوشته است. اگر از انسان غالب و مغلوب عصر خود می‌نویسد؛ مؤید موضع‌گیری اجتماعی و موضوعیت‌بخشی به اصالت‌ انسان است و می‌خواهد شناختی شایسته‌تر از سزاواری‌ها و ناسزاواری‌های فردی و جمعی به مخاطبان خود ببخشد. آزردگی انسان این عصر از تشدید خشونت‌ها، ترویج تنگ‌نظری‌ها و خودانگاری‌ها و دیگرآزاری‌ها از مهم‌ترین مسأله‌های ادبیات امروز است که بدبختانه خود اهالی ادبیات نیز از قربانیان‌ این مخمصه هستند؛ جمعیتی که داعیه‌دار تضییع کرامت و تقلیل اخلاق‌اند باید بیش و پیش از هر کس، به تعلیم رواداری و نهادینه کردن آن بکوشند. «هم‌زیستی هوشمندانه» و «حفظ حقوق فردی و گروهی» از این قبیل است، حتی تصور این که ادبیات مکلف به جهل‌زدایی از جامعه، خود، مغلوب تازشگری‌ها و مرتکب ناروایی‌ها گردد، رنج‌آور است. وجه معلمی ادبیات ایجاب می‌کند که خبط و خطایی اگر در خاطره جمعی جامعه اختلال ایجاد می‌کند با شکیبایی و شعور، خود و مخاطبان خود را به «خشونت‌پرهیزی» دعوت کند و به نفی «خود‌پسندی و خودمحوری» برخیزد. آنچه که به گواه برخی رویدادهای رسانه‌ای شده می‌تواند دلیل کمرنگ شدن رواداری‌ها در اضلاعی از هندسه ادبیات امروز ما عنوان شود، نگران کننده است و این آزردگی وقتی غریب‌تر می‌شود که سیئاتی همچون زورمندی و دیگرستیزی در ادبیات جایگزین حسناتی چون احترام و اعتزاز به یکدیگر شده است. «رواداری» عصاره اخلاق و عادت ادبیات است و اگر انجام این فریضه به هر دلیل قضا شده است، هیچ‌ نسخه‌ای بهتر از مرور دوباره میراث ادبی درمان‌بخش نخواهد بود. خواهیم آموخت که: «هر‌چه نپاید دلبستگی را نشاید.»‌

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۴۱۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هر فردی می‌تواند حساب بانکی خود را وقف کند

وقف، نگه­داشتن و حبس کردن عین مال و جلوگیری از انتقال آن به دیگری، به‌وسیله‌ی یکی از عقود و قرار دادن منافع آن در جهتی­ که واقف آن را مشخص کرده است. مال وقف‌شده ویژگی‌هایی دارد، که می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

- از اعیان باشد. (نه از منافع یا دیون)

- در ملکیت وقف‌کننده باشد.

- دارای منفعت حلال باشد. (برخلاف آلات قمار)

- منفعت آن، متعلق به حق غیر که مانع از تصرف است، نباشد؛ بنابراین واقف نمی­‌تواند ملکی را که رهن داده، وقف نماید.

- اصل مال، با استفاده از منافع آن، تمام نشده و به مقدار قابل توجهی باقی بماند؛ بنابراین وقف خوردنی و آشامیدنی، یا گُل برای بوییدن صحیح نیست.

- قابلیت ملکیت داشته باشد؛ بنابراین وقف شراب یا خوک صحیح نیست.

- قابل تحویل باشد؛ لذا وقف حیوان فراری که امکان تحویل آن نیست، صحیح نیست.

- برای منفعت حرام وقف نشده باشد؛ بنابراین وقف مکانی برای فروش شراب، یا برای استفاده­‌ی فِرَق ضالّه باطل است.

به گفته حجت‌الاسلام و المسلمین غلامرضا عادل، معاون فرهنگی - اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه، از آنجایی که در تعریف وقف آمده بود عین مال باقی بماند و از منافعش استفاده شود، مراجع عظام ابهاماتی پیرامون وقف پول داشتند. چون استفاده کردن از پول مساوی با خرج کردن است. مقدمه‌ای پیرامون وقف پول آماده شد و از دفتر رهبر انقلاب سوالی تحت عنوان استفتا پرسیده شد. حضرت آقا در پاسخ به استفتا جواز وقف پول را با توضیحات آن صادر کردند.

بنا به استفتا رهبر انقلاب اسلامی، «به نظر می‌رسد بقا مالیت پول، توجیه قابل قبولی برای صحت وقف آن است. والله العالم. در این مسأله نیاز به اطلاق نیست. زیرا وقف جزو عناوین امضا شده در شرع است و حکم تأسیسی نیست و شک نمی‌توان داشت آن کسانی که وقف را تأسیس و در طول زمان‌ها اجرا کرده‌اند، هدفشان این بوده که چیز ثابتی را بگذارند که عوائد آن صدقه جاریه باشد. بلی ممکن است در آن روزگار چیز ثابت، منحصر در عین بوده است، اما این موجب اختصاص حکم به عین نمی‌شود؛ چون غرض و هدف معلوم است و شارع مقدس همین را امضا فرموده است. والحمدلله»

حجت‌الاسلام والمسلمین سید مهدی خاموشی، نماینده ولی فقیه و رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه درباره روش‌های نوین وقف که سازمان اوقاف برای ترویج آن ورود کرده، گفت: در روش‌های نوین وقف، نیت‌هایی که در حوزه دانش بنیان‌ها صورت می‌گیرد، زیاد است. مثلاً می‌گوییم واقفان در حوزه دانش بنیان‌ها وقف پول کنند.

حجت‌الاسلام خاموشی ادامه داد: مردم باید بدانند که هر فردی می‌تواند بجای رقبه (زمین) حساب بانکی خود را وقف کند. یعنی حسابش را اعلام وقفیت کند. هر پولی هم به آن حساب آمد، حکم وقف دارد و سود پول را هزینه نیت واقف می‌کنیم.

پیش از این، نماینده ولی فقیه در نشست تخصصی بررسی نحوه مشارکت و هم افزایی برای تحقق سند توسعه وقف قرآنی گفته بود، از زمانی که استفتا پول و سهام را از محضر مقام معظم رهبری به عمل آوردیم، توانستیم حرکت خوبی را در این زمینه انجام دهیم. اخیراً هم به دنبال استفتا وقف سکو‌ها (پلتفرم‌ها) هستیم.  سازمان اوقاف می‌تواند با مولدسازی و رفتن به سمت به جریان انداختن پول‌های راکد، وقف را به سمت رفع نیاز‌های مردم ببرد و از جانب دیگر به سمت رعایت وقف برای کار‌های سودآور اتفاقات خوبی را رقم بزند.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری قرآن و عترت