به نقل از «ایسنا»

صدای سکوت از پشت ماسک

تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۸۶۸۴۷۹

ایسنا/اصفهان بسیاری از افراد جامعه فکر می‌کنند ناشنوایان نمی توانند صحبت کنند، درصورتی که ناشنوایان با زبان خودشان که همان دست‌های گویای آنها و اشاره است، صحبت می کنند. زبان اشاره زبان اول ناشنوایان است که آن را دوست دارند و از مردم می خواهند این زبان را به رسمیت بشناسند.

با آغاز همه گیری کرونا و ضرورت استفاده از ماسک برای پیشگری از سرایت این ویروس در جامعه، یادگیری زبان اشاره برای برقراری ارتباطات اجتماعی ناشنوایان نیز اهمیت دوچندانی پیدا کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این ها بخشی از گفته های خلیل رحیمی، ناشنوای مطلق است که نزدیک به دو دهه مشغول فعالیت های داوطلبانه و عام المنفعه است. خلیل رحیمی به عنوان عضو هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان اصفهان، عضو هیئت امنای انجمن ناشنوایان ایران، عضو هیئت امنای موسسه مناسب سازی فرصت برابر و مدیر مسئول نشریه "آوای خاموشان" تنها نشریه ویژه ناشنوایان در ایران و مشاور مدیرکل بهزیستی استان اصفهان در امور معلولین ناشنوا در گفت و گویی با ایسنا از مشکلات ناشنوایان در دوران همه گیری کرونا می گوید؛ مشکلاتی که شاید در کنار هزاران مشکل دیگر ناشنوایان مانند اشتغال، تحصیل، حضور در جامعه و ... کمتر دیده شده، اما همه ابعاد زندگی این قشر جامعه را تحت تاثیر قرار داده است.

عضو هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان اصفهان با تاکید براینکه ناشنوایان اقلیتی از جامعه هستند که هم وجود دارند و هم تعدادشان قابل توجه است، می گوید: در استان اصفهان حدود ۱۵ هزار ناشنوا و کم شنوا زندگی می کنند.

وی با اشاره به اینکه در ایران زبان اشاره همراه لب خوانی است، توضیح می دهد: لب خوانی حدود ۲۰ یا ۳۰ درصد مفهوم را به ناشنوا می رساند، آن هم در صحبت‌های معمول و گفتگوهای روزمره، ولی در دوران کرونا ناشنوایان از این روش ارتباطی هم محروم شده اند، چون استفاده از ماسک امکان برقراری ارتباط ناشنوا با شنوا را قطع کرده است. البته استفاده از ماسک های طلق دار که قسمت لب پیدا باشد شاید تا حدودی مشکلات ارتباطی ناشنوایان را حل کند، اما متاسفانه به این موضوع توجه نشده است.

جای خالی حتی یک دقیقه برنامه آموزشی برای ناشنوایان!

مدیر مسئول نشریه آوای خاموشان، از دیگر مشکلات ناشنوایان در دوران همه گیری کرونا را بی توجهی رسانه ملی به مناسبت سازی برنامه ها برای ناشنوایان، به ویژه برنامه های آموزشی برای دانش آموزان ناشنوا و آموزش های پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا برای همه ناشنوایان می داند. این درحالی است که از شروع همه گیری کرونا تاکنون حتی یک شبکه تلویزیونی آن هم برای چند دقیقه حاضر به تهیه و پخش برنامه های آموزشی و آگاهی در مورد ویروس کرونا برای ناشنوایان نشده است!

وی با بیان اینکه ناشنوایان خودشان از طریق مطالعه، گفت و گو با خانواده و دوستان و آشنایان و موسسات و نیز از طریق فضای مجازی برای کسب آگاهی درباره ویروس کرونا و راه های پیشگیری از آن استفاده می کنند، تاکید می کند: با این وجود رسانه ملی برای همه است و باید هر هفته حداقل چند دقیقه برنامه های متناسب با حضور مترجم زبان اشاره و تصویر مناسب در کادر تلویزیون برای ناشنوایان پیش بینی شود.

زبان اشاره، زبان اول ناشنوایان

رحیمی درباره کاربرد زبان اشاره نیز اظهار می کند: زبان اشاره زبان اول ناشنوایان و هویت ناشنوایان با زبان اشاره است. متاسفانه افراد جامعه بر این باورند که ناشنوایان نمی توانند صحبت کنند، درصورتی که ناشنوایان با زبان خودشان که همان دست های گویای آنها و اشاره است صحبت می کنند که زبانی متفاوت است.

مشاور مدیرکل بهزیستی استان اصفهان در امور معلولین ناشنوا ادامه می دهد: ناشنوایان زبان خودشان را دوست دارند و به آن عشق می ورزند. خواسته آنها از مردم به رسمیت شناختن زبان اشاره است.

وی برخورداری از مترجم زبان اشاره را نیز از حقوق اساسی و حق مسلم ناشنوایان می داند و می گوید: متاسفانه هیچکدام از این موارد جنبه رسمی پیدا نکرده و در قانون جامع حمایت از حقوق معلولین لحاظ نشده است.

تعداد مترجمان زبان اشاره به عدد انگشتان دست نمی رسد

رحیمی با یادآوری اینکه در شهر و استان اصفهان با این جمعیت و تعداد قابل توجهی از افراد که ناشنوا و کم شنوا، امکان دسترسی به مترجم زبان اشاره به سختی امکان پذیر است، خاطرنشان می کند: تعداد مترجمان حرفه ای زبان اشاره خیلی کم است و به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد، در عین حال که این افراد نیز از حقوق و مزایای کافی برخوردار نیستند و این موارد دلایلی است که امکان دسترسی به مترجم زبان اشاره را سخت می کند.

 عضو هیئت امنای انجمن ناشنوایان ایران، آگاهی جامعه از زبان و فرهنگ ناشنوایان، آشنایی با روش های ارتباطی با ناشنوایان و مناسب سازی برنامه های صدا و سیما برای ناشنوایان را  از خواسته ها و نیازهای شاخص ناشنوایان مطرح می کند و می گوید: یکی از موارد حیاتی برای ناشنوایان اشتغال است. اگر مدیران شرکت های بزرگ و کوچک نسبت به توانایی ناشنوایان و لزوم بکارگیری آنها در مشاغلی که نیاز به زبان گفتاری و شنیداری نداشته باشد توجیه شوند یقینا ناشنوایان دقت و تمرکز کافی در امور محوله را خواهند داشت، به شرط آنکه آموزش های لازم را ببینند و امکان برقراری ارتباط در حد معمول فراهم شود.

وی با تاکید براینکه حمایت از افراد با نیازهای خاص وظیفه کسانی است که دغدغه های اجتماعی دارند، می افزاید: در صورت حمایت مسئولان کشوری و استانی از طرح های پیشنهادی ما قطعا فرهنگ سازی و اتفاقات خوبی برای ناشنوایان خواهد افتاد.

گلایه از رفتارهایی آزار دهنده

این فعال اجتماعی گلایه ای هم از برخی رفتارها که ناشی از بی آگاهی است دارد و می گوید: آنچه ناشنوایان را آزرده خاطر و ناراحت می کند این است که برخی افراد ادای ناشنوایان را در می آورند؛ یعنی فردی که هیچ گونه شناختی از زبان اشاره ندارد اشاراتی از خود برای خنداندن دیگران درمی آورد که این کارها باعث آزردگی روح و روان ناشنوایان می شود.

 وی با بیان اینکه متاسفانه جامعه ما شناخت درستی از زبان، نیازها و مشکلات قشر ناشنوا ندارد، می گوید: حتی برخی مسئولان نیز درک درستی از شرایط ناشنوایان ندارند، افراد جامعه که جای خود را دارند.

عضو هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان اصفهان در خاتمه با تاکید براینکه وظیفه اجتماعی مسئولان توجه به افراد با نیازهای خاص است تا شاهد جامعه ای سالم باشیم و حق شهروندی ناشنوایان ادا شود، ابراز امیدواری می کند که با فرهنگ سازی از طریق رسانه ها بتوان در جهت مشکلات ناشنوایان در جامعه گام های موثری برداشت.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی ناشنوایی ناشنوایان ماسك ارتباطات اجتماعی زبان اشاره مترجم زبان اشاره برای ناشنوایان همه گیری کرونا استان اصفهان برنامه ها عضو هیئت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۶۸۴۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موج مهاجرت پرستاران؛ عمان ۶ برابر ایران حقوق می‌دهد

به گزارش خبرآنلاین، با آن که کشور با کمبود ۱۰۰ هزار پرستار مواجه است، وزارت بهداشت حاضر نیست حدود ۲۰ هزار پرستارِ طرحی را که طرح خود را گذرانده‌اند و در دوره کرونا نیز سنگ تمام گذاشتند، به کار گیرد.

همشهری آنلاین در گزارشی نوشت: پرستاری، یکی از مهم‌ترین مشاغل است که مستقیما با سلامت و جان مردم سر و کار دارد اما مشکلات شغلی و معیشتی این گروه که هر سال تنها وعده بهبود آن از سوی مسئولان داده می‌شود، طاقت پرستاران را بریده است.

ساعت‌های کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفت‌ها و اضافه‌کاری‌های اجباری‌ و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیرهای همیشگی در پرداخت معوقه‌ها، کارانه های زیر یک میلیون تومان و حقوق‌های ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفه‌شان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.

طی سال‌های اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بوده‌ایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقت‌فرسا شده که این روزها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را می‌خوانیم و می‌شنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دسته‌جمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دسته‌جمعی‌شان در ماه‌های گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک‌ سال گذشته بارها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.

۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیف

سوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعده‌های خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.

سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران در گفتگویی به این موضوع اشاره می‌کند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذرانده‌اند و به پرستاران طرحی شناخته می‌شوند، جذب کند.

علوی می‌گوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها می‌توانستند طرح‌شان را به تعویق بیندازند اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کارها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درس‌شان تمام‌نشده، طرح‌شان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.

پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستند

در دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قرادادهای کوتاه‌مدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستان‌ها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی می‌گوید و ادامه می‌دهد: وعده‌ها باعث شد که خیلی از پرستارها با وجود اتمام طرح‌شان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کم‌لطفی و بی‌مهری مسئولان مواجه شدند.

این فعال صنفی پرستاران می‌گوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خوانده‌اند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمی‌گیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشده‌اند.

از تغییر شغل تا مهاجرت به کشورهای عربی

میانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید و ادامه می‌دهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل داده‌اند؛ در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند، آنلاین‌شاپ زده‌اند و ... . فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی می‌کند.

علوی می‌گوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کرده‌اند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.

او می‌گوید: متاسفانه پرستارانِ کشورهای حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین می‌کند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب می‌زند. نه به کس دیگری.

هر ساعت اضافه‌کاری ۱۵ هزار تومان!

قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: این قانون که گفته می‌شود اجرایی شده، با چیزی که در شیوه‌نامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت می‌کنند. الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم

علوی توضیح می‌دهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که ده‌ها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بارها در روزهای پرستارِ سال‌های مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکیدهای رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.» اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!

به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان می‌دهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.

لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کرونا

وزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامه‌ای به ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری از او خواسته‌اند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریه‌ای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند. هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی، ماهانه باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری فقط ۱۵ هزار تومان است!

علوی می‌گوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.

این فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیروها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم می‌خورند.

۴۷۲۳۶

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901641