Web Analytics Made Easy - Statcounter

دکتر دوستخواه با اشاره به اینکه دل مشغولی و دغدغه خاطر همیشگی فردوسی در شاهنامه، یادکرد و ستایش ایران است خاطر نشان می­‌کند: این شاعر بزرگ، از جهان ایرانی سخن می­ گوید که جان و روان خود او و همه ایرانیان سرشار از دوستداری آن است اما ویژگی ستایش انگیز کار فردوسی در برخورد خردمندانه او با ایران و پرسمان ایران دوستی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او در عین ایران دوست بودن، نژاد پرست نیست

قدس آنلاین: فردوسی شاعری است به تمام معنا خردمند و آزاد اندیش که در عین وطن دوستی و احترام به گذشته شکوهمند ایران، به دین اسلام نیز سخت پایبند است و بین این دو ناهمخوانی نمی‌­بیند. شاهنامه به رغم حماسه ملی بودنش، ستایش نامه یکسونگرانه و اغراق آمیز ایران نیست و غیر ایرانیان نیز گاه در این منظومه به تناسب سازگاری منش و کنش خود با راستی و آزادگی، چهره­‌های ستایش انگیز دارند.

معیار اصلی فردوسی برای سنجش خرد  انسان­ها، آزادگی، دادورزی و نیک کرداری است و هیچ فرد یا گروهی را نیک یا بد مطلق نمی‌­انگارد. در همین زمینه و در روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی با دکتر جلیل دوستخواه، شاهنامه پژوه و ایران­شناس نام آور، به گفتگو نشسته‌ایم. این استاد دانشگاه به جز ترجمه و تألیف آثار ارزشمندی در زمینه اوستا و فرهنگ ایرانی، دارای تألیفات بسیاری پیرامون شاهنامه است که از جمله آنها می‌توان به «فرایند تکوین حماسه ایران پیش از روزگار فردوسی»، «داستان رستم و سهراب»، «روایت نقالان»، «شناخت نامه فردوسی وشاهنامه»، «بنیادهای اسطوره وحماسه ایران»، «حماسه ایران: یادمانی از فراسوی هزاره‌ها» و «گزارش هفت خوان رستم بربنیاد داستانی ازشاهنامه فردوسی» اشاره کرد.

*حکیمی آزاد منش و آزاد اندیش

دکتر دوستخواه با بیان اینکه فردوسی یک انسان به تمام معنا آزادمنش، اهل مدارا، دارای نگاهی خردمندانه و آگاهانه و برخوردی فرهنگی و بری از خشک مغزی است می‌­گوید: نخستین بیت شاهنامه با ستایش خرد آغاز می‌شود. شاهنامه تنها کتاب شعر فارسی است که دیباچه‌­اش به جای مدح پادشاه وقت با ستایش خرد آغاز می‌­شود؛ این مساله چشمگیرترین و فرخنده‌­ترین رویداد در تاریخ فرهنگ و ادب ایرانیان است. وی می‌­افزاید: فردوسی افزون بر دیباچه در سراسر متن حماسه بزرگش نیز در هرجا که امکان و زمینه­‌اش فراهم بوده به وصف و ستایش خرد و اندیشه پرداخته و نمونه های والا و ستودنی­اش را در میان پهلوانان و شهریاران و همه نقش ورزان از مرد و زن به نمایش درآورده است.

دکتر دوستخواه با اشاره به اینکه امروز پس از پژوهش‌­های فردوسی شناختی روزگار ما دیگر در اینکه فردوسی یک مسلمان شیعی بوده است و در همان حال به دیگر اندیشان احترام می­‌گذارد و اهل دشنام دادن بدانان نیست چون و چرایی نیست، تاکید می‌­کند: در واقع حکیم توس آمیزه شگفتی است از آزاد اندیشی و آزادمنشی که در عین احترام به حکمت ایران باستان و وطن دوستی، به دین اسلام و مذهب شیعه نیز سخت پایبند است و بین این دو ناهمخوانی نمی‌­بیند. وی ادامه می­‌دهد: فردوسی مقوله پردازی فیلسوفانه نیست، چنانکه در آغاز افسانه اکوان دیو آشکارا می­‌گوید: «ایا فلسفه دان بسیار گوی/ نپویم به راهی که گفتی بپوی»، هرچند به تعبیر شاهرخ مسکوب، گونه­‌ای بینش فلسفی ناب در سراسر شاهکار بزرگش موج می­زند. خرد و اندیشه او نوعی آزادگی فرهنگی دارد که می‌­توان گفت در تاریخ اندیشه و فرهنگ ایرانی یک استثنای بی همتا به شمار می‌­آید.

این شاهنامه­شناس با اشاره به اینکه حکیم توس در عین پایبندی عمیق به دین اسلام، متعصب و یکسونگر نیست، هیچ­گاه جانب حق و راستی را فرونمی­گذارد و یک انسان به تمام معنا آزاده است تأکید می‌­کند: فردوسی یک مسلمان و شیعه معتقد است ولی حاکمان قدرت اسلامی که به ایران تاختند را نکوهش می­‌کند و خط فارقی میان آنها و اسلام می­‌کشد. او ضمن اعتقاد به مبناها و موازین اسلامی، تندترین سخنان را درباره مهاجمان به ایران     می‌­گوید. وی می‌­افزاید: در واپسین بخش شاهنامه، در گزارش دوران شهریاری یزدگرد سوم، هنگامی­که عرب­ها به ایران حمله‌­ور می‌­شوند و ایرانیان در قادسیه شکست می­خورند، رنج­ها و شوربختی­های فراوان بهره ایرانیان می‌­شود. شاعر حماسه­سرای ایران به صرف مسلمان بودن خود، آن رویداد هولناک را حتی چهار سده پس از زمان تاریخی­اش، تاب نمی­‌آورد و کوچکترین نگاه بخشایشی نسبت به تازشگران ندارد. و با تندترین و تلخ­ترین زبانی از آنان و تباهکاری­شان سخن می­‌گوید. فردوسی در این بخش از شاهنامه صحنه جنگ قادسیه را با دقت توصیف می‌­کند. سردار سپاهیان ایران، رستم فرخزاد که مردی هوشمند و فرهیخته است از تصور شکست نیروهایش و فروپاشی ایران سخت به خود می­پیچد و راه گریزی از آن رویداد شوم و بد سرانجام نمی­یابد. او در نامه­ای که در آستانه شکست به برادرش می‌­نویسد باورمند به داده‌­های اخترشماری، همه آنچه را که پس از چیرگی تازیان بر سر ایران و ایرانیان خواهد آمد، پیشگویی می‌­کند. فردوسی در قالب این نامه، همه رویدادهای میان آن زمان و هنگام سرایش بیت­های فراگیر این نامه در شاهنامه، سال چهارصد هجری، را برمی‌­شمارد و آشکارا می‌­گوید.

ساختار بشری و جهان شمول شاهنامه

دکتر دوستخواه با اشاره به اینکه دل مشغولی و دغدغه خاطر همیشگی فردوسی در شاهنامه، یادکرد و ستایش ایران است خاطر نشان می­‌کند: این شاعر بزرگ، از جهان ایرانی سخن می‌گوید که جان و روان خود او و همه ایرانیان سرشار از دوستداری آن است اما ویژگی ستایش انگیز کار فردوسی در برخورد خردمندانه او با ایران و پرسمان ایران دوستی است. او در عین ایران دوست بودن، نژاد پرست نیست و هرگاه به پیروی از خاستگاه­ها و پشتوانه­‌های حماسه­اش، سخن از نژاد به میان می­آورد، این کلید واژه را نه به مفهوم امروزین نژاد، بلکه به معنای تیره، تبار و دودمان به کار می­برد که با رویکرد به ساختار جامعه شناسی اثرش امری ناگزیر است. ولی حتی همان نژاد به معنای تیره و تبار و دودمان را نیز نهادی مطلق نمی‌­انگارد و نژاده بودن را به تنهایی، سازه شایستگی نمی‌­داند و بهرمندی از خرد و گوهر و هنر را نیز در این ارزیابی بایسته می­‌داند.

این شاهنامه ­شناس می­‌افزاید: فردوسی همه تیره و تبارهای غیر ایرانی را فقط برای متمایز کردن ایرانیان، انیران می­خواند اما در همان حال معیار اصلی او برای رده بندی مردمان، آزادگی، دادورزی، نیک کرداری در برابر فرومایگی و داد ستیزی و تباهکاری است و آنها را در مورد همه نقش ورزان حماسه­اش یکسان به کار می­برد و هیچ کس یا گروهی را نیک یا بد مطلق نمی­‌انگارد. از همین رو گاه در اردوگاه ایرانیان چهره­های دادستیز و خودکامه و آزمندی همچون نوذر، کاووس و گشتاسب را به خواننده می‌­شناساند و در تقابل با آن، در قلمرو انیرانیان، نقش ورزانی را که منش و کنش انسانی دارند، به نمایش می­‌گذارد. اغریرث و پیران در اردوی تورانیان از این جمله‌­اند. حتی خود افراسیاب را با همه تباهکاری­هایش یک چهره سیاه مطلق معرفی نمی­‌کند و در برهه‌­های ویژه­‌ای از شاهنامه، او را به پیروی از رهنمونی خرد و داشتن برخی کردارهای نیک­خویانه، وصف می­‌کند. بدین سان خواننده شاهنامه این اثر را به رغم حماسه ملی بودنش ستایش نامه یکسونگرانه و متعصبانه و اغراق آمیز ایران و ایرانیان نمی­‌یابد و به خوبی پی می­برد که غیر ایرانیان نیز در این منظومه به تناسب سازگاری منش و کنش خود با داد و راستی و آزادگی، گاه چهره­های ستایش انگیز دارند. این ویژگی چشمگیر و ستودنی، نه تنها در ذهن خواننده ایرانی ستوده می‌­نماید که در ضمیر پژوهشگران غیر ایرانی نیز احساس والای ارج‌گزاری به فرهنگ کهن و انسان باور ایرانی را برمی­انگیزد.

وی ادامه می­دهد: انگیزه رویکرد گسترده به شاهنامه، سرشت جهان شمول و ساختار بشری آن است که در چهارچوب ملی محدود نمی­ماند و ایرانیان و غیر ایرانیان را یکسان در بر می­گیرد. به دیگر سخن حماسه ملی ایران اثری است جهانی و با حدهای انسانی سروکار دارد که هر آدمی زاده­ای در هر گوشه­ای از جهان خواه ناخواه در درازنای زندگیش با آنها درگیر می­‌شود. از این رو خوانندگان پیگیر و دوستدار آثار درخشان ادبی جهان، هنگام مطالعه و بررسی حماسه ایران، نمودهایی از آفرین­ها و نفرین­ها، مهرها و قهرها، سرورها و سوگ­ها، پیروزی­ها و شکست­ها و در یک سخن کنش­ها و واکنش­های روانی بشری را در این جام جهان نمای فرهنگی دیرینه بنیاد می‌­بینند و با جان و دل درمی­یابند و به هیجان در می‌­آیند.

این پژوهشگر ادب و فرهنگ ایران دلیل ماندگاری شاهنامه را در به غایت انسانی و در همان حال ایرانی بودن و آفرینش والای زبانی و بیانی و تصویری این حماسه،می­داند و تصریح می­کند: به باور من شاهنامه، در مجموع در فرهنگ ما جایگاه والایی دارد و از هر دیدگاه که بنگریم سرچشمه سرچشمه‌­ها و سرآغاز سرآغازهاست و هیچ ایرانی، بدون دمسازی با این شاهکار و ژرف کاوی در آن، نخواهد توانست به تمام معنای، ایرانی شود. این سخن را نه از سر شیفتگی و تعصب ملی، بلکه بر بنیاد چندین دهه پژوهش و آزمون و تأمل در جنبه های اندیشگی و هنری این شاهکار بی همتای فرهنگ ایران که یکی از عظیم ترین دستاوردهای اندیشه نوع انسان است، می گویم.

وی در پایان خاطر نشان می­کند: وظیفه یکایک دست اندرکاران فرهنگ و ادب و هنرست که با دید انسان فرهیخته و آگاه و نقاد امروز و به دور از هرگونه جزم اندیشی و کهن باوری به سراغ این گنج شایگان بروند و اندوخته­های والا و ارزشمند آن را برگزینند و بپیرایند و با بهره گیری از همه دستاوردهای دانش و فن و شیوه های ساخت و پرداخت و نشر و پخش و نمایش امروزین، در اختیار ایرانیان بویژه کودکان و جوانان - که از همه نیازمندترند - قرار دهند.شاهنامه دریاست و رهیافت به ژرفای آن عظمت دریانوردان می­‌خواهد.

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: روز بزرگداشت فردوسی فردوسی شاهنامه فردوسی حماسه ایران فرهنگ ایران ستایش انگیز غیر ایرانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۹۰۷۲۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مراسم فرهنگی ایرانیان در دوبلین

به مناسبت چهلمین سالگرد افتتاح سفارت ایران در دوبلین با حضور سفرا، اساتید دانشگاه‌ها و فعالان دانشچویی و فرهنگی مقیم ایرلند، مراسمی در کنابخانه دوبلین برگزار شد.

به گزارش ایسنا، سفارت کشورمان در ایرلند در پیامی در شبکه مجازی ایکس نوشت: در این مراسم سخنرانان بر اهمیت تبادلات فرهنگی، پیوندهای ادبی و تاریخی ایران و ایرلند تاکید کردند و بر ضرورت توجه به این مناسبات تاکید شد. هم‌چنین در این مراسم در ویدیویی دانشمندان مشهور ایرانی و اقدامات آنها معرفی شد.

انتهای پیام

دیگر خبرها

  • فال حافظ امروز یک‌شنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ با معنی و تفسیر
  • مسجد پایگاه دین وکانون تقویت اندیشه ناب فرهنگ اسلامی
  • دانشگاه فردوسی نخ تسبیح فردوسی دوستان و شاهنامه پژوهان
  • مراسم فرهنگی ایرانیان در دوبلین
  • هم اندیشی علمی مساله حجاب؛ حکمرانی نرم و سخت برگزار می شود
  • شبکه نمایش خانگی مروج چه اندیشه‌ای است؟!
  • شاعری که مایه افتخار ایرانیان است
  • اندیشه‌ امام در عملیات وعده صادق نمود پیدا کرد
  • زوج شاهنامه‌خوان بام ایران در شهر‌های ایران خوان خرد می‌گسترانند
  • پیام محمدعلی اسلامی ندوشن به خاتمی چه بود؟ / شاهنامه نمی گذارد ایران در خواب غفلت باقی بماند / ادیبان و فیلسوفان بزرگی که عامل تهاجم فرهنگی اعلام شدند