تکاپوی دوباره تالارهای نمایشی با ۱۰ اثر جدید
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۹۰۸۱۰۱
سال ۱۳۹۹ زیر سایه سنگین ویروس کرونا علاوه‌بر تمامی تلخی‌های شیوع این ویروس در حوزه ابتلا و مرگ‌ومیر هموطنانمان، شاهد رکود و سکون فعالیت‌های فرهنگی و هنری با محوریت تلاش برای قطع زنجیره شیوع این ویروس حکم به تعطیلی اغلب ماه‌های سال ۹۹ به تالارهای نمایشی و هنرمندان آن داد. در این میان هنرمندانی که بخش مهمی از درآمد و گذران معیشت روزانه زندگی‌شان درگیر تولید و اجرای عمومی آثار نمایشی بود، بیشترین صدمه و لطمه را از این تعطیلی‌های مکرر دیدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در نهایت با نزولی شدن شیب این ویروس و پشت سر گذاشتن موج سوم آن، آرام‌آرام شاهد بازگشت آرامش و آبی شدن شهرهای قرمز کشورمان بودیم که نتیجه آن در حوزه تئاتر به برگزاری سی‌ونهمین جشنواره تئاتر فجر و در ادامه آمادگی گروه‌های نمایشی برای اجرای عمومی آثارشان و آغاز سال جدید تئاتری برای هنرمندان بودیم.
خزان خبرهای خوش زمستان ۹۹ در آغاز بهار ۱۴۰۰
در کنار این خبر خوش که جامعه را امیدوار به روزهای آینده می‌کرد، قرار گرفتن فعالیت‌های هنری و نمایشی از گروه سه مشاغل به گروه دو که اجازه فعالیت‌های آنها را با رعایت حداکثری شیوه‌نامه‌های بهداشتی حتی در شهرهای قرمز می‌داد، نوید روزهای خوشایند و بازگشت به چرخه تولید و رونق اقتصاد تئاتر به تالارهای نمایشی و هنرمندان این عرصه می‌داد.
اما تنها با سپری شدن یک هفته از تعطیلات نوروز ۱۴۰۰ خورشیدی در کنار عدم رعایت توصیه‌های ستاد ملی مقابله با کرونا مبنی بر عدم سفر رفتن شهروندان در کنار کاهش رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی توسط عده‌ای از هموطنانمان، شاهد موج چهارم که سهمگین‌ترین موج شیوع کرونا در کشور از آغاز حضور این ویروس به شمار می‌رفت در سراسر کشور بودیم. با امتداد شیوع این موج به سرعت بالایی شهرهای آبی و زرد کشورمان رنگ قرمز به خود گرفت و این خود بار دیگر حکم به تعطیلی فعالیت‌های تئاتری داد.
در نهایت هجدهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰ با ابلاغیه ستاد ملی مقابله با کرونا مبنی‌بر بازگشایی و ازسرگیری فعالیت‌های نمایشی بار دیگر مدیران تالارها و تماشاخانه‌های دولتی و خصوصی طی رایزنی با گروه‌های نمایشی که اجرای آنها به دلیل شیوع موج چهارم کرونا نیمه‌کاره مانده بود، شاهد رونق دوباره فصل اجراهای تئاتری در کشورمان هستیم.
این خود بار دیگر بارقه‌ای از امید را میان هنرمندان تئاتر ایجاد کرد. حال به فاصله گذشت یک هفته از ابلاغیه ستاد ملی مقابله با کرونا، این‌بار تالارهای نمایشی پایتخت با ۱۰ نمایش آغوش خود را به روی علاقه‌مندان به این هنر پویا، زنده و جریان‌ساز باز کرده‌اند.
«هار» و «لوله» و «عمو لاوروف» مهمانان جدید تماشاخانه ایرانشهر
تماشاخانه ایرانشهر در شروع فعالیت‌های خود بعد از تعطیلات ناشی از موج چهارم کرونا با میزبانی از سه اثر نمایشی به استقبال مخاطبان تئاتر می‌رود.
در این تماشاخانه، ابتدا امیر امیری نمایش «عمو لاوروف» را که قرار بود از ۱۸ فروردین ماه در سالن استاد ناظرزاده کرمانی اجرا کند، با توجه به پیش خرید بلیت، از ۲۳ اردیبهشت تا ۲۵ خرداد به صحنه می‌برد.
در این اثر نمایشی که در زمان حال اتفاق می‌افتد اما موضوع آن روایت وقایع دهه ۱۳۲۰ هجری شمسی از زبان مردم عادی است و به اشغال ایران توسط قوای متفقین می‌پردازد، فریاد جودی، نازنین دیده ور و علی طاووسیان ایفای نقش می کنند.
«لوله» عنوان نمایش دیگر سالن استاد ناظر زاده است که توسط علیرضا اجلی از ۲۵ اردیبهشت تا ۲۵ خرداد به روی صحنه می رود.
داستان این نمایش فانتزی درباره جامعه کارگرانی است که تحت سلطه یک سرکارگر قرار هستند. سرکارگر از مسئولان بالادستی دستور می‌گیرد که ۷ کارگر شرکت تخلیه چاه را اخراج کند، این ۷ کارگر اخراج می‌شوند و داستان از اینجا شروع می شود.
ابراهیم عبدی، محمدرضا آریان، یاسمن وفایی، مینا رسولی، مژده منظومه، غزل شجاعی و مصطفی عطری در این نمایش ایفای نقش می کنند.
حسین پوریانی‌فر نیز از ۲۶ اردیبهشت تا ۲۶ خرداد بار دیگر «هار» را در سالن استاد سمندریان به صحنه ببرد. نمایش هار اثر انتخاب شده بیست‌ویکمین جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی است که در اجرای عمومی خود در سال ۹۷ در تالار مولوی با استقبال خوبی روبرو بود.
در نمایش هار حسین پوریانی فر، سپند اعلم، بردیا مشهودی، مهدی قربانی، علی‌اصغر حسینی، میلاد افواج، میرآقا بهادری اکبر، سلمانی اله دادی، علیرضا آشوریجواد کارگر و مهرکوش علیزاده ایفای نقش می کنند.
«شب/ خارجی/ یرما» به روایت نسیم ادبی در تالار مولوی
نسیم ادبی که ابتدا قرار بود از ۱۸ فروردین نمایش «شب/ خارجی/ یرما» با روایت و اقتباسی از «یرما» اثر فدریکو گارسیا لورکا را در سالن اصلی تالار مولوی روی صحنه ببرد، با بازگشایی تعطیلات، این نمایش را برای یک دوره ۱۰ روزه از ۲۶ اردیبهشت تا ۵ خرداد آماده کرده است.
نمایش «شب/ خارجی/ یرما» در دسته تئاتر مستند-نمایشی قرار می‌گیرد و روایت زنی به نام یرماست که برای آنچه که آرزویش را دارد، می جنگد و تسلیم قضاوت‌های جامعه نمی شود. روایت یرما با روایت‌های مستند بازیگران از زندگی شخصی خود گره می خورد و به این ترتیب نمایش «شب/خارجی/یرما» روی صحنه جان می گیرد و این‌نمایش تولید مدرسه تئاتر فانوس و حاصل کارگاه ایده تا اجرای این مدرسه است.
آناهید ادبی، علیرضا عبدالعلی زاده، سجاد طاهری، سوگند حسینی، عاطفه غضنفری، دانیال محمدی، سجاد باقری، صدف محسنی، شبنم خاتون حسینخانی، مرجان رنود، شکیبا عسگری، رایحه پاشا، شبنم ابریشمی، شقایق کمالی، حامد مهربانی، سهراب صمیمی، شهاب خجسته راد بازیگران این اثر هستند.
نمایش طنز «باباکرم» در تالار محراب
زنگ تئاتر در سالن تئاتر محراب، توسط وحید شاهینی به صدا در می آید. وی نمایش «باباکرم» به نویسندگی فرهاد نقدعلی را از ۲۲ اردیبهشت تا ۱۰ خرداد به صحنه می‌برد.
باباکرم، داستان زندگی شخصیت اصلی ترانه باباکرم و چگونگی به وجود آمدن شعر و ملودی این ترانه در غالب انواع سبک‌های نمایش ایرانی از جمله تخت حوضی، تعزیه مزحک، نقالی، خیمه شب بازی، شهر فرنگی ، لال بازی، پیش پرده خوانی و غیره است.
در این نمایش کرامت رودساز، امیرحسین انصافی، فاطیما درستکار، سید حسن حسینیان، وحید شاهینی، مجید علم بیگی، سجاد سلمانی، ساناز مجیدی، هانیه رهگزر، نازنین عباس آبادی، سید حسین میرسالاری، عباس سامانی فر، عماد مهدی زاده و ریحانه سادات میرکمالی ایفای نقش می کنند.
«رویای یک نویسنده»، «تکرار» و «چهرازی» در خانه نمایش مهرگان
خانه نمایش مهرگان به عنوان یکی از سالن‌های نمایشی خصوصی میزبانی از مخاطبان خود را با سه اثر نمایشی آغاز می‌کند.
نمایش «رویای یک نویسنده» به نویسندگی و کارگردانی میثم ترکمند، که از ۸ فروردین ماه به صحنه رفته بود و تنها بعد از سه اجرا به دلیل تعطیلی تماشاخانه‌ها، اجراهایش به تعویق افتاد از ۲۶ اردیبشهت‌ماه دوباره بر صحنه رفت. نمایشی که در سالن شماره ۱ اجرا می شود. رویای یک نویسنده داستان مردم شهری است که جمع شده‌اند تا رای بدهند که چه کسی را بکشند.
علیرضا حنیفی، مرجان آقانوری، حسین کرمی، کیوان عموزاده، سحر بیرانوند مرضیه بنی علی، شایان حاجی اسماعیلی، سحر رستمیان، مهتاب عسگری، کوروش شاهی نیا، ابوالفضل علی یاری، علی ساکی، عرفان خوش نیت، جلال حسنی، معصومه کبیری و میثم ترکمند در این نمایش ایفای نقش می کنند.
حامد شیخی نیز نمایش «تکرار» را که حاصل یک کارگاه آموزشی است و توسط هنرجویان آن کارگاه به عنوان پروژه اتمام دوره آموزشی‌شان اجرا میشود، از ۲۲ اردیبهشت تا ۷خرداد در سالن شماره یک مهرگانه به روی صحنه می‌برد.
این نمایش برگرفته از چند نمایشنامه کوتاه سم شپارد است که در یک مجموعه نمایشی با عنوان «دکه بین راه» منتشر شده است.
نمایش تکرار داستان فردی است که سعی می‌کند اشتباهات آدم‌های مختلف درباره خودش را اعلام و آنها را مجبور کند که دوباره این اشتباهات را تکرار کنند و ما اتفاقاتی را که منجر به بروز این اشتباهات شده است روی صحنه می‌بینیم.
و در نهایت «چهرازی» به نویسندگی مهدی راستی و کارگردانی کامبیز نیک‌آمیز سومین اثر نمایشی است که از چهارشنبه ۲۲( اردیبهشت ماه)، در خانه نمایش مهرگان به صحنه رفته است.
در این اثر الناز زاهدی، کامبیز نیک آمیز، سحر آژیر، مریم زارعی، ملیکا شاگردی، حسین صفدری، رضا لک، مهدی راستی، درسا علی آبادی، زهرا عسگری، فاطمه آزادخواه، فاطمه آقاپور، اشکان دهقانی، بهار شعرباف، احمدرضا طاهری، ابراهیم موسوی، محمدعرفان باقری، مانی محمدی، متین وکیلی، متین نیکنام به ایفای نقش می‌پردازند.
چهرازی، از آسایشگاهی می‌گوید که در دل آن هر شخصی به گناه‌های متفاوت آلوده است و همه آنها می‌بایست سه روز دیگر اعدام شوند و برای زنده ماندن راهی جز بازگشت عشق وجود ندارد. پس تنها راه نجات عشق است...
«چهرازی» به نویسندگی مهدی راستی، کارگردانی کامبیز نیک‌آمیز و تهیه کنندگی سارا داروفروش ساعت ۱۷:۳۰ روی صحنه می‌رود.
«من دیوانه نیستم» در تماشاخانه استاد مشایخی اثبات میشود
تماشاخانه استاد مشایخی به عنوان دیگر تماشاخانه خصوصی، اولین اجرای خود بعد از تعطیلات را به نمایش «من دیوانه نیستم» به گارگردانی مرتضی گلچین اختصاص داده است.
این نمایش که از روز ۲۱ اردیبهشت تا ۱۰ خردادماه میزبان علاقمندان خواهد بود، روایتگر داستان چهار بیمار روانی می باشد که همگی مرتکب قتل شدند و در یک بیمارستان روانی بستری هستند، ماریا کریج محقق روانشناسی برای تحقیق و بررسی این موارد وارد بیمارستان میشود.
مرتضی گلچین، نیلوفر بابایی، کیمیا محمدی، رضاموسوی، ملینا علیمحمدی، فائزه صاحبی، میلاد صوفی و اویان براتی‌فر در این اثر ایفای نقش می کنند.
روایت تلخ غصه‌های کودکان کار با چاشنی طنز در «هجده سالگی»
و در نهایت دهمین اثر نمایشی که با اتمام تعطیلات تماشاخانه‌ها و تالارهای نمایشی در آغاز حیات مجدد تئاتر بعد از شروع سال ۱۴۰۰ خورشیدی به صحنه می‌رود به نمایش «هجده سالگی» با کارگردانی فردین رحمانپور بازمی‌گردد که در پردیس شهرزاد میزبان این اثر نمایشی است.
نمایشی که محسن میرزاخانی با همکاری محمد کرمی نوشته و از ۲۴ اردیبهشت ماه در سالن گلایل پردیس شهرزاد به صحنه می رود. مضمون کلی «هجده سالگی» داستان غصه‌های کودکان کار است و تلاش دارد از دریچه طنز به مشکلات و تلخی روابط میان آنها بپردازد و در نهایت کام تلخ این کودکان طعم طنزآمیز داستان را با اشک و اندوه درآمیزد.
در نمایش «هجده سالگی» امید زندگانی، نوشین تبریزی، مصطفی دارابی، حامد کریوند، آزاده جاوید، هانیه گلپایگانی، محمد کرمی، لیلا فرداد، شعبان حاتمی، کامیار مهدی زاده، نگار والی دوست، آوا مهماندوست، فردین رحمانپور و بازیگران خردسال آرمیتا لطفی، پارسا داداش زاده، سارا داداش زاده ایفای نقش می‌کنند.
برچسب‌ها ویروس کرونا تماشاخانه مهرگان تماشاخانه ایرانشهر تئاترمنبع: ایرنا
کلیدواژه: ویروس کرونا تماشاخانه مهرگان تماشاخانه ایرانشهر ویروس کرونا تماشاخانه مهرگان تماشاخانه ایرانشهر تئاتر اخبار کنکور ایفای نقش می کنند تالارهای نمایشی روی صحنه صحنه می رود هجده سالگی اثر نمایشی اثر نمایش بار دیگر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۹۰۸۱۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مراسم نکوداشت اکبر زنجان‌پور با حضور استادش
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، این نکوداشت، عصر روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه همزمان با زادروز حمید سمندریان که یکی از استادان زنجان‌پور بوده است، با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در این مراسم که به کوشش انجمن کارگردانان تئاتر ایران با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند باسابقه اهدا شد.
در آغاز، شهرام گیل‌آبادی، رییس انجمن کارگردانان با اشاره به زادروز حمید سمندریان گفت: نام او خاطرات فراوانی به ذهن هر یک از ما می‌آورد و هُرم نفس ایشان بر صورت تک تک ما نشسته و هیچ لحظه‌ای در تئاتر ما بی‌حضور ایشان نبوده.
او با ارایه توضیحاتی درباره تقدیرهایی که در نوزدهمین «شب کارگردان» صورت می‌گیرد، افزود: خوشحالیم در سال قبل به سختی سعی کردیم در کنار دوستان‌مان بایستیم. هیچ تحمیلی را نپذیریم و با استقلال در جهت عملی کردن نظرات خود بکوشیم. همچنان در کنار تمام هنرمندان تئاتر می‌ایستیم و به ظالم اجازه صف‌آرایی نمی‌دهیم چون تئاتر، عرصه حقیقت است.
گیل‌آبادی یادآوری کرد: سال قبل مدالیوم خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا شد که امسال یاد او را گرامی می‌داریم.
در ادامه تصاویری از آتیلا پسیانی در مراسم سال گذشته این انجمن پخش شد و حاضران به یاد او کف زدند.
سپس احسان حاجی‌پور ، دبیر برنامه و عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان با خوشامدگویی به مهمانان متن اولین لوح تقدیر را که به علی شمس مربوط می‌شد، ارائه کرد و این تقدیر با حضور صدرالدین زاهد، کارگردان، مترجم و بازیگر باسابقه تئاتر انجام شد.
علی شمس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با تشکر از برگزارکنندگان برنامه آرزو کرد مسیر اتفاقات طور دیگری بچرخد و همه کسانی که به شیوه‌های گوناگون کار می‌کنند، بدون هیچ گونه رنج و تبعاتی بتوانند آثار خود را ارائه کنند.
او عنوان کرد که بهتر است برای اینکه برنامه به حاشیه کشیده نشود، سکوت کند.
در ادامه آرش دادگر، عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان طی سخنانی درباره علیرضا کوشک جلالی، کارگردان و مدرس تئاتر، متن تقدیرنامه او را خواند و این کارگردان با حضور اصغر همت، تقدیر شد.
کوشک جلالی با تشکر از برگزارکنندگان این برنامه فقط آرزو کرد که برخی خبرهای ناخوشایند را که این روزها می شنویم، دیگر نشویم.
در بخش بعدی، مراسم تقدیر از ژاله علو برپا شد که خودش در برنامه حضور نداشت اما پیامی صوتی را فرستاده بود که پخش شد.
او در این پیام عذرخواهی کرد که به دلیل کسالت، نتوانسته در برنامه شرکت کند و از عشق و علاقه‌اش به تئاتر و نمایش رادیویی گفت.
او همچنین به پیشینه حضورش در تئاتر و هنرمندانی که با آنان همکاری داشته، اشاره کرد.
علو عنوان کرد که در رادیو نمایش‌های بسیاری را کارگردانی کرده و افزود: برایم افتخاری است که توانستم کارهایی انجام دهم که بعد از گذر سال‌ها هنوز به خوبی از آنها یاد میشود. او در پایان شعری از سروده‌های خودش را خواند.
سپس محمد رحمانیان، دیگر عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان متن تقدیرنامه ژاله علو را خواند و ایرج راد به نمایندگی از علو تقدیرنامه او را دریافت کرد.
او همچنین بخش کوتاهی از نمایشنامه «روزهای رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره آزاد داشت، اجرا کرد.
رحمانیان حضور کوشک جلالی را در تئاتر کشورمان همچون معجزه‌ای خواند که در امر آموزش در استان‌های گوناگون و ترجمه و کارگردانی ثابت قدم است و خطاب به او گفت: علیرضای عزیز بمانی برایمان!
هایده حائری ، مدرس تئاتر و دیگر هنرمند حاضر در برنامه از جایگاه تماشاگران گفت: من اعتراض دارم.
او از مردم کشورمان قدردانی کرد که به هنرمندان کشورشان احترام می‌گذارند و در مراسم تقدیر از آنان شرکت می‌کنند و گفت: الان احساس کردم جای یک خانم در مراسم تقدیر از خانم علو خالی است. ایشان دوست خیلی صمیمی دو تن از عمه‌های من بودند؛ خانم‌ها طوسی و عذرا حائری. حیف است که تقدیرنامه خانم علو را دو تن از آقایان دریافت کنند.
او بعد از این سخنان طنزآمیز که با خنده‌های تماشاگران همراه شد و به دعوت رحمانیان که در دانشکده هنرهای زیبا دانشجویش بوده، روی صحنه رفت و تقدیرنامه علو را دریافت کرد.
رحمانیان نیز در سخنانی از حائری به عنوان یکی از استادان خوب خود یاد کرد که به نوعی، منشأ ساخت فیلم «هامون» شده چون با اجرای اثری از او، داریوش مهرجویی خسرو شکیبائی را برای بازی در «هامون» انتخاب کرده است.
در بخش بعدی، بخش‌هایی از فیلم زندگی تئاتری اکبر زنجان‌پور در گفتگو با محمد رحمانیان پخش شد.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و با تشریح خاطراتی از مهدی فتحی (بازیگر فقید تئاتر) که دوست مشترک خودش و زنجان‌پور بوده، گفت: ما در آن دوران قدم می‌زدیم و فکر می‌کردیم کسانی که کار هنر نمی‌کنند، چه می‌کنند.
او ادامه داد: زنجان‌پور در کنار دیگر دوستان ما سعی کرده هنر بورزد ولی همیشه موانع اجازه نداده این فعالیت چه در ایشان و چه در دیگر دوستان، ادامه پیدا کند.
دولت‌آبادی افزود: آنچه مایه خرسندی من است، حضور این اجتماع است که به مناسبت دوستی هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
این داستان‌نویس با سابقه که پیشنیه تئاتری دارد، خاطراتی از دوران مشکلات خودش در تئاتر در سال ۵۳ بیان کرد و افزود: بعد از آن سال، دیگر روی صحنه نرفتم ولی سال ۵۶ پیشنهاد تشکیل سندیکای تئاتر را دادم و در تئاترهای لاله‌زار به نشان تقدیر از هنرمندان گذشته خود برنامه‌ای تدارک دیدیم اما متاسفانه دیگر آن تئاترها باقی نماند.
دولت‌آبادی خطاب به حاضران در برنامه افزود: وقتی مهدی فتحی کسل و بی‌حوصله می‌شد، برای خودش نقشی می‌ساخت و آن را اجرا می‌کرد. یعنی لازم نیست حتما چیزی بشود، همین که هستید و سرپا هستید، همین که چنین شب‌هایی برگزار میشود، یعنی شدن. چیزی در انتظار هنرمند نیست. آرزو می‌کنم همیشه رونده باشید و وقتی هم خسته می‌شوید، خستگی از تن دور کنید و دوباره ادامه بدهید.
سپس رحمانیان بار دیگر روی صحنه رفت و با یادآوری خاطراتی از زنجان‌پور گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» کار نادر ابراهیمی و بعد از آن در فیلم «بیتا» هژیر داریوش و پس از آن در نمایش‌های تلویزیونی دیدم.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان اضافه کرد: اولین مواجهه من با آقای زنجان‌پور به عنوان کارگردان، اجرای درخشان ایشان از نمایشنامه «همه پسران من» کار آرتور میلر بود که سبب شد راه خودم را به عنوان کارگردان پیدا کنم. صحنه‌های درخشان این نمایش از یک کلاس درس آموزنده‌تر بود و هنوز تک تک صحنه‌های آن را به یاد دارم و بزرگترین تاثیری است که یک اثر هنری و یک کارگردان بر من گذاشته است.
رحمانیان از اجرای نمایش«مروارید» نوشته عزت‌الله مهرآوران و کار زنجان‌پور به عنوان دیگر نمایش درخشانی یاد کرد که همچنان تاثیرش بر او باقی مانده و آرزو کرد که سایه زنجان‌پور همچنان بر سرمان باقی بماند.
در بخش بعدی برنامه، تصاویری خاطره‌انگیزی از نمایش «نگاهی از پل» نوشته میلر و کار سمندریان پخش شد که سال ۵۱ اجرا شده است.
سپس مسعود دلخواه، دیگر کارگردان حاضر در برنامه در سخنانی با بیان اینکه مبالغه نمی‌کند، گفت: تصمیم دارم از دشواری اکبر زنجان‌پور بودن صحبت کنم چون اکبر زنجان‌پور بودن، اصلا ساده نیست.
او با یادآوری اولین خاطره‌های خود از زنجان‌پور افزود: نمایشی از رکن‌الدین خسروی دیدم که زنجان‌پور و بهروز بقایی در آن بازی می‌کردند. او در این نمایش بیش از ۲۵ کارکتر را بازی کرد و هنوز صدایش و انرژی‌اش را که خیلی سریع از نقشی به نقشی می‌رفت، در ذهنم مانده.
دلخواه با بیان خاطره همکاری‌اش در نمایش «دایی وانیا» به کارگردانی زنجان‌پور ادامه داد: یک نفر می‌تواند بازیگر، کارگردان، دوبلور یا انسان شریفی باشد و همیشه خود اصیلش باشد ولی داشتن همه اینها در یک جا سخت است و اکبر زنجان‌پور همه اینها را با هم دارد. رفتار او می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوان؛ از دیسیپلین کاری‌اش تا برخورد یکسان با همه اعضای گروه.
وی خاطرنشان کرد: در نمایش «دایی وانیا» کاریزمایی روی صحنه می‌دیدم که نظیرش را ندیده بودم. کاریزمای اکبر زنجان‌پور، از خود بودن اوست و نترس بودن و نقاب به چهره نداشتنش. ما بعد از آن نمایش، در گفتگوهایمان از ابزورد بودن شرایط اجتماعی و تئاتری با هم حرف می‌زنیم.
دلخواه در پایان سخنانش پیشنهاد کرد یک جایزه بازیگری به اسم اکبر زنجان‌پور نامگذاری شود و توضیح داد: این نامگذاری تنها به دلیل این نیست که او بازیگر خوبی است بلکه چون انسان شریفی است.
در ادامه، نوید محمدزاده به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان در سخنانی درباره زنجان‌پور گفت: خجالت می‌کشم درباره ایشان صحبت کنم.
او خطاب به زنجان‌پور ادامه داد: استاد خیلی دوست‌تان دارم. چندی پیش فرصتی شد تا در کنار شما متنی را دورخوانی کنیم. امیدوارم قسمت باشد روی صحنه کنارتان بازی کنم و نفس شما را حس کنم و لذت ببرم و یاد بگیرم. سلامت باشید و سرحال.
در بخش بعدی، شهرام گیل‌آبادی که مدت‌ها مدیر رادیو بوده، خاطراتی از دوران کاری خود در این رسانه بیان کرد و گفت: هُرم نفس خیلی از بزرگان‌رادیو بر صورتم نشست که ویژگی‌های مشترکی داشتند.
او خاطراتی از بازی زنجان‌پور در نمایشی از صدرالدین شجره و نیز خاطراتی از احمد آقالو و مهدی فتحی بیان کرد و ادامه داد: ما در رادیو با حکمت‌هایی مواجه بودیم که یکی از آنها آموزش سینه به سینه بود. امثال زنجان‌پور، این فضا را ایجاد کردند که حکمت جاری در رادیو، آموزش باشد. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد، این بود که نظم، توسعه فکری، دانایی و درایت سکوت را می‌آورد. این آدم‌ها هر چه دارند در طبق اخلاص می‌گذارند که دیگران قد بکشند چون آنان بخیل نیستند. ماموریت خود را معرفت‌شناسی و توسعه فکری می‌دانند. آقای زنجان‌پور در عالم هنر، یکی از آبروهای زمین است.
در بخش بعدی، پرویز ممنون، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر که در وین زندگی می‌کند و دیشب تازه به ایران رسیده، در سخنانی گفت: هنوز گیج راه هستم ولی خوشحالم که در بزرگداشت اکبر شرکت می‌کنم.
او که استاد زنجان‌پور بوده ادامه داد: شما از زمان‌استادی او گفتید و من چند خاطره از زمان دانشجویی‌اش می‌گویم. اولین بار که برای مدیریت دانشکده دعوت شدم، نمایشی از بهمن فرسی روی صحنه بود و اکبر نقش اصلی آن را بازی می‌کرد . فرسی قبل از کارگاه نمایش، کارهای تجربی و غیر متعارف اجرا می‌کرد. با دیدن بازی اکبر حیرت‌زده شدم و اگر سال قبل بازی محمد علی کشاورز را ندیده بودم، با دیدن او روی صحنه، ضعف می‌کردم.
ممنون از زنجان‌پور در کنار آذر فخر و کیهان رهگذر وبه عنوان یکی از چند دانشجوی محبوب خود یاد کرد و افزود: هرچند اکبر هم سنش به دانشجویان نزدیک بود، هرگز سراغ شعار نمی‌رفت و در کار خود همیشه جدی بود. او همیشه محترم بود مثل انتظامی. آنان سر کلاس بسیاری استادان می‌رفتند چون معتقد بودند از هر استادی چیزی یاد می‌گیرند.
ممنون اضافه کرد: یکی از نقش‌های حساس خود را به او سپرد و بعد از آن، استاد راهنمای رساله‌اش شدم که اجرای نمایش «ریل» نوشته دولت آبادی بود و با همراهای رضا بابک اجرا کردند. همه کسانی که در کار تئاتر هستند، عاشق‌اند ولی زنجان‌پور جدی بود. به همین دلیل وقتی صحبت از بزرگداشت شد، با خودم فکر کردم اگر قرار باشد در بزرگداشت سه چهار تن از دانشجویانم شرکت کنم، حتما یکی از آنان اکبر خواهد بود.
در بخش پایانی، اکبر زنجان‌پور در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در شرایطی که همه به احترام او ایستاده بودند، گفت: امشب آن‌قدر از من تعریف شد که گیج شدم آن ولی این سخنان مسئولیت آدم را زیاد می‌کند که تماشاگر و هنر را جدی بگیریم. باید حواس‌مان باشد به چیزهایی که نوشته و خوانده نمی‌شود. همه این کارها را می‌کنیم که به فضا برسیم. آنچه کم است، ارتباط نانوشته و ناگفته‌ای است که هر کس سهم خود را از آن بر می‌دارد و گذر می‌کند.
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: وظیفه ماست که سعی کنیم تصویری را که دیده نمی‌شود، بسازیم و آنچه را شنیده نمی‌شود، به تماشاگر پیشنهاد بدهیم و این مال زمانی است که کمتر بتوان حرف زد و گفتنی‌ها را گفت.
زنجان‌پور در پایان گفت: امشب از حوصله و محبت شما هم شرمنده‌ام و هم به خودم می‌بالم و اینها مسئولیت مرا بیشتر می‌کند. «ایبسن» می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که از همه تنهاتر است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.
سپس نشان ویژه خانه تئاتر با حضور پرویز ممنون، صدرالدین زاهد، محمد رحمانیان، محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، اسماعیل خلج، همسر، دختر و نوه زنجان‌پور، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند اهدا شد.
متن تقدیرنامه او را شهرام گیل‌آبادی خواند و زنجان‌پور پس از دریافت این نشان گفت: یک عمر دویده‌ام و امشب جایزه گرفته‌ام.
اسماعیل خلج که سال‌ها قبل نمایشنامه مشهور «گلدونه خانوم» را نوشته، خاطره‌ای از زنجان‌پور بیان کرد و گفت: شبی به من تلفن زد و اجازه گرفت اسم دخترش را گلدونه بگذارد و من هم به او گفتم من هم این اسم را از شخص دیگری گرفته‌ام و بر نمایشنامه‌ام گذاشته‌ام.
زنجان‌پور هم توضیح داد نوه‌اش که در این مراسم حضور دارد، دختر گلدونه است.
بعد از برگزاری مراسم، تصاویری از مستند اکبر زنجان‌پور در محوطه باز پارک خانه هنرمندان ایران پخش شد.
در ادامه تصاویر دیگری از این مراسم را می‌بینید:
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است