به نقل از «همشهری آنلاین»

درباره ایمنی‌درمانی: آینده درمان سرطان

تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۹۳۰۰۸۹

ایمنی‌درمانی روشی است که اجزای دستگاه ایمنی که به طور طبیعی وظیفه دفاع از بدن در برابر عوامل مهاجم را به عهده دارند، برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود.

ایمنی‌درمانی در چند دهه گذشته به جزء مهمی از درمان برخی از انواع سرطان بدل شده است. دانشمندان اکنون در حال تحقیق درباره انواع جدیدتر ایمنی‌درمانی هستند و بسیاری از کارشناسان آینده درمان سرطان را در این روش می‌بینند

ایمنی‌درمانی سرطان با شیوه‌های متفاوتی انجام می‌شود؛ برخی از شیوه‌ها  دستگاه ایمنی بدن را به‌طورکلی تقویت می‌کنند و برخی دیگر  دستگاه ایمنی را طوری تعلیم می‌دهند که به طور اختصاصی به سلول‌های سرطانی معینی حمله کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تاریخچه ایمنی‌درمان سرطان

استفاده از پاسخ ایمنی برای درمان سرطان سابقه‌ای طولانی دارد. ویلیام کولی (William Coley)، جراح نیویورکی  در سال ۱۸۹۱ برای نخستین بار ایده استفاده از دستگاه ایمنی برای درمان سرطان را مطرح کرد. او مشاهده کرده بود که در بیماران مبتلا به یک نوع سرطان استخوان و بافت نرم به نام «سارکوم» دچار شدن به عفونت باکتریایی همزمان باعث فروکش کردن سرطان می‌شود.

بنابراین او شروع به تزریق باکتری‌های «استرپتوکوک» کشته شده با حرارت که او آنها را «توکسین» می‌نامید، به بیماران دچار تومور سرطانی کرد با این امید که واکنش ایمنی برانگیخته‌شده به‌وسیله این ماده بر تومور هم تأثیر بگذارد و آن را از بین ببرد. «توکسین‌هایی» که او به بیمارانش تجویز می‌کرد، باعث فروکش کردن سرطان در حدود ۵۰ درصد آنها شد.

اما رابطه دستگاه ایمنی و سرطان پیچیده‌تر از این آنهاست: سلول‌های سرطانی هم از شیوه‌های دفاعی در برابر حمله دستگاه ایمنی  استفاده می‌کنند، از جمله «استتار» که مانع از آن می‌شود که سلول‌های T (یکی از سلول‌های دستگاه ایمنی) آن‌ها را شناسایی کنند و پاسخ دفاعی را بر ضدشان برانگیزانند. همچنین سلول‌های سرطانی مولکول‌های پروتئینی خاصی بر سطح خود ظاهر می‌کنند که می‌توانند سلول‌های دفاعی T اطرافشان را مهار کند.

پژوهش‌های زیادی در زمینه تولید واکسن سرطان هم انجام شده است، اما در حال حاضر معدودی از این واکسن‌ها به تایید رسیده‌اند ,واکسن «ب ث ژ» در سال ۱۹۹۰ بوسیله سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان سرطان مثانه در مراحل اولیه (با تزریق مستقیم به درون مثانه) به تایید رسید.

به جز این تنها یک واکسن درمانی اختصاصی برای سرطان پروستات  به تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا رسیده است. استفاده از این واکسن هم شیوه‌ای پیچیده و گران‌قیمت است.

اما با تأیید نخستین دارو از گروه جدید «مهارکننده‌های وارسی ایمنی» (Checkpoint inhibitors) به نام «ایپیلیمومب» (Ipilimumab‎) به‌وسیله سازمان غذا و داروی آمریکا برای نوع انتشاریافته سرطان پوستی ملانوم در سال ۲۰۱۱ تحولی در زمینه ایمنی‌درمانی سرطان به وجود آورد و پژوهشگران را برانگیخت به دنبال داروهای دیگری بگردند که پروتئین‌های «وارسی‌کننده پاسخ ایمنی» یا همان «ترمزهای ایمنی» را هدف قرار دهند. این تحقیقات به تولید دومین دارو در این رده به نام «نیوالیومب»(Nivolumab) انجامید. 

در سال‌های بعدی داروهای دیگری از این رده هم برای انواع دیگر سرطان تایید شده‌اند.

پژوهش‌ها در زمینه ایمنی‌درمانی با سلول‌های T مهندسی‌شده به موفقیت‌هایی رسیده است و دو دارو که از این روش استفاده می‌کنند، برای دو نوع از سرطان خون و سرطان لنفاوی تأیید شده‌اند. گرچه روش‌های ایمنی‌درمانی سرطان وارد دورانی از شکوفایی شده‌اند، اما باید در نظر داشت که این هم تأثیربخشی این داروها و هم عوارض جانبی‌شان از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ بنابراین در آینده شاید لازم باشد ایمنی‌درمانی بر اساسی «شخصی شده» برحسب خصوصیات ژنتیکی هر بیمار به کار رود.

انواع ایمنی‌درمانی سرطان

انواع اصلی ایمنی‌درمانی مورداستفاده برای درمان سرطان شامل این موارد می‌شوند:

۱- آنتی‌بادی‌های مونوکلونال (پادتن‌های تک‌دودمانی): این مواد گونه‌های ساخته‌شده در آزمایشگاه پروتئین‌های دستگاه ایمنی هستند. آنتی‌بادی‌های مونوکلونال در درمان سرطان بسیار سودمند هستند، زیرا برای حمله به بخش بسیار ویژه‌ای از سلول سرطانی طراحی شده‌اند.

دستگاه ایمنی همیشه در شناسایی سلول‌های سرطانی کارآمد نیست. آنتی‌بادی‌های مونوکلونال با اتصال به سلول‌های سرطانی باعث آشکار شدن بیشتر آن‌ها برای دستگاه ایمنی می‌شوند و به‌این‌ترتیب توانایی این دستگاه در مبارزه با سرطان را تقویت می‌کنند.

برخی از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال طوری طراحی می‌شوند که به داروهای شیمی‌درمانی یا مواد رادیواکتیو ضد سرطان بچسبند. این آنتی‌بادی متصل به دارو یا مواد رادیواکتیو درعین‌حال به طور اختصاصی به سلول‌های سرطانی می‌چسبد و به این تأثیر دارو یا ماده رادیواکتیو در نابودی سلول‌های سرطانی افزایش می‌یابد.

این مولکول‌ها برای درمان انواع متفاوتی از سرطان به کاررفته‌اند و پژوهشگران در حال بررسی استفاده از آن‌ها برای درمان انواع بیشتری از سرطان‌ها هستند.

۲- داروهای «مهارکننده وارسی ایمنی» (checkpoint inhibitor): دستگاه ایمنی ما دارای مجموعه‌ای از ترمزها یا «وارسی‌کننده‌ها» است که مانع می‌شوند واکنش ایمنی سلول‌های سالم را بکشد. گاهی سلول‌های سرطانی از این توانایی ترمز کردن پاسخ ایمنی سوءاستفاده می‌کنند و با استتار خودشان به‌صورت سلول‌های طبیعی از دفاع بدن می‌گریزند. این داروها با مهار کردن این ترمزها به شناسایی و حمله مؤثرتر به سلول‌های سرطانی یاری می‌رسانند.

۳- واکسن‌های سرطان: واکسن‌ها موادی هستند که آن‌ها را وارد بدن می‌کنند تا پاسخ ایمنی بر ضد برخی بیماری‌ها برانگیخته شود. گرچه معمولاً فکر می‌کنیم واکسن‌ها را به افراد سالم می‌دهند تا به پیشگیری از عفونت کمک شود، اما برخی از واکسن‌ها را می‌توان برای کمک به پیشگیری یا درمان سرطان استفاده کرد. این واکسن‌ها را به دو دسته تقسیم می‌شوند:

واکسن‌های پیشگیری: واکسن‌های پیشگیری سرطان با واکسن‌های سنتی شباهت بیشتری دارند. در این نوع واکسن به نام پادگن یا آنتی‌ژن وارد بدن می‌شوند که دستگاه ایمنی را تحریک می‌کنند. نمونه شاخص چنین واکسن‌هایی واکسن بر ضد ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) است. برخی از سویه‌های این ویروس نقش اصلی در ایجاد سرطان‌ دهانه رحم، سرطان مقعد و انواع دیگر سرطان را دارند. تزریق واکسن ضد HPV با جلوگیری از ابتلا به این ویروس از این سرطان‌ها هم پیشگیری می‌کند. واکسن‌های درمانی: واکسن‌های درمانی به سلول‌های T (یکی از سلول‌های دفاعی بدن) کمک می‌کنند تا سلول سرطانی معینی را شناسایی و نابود کنند. واکسن‌های درمانی همچنین ممکن است برای افزایش میزان پادتن‌ها یا آنتی‌بادی‌ها (که مهاجمین را نابود می‌کنند) طراحی شوند.

۴- ایمنی‌درمانی با سلول‌های T مهندسی‌شده: این شیوه برای تقویت سلول‌های T که یکی از سلول‌های کلیدی در دستگاه ایمنی هستند، به کار می‌رود. اساس این روش این است که سلول‌های T را برای حمله به تومور سرطانی وارد آن شده‌اند، از بدن خارج کنند و تشخیص دهند که کدام‌یک از انواع آن‌ها بیشترین توانایی مهار رشد سرطان را دارد. هنگامی‌که این زیرگروه سلول‌های T مشخص شدند، با مهندسی ژنتیکی ژن‌هایی را وارد آن‌ها می‌کنند که باعث قوی‌تر شدن آن‌ها می‌شوند. بعد این سلول‌های تقویت‌شده را دوباره وارد بدن می‌کنند.

۵- داروهای تنظیم‌کننده ایمنی (Immune modulator): سلول‌های ایمنی در بدن برای پیام‌رسانی به یکدیگر از مولکول‌های پروتئینی به نام «سایتوکاین» استفاده می‌کنند. در سال‌های اخیر انواع مصنوعی سایتوکاین‌های طبیعی تتنظیم‌کننده پاسخی ایمنی مانند اینترفرون‌ها و اینترلوکین‌ها ساخته شده‌اند. 

این داروهای تنظیم‌کننده ایمنی از جمله برای تشدید پاسخ ایمنی به سلول‌های سرطانی هم به کار می‌روند. برای مثال «اینترلوکین-۲» که باعث فعال شدن سلول‌های دفاعی T می‌شود، برای درمان سرطان پوستی ملانوم در حالت پیشرفته و نیز سرطان کلیه تایید شده است.

به جز اینترلوکین‌ها و اینترفرون‌ها، داروهای دیگر تنظیم‌کننده ایمنی هم وجود دارند، از جمله داروهای «تالیداماید»، «پورمالیدوماید» و لنالیدوماید با تحریک سلول‌ T و نیز نوع دیگری از سلول‌های دفاعی بدن به نام «سلول‌های قاتل طبیعی» عمل می‌کنند و برای درمان برخی از سرطان‌های خونی به خصوص «مولتیپل میلوما» به کار می‌روند.

کد خبر 601519 برچسب‌ها مجله سرطان سرطان

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: مجله سرطان سرطان آنتی بادی های مونوکلونال ایمنی درمانی سرطان سلول های سرطانی برای درمان سرطان استفاده می کنند سلول های دفاعی دستگاه ایمنی آنتی بادی ها ایمنی درمان پاسخ ایمنی سلول های T واکسن ها شده اند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۹۳۰۰۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فناوری مشاهده درون سلول‌های سرطانی ابداع شد

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، گروهی از محققان به سرپرستی دانشگاه ساری در انگلیس تلاش کرده اند محتوای چربی (لیپیدها) موجود در سلول‌های سرطانی را مشاهده و مطالعه کنند. 

این فناوری نوین با همکاری پژوهشگران دانشگاه کالج لندن، شرکت داروسازی GSK و شرکت‌های «یوکوگاوا» «Yokogawa» و «سایکس» «Sciex» توسعه یافته است.

نظارت بر محتوای چربی

لیپید‌ها اجزای مهمی در سلول‌ها هستند و به سلول‌های سرطانی اجازه رشد، تکثیر و متاستاز را می‌دهند.

پژوهشگران از سامانه تک سلولی شرکت یوکوگاوا موسوم به SS۲۰۰۰ استفاده و سلول‌های سرطانی منفرد را از یک ظرف کشت شیشه‌ای نمونه برداری کردند. این سامانه‌ی نوآورانه، سلول‌های زنده منفرد را با استفاده از لوله‌های کوچک استخراج می‌کند و امکان بررسی دقیق را فراهم می‌آورد.

عرض این لوله‌ها به سختی ۱۰ میکرومتر یعنی نصف قطر نازک‌ترین موی انسان است.

در گام بعدی، محققان با رنگ آمیزی این سلول‌ها با رنگ فلورسنت، توانستند قطرات لیپید را در طول آزمایش بررسی کنند. آنها سپس با سایکس برای ایجاد یک رویکرد جدید طیف سنجی جرمی همکاری کرده و توانستند لیپید‌ها را شکسته و ساختار واقعی سلول را مشخص کنند.

کل این فرآیند به مشاهده چگونگی تکامل سلول‌های سرطانی در پاسخ به تغییرات محیط اطراف منجر شد.

مجریان این مطالعه از دانشکده شیمی و مهندسی شیمی دانشگاه ساری می‌گویند مشکل سلول‌های سرطانی این است که «هیچ دو سلولی شبیه هم نیستند» و همین موضوع طراحی یک درمان مطلوب را سخت‌تر می‌کند، زیرا برخی از سلول‌ها همیشه بیش از سایرین در مقابل درمان مقاومت می‌کنند.

با این حال، همیشه ثابت شده مطالعه سلول‌های زنده با جزئیات کافی برای درک واقعی ساختارشان پس از خارج کردن آنها از محیط طبیعی، دشوار است.

به همین دلیل نمونه برداری سلول‌های زنده زیر میکروسکوپ و بررسی یک به یک محتوای چربی آنها برای محققان همیشه جذاب و هیجان انگیز بوده است.

دانشمندان همچنین از این رویکرد جدید برای مطالعه مولکول‌های چربی لیپید‌ها در چندین سلول سرطانی استفاده کردند. جالب است که محققان تفاوت‌هایی را در ویژگی‌های لیپیدی سلول‌های مختلف شناسایی کردند.

مجریان این پژوهش ادعا می‌کنند روش آنها راه را برای مطالعه سلول‌های سرطانی با جزئیاتی که قبلا دیده نشده هموار می‌کند. یک روز، ممکن است بتوان نحوه تعامل تک سلول‌های سرطانی را با سلول‌های اطرافش مشاهده کرد؛ پیشرفتی که به ارائه درمان‌های جدید و هدفمندتر منجر خواهد شد.

این شیوه فناورانه می‌تواند شناخت ارزشمندی از چگونگی پاسخ انواع سرطان به درمان‌ها ارائه داده و به پزشکان در درک تاثیر پرتو درمانی سلول‌ها کمک کند، به ویژه اینکه چگونه برخی از سلول‌های سرطانی در برابر پرتودرمانی مقاومت می‌کنند؛ مقاومتی که می‌تواند منجر به عود سرطان شود.

این یافته‌ها در مجله Analytical Chemistry منتشر شد.

انتهای پیام/