به نقل از «خبرگزاری میزان»

چند درصد از ایرانی‌ها شاد هستند؟

تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۹۶۸۹۹۷

بر اساس نتایج یک نظرسنجی وضعیت شادمانی ۶۳ درصد از ایرانی‌ها در وضعیت مطلوب است. یک رفتارشناس اجتماعی دلیل پایین بودن این آمار را شیوع بیماری کرونا و مرگ‌های ناشی از آن می‌داند.   خبرگزاری میزان _ روزنامه خراسان نوشت: در گزارش‎‌های سالانه «سطح شادبودن کشورها» که با حمایت سازمان ملل تهیه و منتشر می‏ شود، ما ایرانی‎‌ها جایگاه چندان خوبی در بین دیگر کشور‌ها نداشته ‎ایم، اما این موضوع اجتماعی نیازمند یک بررسی جدید و نظرسنجی داخلی بود تا وضعیت خودمان را بهتر ارزیابی کنیم؛ کاری که حالا مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) آن را انجام داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  رهبر معظم انقلاب: زندگیِ بی شادی و لبخند، زندگی دوزخی است قبل از هر چیز بهتر است این باورمان را تقویت کنیم که شادی و لبخند، یک نیاز مهم در زندگی است و در حوزه اجتماعی هم باید مسئولان برای تقویت آن همت کنند. اهمیت این موضوع تا اندازه ‎ای است که رهبر انقلاب هم در دیدار سال ۸۳ با مسئولان سازمان صداوسیما به آن اشاره کردند و فرمودند: «یکی از مقوله‌های بسیار مهم و یقیناً یکی از ضرورت‎های جامعه، لبخند است. لبخند یکی از نیاز‌های زندگی انسان است. زندگیِ بی‎ شادی و بی‌لبخند، زندگی دوزخی است. زندگی بهشتی، زندگی با لبخند است....  شادی لازم است و باید آن را برای مردم تأمین کرد؛ منتها این کار برنامه‌ریزی می‎خواهد». البته ایشان در همان دیدار با مدیران سازمان صداوسیما، به ویژگی‎های طنز خوب به عنوان یک عامل ایجاد شادی در جامعه هم اشاراتی داشته ‎اند که در جای خود قابل بررسی است، اما نکته مهم، تاکید ایشان بر اهمیت شادی و لبخند در زندگی است و این رویکرد، وظیفه دستگاه‏ها و سازمان‌های مسئول برای توجه به این موضوع را دوچندان می‌کند.   ۶۳ درصد شاد و  ۳۷ درصد ناشاد شاید نتوان به پژوهش‎های بین‌المللی درباره مسائل اجتماعی کشور چندان اعتماد کرد، اما حالا با افکارسنجی انجام‎ شده توسط ایسپا، می‎توان داده‎های اطلاعاتی یک منبع موثق داخلی را در اختیار داشت و به آن اتکا کرد. ایسپا این نظرسنجی را با جامعه آماری افراد بالای ۱۸ سال کل کشور (شهر و روستا) و با اندازه نمونه ۱۵۴۶ در تاریخ ۵ تا ۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ به شیوه مصاحبه تلفنی اجرا کرده و از پاسخگویان پرسیده است «با درنظر گرفتن همه چیز شما چقدر شاد هستید؟» نتایج نشان می‎دهد، ۱۲ درصد از پاسخگویان گفتند «خیلی شاد هستم» و ۹/۵۰درصد نیز اعلام کردند «نسبتا شاد هستم»؛ یعنی وضعیت شادمانی حدود ۶۳ درصد پاسخگویان خوب است. اما در مقابل ۶/۱۳درصد گزینه «خیلی شاد نیستم» و ۵/۲۳درصد گزینه «اصلا شاد نیستم» را انتخاب کرده ‎اند.   شادتر بودن زنان و تحصیل کرده‎‌ها نتایج به تفکیک گروه‎ها نشان می‎دهد، زنان تا حدودی نسبت به مردان شادترند. همچنین با افزایش سن افراد از میزان شادی کاسته می‎شود. افراد با تحصیلات دانشگاهی از افراد با تحصیلات غیردانشگاهی شادتر هستند.   گفت‌وگو با دکتر «مجید ابهری» رفتارشناس اجتماعی  آن‎چه کرونا بر سر شادی آورد با دکتر  «مجید ابهری» گفت‎‌وگو می‎کنم؛ یک آسیب‎ شناس اجتماعی که فعالیت به عنوان مشاور کمیسیون اجتماعی مجلس را در کارنامه دارد و برای رسانه‎‌های گروهی نیز به عنوان چهره‎ای قابل اعتماد و استناد شناخته می‎شود. از او درباره نتایج این نظرسنجی پرسیدم و او به‎ تفصیل دراین‎باره توضیحاتی ارائه کرد؛ البته این را هم می‎گوید که در یک نمونه ‎گیری کلی، آمار افراد ناشاد در جامعه بالای ۵۰ درصد است. آن‎چه می‎خوانید ماحصل صحبت‎های ما با دکتر ابهری است:   * عامل اصلی این وضعیت در یک‎سال اخیر، بیماری مرگ‎ آفرین کروناست که تاکنون چندین هزار نفر از هموطنان ما را به کام مرگ کشانده یا در بیمارستان‌ها بستری هستند و وضعیت نامناسبی دارند. در این شرایط سخت که گاه با قرنطینه نیز همراه بوده است، نبود شادی‎های مجاز سبب شده مردم بیشتر در خود فرو بروند.   * از سوی دیگر گرانی و فشار‌های اقتصادی هم باعث کاهش نشاط اجتماعی شده است. با تبعاتی مثل: فشار‌های اقتصادی، کاهش سطح درآمدها، کوچک شدن سفره‌های مردم، وجود حداقل یک یا دو فرد تحصیل‌کرده بیکار در هر خانواده و ....   * انتشار گسترده برخی اخبار تلخ اجتماعی مثل خودکشی‎ ها، فرزندکشی ‎ها و ... در کاهش نشاط مردم اثرگذار است.   * بگو مگو‌ها و اختلافات برخی مسئولان با هم نیز به گونه‎‌ای است که نشاط مردم را نشانه می‎ رود و بازتاب آن به گونه ‎ای است که انگار مردم مقصر شرایط موجود هستند. انگار نه انگار که همین مسئولان و مدیران خودشان قصور و کوتاهی کرده ‎اند و مشکلات مردم ناشی از فقدان مدیریت آن‌هاست.   باید فکری کرد * در چنین فضایی نیاز به شادی و نشاط داریم، اندک افرادی می‎گویند اسلام با شادی مخالف است، در حالی که در دین مبین اسلام تبسم و لبخند نوعی از احسان به شمار می‎ آید، پس چگونه چنین دینی می‎تواند با شادی مخالف باشد.   * برای افزایش نشاط در جامعه باید در زمینه  حل مشکلات اقتصادی مردم تلاش شود. موضوع دیگر خودداری از انعکاس بعضی تضاد‌های درون دولتی و بگومگو‌های سیاسی در سطح جامعه است، چرا که انتشار آن باعث اضطراب و استرس مردم می‏شود.   * بخشی از مسئولیت هم بر دوش رسانه و به خصوص صدا و سیماست که باید با تولید برنامه ‎های مناسب، نشاط جامعه را به وضعیت مطلوب برساند.   * با این‌گونه اقدامات برای افزایش نشاط، از بروز بسیاری آسیب‎‌های اجتماعی دیگر مثل اعتیاد و طلاق هم پیشگیری خواهد شد. بیشتر بخوانید: مراقبت از روح و روان در فضای مجازی انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود. برچسب ها: شادی رفتارشناسی

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: شادی رفتارشناسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۹۶۸۹۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اجرای موسی عصمتی میلیونی شد+فیلم

غزلی از موسی عصمتی با اقبال عمومی همراه شده، این سروده که درباره کارگران معدن است، در یک‌ماه اخیر بیش از دو میلیون بازدید داشته است. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شعر میراث ایرانیان است، همواره و همیشه با ما بوده و هست, از گهواره تا گور، در سفر و در حضر این شعر است که لحظه‌های زندگی ما را معنایی دیگر می‌بخشد و آنقدر این همراهی همیشگی و نزدیک است که گاه حضور آن را س نمی‌کنیم. 

با وجود این، شعر سهم ناچیزی از رسانه ملی را به خود اختصاص داده است. به جز معدود برنامه‌هایی که حاضران در آن خود اهل شعر و فرهنگ بوده‌اند، عموماً نگاه به شعر نگاهی تفننی بوده است؛ به‌طوری که می‌توان از آن به‌عنوان زینت‌المجالس یاد کرد. 

در چندماه گذشته پخش برنامه تلویزیونی "سرزمین شعر" که در آن شعر امروز و شاعران جوان در یک رقابتی ادبی، آثار خود را ارائه می‌کردند، توانست تا حدی این جای خالی را در قاب سیما پر کند. اجرای برخی از شاعران در این برنامه مقبولیت عام یافت و بارها در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شد. از جمله این اجراها می‌توان به شعرخوانی موسی عصمتی، شاعر روشندل اهل سرخس، اشاره کرد با غزلی درباره پدرش: 

پدرم را خدا بیامرزد، مرد سنگ و زغال و آهن بود
سال‌های دراز عمرش را،کارکرد بود، اهل معدن بود...

اجرای این غزل عصمتی حاضران را تحت تاثیر قرار داد و در یک‌ماه گذشته بیش از دو میلیون بازدید در شبکه‌های مختلف اجتماعی به همراه داشت. خبرگزاری تسنیم با او درباره این غزل و دلیل استقبال مخاطبان به گفت‌وگو پرداخت که در ادامه می‌خوانید: 

آقای عصمتی غزل شما درباره زندگی و تجربه پدر بزرگوارتان، چند روزی است که در شبکه‌های اجتماعی مورد اقبال قرار گرفته است. این سروده در چه فضایی خلق شده است؟

روستایی که من در آن زندگی می‌کردم، یک روستای کارگری است که بیشتر ساکنان آن در معدن کار می‌کردند. روستای «معدن» حوالی سرخس قرار دارد. کوه‌های اطراف این روستا سرشار از زغال سنگ است و 99 درصد مردم آنجا، امرار معاششان را از طریق معدن انجام می‌دهند، کارگرند، زندگی کارگری دارند و حتی خانه‌های آنها مربوط به شرکتی است که معدن را اداره می‌کند. من فرزند یک کارگر هستم و زندگی کارگری را تجربه کرده‌ام.

کار کردن در معدن بسیار سخت است؛ چون نیروها با امکانات ابتدایی در داخل معدن تونل می‌زنند و افقی پیش می‌روند. گاه معدن ریزش می‌کند و برخی از نیروها زیر خاک و سنگ معدن می‌مانند و گاه تا بیمارستان برسند، جان خود را از دست می‌دهند.

«ما دو تن شاخه‌های یک بیدیم»

پدرم در بخش‌های مختلف معدن کار می‌کرد. مدتی داخل معدن کار می‌کرد و مدتی به قول خودش بیرون‌کار بود و خارج از معدن، در کنار کوره‌هایی با درجه حرارت بالا که زغال سنگ را به کُک تبدیل می‌کند، کار می‌کرد. من از نزدیک شاهد دغدغه‌ها و زحماتی بودم که او می‌کشید. بعد از اینکه پدرم درگذشت، تمام این سختی‌هایی را که او در این مدت کشید، پیش چشم من قرار گرفت. مثلاً گاه پیش می‌آمد که مهندس معدن به نفع شرکت، 10-12 روزی را که پدرم جلوی کوره داغ کار کرده بود، در نظر نمی‌گرفت و اضافه‌کاری او را خط می‌زد. شرکت‌ها هم عموماً خصوصی هستند و پاسخگوی درخواست‌های کارگران نیستند. کارگران معمولاً هشت یا 10 ماه حقوق عقب‌افتاده دارند، حقوقشان پرداخت نمی‌شود و عموماً با اعتراض و ... موفق به دریافت حق و حقوق خود می‌شوند.

 

.

از  این موارد برای اهالی روستا زیاد رخ می‌داد. همه این مشکلات و سختی‌ها پس از فوت پدر در من انباشته شده بود. من با این شعر خواستم روزگار سختی را که بر کارگران روستا گذشت، بیان کنم. این غزل را در برنامه سرزمین شعر خواندم و بازتاب خوبی داشت؛ چون درد دل جامعه و کارگران بود.

در این مدت چقدر بازدید داشته است؟

در اینستاگرام فقط یک میلیون و 300 هزار بازدید داشته است. در دیگر شبکه‌های اجتماعی نیز بازنشر شده، در مجموع بیش از دو میلیون تا امروز بازدید داشته است.

سال‌هاست در فضای شعر حضور دارید و فعالیت می‌کنید، به نظر شما چرا شعر اجتماعی با وجود داشتن مشکلات متعدد در جامعه، ضعیف عمل کرده است؟ فضای عمده شعر امروز فارغ از مسائل اجتماعی است و اگر هم بخواهد به این حوزه ورود کند، بیشتر از منظر سیاسی و جناحی به قضیه می‌پردازد. چرا با وجود گسترش اطلاع‌رسانی‌ها، شاعر امروز درد و دغدغه جامعه خود را ندارد؟

این بخش از سوی دوستان شاعر مورد غفلت قرار گرفته است. شعر شاعران جوان عمدتاً فضای عاشقانه دارد و اگر پا را فراتر بگذارند، وارد فضای سیاسی می‌شوند که کارهای گروه دوم، کمی دیده شده است. اما متأسفانه سطرهای نانوشته بسیاری از اتفاقات تلخی که در دل جامعه رخ می‌دهد و آنچه در زیر پوست جامعه می‌گذرد، در شعر امروز دیده می‌شود. حرف‌های ناگفته بسیاری در شعر امروز دیده می‌شود که اگر غیر از این بود، ارتباط مردم با شعر امروز بیشتر می‌شد. شاید یکی از دلایل بازخورد خوب این غزل در جامعه طی روزهای گذشته، همین موضوع باشد.

دغدغه کارگران، موضوعی است که در شعر امروز کمتر گفته شده است؛ وگرنه غزلی که از طرف من ارائه شد، از نظر تکنیک ویژگی خاصی نسبت به دیگر آثار نداشت. حرف صمیمانه‌ای که در شعر گفته شد، از جنس آن حرف‌هایی بود که کمتر در شعر امروز مجال بروز یافته است. شاعران جوان باید در این زمینه فعال‌تر باشند و راه‌های نرفته را بیازمایند.

درست است که مشکلات جامعه و دغدغه مرم در رسانه‌ها مطرح می‌شود، اما ما تنها نوک قله یخ را می‌بینیم. برای طرح بهتر این دغدغه‌ها، لازم است که شاعر خود تجربه و لحظات را کشف کند. در شهر پرسه بزند و با اقشار مختلف و آسیب‌پذیر جامعه زندگی کند.

با توجه به تجربه حضور در برنامه سرزمین شعر، در یک نقد منصفانه فکر می‌کنید چقدر این برنامه در ایجاد ارتباط میان مردم و شعر موفق بوده است. ما پس از برنامه مرحوم حسینی یا ساعد باقری و یا مشاعره، برنامه‌ای با محوریت شعر که بتواند در ایجاد این ارتباط موفق عمل کند، کمتر داشته‌ایم.

به نظرم این برنامه در سطح قابل قبولی موفق بوده و توانسته این ارتباط را ایجاد کند؛ چرا که این برنامه مستقیماً خود شاعر را مورد توجه قرار داده بود. برنامه مرحوم حسینی با تمرکز بر شعر کلاسیک بود، اما برنامه سرزمین شعر، شعر امروز را محور کار خود قرار داده است.

رقابت در کنار شاعران مطرح امروز، سبب شد اقبال مردم به برنامه بیشتر شود. از سوی دیگر، در این برنامه شعرهایی خوانده شد که از کیفیت بالایی برخوردار بودند. مردم نیز با شعر و جریان‌های شعر امروز بیشتر انس گرفتند و آشنا شدند. مطمئناً اگر این برنامه با جضور چهره‌های جدید ادامه پیدا کند، می‌تواند جریان‌ساز باشد.

انتهای پیام/