به نقل از «صدای ایران»

ایجاد داعش را هشدار داده بودم/دیپلماسی دولت متناسب با اتفاقات جهان نبود/تحرکات روابط اسراییل با برخی کشورهای اسلامی را متوجه شدم/درمورد مسائل منطقه منفعل نبودم/چرا دولت اتحادیه آسیای جنوب غربی را تشکیل نداد

تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۹۹۲۱۸۷

دکتر محسن رضایی در گفتگوی اختصاصی  در برنامه هزار در چهار صدای ایران در مورد ایجاد داعش ، دیپلماسی دولت آقای روحانی ، روابط اعراب و اسرائیل ، سامانه مردم یار و نحوه ارتباط مردم با این سامانه توضیحاتی را ارائه کرد.   متن زیر گفت و گوی  اختصاصی کامل برنامه هزار در چهار صدای ایران با دبیر تشخیص مصلحت نظام است :
ما دو نوع دیپلماسی داریم نظامی و اقتصادی در دولت‌های هفتم و هشتم دیپلماسی اقتصادی و تنش‌زدایی بود و دولت نهم و دهم دیپلماسی نظامی بود و این دولت ترکیبی از این دو را انجام می‌دهد نظر شما در این رابطه چیست؟
دکتر رضایی : دیپلماسی دوران صلح با دیپلماسی دوران فشار یا جنگ متفاوت است دولت‌هایی که این دو دیپلماسی را با هم قاطی می‌کنند و جایگزین می‌کنند اشتباهات بزرگی را در ساختارشان انجام می‌دهند، مثلاً دولت آقای روحانی با همان دیپلماسی دوران اوباما با دولت ترامپ برخورد کرد در حالی که این دو نوع دیپلماسی بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! دولت ما نتوانست تفاوت این دو نوع را متوجه بشود و همین باعث شد قراردادی مثل برجام به نتیجه نرسد. دیپلماسی دوران جنگ دیپلماسی خاص خودش است با دیپلماسی دوران صلح متفاوت است بنابراین دولتمردان ایران باید بین این دو وضعیت تفاوت قائل شوند و با شرایط بین‌المللی نوع دیپلماسی را انتخاب کنند.  
کشور امارات با کشوری مثل اسرائیل سازش کرده است، دلیل اینکه دولت‌های کشور‌های عربی با اسرائیل سازش کرده‌اند چیست و ما چه سیاستی را باید اعمال کنیم؟   دبیر تشخیص مصلحت نظام : حادثه‌ای که اتفاق افتاده است برای بهم زدن رابطه ایران با کشور‌های همسایه است و دوستی را در منطقه خدشه‌دار می‌کند ما نیازی نداریم که با اسرائیل ارتباط بگیریم، همه جهان می‌دانند که اسرائیل دشمن اعراب و فلسطین است اسرائیل با بمب، خونریزی و جنایت در منطقه خودش را مستقر کرده و به حیات خودش ادامه می‌دهد این کار باید هرچه زودتر اصلاح شود امارات و بحرین باید هرچه زودتر از ارتباط با اسرائیل بیرون بیاید و سعی کنند که مستقل زندگی کنند این ارتباط امنیت منطقه را خدشه‌دار خواهد کرد.
وی ادامه داد: ما همیشه در رابطه با مسائل منطقه و امنیت کشور به موقع اظهار نظر کردیم قبل از اینکه داعش گسترش پیدا کند من اعلام خطر کردم و گفتم حرکاتی که در سوریه می‌بینم به زودی سراسر منطقه را می‌گیرد یا اینکه قبل از اینکه ارتباط رسمی بین اسرائیل و امارات علنی شود من در مصاحبه صدا و سیما گفتم که حرکات مشکوکی را در ابوظبی می‌بینم که ممکن است موجب حوادث نامطلوب سیاسی در منطقه بشود و به موقع هشدار دادم متأسفم که دولتمردان ایران توجه به موقع نکردند و تمهیدات لازم را اندیشه نکردند و سرشان به اروپا و آمریکا گرم شد و حواسشان از کشور‌های منطقه دور شد. پیشنهاد ما به دولت این بوده که ما باید سیاست همسایگی را جدی بگیریم پیشنهاد من همیشه این بوده که اتحاد جنوب غربی را مشابه اتحادیه اروپا به وجود بیاوریم تا بین این ۲۵ کشور خودمان تجارت و پول واحد داشته باشیم و مسائل اقتصادی خودمان را حل کنیم.            
در همه جای دنیا رایزن اقتصادی دارند چرا این کار را جمهوری اسلامی انجام نمی‌دهد؟
سردار حاج محسن رضایی : یکی از همان انتقاداتی است که در سال ۹۲ با آقای روحانی داشتم آقای روحانی حرکاتشان در دیپلماسی دیپلماتیک بود نه دیپلماسی اقتصادی، لذا وقتی ایشان یک کلیدی را به مردم نشان دادند من ناراحت شدم فهمیدم این کلید بی‌خاصیت است و از جیبشان هزار تومانی درآوردند و به مردم گفتند مردم این هزار تومانی پول ملی ما در آستانه خطر است و ما می‌خواهیم این پول ملی ساقط نشود این کلید مهمتر بود یا فکری برای سقوط پول ایران می‌کرد؟ متأسفم که دولت به هشدار‌های اقتصاددانان توجه نکرد و قدرت خرید مردم پایین است.
شما یک سامانه‌ای دارید به اسم مردم‌یار، لطفاً در این مورد توضیح دهید؟
دکتر رضایی : مدتی است که دولتمردان در اتاق‌های دربسته رفته‌اند و درب را به روی خودشان بسته‌اند، این درب‌هایی که به روی مردم باز کردیم و اولین نوآوری جمهوری اسلامی ایران این بود که صدای مردم شنیده می‌شد برخلاف قبل از انقلاب که صدای مردم شنیده نمی‌شد ما در دهه اول انقلاب اولین دستاوردمان این بود که صدای مردم و حرف مردم شنیده می‌شد سفره دولت و مردم یکی شده بود هیچ فاصله‌ای بین ما و مردم نباید باشد لذا مردم در روستا، شهر، خارج از ایران، اشکال، شکایت یا پیشنهادی داشته باشند مثلاً می‌توانند به ما بگویند چه کسانی را برای دولت آینده پیشنهاد می‌کنند، چه کسانی را برای فرمانداران پیشنهاد می‌کنند، یا برای افزایش پول ملی بسیاری از نخبگان ما خارج از ایران هستند که از طریق سایت می‌توانند به من بگویند که چه پیشنهادی برای تقویت ارزش پول ایران دارند و چه کار می‌شود کرد که در نظام آموزشی ما تحول اساسی صورت بگیرد، سایت مردم‌یار منظور همین است و این درب‌های بسته را باز کنند و مردم بتوانند در اولین فرصت بدون هیچ نوع واسطه‌ای پیشنهاد و حرف دلشان را در این سایت ارائه کنند و قول می‌دهم که به گوش مسئولین می‌رسانیم این سایت در اختیار تشکیلات خود ما است خارج از مجمع این سایت را درست کرده‌ایم، چون ابتکار شخصی خود من است.
یکی از طرح‌های بسیار خوبی که دارید تجاری کردن اقتصاد ایران است در این رابطه توضیح بفرمایید؟  
دبیر تشخیص مصلحت نظام : هیچ کشوری در دنیا نیست که توسعه یافته باشد، ولی فدرال نباشد من از نخبگان عالم تقاضا می‌کنم که به من یک کشوری را معرفی کنند که این فدرالی نیست یعنی اختیارات به مردم واگذار نشده باشد. ما هدفمان این است که این تمرکزی که در تهران و دولت مرکزی در مسئله اقتصاد شکل گرفته، این به استان‌ها و مردم داده شود دیگر لازم نیست بسیاری از کارآفرینان از یزد و اصفهان در راه باشند تا اینکه در تهران مجوزی بگیرند و دوباره برگردند. هزینه‌ها زیاد شده، زمان طولانی شده، یا در مسئله بیمارستان‌ها فن‌آوری‌ها که صورت می‌گیرد منظور از ایالت‌های اقتصادی این است که ما مسئولیت اقتصاد و اختیارات را به خود مردم می‌دهیم در صنعت کشاورزی، خدمات، سلامت و در فن‌آوری، ولی در مسائل دیگر مثل سیاست داخلی، سیاست خارجی، دفاع و امنیت، این‌ها همه در اختیار دولت است این کار باعث می‌شود از ظرفیت‌های استانی استفاده بکنیم مثل انقلاب یا دفاع مقدس و با تقسیم کار که در استان‌ها انجام می‌دهیم. استان‌ها رقابت درونی در درونشان شکل می‌گیرد که هرکدام به دنبال این هستند که تولید و اشتغال بیشتر در سطح کشور داشته باشند.

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: دکتر محسن رضایی صدای ایران هزار درچهار انتخابات 1400 انتخابات ریاست جمهوری دولت جوان دیپلماسی دوران آقای روحانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۹۹۲۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فارن افرز: از اتحاد عبری-عربی علیه ایران خبری نیست/ همسایگان عربی ایران به دنبال جنگ با تهران نیستند

به گزارش جماران، با گذشت چند روز از پاسخ نظامی مستقیم جمهوری اسلامی ایران به حمله اسرائیل به ساختمان بخش کنسولی سفارت ایران در دمشق، تحلیل ها درباره تاثیرات این حمله بر معادله های منطقه ای و فرامنطقه ای جنبه های وسیع تر و متفاوت تری را زیر ذره بین برده است. فارن افرز در تحلیلی در این باره می نویسد: زمانی که ایران در 13 آوریل بیش از 300 موشک و پهپاد را به سمت اسرائیل شلیک کرد، اردن به دفع حمله کمک کرد. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها حاکی از آن بود که چندین کشور عربی دیگر در دفاع از رژیم اسرائیل کمک کرده‌اند، تلاش‌هایی که آنها بعداً آن را رد کردند. با این وجود، گروهی از رهبران اسرائیل و همچنین برخی ناظران در واشنگتن، این اقدامات را نشانه‌ای از یک تغییر بزرگ تفسیر کردند. محور این تحلیل ها این بود که این کشورهای عربی، در صورت ادامه تشدید درگیری اسرائیل با ایران، طرفدار اسرائیل خواهند بود. سپهبد هرزی هالوی، رئیس ستاد کل ارتش رژیم اسرائیل، اعلام کرد که حمله ایران «فرصت های جدیدی برای همکاری در خاورمیانه ایجاد کرده است». مؤسسه مطالعات امنیت ملی، یک اندیشکده پیشرو اسرائیلی، اعلام کرد که «ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی که در رهگیری پرتاب‌های ایران به سمت اسرائیل مشارکت داشت، پتانسیل ایجاد یک اتحاد منطقه‌ای علیه ایران را نشان می‌دهد.»

پس از پاسخ اسرائیل به حمله ایران با یک حمله نسبتاً محدود به تأسیسات نظامی در ایران، دیوید ایگناتیوس، ستون نویس واشنگتن پست، ادعا کرد که اسرائیل «مانند رهبر یک ائتلاف منطقه ای علیه ایران رفتار می کند». او نوشت: «به نظر می‌رسد که اسرائیل با پاسخ آرام خود، منافع متحدانش در این ائتلاف - عربستان سعودی، امارات متحده عربی، اردن را که همگی در دفع حمله ایران به اسرائیل کمک کردند، در نظر گرفته بود.» به نظر ایگناتیوس، این یک «تغییر پارادایم برای اسرائیل» است، تغییری که به خاورمیانه «شکل جدیدی» می‌بخشد.

با این حال، این ارزیابی‌ها بیش از حد مشتاقانه و خوش بینانه هستند و نمی‌توانند پیچیدگی چالش‌های منطقه را درک کنند. مطمئناً، با توجه به ماهیت بی‌سابقه حملات نظامی در ماه آوریل، استراتژی آینده اسرائیل علیه ایران ممکن است ملاحظات منطقه‌ای را بیشتر در نظر بگیرد. اما واقعیت‌های منطقه که مانع همکاری اعراب و اسرائیل می‌شود، تغییر قابل توجهی نکرده است.

حتی قبل از حمله حماس در 7 اکتبر و متعاقب آن جنگ اسرائیل علیه غزه، کشورهای عربی که توافقنامه 2020 ابراهیم را امضا کردند و عادی سازی با اسرائیل را پذیرفتند، از حمایت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل از گسترش شهرک سازی های اسرائیل در کرانه باختری و سیاست او نسبت به غزه، ناامید شده بودند. تلاش وزرای راست افراطی او برای تضعیف وضعیت موجود در بیت المقدس ، مجموعه ای از حملات مرگبار شهرک نشینان اسرائیلی به فلسطینی ها در شهرهای کرانه باختری در بهار سال 2023 به تنش های منطقه ای دامن زد. پس از آغاز عملیات نظامی اسرائیل در غزه در ماه اکتبر، که موجی از اعتراضات را در سراسر خاورمیانه برانگیخت، رهبران عرب در حمایت آشکار از اسرائیل تردید بیشتری پیدا کردند، زیرا می دانستند که همکاری آشکار می تواند به مشروعیت داخلی آنها لطمه بزند.

 هیچ چیز درباره واکنش اعراب به این دور از رویارویی ایران و اسرائیل نشان نمی دهد که این مواضع تغییر کرده است. گروهی از دولت‌ها که بسیاری از اسرائیلی‌ها  از آنها به عنوان «اتحاد سنی» یاد می‌کنند، در واقع همچنان به دنبال متعادل کردن روابط خود با ایران و اسرائیل، حفاظت از اقتصاد و امنیت خود و مهمتر از همه، جلوگیری از درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر هستند.

آنها همچنین احتمالاً پایان دادن به جنگ فاجعه بار در غزه را بر رویارویی با ایران در اولویت قرار خواهند داد. با این حال، با افزایش تنش بین ایران و اسرائیل، اشتیاق کشورهای عربی برای تسریع در ادغام منطقه‌ای اسرائیل بیش از هر زمان دیگری به تمایل اسرائیل برای پذیرش تشکیل کشور فلسطین بستگی دارد.

پیش از حمله 13 آوریل ایران به اسرائیل، عربستان سعودی و امارات متحده عربی اطلاعاتی درباره این حمله قریب الوقوع با ایالات متحده به اشتراک گذاشتند. سپس فرماندهی مرکزی ایالات متحده از این اطلاعات برای هماهنگی پاسخ خود با اسرائیل و سایر شرکا استفاده کرد. اردن به هواپیماهای نظامی آمریکا و بریتانیا اجازه ورود به حریم هوایی این کشور را داد تا هواپیماهای بدون سرنشین و موشک‌های ورودی ایرانی را متوقف کنند و مستقیماً حملات ایران را رهگیری کنند. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها، به‌ویژه در ایالات متحده و اسرائیل، تأکید کردند که تلاش‌های منطقه‌ای گسترده، حمله تهران را خنثی کرده است.

اما به زودی مشخص شد که نقش اعراب در دفع حمله ایران محدود بوده است. هم عربستان سعودی و هم امارات به صراحت هرگونه کمک نظامی مستقیم به دفاع اسرائیل را تکذیب کردند. مقامات اردنی از مشارکت خود با عنوان حفاظت از منافع خود دفاع کردند. ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن، با تاکید بر اینکه کشورش برای کمک به اسرائیل اقدامی نکرده است، اعلام کرد که «امنیت و حاکمیت» اردن «بالاتر از همه ملاحظات» قرار دارد.

تلاش هایی که کشورهای عربی برای مقابله با ایران انجام دادند، تقریباً به طور قطع ناشی از تمایل به حفظ روابط خود با ایالات متحده بود، نه برای همسویی بیشتر با اسرائیل. از زمانی که اسرائیل عملیات خود را در غزه آغاز کرد، رهبران عرب از اینکه جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده موفقیت بیشتری در مهار رفتار اسرائیل در غزه کسب نکرده است، شگفت زده شده‌اند. اما آنها همچنان به دنبال تعمیق همکاری خود با واشنگتن هستند. آنها هیچ منبع جایگزینی برای نوع امنیتی که ایالات متحده برای آنها تامین می کند، نمی بینند.

در ماه‌های اخیر، کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و همچنین مصر و اردن به تشویق واشنگتن برای کمک به مدیریت پویایی‌های امنیتی خاورمیانه، مهار فعالیت‌های  ایران و جلوگیری از یک جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر ادامه داده‌اند. پایان دادن به جنگ در غزه همچنان یک اولویت فوری منطقه ای است و کشورهای عربی در حال کار برای یک طرح صلح با دولت بایدن هستند. رهبران عربستان همچنان معتقدند که یک معاهده دفاعی دوجانبه با ایالات متحده باید بخشی از هر توافق عادی سازی آینده با اسرائیل باشد.  امارات به تلاش خود برای مذاکره درباره توافقنامه دفاعی خود با دولت بایدن ادامه داده است.

با این حال، در همین زمان، کشورهای حوزه خلیج فارس اکنون تعامل نزدیک تری با تهران دارند. در سال 2019، پس از خروج دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از توافق هسته ای که ایالات متحده و سایر قدرت های بزرگ با ایران بر سر آن توافق کرده بودند، تهران بی ثباتی را در سراسر خلیج فارس گسترش داد، به کشتی ها در نزدیکی بنادر امارات حمله کرد و برای اولین بار حملات دقیقی را علیه تاسیسات نفتی عربستان انجام داد. ( این گزاره ها ادعای نویسندگان گزارش است و تهران دست داشتن در این حملات را تکذیب کرده است.) پس از امضای توافقنامه ابراهیم، تهران نیز به صراحت به بحرین و امارات هشدار داد که حضور نظامی اسرائیل در خلیج فارس خط قرمزی برای ایران خواهد بود.

خیلی قبل از حمله حماس در 7 اکتبر، کشورهای عربی به طور کلی تصمیم گرفته بودند که بهترین راه برای کاهش خطر ایران ، تلاش برای نزدیکی  است، نه تلافی. امارات و عربستان سعودی روابط دیپلماتیک خود با ایران را به ترتیب در سال های 2021 و 2023 احیا کردند. از 7 اکتبر، این کشورها همراه با بحرین و عمان، پیام‌ها و هشدارهایی را بین ایران و اسرائیل مخابره کرده و برای مدیریت تنش‌ها پیشنهاداتی را برای خروج از این وضعیت پیشنهاد داده‌اند. دو روز پس از حمله ایران در 13 آوریل، وزیر امور خارجه مصر با همتایان ایرانی و اسرائیلی خود به منظور مهار تشدید درگیری تلفنی تماس گرفت.

در ماه‌های آینده، کشورهای عربی احتمالاً تلاش خواهند کرد تا این اقدام متعادل کننده را حفظ کنند و از همه طرف‌ها به خویشتنداری دعوت کنند و از اقدامات تهاجمی بیشتر اسرائیل فاصله بگیرند. اگر تشدید تنش بین ایران و اسرائیل ادامه یابد، آنها احتمالاً حتی بیشتر تمایلی به حمایت از عملیات اسرائیل نخواهند داشت. هزینه های داخلی آنها برای حمایت آشکار از اسرائیل احتمالاً با گذشت زمان افزایش خواهد یافت، به ویژه اگر نیروهای اسرائیلی به سمت رفح حرکت کنند، شهری در جنوب غزه که صدها هزار فلسطینی در آن پناه گرفته اند و اسرائیل مدعی است که حماس پایگاهی مستحکم دارد.

بسیاری از کشورهای عربی نگرانی های اسرائیل در مورد فعالیت های منطقه ای ایران، به ویژه حمایت این کشور از شبه نظامیان غیردولتی را دارند. اما کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، به‌ویژه، به وضوح محاسبه کرده‌اند که آغاز گفتگوهای مستقیم دیپلماتیک، اعمال فشار با انگیزه‌های اقتصادی و انجام دیپلماسی پشتیبان با تهران امن‌ترین راه‌ها برای حفاظت از منافع آنها و جلوگیری از سرریز درگیری است. هر چقدر هم که درگیری ایران و اسرائیل تشدید شود، کشورهای عربی احتمالاً از این اشکال تعامل عقب نشینی نخواهند کرد. تلاش های آنها برای عادی سازی روابط با ایران از زمان آغاز جنگ غزه سرعت گرفته است، در حالی که تلاش ها برای عادی سازی روابط آنها با اسرائیل متوقف شده است.

در تلاش برای ترغیب اسرائیل به تفکر فراتر از جنگ غزه، عربستان سعودی همچنان چشم‌انداز عادی‌سازی را مشروط به مشارکت اسرائیل در یک فرآیند سیاسی با هدف ایجاد کشور فلسطینی می کند. با این حال، اسرائیل این درخواست های عربستان را نادیده گرفته است، شاید به دلیل اطمینان بیش از حد که پس از پایان جنگ در غزه، روند عادی سازی می تواند از همان جایی که متوقف شد ادامه یابد. عادی سازی بیشتر رابطه اعراب و اسرائیل در این شرایط بعید است. کشورهای عربی به همکاری با واشنگتن در زمینه دفاع موشکی ادامه خواهند داد، اما این همکاری مستلزم هماهنگی مستقیم با اسرائیل نیست. آنها همچنین به این زودی ها به سطح یک اتحاد رسمی دفاعی نزدیک نخواهند شد. این امر مستلزم همسویی بهتر سیستم‌های دفاعی کشورهای عربی و همچنین اعتماد بسیار بیشتر است که هر دوی این موارد در خاورمیانه وجود ندارد و ایجاد آن زمان می‌برد.

کشورهای عربی، به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس، از تلاش‌های اسرائیل برای تنزل دادن توانایی‌های نیابتی ایران استقبال خواهند کرد. اما آنها به احتمال زیاد با هرگونه حمله مستقیم به ایران که می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی شکننده منطقه را بی‌ثبات کند یا به حمله متقابل ایران در خلیج‌فارس منجر شود، مخالفت خواهند کرد. با وجود اینکه کشورهای عربی علاقه مند به حفظ روابط دفاعی نزدیک با واشنگتن هستند، آنها نمی خواهند به بلوکی بپیوندند که آشکارا علیه ایران و حامیان جهانی آن مانند روسیه کار می کند. آنها ترجیح می دهند روابط چند منطقه ای و جهانی را متعادل کنند، نه اینکه پل ها را بسوزانند.

با وجود این محدودیت‌ها، کشورهای عربی می‌توانند نقش مهمی در جلوگیری از تشدید بیشتر تنش بین ایران و اسرائیل ایفا کنند. تقویت خطوط ارتباطی بین دو کشور - و ایجاد خطوط گرم برای مدیریت بحران - بیش از هر زمان دیگری حیاتی است. دقیقاً به این دلیل که تعدادی از کشورهای عربی روابط خود را با ایران و اسرائیل تقویت کرده‌اند، آنها می‌توانند از این روابط برای تشویق به خویشتن‌داری و کمک به انتقال پیام‌ها بین دو طرف استفاده کنند و در صورت شروع درگیری‌ها برای جلوگیری از درگیری یا کاهش آسیب تلاش کنند. در درازمدت، برای ایجاد ثبات در منطقه، کشورهای خاورمیانه باید پلتفرم خود را برای گفتگوی منظم ایجاد کنند که برای مشارکت ایران و اسرائیل باز باشد. حملات اخیر که ایران و اسرائیل را در آستانه جنگ قرار می دهد، تنها نشان می دهد که چقدر نیاز به چنین گفت وگویی ضروری شده است.

اما جهان باید انتظارات خود را برای همکاری نزدیکتر بین کشورهای عربی و اسرائیل کاهش دهد. همکاری کاملاً فنی که کشورهای عربی و اسرائیل اخیراً در زمینه‌های مورد علاقه مشترک از جمله انرژی و تغییرات آب و هوا داشته‌اند، احتمالاً ادامه خواهد داشت. با این حال، گردهمایی‌های منطقه‌ای پرمخاطب که آشکارا تعامل سیاسی کشورهای عربی با اسرائیل را تبلیغ می‌کنند، در کار نیست مگر اینکه اسرائیل به جنگ خود با غزه پایان دهد. تا آن زمان، تلاش کشورهای عربی برای حفظ روابط اقتصادی خود با اسرائیل نیز محدود خواهد بود. یک استراتژی کوتاه‌مدت واقع‌بینانه‌تر، حمایت از توانایی آن‌ها برای میانجی‌گری و جلوگیری از درگیری‌های آینده بین ایران و اسرائیل را در اولویت قرار خواهد داد.