ترکیه در انزوای سیاسی بسر می برد/ سیاست اشتباه آنکارا مقابل سوریه
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۵۲۹۵۲
خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل-آذر مهدوان: گام‌های آنکارا در راستای عادی سازی روابط با قاهره و ریاض وارد مراحل حساسی شده است. تماس‌های مقامات ترکیه با مقامات مصری و سعودی نشان از فصل جدید در مناسبات سیاسی ترکیه در منطقه دارد. واقعیت این است که ترکیه در سال‌های اخیر به علت فعالیت اکتشاف گازی در دریای مدیترانه شرقی با مخالفت کشورهای حاشیه مدیترانه مواجه شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خبرنگار مهر، در خصوص تحرکات اخیر در سیاست خارجی ترکیه در منطقه گفتگویی را با «یاشار یاکیش» وزیر امور خارجه اسبق ترکیه و سفیر سابق آنکارا در قاهره انجام داده است که در ادامه از نظر می‌گذرد:
* اخیراً تحرکاتی در روابط خارجی ترکیه مقابل عربستان سعودی و مصر، جهت بهبود روابط مشاهده می‌شود. از منظر برخی تحلیلگران این اقدام در راستای خروج از انزوای حزب حاکم ترکیه در مدیترانه شرقی است. تحلیل شما از این موضوع چیست؟
دلایل مختلفی در تلاش ترکیه برای بهبود روابط خود با عربستان سعودی و مصر وجود دارد. اولین مورد این است که ترکیه در تعیین حوزه‌های دریایی در مدیترانه شرقی ضعیف عمل کرده است. در نتیجه سایر کشورها بدون توجه به ترکیه خطوط دریایی شان را بین خود تقسیم کرده و تقریباً حاکمیت دریایی ترکیه را در بخش آنتالیا محصور کرده‌اند. در حالی که ترکیه طولانی‌ترین خط ساحلی در دریای مدیترانه شرقی را دارد؛ اکنون ترکیه در حال جبران رفتار منفعلانه خود در موضوع مدیترانه شرقی است.
دوم اینکه ترکیه به علت سیاست خارجی اشتباه خود در انزوای سیاسی به سر می‌برد و حالا برای رهایی از این انزوا دیپلماسی خود را فعال کرده است.
سوم رویکرد ترکیه نسبت به کودتای نظامی ژنرال السیسی در مصر است. حزب عدالت و توسعه به عنوان حزب حاکم ترکیه اولین دولتی بود که به خاطر همخوانی ایدئولوژی خود با اخوان المسلمین، در کودتای نظامی مصر با دولت السیسی مخالفت کرد. ترکیه اکنون در حال تلافی این سیاست است.
دلیل چهارم اینکه، روند احیای روابط بین کشورهای خاورمیانه آغاز شده است. ترکیه هم نمی‌خواهد از این تحولات دور باشد.
مورد پنجم این است که ترکیه سال‌ها پیش در موضوع اختلافات کشورهای عربی رویکرد بی طرفانه اتخاذ کرد اما پس از شروع اختلافات میان کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس با قطر از دولت دوحه حمایت کرد. همین نیز موجب تنش میان ترکیه با کشورهای حاشیه خلج فارس شد. حالا گام‌های ترکیه در راستای ترمیم روابط خود با این کشورها است.
* ترکیه سال‌ها دولت السیسی را به عنوان دولت کودتاچی خواند و در این زمان از در حمایت از اخوان المسلمین وارد شد. دلایل و اهداف ترکیه از برقراری روابط دیپلماتیک با مصر چیست؟ آیا رویکرد ترکیه در موضوع اخوان المسلمین تغییر خواهد کرد؟
ترکیه در موضوع اخوان المسلمین خسارت بسیاری را متحمل شد. برای همین دولت آنکارا مجبور به بازنگری در روابط خود با دولت قاهره شد. هنوز مشخص نیست که ترکیه اخوان المسلمین را کاملاً کنار خواهد گذاشت یا نه اما به احتمال زیاد حمایت از اخوان المسلمین کاهش و در سطحی خواهد بود که دولت مصر آن سطح از حمایت را بپذیرد و احتمالاً توافقی هم در همین خصوص میان دو دولت صورت پذیرد.
* مصر سال‌ها در موضوع مدیترانه شرقی همکاری نزدیکی با یونان داشته است. میز مذاکره میان آنکارا و قاهره چه تأثیری در شرایط ترکیه در مدیترانه شرقی خواهد داشت؟ چالش‌های پیش روی دو دولت جهت از سرگیری روابط چیست؟
دلیل مشکلات ترکیه در مدیترانه شرقی فقط مربوط به مصر نیست. برای همین اگر روابط ترکیه و مصر بهبود یابد تأثیر آن را صرفاً در روابط دو کشور خواهیم دید. بعلاوه، ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که روابط ترکیه و مصر در کوتاه مدت بهبود پیدا کند. مصر می‌خواهد ببیند که آیا وعده‌های داده شده از سوی ترکیه در هر مرحله به طور کامل برآورده می‌شوند یا خیر؛ ضمن اینکه «سامح شکری» وزیر امور خارجه مصر نیز گفته بود که ما به حرف توجهی نداریم و به عمل دولت مقابل نگاه می‌کنیم. این سخن وزیر امور خارجه مصر نشان می‌دهد که قاهره در احیای روابط خود با آنکارا محتاط‌تر پیش خواهد رفت.
* با آغاز جنگ داخلی در سوریه روابط آنکارا و دمشق دستخوش تنش‌های بسیاری شد. آیا با آغاز روند تماس‌های سیاسی ترکیه با مصر و عربستان این احتمال وجود دارد که روابط آنکارا و دمشق در آینده نزدیک از سر گرفته شود؟
سیاست ترکیه در سوریه پر از اشتباه است. مخالفت ترکیه نسبت به تحولات سوریه نباید به اعمال سیاست برای تغییر دولت دمشق و مداخله در مسائل داخلی سوریه ختم می‌شد.
سیاست حزب عدالت و توسعه در سوریه با گذشت زمان به اشتباه دیگری تبدیل شده است زیرا بحران سوریه خود موجب تلاش بیشتر برخی از شهروندان کُرد سوری برای استقلال طلبی شد. از آنجا که منافع دمشق و آنکارا در مساله کُردها همخوانی دارد، اکنون دلایل لازم برای همکاری این دو دولت وجود دارد.
در پاسخ به سوال شما باید گفت که دینامیک‌ها در روابط ترکیه با مصر و عربستان با کشور سوریه متفاوت است. با این حال اگر در روابط بین‌الملل در منطقه نُرمی ایجاد شود، این ممکن است بازتاب مثبتی در روابط آنکارا و دمشق داشته باشد.
*پیشتر در سخنانی گفته بودید که احتمال بسته شدن پایگاه ترکیه در قطر وجود دارد. آیا دلیل این موضوع از آشتی میان قطر و عربستان سعودی نشأت می‌گیرد؟ آیا احتمال تغییر در سیاست ترکیه مقابل قطر وجود دارد؟
منظور بنده از این سخنان این بود که با بهبود روابط بین کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و قطر، کشورهای عربی دوحه را تحت فشار قرار خواهند داد تا پایگاه ترکیه در قطر تعطیل شود. پیش بینی اینکه قطر چقدر می‌تواند در برابر این فشار مقاومت کند دشوار است.
کد خبر 5220652منبع: مهر
کلیدواژه: اخوان المسلمین سوریه مصر عبدالفتاح السیسی عربستان سعودی سامح شکری ترکیه ایالات متحده امریکا فلسطین رژیم صهیونیستی سوریه عراق جنگ 12 روزه غزه ایران روسیه آنتونی بلینکن نبرد شمشیر قدس برجام بلاروس انتفاضه رمضان 2021 انتخابات سوریه مدیترانه شرقی اخوان المسلمین عربستان سعودی روابط خود روابط ترکیه سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۵۲۹۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده فعال‌شدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟
فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقام‌های ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشست‌ها می‌توانند مقدمه‌ای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزه‌های جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشورهای خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاه‌های تاریخی موجب وارد آمدن آسیب‌ها و خساراتی شده است.
با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژه‌ای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تور‌هایی به کشورهای آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقایی‌ها را یکی از محور‌های اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.
معادله‌ای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمود‌های عینی‌تری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشورهای آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.
۱. بازارِ رو به رشد کشورهای آفریقاییقاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخص‌های اقتصادی در شمار قابل ملاحظه‌ای از کشورهای افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشورها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره می‌کنند.
در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوار‌ها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشورهای آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشورهای جهان تبدیل می‌کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. می‌تواند کالا‌های ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشورهای آفریقایی می‌توانند آن‌ها را در مقایسه با نمونه‌ای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.
موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.
۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللیبلوک کشورهای آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آن‌ها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهاد‌های بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.
در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوند‌های سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشورهای آفریقایی می‌تواند روی کارتِ رای‌دهی آن‌ها در نهاد‌های بین المللی حساب ویژه‌ای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر به حساب می‌آید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار می‌شود.
۳. توسعه نفوذ بین‌المللی ایران در قالب یک قدرت منطقهایدر نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقه‌ای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، طرح و برنامه‌هایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مساله‌ای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب می‌شود.
حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیت‌های نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشورهای آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشورهای آفریقایی، بستر‌های مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشورهای آفریقایی ایجاد کرده اند.
بستر‌ها و ظرفیت‌هایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقه‌ای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار می‌شوند. معادله‌ای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند