به نقل از «جام جم آنلاین»

علائم قارچ سیاه در بدن چیست؟ / راه های درمان این عارضه خطرناک

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۸۷۲۰۴

به گزارش جام جم آنلاین ، اخبار هولناکی از هند در رابطه با این عارضه خطرناک به گوش می رسید، اخباری مثل نابینایی و یا تخلیه چشم بیماران کرونایی به دلیل ابتلا به این عارضه.

در رابطه با پدیده قارچ سیاه در ایران نیز اخبار ضد و نقیضی به گوش می رسد. رییس کمیته ستاد مقابله با کرونای کشوری چند روز پیش در گفت و گو با جام جم آنلاین تاکید کرد که موارد مربوط به این عارضه در میان بیماران کرونایی در ایران گزارش نشده است اما یک روز بعد دکتر مسعود مردانی گفت که نخستین نمونه های ابتلا به این عارضه را سه ماه پیش رویت کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی دیگر از اعضای ستاد مقابله با کرونا یعنی شکوهی نیز به جام جم آنلاین گفته بود در رابطه با این عارضه بزرگنمایی شده چرا که همیشه و در تمامی تاریخ وجود داشته است. به هر حال برای جامعه ای که در التهاب کرونا است و حالا از قارچ سیاه هم می ترسد باید آگاهی بیشتری نسبت به این عارضه وجود داشته باشد.

 

موکورمیکوز همه جا هست

نخستین نکته ای که در رابطه با قارچ سیاه و یا همان موکورمیکوز وجود دارد این است که همه جا وجود دارد و چیز جدیدی نیست. برخی تصور می کنند این عارضه یکی دیگر از میراث شوم ویروس کروناست اما این نظریه درست نیست. در انسان  عفونت های قارچی زمانی اتفاق می افتد که یک قارچ مهاجم، ناحیه ای از بدن را به خود اختصاص دهد. قارچ ها می توانند در هوا ، خاک ، آب و گیاهان زندگی کنند. برخی قارچ ها نیز وجود دارند که به طور طبیعی در بدن انسان زندگی می کنند. مانند بسیاری از میکروب ها که همیشه وجود داشته اند اما لازم است بدانیم همانطور که برخی از قارچ ها مضر هستند در نقطه مقابل برخی دیگر از قارچ ها فایده های زیادی برای انسان دارند.

هنگامی که قارچ های مضر به بدن حمله می کنند  از بین بردن آنها دشوار است زیرا آنها می توانند در محیط زنده بمانند و فرد دیگری را که سعی در بهبود دارد دوباره آلوده کنند.

قارچ ها اکثرا بی ضرر هستند اما برای فردی که سیستم ایمنی او در نتیجه بیماری های مختلف از جمله کرونا ضعیف شده می تواند خطرناک باشد.

در این مقاله ، نگاهی می اندازیم که چه کسی بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت قارچی است و علائم و گزینه های درمانی برای برخی از انواع رایج چیست.

 

علائم قارچ سیاه

مصرف دگزامتازون و کورتون ها برای درمان بیماری کرونا یکی از عوامل به وجود آمدن قارچ سیاه معرفی می شود.

علائم عفونت قارچی به نوع آن بستگی دارد ، اما علائم رایج شامل این موارد است: تغییرات پوستی ، از جمله قرمز شدن و احتمالاً ترک خوردن یا لایه برداری از پوست و یا خارش.

تنفس هاگ قارچ سیاه در هوا، روی سینوس‌ها، یا ریه‌ها تاثیر می‌گذارد و حتی می‌تواند موجب عفونت زخم یا سوختگی روی پوست شود. این عارضه حتی می تواند  تورم صورت، تب، زخم‌های پوستی و زخم‌های سیاه داخل دهان را به وجود بیاورد.

وزارت بهداشت هند در روز ۱۴ ماه مه با انتشار بیانیه‌ای گفت، »این بیماری ابتدا به شکل عفونت پوستی در حفره‌های هوای پشت پیشانی، بینی، گونه‌ها، و بین ابروها و دندان‌ها آغاز می‌شود.»

شدیدی ترین نوع این بیماری، عفونتی است که از راه خون به مغز وارد شود که می تواند موجب از دست دادن بینایی شود و اگر تحت درمان و کنترل قرار نگیرد بین ۲۰ تا ۵۰ درصد کشنده است.

 

چطور درمان می شود؟

اکنون که در هند این عارضه شیوع پیدا کرده بیشتر از هر زمان دیگری راه های درمانی آن بیان می شود. نخستین چیزی که واضح به نظر می رسد این است که بیماران و افراد مبتلا به کرونا در صورتی که کوچک ترین علائم مربوط به عارضه قارچ سیاه را در بدن خود مشاهده کردند به سرعت به پزشک مراجعه کنند تا مبادا این عارضه پیشرفت کند و عوارض جبران ناپذیری از خود بر جای بگذارد. اگر روند پیشرفت قارچ سیاه در بدن متوقف نشد آنگاه ممکن است به قیمت از دست رفتن جان بیمار نیز بیانجامد.

به گفته مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، قارچ سیاه با داروهای ضد قارچ اغلب همراه می شود و اکثر از راه تزریق وریدی درمان خواهد شد. رایج‌ترین دارو برای این عارضه آمفوتریسین ب است که هم اکنون در هند در مقیاس وسیعی مورد استفاده قرار گرفته است.

در برخی از موارد پزشکان نیز مجبور به عمل جراحی می شوند تا بافت های آلوده به این قارچ را بردارند. قارچ سیاه بینی، چشم، فک و یا حتی بخشی از بافت مغز بیماران را درگیر می کند.

برای بسیاری نیز این سوال به وجود آمده که چرا عارضه قارچ سیاه در هند بیشتر دیده شد آن هم در حالی که آمریکا مرکز جهانی کروناست؟ پاسخ به این سوال را باید در آب و هوای کشور هند جستجو کرد. قارچ سیاه در آب و هوای مرطوب و گرم به سرعت رشد می کند.

 

چه کسانی بیشتر مبتلا می شوند؟

افرادی که به طیف های شدید کرونا مبتلا می شوند داروهای مختلفی مصرف می کنند که مهم ترین آن دگزامتازون، بتامتازون، هیدروکورتیزون و پردنیزولون  هستند. این داروها بستر مناسبی برای رشد قارچ در بدن فراهم می کنند چرا که بدن ضعیف تر شده و قدرت سیستم ایمنی بدن پایین آمده است.

البته آسیب پذیری برخی از بیماران در برابر این عارضه بالاست به عنوان مثال بیماران دیابتی و یا افرادی که به دلیل ابتلا به سرطان تحت درمان قرار دارند از جمله این افراد هستند.

گفته می شود موکوزمیکوز تاریخی بسیار بلند بالا دارد و از 500 سال قبل از میلادمسیح در بشر وجود داشته است.

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین 

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: قارچ سیاه کرونا جام جم آنلاین قارچ سیاه وجود داشته قارچ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۸۷۲۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درباره سندرم درس (DRESS) / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟

عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته‌ ها پس از شروع داروی مشکل‌ زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- داروهای ضد تشنج

- داروهای ضد ویروس

- آنتی بیوتیک ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها

- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌ تواند با علائم‌ مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌ های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ‌ای از معیارها را پیشنهاد کرده ‌اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال‌ سازی مجدد HHV6 هم می شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌ روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.

سایر درمان‌ های موثر عبارت اند از:

- سرکوب‌ کننده‌ های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ‌ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته ‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های عفونی مانند هرپس و ذات‌ الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: علائم حساسیت پوستی به داروها