به نقل از «تقریب»

«تفسیر معاصرانه قرآن» برای مخاطب غربی مناسب نیست

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۹۰۵۸۷

به گزارش حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، دومین نشست علمی «نقد کتاب تفسیر معاصرانه قرآن کریم» ۱۰ خردادماه از سوی دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم با همکاری مجتمع آموزش عالی قرآن و حدیث جامعة‌المصطفی با حضور حجج اسلام و المسلمین رحمان عشریه، علی نصیری، محمدحسن زمانی و سیدعبدالرسول حسینی‌زاده برگزار شد.
 
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن زمانی، استاد جامعةالمصطفی(ص) در این نشست، گفت: ظهور یک تفسیر شیعی گامی ارزشمند برای جهانی‌سازی قرآن است و جای تقدیر جدی از دکتر نصر و همکارانشان دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چندوقت قبل بنده نشستی با ایشان داشتم، لذا نقدهایی که مطرح می‌کنیم، خصمانه نیست بلکه جهت اصلاح نسخ بعدی به ایشان ارائه می‌شود.
 
وی افزود: ما ۳۰۰ تفسیر بزرگ معرفی و چاپ شده شیعی داریم. ۳۰ تفسیر مهم شیعه را برای آقای نصر شمردم که می‌تواند منبع و مأخذ ایشان باشد، لذا تفسیر در دسترس وی کم نبوده که در مضیقه باشد، ولی از آنها استفاده نکرده است.
 
زمانی با اشاره به سخنان برخی افراد مبنی بر اینکه وی در صدد نوشتن تفسیر نبوده است، بنابراین نقص‌ها به آن بازگشت دارد، بیان کرد: اینکه گفته شود سیدحسین نصر نام کتابش را قرآن‌شناخت گذاشته است، او را تبرئه را نمی‌کند، زیرا مطالب محتوایی در مورد قرآن ارائه کرده است که باید ملاحظات تفسیر را داشته باشد و او باید به این موضوع توجه می‌کرد.
 
استاد جامعة‌المصطفی تصریح کرد: کتاب بنا بوده تک جلدی باشد، بنابراین طبیعتاً باید حجم آن کم می‌شد، بنابراین این نقد وارد است که وی یک جلد را در دوهزار صفحه نوشته است.
 
رئیس دفتر سیاسی و اجتماعی حوزه علمیه اضافه کرد: بنده وقتی متوجه نگارش این کتاب شدم نگران این مسئله بودم که تفسیر آقای نصر خیلی غربزده باشد، در حالی  که الان می‌بینم کاملا برعکس است و گویا نویسنده در ۳۰۰ سال قبل زندگی کرده است؛ از یکسو اینکه وی غربزده نشده نکته خوبی است، ولی از سوی دیگر این تفسیر معاصرانه نیست.
 
وی با اشاره به نقدهایی که به روش این اثر از زوایه نوع استفاده از مآخذ و منابع وارد می‌شود، تصریح کرد: روش‌های تفسیری فقط به منابع نگاه نمی‌کند، روش تاریخی که الان در غرب رایج است قرآن را نه به عنوان وحی، بلکه یک منبع تاریخی می‌نگرد، بنابراین منحصر دانستن روش به منابع کار درستی نیست.
 
زمانی همچنین در سخنانی ناظر به مطالب یکی از سخنرانان این نشست مبنی بر اینکه  نصر به معجزه بودن قرآن اشاره نکرده است، تصریح کرد: این مطلب در حالی بیان شده که وی در مقدمه،  به جد وارد ابعاد معجره بودن قرآن شده است؛ اعجاز ادبی، علمی و تمدنی، مصونیت قرآن و بسیاری از موارد دیگر را بیان کرده است. البته اصل نقد وارد است و آن اینکه صدها پرسش برای جهان معاصر غرب و شرق وجود دارد و نصر باید پاسخ می‌داد و نداده است.
 
استاد حوزه علمیه اضافه کرد: بنده معتقدم اصلاً این کتاب به درد مخاطب غربی و اروپایی نمی‌خورد و ناشر و نویسنده معتبر باید تفسیر معتبر ارائه کند، اما این کتاب دارای ضعف‌های بنیادین است؛ او باید نظام اقتصادی قرآن، دیدگاه قرآن درباره دموکراسی و پلورالیزم و روانشناسی و تربیت و مدیریت را بیان می‌کرد، نه مطالبی در باره فرشتگان و اینکه با جنیان درگیر شدند.
 
رئیس دفتر سیاسی و اجتماعی حوزه علمیه تأکید کرد: بیان این مطالب برای مخاطب انگلیسی زبان و معرفی قرآن با این نگاه، ضربه به قرآن است و آنها قرآن را متهم به خرافه می‌کنند. قرآن را هم مانند انجیل و تورات معرفی کرده و دفاع بدی داشته است.
 
زمانی اظهار کرد: او گفته روش من سنت‌گرایانه و معاصرانه است نه بنیادگرایانه، اما می‌پرسیم سنت‌گرایانه یعنی چه؛ بنده شش معنا برای سنت‌گرایانه تبیین کرده‌ام؛ بنیادگرایانه هم معانی مثبت و منفی دارد. همچنین معاصرانه هم بایددقیق تعریف می‌شد.
 
استاد المصطفی با بیان اینکه نقد دیگر بر نصر حذف مفسران ۳۰۰ سال گذشته است، افزود: آیا سنت‌گرایی یعنی فقط ذکر نظرات مفسران قبل از ۳۰۰ سال قبل. بنده احتمال می‌دهم که برخی از همکاران نصر اهل تسنن بوده‌ و بیشتر با رویکرد سنی کتاب را نوشته‌اند، اما دکتر نصر در ویرایش دقت لازم را نداشته است و به آن افراد اعتماد کرده، لذا دیدگاه شیعه مورد کم‌توجهی قرار گرفته است؛ مثلاً اهل تسنن هم می‌نویسند امام جعفر صادق، ولی وی در این کتاب نوشته جعفر صادق، یعنی از به کاربردن لقبی که اهل تسنن هم قبول دارند، خودداری کرده است.
 
انتهای پیام/
 

منبع: تقریب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۹۰۵۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از فیلم‌سازی «بدون دیالوگ» تا خندیدن به «قضاوت»

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، هفتمین جلسه فصل نهم پاتوق فیلم کوتاه با همکاری موسسه فرهنگی، تبلیغاتی بهمن سبز-پخش رویش، یکشنبه‌ ۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ در پردیس سینمایی بهمن برگزار شد.

در این جلسه ۴ فیلم کوتاه «شیوع» به کارگردانی میثم مرادی، «زخم» به کارگردانی سحر نورمنّور، «گرازها» به کارگردانی غلامرضا جعفری و «قضاوت» به کارگردانی آریا گازُر به نمایش درآمدند و سپس محمد علیزاده‌فرد کارگردان سینمای کوتاه به‌‌عنوان کارشناس و محمد صابری به‌عنوان مجری‌کارشناس برنامه به نقد این آثار پرداختند.

فیلم‌سازی بدون دیالوگ؛ ریسک یا فرصت؟

در بخش ابتدایی این نشست، فیلم «شیوع» به کارگردانی میثم مرادی با حضور این کارگردان جوان مورد بررسی قرار گرفت و محمد علیزاده درباره ویژگی «بدون دیالوگ بودن» این فیلم، توضیح داد: خیلی وقت‌ها ساخت فیلم بدون دیالوگ می‌تواند باعث ابهام شود چون شما با طیف مختلفی از مخاطبان روبه‌رو هستید. البته در فیلم‌کوتاه ما با مخاطبان خاص مواجه هستیم؛ افرادی که به شکل خاص سینما را دنبال می‌کنند. در فیلم‌هایی که به سمت این نوع روایت‌ها می‌روند کار سخت می‌شود.

وی ادامه داد: فیلم‌کوتاه «حیوان» ساخته برادران ارک هم تقریبا هیچ دیالوگی ندارد. امسال در جشنواره فیلم کوتاه تهران «ضلعی برای خروج» را هم داشتیم که آن هم دیالوگ نداشت، یک وقت‌هایی روایت این اقتضا را ایجاد می‌کند که فیلم شما دیالوگ نداشته باشد اما یک وقت‌هایی اصرار داریم که فیلم هیچ دیالوگی نداشته باشد. در حالت دوم وقتی فیلم را می‌بینید با خود می‌گویید باید اینجا دیالوگی را می‌شنیدیم.

مرادی هم گفت: زمانی که ایده این فیلم به ذهنم آمد، اینچنین نبود که اصرار داشته باشم تا حتما دیالوگی در آن نباشد بلکه به این فکر می‌کردم که فیلم چه چیزی می‌طلبد. خودم البته این تجربه را دوست داشتم. من خودم را کامل در فرآیند ساخت فیلم‌کوتاه «شیوع» به‌عنوان اولین فیلمم، رها کردم و به این فکر نمی‌کردم که اگر این کار را کنم کسی خوشش می‌آید یا نه.

این کارگردان ادامه داد: «شیوع» چیزی بین فیلم داستانی و تجربی است. برای تک‌تک اتفاقات داخل فیلم دلیل دارم، البته می‌دانم فیلمی موفق است که نیاز به توضیح نداشته باشد، در عین حال به نظرم فیلمی موفق است که بر سرش بحث شود. از این رو معتقدم فیلمی که همه از آن تعریف کنند موفق نیست.

علیزاده‌فرد توضیح داد: این فیلم نه به آن معنا تجربی است، نه داستانی. چون در فیلم تجربی قرار است یک تجربه جدید در روایت یا تکنیک ببینیم اما من در این فیلم تجربه جدیدی در تکنیک و روایت ندیدم و به تصور من «شیوع» یک فیلم داستانی است که اتفاقاً عناصر داستانی در آن نحیف‌تر به کار رفته است. البته این هم یک مدل از فیلمسازی است. من خودم فیلمسازم و می‌دانم که فیلمسازی چقدر سخت است.

فیلمی که هم می‌خنداند و هم حرف دارد

در ادامه نوبت به فیلم‌کوتاه «قضاوت» به کارگردانی آریا گازر رسید که در ابتدا به صورت مختصر به معرفی خود پرداخت و این فیلم را اولین تجربه کارگردانی‌اش معرفی کرد. سپس علیزاده‌فرد گفت: من «قضاوت» را دو سال پیش در جشنواره فیلم کوتاه تهران دیدم که یادم است بسیار مورد استقبال واقع شد. چون «قضاوت» فیلمی بود که موقعیت‌های کمیک آن به‌خوبی درآمده بود.

گازر درباره شکل‌گیری ایده فیلم «قضاوت» توضیح داد: دغدغه «قضاوت» از دوران تحصیل من در هنرستان می‌آید، در آن زمان همیشه وقتی کلاس داشتیم به دفتر مدیر احضار می‌شدیم که او هم مدام حرف می‌زد و ما کلاس را از دست می‌دادیم. همان موقع فیلم‌هایی را می‌دیدیم که یکی بیشتر از دیگری استانداردهای فیلمسازی را نداشتند! زمانی بیشتر متعجب می‌شدم که می‌دیدم اغلب به این فیلم‌ها خوب پرداخته می‌شد و از جشنواره سالانه هنرستان چند جایزه می‌گرفتند.

وی افزود: به این روند فکر می‌کردم که چگونه می‌توان این موقعیت را به نمایش دربیاورم. وقتی فیلم در پردیس ملت اکران شد عده‌ای در مواجهه با سکانس اول می‌گفتند این دیگر چه فیلمی است! اما از جایی به بعد مخاطب به‌یک‌باره غافل‌گیر می‌شد. البته من خیلی از جشنواره‌ها را به واسطه همین امر از دست دادم چون خیلی از جشنواره‌ها حوصله ندارند تا انتها فیلم را ببینند و وقتی ابتدای فیلم را می‌بینند، گمان می‌کنند یک فیلم کلاسی و آماتور است و آن را پس می‌زنند. ریسک دومی که انجام دادم نام این فیلم است که دم‌دستی است و خودم فکر می‌کنم بدترین اسم را انتخاب کرده‌ایم!

در ادامه علیزاده‌فرد درباره ویژگی‌های «قضاوت» گفت: مدل و خلاقیت گاهی در چینش حوادث و گاهی در اجرای فیلم رخ می‌دهد، خلاقیت در اجرای برخی اتفاقات در «قضاوت» ما را یاد کارهای سروش صحت می‌اندازد. با آنکه در روایت «قضاوت» داریم مدل فیلم در فیلم را می‌بینیم که یک مدل تکراری است، ولی این فیلم در چیدمان حوادث متفاوت است و خلاقیت دارد. خیلی‌ها معتقدند در فیلم‌های کمدی آن چیزی که سبب خنده می‌شود شگفت‌زدگی مخاطب است که این اتفاق چندبار در «قضاوت» رخ می‌دهد.

این کارگردان توضیح داد: پس از پایان برخی از فیلم‌های کمدی، شما وقتی با خودت تنها می‌شوی متوجه می‌شوی فیلم گرچه لحظات مفرحی برای تو داشته اما پیامی نداشته است اما ما با «قضاوت» می‌خندیم، شگفت‌زده می‌شویم و در انتها برای ما حرفی برای گفتن دارد. وقتی «قضاوت» را دیدم بیش از اینکه در قصه آن رابطه یک مدیر مدرسه با دانش‌آموز را ببینم رابطه یک مدیر فرهنگی با یک فیلمساز را دیدم.

چالش‌های روایت یک «زخم»

در ادامه پاتوق فیلم‌کوتاه نوبت به «زخم» به کارگردانی سحر نورمنور رسید که کارگردانش در نشست غایب بود. علیزاده‌فرد درباره «زخم» گفت: در این پکیج از فیلم‌ها، من حس متفاوت‌تری نسبت به «زخم» داشتم، این فیلم را قبلا هم دیده بودم و باید بگویم پرداختن به برخی از موضوعات در فرهنگ و جامعه ما کار ساده‌ای نیست و «زخم» و «دابر» فیلم‌هایی هستند که موضوعات سختی دارند.

وی ادامه داد: «زخم» علاوه بر اینکه به مسأله بلوغ یک دختربچه می‌پردازد، موضوع احساس‌برانگیز نبود مادر را هم به تصویر می‌کشد که این امر می‌تواند همدلی مخاطب را به دنبال داشته باشد. ضمن اینکه کارگردانی و نویسندگی آن، کار ساده‌ای نبوده و حتی تدوین آن هم به‌اندازه است. همه این موارد کمک می‌کند تا دنیای فیلم برای ما باورپذیر باشد.

این کارگردان سینمای کوتاه، در ادامه در پاسخ به اظهارنظر یکی از مخاطبان مبنی‌بر اینکه «زخم» تنها در پی این بوده است که اشک مخاطب را دربیاورد، گفت: اینکه بگوییم فیلم می‌خواسته اشک مخاطب را دربیاورد و آن را محل اشکال بدانیم درست نیست، چون ما فیلم می‌سازیم که موضوعی را برای مخاطب باورپذیر کنیم. اگر منطق اتفاقات درون قاب درست نباشد، می‌شود پذیرفت که فیلم به دنبال ترحم مخاطب بوده است. اما در این فیلم این‌چنین نیست، «زخم» به لحاظ منطق روایی به دنبال این نبوده که گریه مخاطب را دربیاورد.

استفاده هنرمندانه «گرازها» از عناصر داخل قاب

فیلم «گرازها» به کارگردانی غلامرضا جعفری هم آخرین فیلم‌کوتاهی بود که در پاتوق هفتم مورد بررسی قرار گرفت اما کارگردانش در نشست حضور نداشت.
علیزاده‌فرد درباره این فیلم گفت: از یک جهت موقعیت «گراز» جذاب است اما یک بدی هم دارد و آن، این است که موضوع بکری ندارد. چون در فیلم کوتاه مهم این است که سوژه‌های بکری داشته باشید. در «گراز» از عناصر داخل قاب به شکل هنرمندانه‌ای بهره گرفته شده اما تکراری بودن سوژه و پایان‌بندی بد به آن ضربه زده است.

وی افزود: پایان باز در فیلم‌سازی به این معنا این نیست که به همه موضوعات پاسخی داده نشود، بلکه به این معناست که تنها یکی دو سوال باقی بماند اما پایان این فیلم اصلا رهاست.

انتهای پیام/