به نقل از «جام جم آنلاین»

۱۰ واقعه عجیب که پس از حادثه نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل رخ داد + تصاویر

تاریخ انتشار: ۱۱ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۹۶۹۲۳

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ در حافظه تاریخی مردم دنیا یادآور یکی از تلخ‌ترین رخداد‌های مرگبار انسانی است. فاجعه چرنوبیل به دلیل انتشار گسترده آلاینده‌های رادیواکتیو، بی‌شک بدترین حادثه در یک نیروگاه هسته‌ای دنیا تا به امروز محسوب می‌شود.
با گذشت بیش از سه دهه، همچنان تأثیرات انسانی و زیست محیطی این فاجعه پابرجاست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جدای از این تاثیرات، برخی اتفاقات عجیب و غریب از شیوع شیر گاو حاوی مواد رادیواکتیو گرفته تا نجات یک گونه در معرض خطر جانوری را به نحوی به حادثه چرنوبیل نسبت می‌دهند.
سریالی کوتاه به نام چرنوبیل، تا حدی توانست بار دیگر توجه‌ها را به سوی بدترین حادثه نیروگاه هسته‌ای جهان جلب کند. حادثه‌ای که در هنگام باز شدن هسته راکتور نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل در اوکراین دنیا را در بهت و حیرت فرو برد. بسیاری از رخداد‌های آن روز سرنوشت ساز به خوبی در این سریال به نمایش درآمد. از متروکه به جا ماندن شهر پریپیات تا ممنوعه شدن منطقه‌ای به وسعت ۱۰۰۰ مایل مربع. همچنین طی سه ماه پس از فاجعه، بیش از ۳۰ نفر در اثر عوارض حاد رادیواکتیوی جان خود را از دست دادند.
پیامد‌های این فاجعه محدود به همان روز‌ها نشد و در ماه‌ها و سال‌های آینده نیز وقایع عجیبی رخ داد. در این گزارش به مواردی که به نحوی نشأت گرفته از حادثه چرنوبیل است، خواهیم پرداخت.  
چرخ و فلکی برای سرگرمی ساکنان محلی
قرار بود پارک تفریحی پریپیات در ۱ مه ۱۹۸۶، پنج روز پس از حادثه چرنوبیل، افتتاح شود. به گفته یک مقام محلی، اگرچه این پارک هرگز به طور رسمی به روی بازدیدکنندگان باز نشد، اما چرخ و فلک آن در ۲۷ آوریل شروع به کار کرد تا ساکنان محلی را که متاثر از آن فاجعه بودند، به نوعی سرگرم کند.  
توصیه پزشکان برای سقط جنین
پس از حادثه چرنوبیل بود که پزشکان به زنان اروپای غربی مرتبا توصیه کردند تا در صورت بارداری اقدام به سقط جنین کنند. آن‌ها درباره خطر نقص مادرزادی نوزادنی که پس از فاجعه چرنوبیل به دنیا می‌آمدند، نگران بودند.     نقاشی‌های عجیب بر روی دیوارهای پریپیات
در سال‌های پس از فاجعه چرنوبیل، هنرمندان زیادی به منطقه ممنوعه سفر کردند تا نقاشی‌ها و پرتره‌های یادگاری از آنجا ترسیم کنند. یک سبک نقاشی در سراسر این منطقه دیده می‌شود و آن چیزی نیست جز مجموعه‌ای از چهره‌های سایه مانند کودکانه که گفته می‌شود نماد ارواح ساکنان سابق این منطقه است که قربانی حادثه چرنوبیل شدند.  
تاثیر حادثه چرنوبیل بر رشد گیاهان و نابودی اشیا
دیوید مک میلان، عکاسی بود که طی ۲۵ سال بازدید‌های متعددی از منطقه ممنوعه نزدیک به نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل صورت داد. در مجموعه عکس‌های او آنچه به وضوح به تصویر کشیده شده، از بین رفتن سریع اشیا و وسایل به جا مانده از ساکنان محلی است.

تا سال ۲۰۰۹ پوتره ولادیمیر لنین، بنیانگذار حزب کمونیست روسیه در اثر تشعشع مواد رادیو اکتیو به طور کامل ناپدید شد. همزمان با نابودی مصنوعات ساخت بشر، گیاهان به رشد خود ادامه دادند و بقایای به جا مانده از ساکنان محلی را در زیر رشد مداوم خود مدفون کردند.  
عروسک‌هایی که در شهر رها شد
بر خلاف تصور عمومی، عروسک‌های پراکنده در سراسر منطقه ممنوعه چرنوبیل، متعلق به ساکنان قبلی آن نیست. بلکه بیشتر آن‌ها به احتمال زیاد توسط گردشگردان به آنجا آورده شد و بر روی طاقچه‌ها و تخت‌های مهد کودک آنجا رها شدند.  
بازگشت به منطقه ممنوعه
آب و خاک منطقه ممنوعه چرنوبیل همچنان آلوده و زندگی در آن خلاف قانون است. با این حال این منطقه را نمی‌توان کاملاً خالی از سکنه دانست. پس از این فاجعه، صد‌ها نفر از ساکنان محلی به رغم هشدار‌های ایمنی برای ورود به آنجا، به روستا‌های محل سکونت خود بازگشتند.
به اغلب زنان ۷۰ تا ۸۰ ساله‌ای که به منطقه ممنوعه برگشتند، لقب «مادربزرگ چرنوبیل» داده شده است.
بازگشت خرس قهوه‌ای اروپایی به منطقه
پیش از وقوع فاجعه چرنوبیل، بیش از یک قرن بود که خرس قهوه‌ای اروپایی در منطقه ممنوعه چرنوبیل رویت نشده بود. اما در سال ۲۰۱۴، یک زیست شناس اوکراینی رویت یک خرس قهوه‌ای را در این منطقه ثبت کرد.  
نجات یک گونه اسب در معرض خطر انقراض
در سال ۱۹۹۸ به عنوان بخشی از تلاش‌ها برای نجات گونه‌ها در معرض انقراض، یک گونه خاص اسب در بیابان‌های حوالی نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل آزاد شد. به نظر می‌رسد این گونه خاص از اسب‌ها در غیاب انسان‌ها به خوبی توانستند رشد کرده و از انقراض نجات یابند.
تومور و آب مروارید پرندگان و جوندگان
پرندگان، جوندگان و حشرات هم از تبعات حادثه چرنوبیل در امان نبودند. در برخی از گونه‌های جانوری مذکور جهش‌هایی مشاهده شد که همگی به تشعشعات ناشی از حادثه چرنوبیل نسبت داده شد. این ناهنجاری‌ها خود را به شکل رشد تومور، آب مروارید و کوچک شدن مغز این جانوران نشان داد. تاثیراتی که ممکن است برای نسل‌ها در این گونه‌های جانوری باقی بماند، هر چند ممکن است به طور دائمی آن‌ها را تحت تأثیر قرار ندهد.  
شیر با طعم ایزوتوپ رادیواکتیو
یکی از سموم منتشر شده در حادثه چرنوبیل، سزیم -۱۳۷ بود. یک ایزوتوپ رادیواکتیو که می‌تواند دست کم تا یک نسل برای انسان خطر ایجاد کند.
در سال ۲۰۱۸، دانشمندان اعلام کردند هنوز در گیاهان مناطق اطراف نیروگاه چرنوبیل سزیم -۱۳۷ وجود دارد که این سم از طریق شیر گاو به انسان منتقل می‌شود. این مطالعه نشان داد شیر گاو‌های روستا‌های اوکراین که دور از نیروگاه چرنوبیل واقع هستند، حاوی پنج برابر سزیمی است که برای بزرگسالان بی خطر تلقی می‌شود و ۱۲ برابر حد مجاز برای کودکان است.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: چرنوبیل نیروگاه هسته ای واقعه نیروگاه هسته ای چرنوبیل حادثه چرنوبیل فاجعه چرنوبیل منطقه ممنوعه ساکنان محلی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۹۶۹۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(عکس) قبرستان ممنوعه تهران، کجاست و مدیریت آن با چه کسانی است؟

«قبرستان ممنوعه تهران» یکی از قبرستان‌های قدیمی و ناشناخته شهر تهران است. در این قبرستان افراد نامی و مشهور بسیاری دفن شده‌اند. چهره‌های علمی، سیاسی و خارجی‌هایی که در ایران مشغول فعالیت بودند و در دوران سکونتشان در تهران جان خود را از دست داده‌اند.

به گزارش همشهری آنلاین، قبرستان ممنوعه تهران، که با نام قبرستان دولاب نیز شناخته می‌شود، یک‌گورستان قدیمی مربوط به مسیحیان است. در واقع این قبرستان باغی بزرگ در اتوبان شهید محلاتی، بین خیابان‌های شهید رضایی و مستفیذ است که در میان اهالی به نام قبرستان «دولاب» شناخته می‌شود. این گورستان محل دفن مسیحیان کشور‌های فرانسه، ایتالیا، روسیه و لهستان است که در سال‌های دور در ایران زندگی می‌کردند و در این کشور نیز از دنیا رفته‌اند. تعدادی از این افراد سرباز و بخشی دیگر افراد غیرنظامی بوده‌اند که در بین آن‌ها اشخاص مشهور نیز دیده می‌شود.

افرادی که در این قبرستان به خاک سپرده شده‌اند، ملیت‌های مختلفی دارند. ملیت هر فرد با یک پرچم بر روی قبر مشخص شده است. بر روی سنگ قبر‌ها نیز علائمی، چون صلیب یا تصویری از یک بانوی غمگین دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان آرمیده‌اند، سربازان گمنام روسیه و لهستانی‌هایی هستند که در جنگ جهانی دوم در راه برگشت به وطن جانشان را از دست داده‌اند. تعدادی از قبر‌ها نیز مربوط به کنت‌های فرانسوی، شاهزاده‌های گرجی و پزشکان دربار قاجار و پهلوی است. افراد مشهوری مانند «اوانس اوگانیانس» اولین کارگردان سینمای ایران و موسس اولین مدرسه بازیگری در ایران، «شاهین سرکیسیان» موسس تئاتر مدرن در ایران، «کنت دو مونت فرت» اولین رئیس پلیس ایران، «ولادیسلاو هورودکی» معمار اهل لهستان، «ولادیمیر گاردایستکی» معمار ایستگاه راه‌آهن تهران، «آلفرد ژان بانیست لومر» موسیقی‌دان نظامی فرانسوی مربوط به دوران ناصرالدین‌شاه قاجار که نخستین سرود ملی ایران را ساخت، «دکتر کلوکه» پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار و «دکتر تولوزان» پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که از جمله اقدامات او در ایران می‌توان به بهداشت عمومی و تشکیل مجلس حفظ‌الصحه اشاره کرد.

اولین قبر متعلق به پزشک مخصوص دربار

این محدوده در گذشته‌های دور زمین کشاورزی بود که بعد‌ها تبدیل به قبرستان شد. اولین فردی که در این منطقه به خاک سپرده شد، دکتر «کلوکه» پزشک اختصاصی محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود. «کلوکه» در سال۱۸۵۵ در این خاک دفن شد. بعد‌ها دکتر تولوزان، یکی از پزشکان فرانسوی دربار قاجار، زمین‌های این منطقه را خرید و آن را به گورستان مسیحیان مقیم تهران تبدیل کرد. بخش‌های مختلف این گورستان توسط سفارت‌های فرانسه، ایتالیا و لهستان خریداری شد و اکنون آن‌ها این محل را مدیریت می‌کنند.

قبرستان دولاب بیش از ۷۵ هزار مترمربع مساحت دارد و دارای ۵ بخش مختلف است. هرکدام از این بخش‌ها ورودی جداگانه‌ای دارند. در میان قبرستان نیز یک خیابان وجود دارد که این ۵ بخش را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. سه بخش کاتولیک، ارتدوکس و ارامنه گریگوری در قسمت شرقی و دو بخش ارامنه کاتولیک و آشوری‌های کلدانی در قسمت غربی قبرستان دولاب قرار دارد. بزرگ‌ترین بخش قبرستان دولاب مربوط به ارامنه است که حدود ۴۴ هزار مترمربع را در برمی‌گیرد. اغلب افرادی که در این بخش مدفون شده‌اند، ارامنه ایرانی هستند که در بین آن‌ها افراد نامی و سرشناسی، چون شاهین سرکیسیان، آرام گارونه، اسرائیل ساهاکیان، زورا ساگینیان، مارکار قارابگیان، نیکلای لاوری و نیکوکاران درمانگاه خیریه آودیسیان دیده می‌شوند. قدیمی‌ترین سنگ قبر این بخش مربوط به سال ۱۳۷۵ است. پس از آن تدفین در این قبرستان از طرف شهرداری تهران ممنوع اعلام شد.

ترسناک‌ترین بخش قبرستان

مسیحیان ارتدوکس در بخش ارتدوکس‌های قبرستان دولاب دفن شده‌اند که از مشهورترین آن‌ها می‌توان به نیکولای مارکف معمار و آنتوان سوروگین عکاس اشاره کرد. این افراد هر دو روسی بوده‌اند و اصالت گرجی داشتند. در قسمت ورودی این بخش یک آرامگاه دیده می‌شود که با معماری گرجی و به شکل کلیسا ساخته شده است. این آرامگاه به مینادورا خوشتاریا، همسر آکاکی خوشتاریا تعلق دارد. آکاکی خوشتاریا تاجر گرجی است که امتیاز استخراج نفت شمال ایران را از دربار قاجار دریافت کرده و در این منطقه مشغول فعالیت بود. همچنین قسمت دیگری از قبرستان دولاب، که با عنوان ترسناک‌ترین بخش شناخته می‌شود، مربوط به ۲۶ مهندس ایتالیایی است. مهندسین معدنی که در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ در ایران کار می‌کردند و همین‌جا جان خود را از دست دادند. قبر‌های این افراد در زیرزمین و لای دیوار‌ها قرار دارد و سنگ قبر آن‌ها نیز به صورت ایستاده دوتادور این دیوار‌های نصب شده است.

در واقع برای ورود به این بخش باید از میان مردگانی ایستاده عبور کنید که کمی ترسناک است. از سوی دیگر حدود ۱۴هزار و ۲۰۰ مترمربع از قبرستان متعلق به کاتولیک‌هاست. در این بخش قبر افراد مشهوری، چون دکتر کلوکه، دکتر جمشید اعلم و ولادیمیر گاردایستکی دیده می‌شود. اکنون قبرستان ممنوعه توسط سفارت‌خانه‌های مربوطه مانند روسیه، لهستان، فرانسه و شورای خلیفه‌گری ارامنه مدیریت می‌شود. یک خانواده در این قبرستان زندگی می‌کنند که نگهبانی از قبرستان را بر عهده دارند.