به نقل از «شبستان»

امیدوارم موزه ای برای نمایش دائمی آثار پدرم اختصاص داده شود

تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۱۱۱۵۷۶

شعله هژبر ابراهیمی گفت: بزرگترین آرزوی پدرم «محمد هژبر ابراهیمی» این است که در زمان حیاتش موزه ای برای نمایش دائمی آثارش برپا شود و آثارش از گزند روزگار در امان بمانند.

 به گزارش  خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران؛ در پنجمین نمایشگاه پژوهشی «روشنای بزرگان» که مروری است بر آثار محمد هژبر ابراهیمی، مجموعه ای از 28 مجسمه این هنرمند پیشکسوت به همراه دو تابلو نقاشی او در گالری ممیز خانه هنرمندان ایران در معرض دید مخاطبان قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 همچنین به مناسبت برپایی این نمایشگاه فیلم مستندی از زندگی این هنرمند ساخته و در ایام برپایی نمایشگاه در گالری ممیز به نمایش درآمده است. «شعله هژبر ابراهیمی»، دختر این هنرمند درباره این پیشکسوت مجسمه سازی گفت: پدرم درسال ۱۳۰۵ در پاریز رفسنجان متولد شده است. با مرگ پدر و ازدواج مجدد مادر،او برای ادامه تحصیل مجبور شد که نزد اقوامش به یزد برود. اما برای ادامه تحصیل دچار مشکلاتی شد، اما با پشتکاری که داشت، تحصیلاتش را نیمه کاره رها نکرد.

به گفته دختر این مجسمه ساز؛ پدر او همچون بسیاری از هم نسلانش، کار کردن را از سن بسیار کم شروع کرد. در ۱۱ سالگی زمانی که در یک کارگاه سنگ تراشی در یزد مشغول به کار بود، بدون اجازه صاحب کارش از سنگی که قرار بود با آن یک هاون سنگی ساخته شود، یک پیکره تراشید و همین امر موجب خشم کارفرمایش شد و او را با کتک و با چشم گریان از سنگ تراشی بیرون کرد.

او افزود: پدرم همان روز خیلی اتفاقی از مقابل مغازه «مهدی چیتی» رد می شود و نقاشی های او چنان پدرم را مقابل خود میخکوب می کند که توجه چیتی را به خود جلب می کند و زمانی که چیتی علت گریه او را می پرسد متوجه داستان می شود و او را به کرمان می برد و به استاد علی اکبرخان صنعتی معرفی می کند تا تحت تعلیم و حمایت او قرار گیرد. 

این بانوی مجسمه ساز ادامه داد: پدرم در محضراستاد صنعتی با مجسمه سازی آشنا می شود و پس از آن، استاد صنعتی که قالب گیری مجسمه هایش را از روی مدل زنده انجام می داد و این شیوه کار بسیار دشوار است را به پدرم و قهاری می سپارد. دوستی و رابطه پدرم با علی اکبر خان صنعتی تا پایان زندگی استادش، تداوم داشت و او در ساخت پروژه‌های متعددی با استادش همکاری داشت. 

شعله هژبرابراهیمی ادامه داد: پس از مهدی چیتی و استاد صنعتی، مادرم نقش بسیار مهم و پر رنگی در زندگی پدرم دارد و اگر عشق و حمایت های مادرم نبود، بی شک پدرم نمی توانست زندگی اش را وقف هنرمجسمه سازی کند.

او افزود: درمقطعی شرط سن را برای ورود به دانشگاه را حذف می کنند و پدرم به همین واسطه در سال 1347 دانشجوی رشته مجسمه سازی دانشگاه هنرهای زیبا می شود و شاگرد اساتیدی چون هوشنگ سیحون، پرویز تناولی و ناهید سالیانی می شود. او چون سال ها شاگردی استاد صنعتی را کرده بود و از نظر سن و سال از هم دوره هایش بزرگتر بود، در قالب گیری و ساخت مجسمه به هم کلاسی هایش کمک می کرد.

شعله هژبر ادامه داد: پدرم تا پایان دوران دانشگاه، هرگز از راه مجسمه سازی امرار معاش نکرد. او به عنوان کارمند در اداره ثبت احوال و وزارت کشور مشغول به کار بود. اما پس از پایان دوره دانشگاه چند سالی در رشته مجسمه سازی در دانشگاه پردیس اصفهان تدریس کرد و در مقطعی نیز در کارگاه شخصی اش در کرمان کلاس خصوصی طراحی و نقاشی برپا کرد.

به گفته این بانوی مجسمه ساز؛ پدرش هنرمند پرکار و جست و جوگری است و با وجود کهولت سن و لرزش دستانش همچنان مشغول طراحی، نقاشی و مجسمه سازی است و هرکس که به خانه و کارگاه او قدم می گذارد؛ به دلیل تعداد و تنوع کارهای او دچار حیرت می شود. 

 او درباره شیوه کار پدرش گفت: پدرم ابتدا طراحی می کند و بعد با خمیر روی شیشه طراح هایش را به صورت نقش برجسته اجرا می کند و چون در حال حاضر توان این را ندارد که برای کارهایش آرماتور بسازد، همزمان روی شیشه مجسمه هایش را قالب گیری می کند. پدرم هر زمان که از مجسمه سازی خسته می شود نقاشی می کند.

او افزود: بزرگترین آرزوی پدرم این است که در زمان حیاتش موزه ای برای نمایش دائمی آثارش برپا شود و آثارش به این شیوه از گزند روزگار در امان بمانند. پدرم در کنار مجسمه ها، مجموعه بزرگی از طراحی و نقاشی دارد که در این مجموعه ها در کنار مجسمه های فیگوراتیو، آثار مدرن و تفکربرانگیزی متعددی نیز به چشم می خورد. افسوس که در زمانش شرایطی فراهم نشده که این آثار تاثیرگذار در قالب نمایشگاهی به نمایش گذاشته شوند.

شعله هژبر ابراهیمی ادامه داد: پدرم پرتره بسیاری از مشاهیر کرمان را با سیمان ساخته است و این پرتره ها قابلیت این را دارند که در فضای شهری نصب شوند، امیدوارم در زمان حیات پدرم مسولین امر، شرایطی را فراهم کنند تا پدرم که سهم بسزایی در تاریخ مجسمه سازی دارد بتواند قدر ببیند.

«هومن سلیمی» یکی از اعضای هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران گفت: با برپایی نمایشگاه روشنای بزرگان فرصت و امکانی فراهم می شود تا نسل های مختلف با آثار هنرمندان تاثیرگذار پیشکسوت آشنا شوند و شرایطی برای کار پژوهشی بر روی آثار آن ها فراهم شود.

او افزود: ایده برپایی نمایشگاه  روشنایی بزرگان سال ها پیش توسط سارا روحی صفت مطرح شد اما در دوره های هیات مدیره پیشین امکان برپایی این نمایشگاه فراهم نشد و نمایشگاه «روشنای بزرگان» در دوره هیات مدیره یازدهم شکل گرفت و  به مرحله اجرا رسید. برای برپایی نمایشگاه روشنای بزرگان، پیشکسوتانی را انتخاب کردیم که سن بالا داشتند یا مدتی از آن‌ها خبری نداشتیم. تا به امروز برای حسین قره‌گوزلو و انسیه لواسانی، ابراهیم معمار زاده، حسن ارژنگ و محمد هژبر ابراهیمی این کار را انجام دادیم.

او افزود: همزمان با برپایی نمایشگاه، فیلم مستندی هم درباره تک تک این هنرمندان ساخته ایم. امیدواریم که بزودی بتوانیم براساس راش هایی که در اختیار داریم یک فیلم بلند درباره  پنج هنرمند مجسمه ساز که نمایشگاه شان را برگزار کردیم بسازیم.

 او درباره «محمد هژبر ابراهیمی» گفت: بدون اغراق هژبر ابراهیمی یکی از مهم ترین مجسمه سازان ما است که با پیگیری و استمراری که در کار مجسمه سازی دارد، برای اعتلای هنر مجسمه سازی تلاش کرده است و نقش او در تربیت مجسمه سازان نسل های بعد انکار ناپذیر است.

این عضو هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ایران ادامه داد: هژبر هنرمند جست وجو گر و پرکاری است و برخلاف بسیاری از هنرمندان پیشکسوت که در مجموعه شخصی شان آثار انگشت شماری دارند و برای برپایی نمایشگاه شان باید به مجموعه داران مراجعه کنیم، آثار متعددی در مجموعه شخصی اش دارد. اتفاقا به دلیل پر تعداد بودن آثار او هنگام برپایی نمایش در انتخاب آثار مشکل داشتیم.  البته به دلیل دوری راه، امکان نمایش آثاری که ابعاد بزرگی داشتند فراهم نشد.

او درباره فیلم مستندی که درباره هژبر ابراهیمی ساخته شد، گفت: این فیلم از جنبه های مختلف دارای اهمیت است. هژبر ابراهیمی یکی از گنجینه های ارزشمند و زنده تاریخ مجسمه سازی ایران است و در طول فیلم به بسیاری از سوال های بی پاسخ ما، پاسخ داده است.

« سارا روحی صفت» هم درباره این نمایشگاه گفت: محمد هژبر ابراهیمی یکی از کسانی است که چراغ مجسمه سازی ایران را روشن نگاه داشته اند و او با ۹۴ سال سن، همچنان مجسمه ساز پرکاری است و ذهن و حافظه بسیار قویی دارد، برپایی این نمایشگاه و تهیه فیلم مستند درباره او زمینه ای را فراهم کرد تا برای بسیاری از سوال های مجسمه سازی پاسخی بیابیم.

محمد هژبر ابراهیمی متولد 1305 یکی از مجسمه‌سازان پیشکسوت ایران است که از شاگردان مستقیم علی‌اکبرخان صنعتی به شمار می‌رود. او در تاسیس و راه‌اندازی موزه‌های چون موزه هلال احمر، موزه راه آهن و ساخت مجسمه‌های میدان توپخانه با صنعتی همکاری داشته است.این مجسمه‌ساز با این که در نهمین بهار زندگی‌اش به سر می‌برد اما همچنان مجسمه می‌سازد و نقاشی می‌کند، شعر می سراید. او در نخستین سمپوزیوم مجسمه‌سازی کرمان نیز حضور داشت و مجسمه ای فلزی به نام پرستو خلق کرد که این مجسمه نیز در کرمان نصب شده است.همچنین مجسمه عیسی ماهانی را با فایبرگلاس و به طول 4 متر ساخته اند که در پارک مشاهیر کرمان نصب شده است. این مجسمه آخرین مجسمه شهری این هنرمند به شمار می رود. تاکنون فیلم های مستند متعددی درباره این هنرمند پیشکسوت ساخته شده است و پیشتر هفته نامه تندیس نیز ضمن انتشار ویژه نامه ای برای این هنرمند نمایشگاه و نشست پژوهشی برای این هنرمند در گالری برگ برپا کرده بود. او نقش مؤثری نیز در برپایی موزه‌ «آثار استاد صنعتی» در میدان توپخانه‌ تهران و همچنین موزه‌ صنعتی کرمان داشته است. هژبر‌ابراهیمی فارغ‌التحصیل سال 1348 رشته‌ مجسمه‌سازی دانشکده‌ هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. از آثار برجسته‌ این استاد می‌توان به تندیس امیرکبیر در رفسنجان، تندیس صنایع دستی در کرمان، مجسمه «هزار دستان» و «سگ لمیده» در اصفهان، تندیس «نبرد گاوها» در جزیره‌ ناژوان زاینده‌رود اصفهان و تندیس حکیم ابوالقاسم فردوسی در دانشگاه اصفهان اشاره کرد. برگزاری چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی در تهران، اصفهان و رفسنجان نیز در کارنامه پربار این هنرمند دیده می شود.
 

پایان پیام/32

منبع: شبستان

کلیدواژه: موزه دائم برپایی نمایشگاه برپایی نمایش استاد صنعتی مجسمه سازی هیات مدیره مجسمه ساز مجسمه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۱۱۵۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای داغ حمایت هنرمندانه از غزه در ونیز/غرفه ایران رسما فعال شد

محمد خراسانی‌زاده مدیرکل هنرهای تجسمی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره آغاز به کار غرفه ایران در شصتمین بینال هنر ونیز و شکل حضور هنرمندانی که در این دوره بینال اثر دارند، توضیح داد: در این‌گونه رویدادهای بین‌المللی که هنرمندان اثر دارند، معمول است که به سبب احترام، برای حضور از آنها دعوت می‌شود و احتمالاً تعدادی از این هنرمندان می‌توانند حضور داشته باشند که ما هم میزبانی می‌کنیم. حضور هنرمندان زمانی قطعی می‌شود که کار صدور ویزای آن‌ها به نتیجه برسد. به همین دلیل ما از همه هنرمندان دعوت به حضور کردیم و انتخاب حضور، با خودشان است.

آغاز به کار رسمی پاویون ایران در بینال ونیز با حضور سفیر ایران

وی در مورد آغاز به کار غرفه ایران در بینال ونیز بیان کرد: غرفه ایران در شصتمین بینال هنر ونیز آغاز به کار کرده است و ظهر روز گذشته ۸ اردیبهشت به وقت محلی و بعدازظهر به وقت ایران، محمدرضا صبوری سفیر ایران در ایتالیا از غرفه ایران بازدید کرد و این حضور به غرفه ایران رسمیت داد، چراکه ما بنا نداشتیم برنامه‌ای برای افتتاح غرفه داشته باشیم.

خراسانی‌زاده تصریح کرد: استقرار دوستان در ونیز برای حضور در غرفه ایران در ونیز، کمی با تاخیر همراه شد و زمان پروازها تغییر کرد؛ یعنی بنا داشتیم دوم اردیبهشت ماه کار غرفه ایران در ونیز شروع شود که یک هفته به تعویق افتاد.

وی درباره مضمون غرفه ایران که به کودکان غزه می‌پردازد، اشاره کرد و گفت: مضمون غرفه ایران، حمایت هنرمندانه از مردم مظلوم فلسطین است که ماجرای داغ این روزهای دنیاست. در سلسله اعتراضاتی که در جای جای جهان نسبت به رژیم صهیونیستی رقم می‌خورد و به ویژه در دانشگاه‌های آمریکا شاهد هستیم، این جریان در حال همه گیر شدن است و به همین دلیل ما در ونیز کلی خواهان داریم. در شهر ونیز به دلیل اینکه ساکنان چندانی حضور ندارند و غالب افراد حاضر از گردشگران، هنرمندان و کیوریتورها هستند و همین افراد اعتراضات خودشان را به رژیم صهیونیستی به نمایش گذاشته‌اند، لذا مضمون غرفه ما، بسیار برای آنها جالب و جذاب است.

مضمون غرفه ایران در ونیز کلی خواهان دارد

رییس پاویون ایران در شصتمین بینال هنر ونیز در پاسخ به این پرسش که در دفاع از مضمون «کودکان غزه» چه می‌گوید، توضیح داد: این یک جریان کیوریتال است که مبنای اصلی آن، ۵ اثر از هنرمندان نقاش تراز اول ایرانی است که همگی درباره کودکان غزه کار شده است و در کنار هر اثر قطعه شعری از محمود درویش شاعر بین‌المللی فلسطینی انتخاب شده که متناسب با مضمون اثر است و به چند زبان ترجمه شده است. در کنار این آثار یک ارزش افزوده‌ای هم داریم؛ برای مثال از آینه کاری ایرانی برای بازنمایی بیشتر یکی از آثار استفاده کردیم به صورتی که بازتابش آینه‌ها روی هفت قطعه آینه‌کاری طراحی شده هنرمندان بوشهری را داریم که در فضایی تاریک، اتفاقی کهکشانی را رقم می‌زند.

وی ادامه داد: همچنین، برای ۵ اثر، واقعیت مجازی ساخته شده که مخاطبان از طریق عینک‌های وی آر یا واقعیت مجازی، می‌تواند به لایه‌های درونی اثر مراجعه کنند و در فضای اثر هنری حرکت کنند. در مورد اثر دیگری، موشن گرافی داریم که لایه به لایه، اثر بازنمایی و بازسازی می‌شود یا آثار دیگری که به کمک هنر چیدمان، نمایش‌هایی از این دست چیده شده تا آثار تکمیل شوند و در نهایت یک روایت یکپارچه‌ از این اتفاق را شکل داده است. امیدورایم در بازه زمانی هفت ماهه این آثار مورد توجه قرار بگیرد تا هم از حیث هنری و هم از حیث مضمونی بتواند ظرفیت‌های هنری ایرانی را به دنیا معرفی کند.

نظارت بر نگارخانه‌ها با پرونده الکترونیکی

وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره بحث نظارت بر نگارخانه‌ها و صحبت‌هایی مبنی بر تغییر سیاست‌های قبلی به خبرنگار مهر گفت: در مورد نگارخانه‌ها از سال گذشته یک روند جدی آغاز شد که با کمک صاحبان نگارخانه‌ها، مجوزهایی که قبلاً صادر شده بود، دارای پرونده الکترونیکی شدند. بر این اساس، نگارخانه‌داران به سامانه‌ای که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی معرفی کرده بود، مراجعه و مجوز خود را تبدیل به مجوز الکترونیک کردند. در ادامه فعالیتی که پرونده الکترونیک نگارخانه‌ها دارد، باید برنامه‌ها و محتوای نمایشگاه‌هایی را که دارند، روی سامانه بارگذاری کنند. در دستورالعمل فعلی نگارخانه‌ها (که البته نسخه جدید آن کاملاً بازنگری و جامع‌تر شده است که به وقت خودش ابلاغ خواهد شد)، اشاره شده که نگارخانه‌ها باید محتوای نمایشگاه‌ها را در بازه زمانی نزدیک به برگزاری آن، به مرکز هنرهای تجسمی در سطح تهران و در سطح استانی به ادارات کل ارشاد اعلام کنند که اگر این اتفاق نیفتد، خودش یک تخلف محسوب می‌شود.

انواع تخلفاتی که از گالری‌ها سر می‌زند

خراسانی‌زاده درباره موارد تخلف آمیزی که از برخی نگارخانه‌ها سر می‌زند، تصریح کرد: وقتی محتوایی خارج از ضوابط نمایشگاهی به نمایش در می‌آید، ۲ تخلف اتفاق می‌افتد؛ اول اینکه این نوع آثار به مرکز هنرهای تجسمی ارایه نشده‌اند و دوم اینکه در حال حاضر مسوؤلیت ارایه آثار برعهده نگارخانه‌داران است، چراکه خودشان با شناخت قوانین جامعه باید در چارچوب قوانین عمل کنند.

وی تاکید کرد: نکته حائز اهمیت این است که اکثر نگارخانه‌داران تلاش دارند ضوابط را رعایت کنند و وقتی تعدادی تخلف دیده می‌شود باید مراعات کنیم به نام همه نگارخانه‌داران تمام نشود و این ذهنیت نادرست که خارج از ضابطه عمل می‌کنند، تغییر کند. اما برخی موارد تخلف درست است و می‌پذیرم که باید تذکرات از جمله به صورت شفاهی و یا با ثبت در پرونده نگارخانه‌ها باشد و با این‌گونه تخلفات مقابله شود.

برنامه موزه هنرهای معاصر تهران تا ۱۴۰۴ بسته شد

مدیرکل هنرهای تجسمی در پاسخ به پرسش دیگری درباره بازگشت نظم به برنامه‌های موزه هنرهای معاصر تهران گفت: جدول برنامه‌های موزه هنرهای معاصر تهران تا ابتدای سال ۱۴۰۴ بسته شده است که اتفاقاً در بسیاری از زمان‌ها نیز تک نمایشگاه نیست، یعنی همزمان دو الی سه نمایشگاه برگزار خواهد شد. البته اطلاع‌رسانی این نمایشگاه‌ها چون باید با نظارت کیوریتور باشد، در زمان مقتضی اعلام می‌شود اما نمایشگاه‌ها برای ما مشخص است و حتی اگر خودمان نیز بخواهیم برنامه جدیدی داشته باشیم، باید از سال ۱۴۰۴ در نظر گرفته شود.

خراسانی‌زاده در پایان درباره برگزاری بینال‌ها و جشنواره‌ها به ویژه جشنواره «تجسمی فجر» در موزه هنرهای معاصر تهران بیان کرد: اگر منظور برگزاری نمایشگاه آثار شرکت‌کنندگان است که خیر؛ موزه هنرهای معاصر تهران شأنی فراتر از شرکت‌کنندگان دارد. در عین حال باید بپذیریم موزه هنرهای معاصر، نگارخانه نیست و باید جایگاه موزه‌ای آن مدنظر قرار گیرد و آثار در سطح خاصی می‌توانند وارد فضای آن شوند. بنابراین امشال هم همچون سال گذشته که همزمان با «تجسمی فجر شانزدهم» در موزه نیز رویداد (آثار مفاخر هنرهای تجسمی از گنجینه موزه و پوسترهای انقلاب) را داشتیم، متناسب با شأن موزه عمل خواهیم کرد.

کد خبر 6090390