فرهنگ و هنر طعم دهنده های جامعه هستند/مسئولین با جامعه شکاف پیدا کرده اند/ جامعه را حسود بارآورده ایم

رسانه های مختلف با توجه به نوع مخاطب و میزان تاثیرگذاری می توانند در شرایط ملتهب جامعه نقشی تاثیر گذار داشته باشند بدیهی است که نوع تاثیرگذاری به محتواسازی و روند ارتباط با مخاطب برمی گردد. علیرضا عابدین روانشناس و مشاور خانواده در این خصوص با برنا صحبت کرد.

سهیل رضایی روانشناس و مشاور خانواده در پاسخ به این سوال که مسئولین فرهنگی جامعه و رسانه ها با چه اقداماتی می توانند در کاهش التهابات شرایط کرونایی موثر باشند؟ در گفت و گو با خبرنگار برنا، گفت: مسئولین با جامعه شکاف پیدا کرده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اقدامات آنها باید برای جامعه مفید و موثر باشد، ولی انگار کاری از دست آنها ساخته نیست. در شرایط کرونا وزیر بهداشت، پیشنهاد و راه حلی برای اینکه مردم به افسردگی مبتلا نشوند و یا اینکه از افسردگی خارج شوند نداشته است. فقط با اطلاع رسانی آمار کرونا را اعلام کرده است. این چه جامعه ای است که مدیر خبرنگار شده و خبرها را به مردم اعلام می کند! در صورتی که مردم خبرها را در رسانه ها می خوانند.

رضایی در ادامه گفت: در واقع آنقدر سطح آگاهی مدیریتی افت پیدا کرده که در ایام کرونا بوستان ها را بسته اند! وقتی متوجه این نیستند که حضور در طبیعت با رعایت فاصله فیزیکی در فضای آزاد می تواند برای روحیه مردم مفید باشد، ولی به دلیل عدم این آگاهی جامعه را در حبس قرار می دهند که چالش های خانوادگی را در پی دارد و ادامه این حبس چالش ها را روز بروز افزایش می دهد بویژه در خانواده های کوچک که باعث ناراحتی اعصاب و بهم ریختگی اعضای خانواده می شود.

این روانشناس افزود: از مسئولین فرهنگی انتظاری ندارم و نقشی برای آنها قائل نیستم. چون کاری از دست آنها ساخته نیست و در این زمینه اقدامات موثری انجام نمی دهند.

رضایی در خصوص تاثیر ژانرهای مختلف به خصوص کمدی در این روزها می گوید: هنر زمانی می تواند مفید باشد که ساخت آثار کمدی در جامعه مقداری تقویت شود. در واقع جامعه در شرایط کرونایی نیازمند کمدی است چون آنها در شرایط بحرانی کرونا کشش و تحمل تراژدی را ندارند.

او ادامه داد: باید ظرفیت کمدی افزایش پیدا کند تا جامعه بتوان راه برون رفت از این وضعیت را پیدا کند. البته اگر در ساخت آثار کمدی طرحی ساخته شود که مسئله ساز نشود، چون کمدی نیازمند یک کاراکتر است و با مد نظر قرار دادن یک کاراکتر نباید مشکلاتی ایجاد شود مانند سریال«در حاشیه» که با اعتراض پزشکان  مواجه شد.

این مشاور خانواده افزود: خنده و طنز است که می تواند شرایط تلخ جامعه را در وضعیت بحرانی کرونا مقداری شیرین تر کند و جلو ببرد. با توجه به تعداد بالای پیام دریافتی خودکشی از طرف مردم این شرایط برای جامعه کلافه کننده است در حدی که به جایی رسیده اند که فکر می کنند رفتن بهتر از ماندن است و این واقعیت تلخی در جامعه کشور است.

این روانشناس اظهار داشت: باید روان مردم را  با شوخی و طنز آمیخته کرد که بتوان مقداری روح و روان خشک جامعه را نرم و به آن امید تزریق کرد. چون  هر لحظه احتمال دارد در جامعه خشونت های جبران ناپذیری اتفاق بیفتد.

سهیل رضایی با اشاره به اینکه مشکلات در جامعه حاد شده و رعایت اولویت و فوریت در آن امری مهم است گفت: در شرایط التهابی جامعه در کرونا مردم به دنبال امید هستند، ولی متاسفانه به دلیل عدم اقدامات مناسب از طرف مسئولین یک فاز به عقب رفته اند. جامعه مدیریتی توجه کافی به این مسائل ندارند. وقتی طبق گفته های وزیر بهداشت در اردیبهشت ماه امسال صادرات واکسن باید انجام می شد، ولی چنین چیزی هنوز اتفاق نیفتاده و شاهد هستیم در اواخر خرداد ماه هنوز هم  واکسیناسیون کرونا به پایان نرسیده است.

این روانشناس در خصوص تاثیری که هنر نمایش می تواند در وضعیت فعلی بگذارد معتقد است: طبیعتا فضای هنری برای تولید کننده و مصرف کننده ها تبلیغ محسوب می شود، چون تولید کننده ها که هنرمندان محسوب می شوند برای آفرینش هنر به صحنه نیازمند هستند که بازی تئاتر را بیافریند و بازگشایی سالن های نمایش برای آنها گشایشی است و حتی برای مخاطبان که از هنر استقبال می کنند. در این شرایط حالت طبیعی به جامعه بر می گردد. 

رضایی ادامه داد: وقتی مسئولین یک جامعه بزرگ را در حبس نگاه نگهداری کرده اند و هنوز نمی دانند که فرهنگ و هنر طعم دهنده های جامعه هستند. وقتی طعم دهنده ها متوقف می شوند طعم دهان جامعه گس و تلخ می شود در صورتی که تئاتر و سینما می توانند به جامعه کمک کنند که از انزوا خارج شوند.

وی افزود: فعالیت اجتماعی در جامعه مردم را از انزوا و تنهایی خارج می کند و خارج شدن از انزوا به آنها تاب آوری بیشتری می دهد. چون فضای اجتماعی که در کنار هم می توانند با شوخی و لبخند، شنیدن دردهای مشترک ایجاد کنند برای آنها خیلی مفید است و این شورانگیز و پر نشاط است وقتی افراد در کنار هم با امید زندگی می کنند و باعث می شود امید در دیگران هم افزایش پیدا می کند.

این روانشناس بیان کرد: تنوع رنگی تنوع فکری را ایجاد می کند و باعث می شود   مردم در جامعه متفاوت فکر کنند. پوشیدن لباس های جدید و رنگی حال مردم را خوب می کند، ولی با این فکرها که امکان دارد اگر شما متنوع بپوشید کسی دیگری هم دلش بخواهد و شاید توان تهیه آن را نداشته باشدجامعه را حسود بارآورده ایم. در صورتی که وقتی افراد با آرایش و لباس خوب دیده می شوند در رویای دیگران هم تاثیرات مثبتی دارند و مشکلات روحی کمتری در جامعه ایجاد می شود.

وی در پایان گفت: به رسمیت نشناختن تنوع، باعث ایجاد خشونت می شود. اینکه اگر کسی متفاوت باشد باید حذف شود فضا را تلخ می کند. اگر زن های جامعه آزاد بودند و لباس های رنگی می پوشیدند بخشی از طراوات جامعه حفظ می شد. ولی جامعه را آنقدر بسته اند و آن را سیاه و سفید کرده اند که حد و حساب ندارد. در صورتی که در خارج از کشور با رعایت تنوع رنگ ها، درخت ها و ... را به شکل های مختلفی طراحی می کنند و این در تغییر روحیه آنها خیلی تاثیرگذار است. امیدوارم این مسائل را در جامعه یاد بگیریم  و آن را به رسمیت بشناسیم.

 

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: وزیر بهداشت جامعه خانواده خودکشی واکسیناسیون به پایان نرسیده است بازی تئاتر فرهنگ و هنر خبرنگار بازی تئاتر جامعه خودکشی فرهنگ و هنر مصاحبه واکسیناسیون وزیر بهداشت ویروس برنا مردم فرهنگ روانشناس مشاور خانواده کرونا سهیل رضایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۶۹۱۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلم؛ روایتگر تاریخ و مظهر فرهنگ

یاددهی و یادگیری، دو مقوله اساسی در زندگی هر فرد و موثر در فرهنگ و علم و سیاست هر جامعه بشری محسوب می‌شوند اما این معلم است یاد می‌دهد و می‎‌پروراند تا با ایفای نقش خود جامعه ای بهتر و متعالی‌تر بسازد.

به گزارش خبرنگار ایمنا، اساسی‌ترین کار در هر جامعه و سرزمینی موضوع تعلیم و تربیت در آن جامعه به عنوان رکن محوری توسعه و تعالی است. کسی که این رسالت را به دوش می‌کشد معلم است و کار معلمی به هرگونه تلاشی که برای هدایت، تکامل و تعلیم و آموزش انسان، صورت می‌گیرد اطلاق می‌شود.

براساس همین تعریف است که پیامبران، معلمان بزرگ بشریت خوانده می‌شوند؛ هم چنین پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده نسبت به کوچک‌ترها نقش معلم را دارند، اما در نام‌گذاری طبقات مختلفی که وظیفه تعلیم و تربیت را بر عهده گرفته‌اند، اصطلاحاً تنها به یک طبقه معلم می‌گویند؛ یعنی همان کسانی که رسالت آموزش و پرورش فرزندان ما را از دوره کودکی و تحصیلات ابتدایی تا دوره جوانی و تحصیلات عالی، بر عهده می‌گیرند و تربیت و تعلیم انسان را دنبال می‌کنند.

در جامعه اسلامی ما این وظیفه مهم بر عهده انسان‌های شریف، قانع و وظیفه شناسی است که از سر تعهد و دلسوزی به ساختن و شکل دهی استعدادهای مؤمن و کاردان مشغولند؛ مردم ما نیز از آنجا که به نقش این طبقه فرهیخته، آگاهند همیشه از کارشان تقدیر می‌کنند و حتی روز مشخصی را هم به نام «روز معلم» تعیین کرده‌اند.

شیوه و روش عملکرد آموزش و پرورش یک جامعه، به‌عنوان کارکردی‌ترین نهاد علم و دانش و فرهنگ، بهترین و نزدیک‌ترین مظهر فرهنگ آن جامعه است، هم چنان که فرهنگ یک جامعه، بی‌تردید چگونگی آموزش و پرورش آن جامعه را نشان می‌دهد.

بنابراین حفظ، گسترش و غنی‌سازی فرهنگ عمومی، از جمله وظایف و نقش‌های بنیادین آموزش و پرورش خواهد بود؛ بر این اساس، معلم زمانی می‌تواند نقش تربیتی خود را به خوبی ایفا کند که میان رفتارها، هنجارها و نظام ارزشی او و سایر هنجارهای جامعه، هماهنگی وجود داشته باشد؛ از این رو ساده اندیشی است اگر انتظار داشته باشیم که معلّم بتواند مستقل از تأثیر سایر خرده سیستم‌ها نقش خود را به خوبی ایفا کند.

این نقش بی شک در گرو هماهنگی میان همه عواملی است که در امر تعلیم و تربیت دخیل اند. چنانچه رهبر معظم انقلاب در بیانات خود فرمودند: «همه دستگاه‌ها در دولت، وظیفه پشتیبانی از آموزش و پرورش را دارند؛ اینجا دستگاهی است که هرچه شما هزینه کنید، به طور مضاعف دستاورد خواهید داشت؛ اینجا جایی است که ثروت سازان آینده، علم سازان آینده، تمدّن سازان آینده، مدیران آینده، از اینجا به وجود خواهند آمد و خلق خواهند شد. این جور نیست که ما خیال کنیم آموزش و پرورش فقط برای ما هزینه دارد؛ نخیر، دستاوردهایی بزرگ‌تر از دستاوردهای آموزش و پرورش وجود ندارد. هرچه شما در سرتاسر کشور از جلوه‌های پیشرفت و دستاورد و ابتکار می‌بینید، ریشه آن اینجا است؛ اینجا را درست کنید تا همه جا درست بشود. بنابراین پول خرج کردن برای آموزش و پرورش و توسعه منابع مالی آموزش و پرورش، یکی از کارهای اساسی است که امیدواریم مسؤولان دولتی به این نکته توجّه کنند.»

اگر شخصیّت معلّم دارای صفات انسانی از قبیل: مهرورزی، نوع دوستی، درست کاری، همکاری، خویشتن داری و ایمان باشد، طبعاً تقلید از چنین ویژگی‌هایی، سلامت روانی کودک و امنیت آینده جامعه را تضمین خواهد کرد. با این توصیف، «معلم» به عنوان یکی از مهم‌ترین الگوهای مورد وثوق جامعه، نقش بسیار حساسی در رفتار افراد جامعه، به ویژه در میان دانش آموزان داشته و آموزش و پرورش نیز بیش از هر زمان دیگری به عنوان رکن اصلی توسعه و بالندگی اجتماعی و فرهنگی جامعه قلمداد شده و به منزله قدرتمندترین ابزار شکل دهی آینده یک کشور و پایداری و تداوم تاریخ و فرهنگ یک جامعه به شمار می‌رود.

بنابراین باید پذیرفت که کیفیت و قابلیت‌های معلمان و فرهنگیان شاغل در نظام آموزشی، آئینه تمام نمای کیفیت آموزش و پرورش آن جامعه‌اند. معلم نه تنها از طریق آموزش، که از طریق نقش الگویی خویش، درهای معرفت و حقیقت را به روی انسان می‌گشاید و راه و رسم زندگی را برای وی ترسیم می‌نماید و انسان را به مراحلی از کمال و رشد می‌رساند که قرآن از او به عنوان اسوه و الگو نام می‌برد. الگو و اسوه‌ای که سال‌ها در ذهن دانش‌آموز و دانشجو می‌ماند و هر ساله در ایام دوازدهم اردیبهشت همزمان با روز و هفته معلم بازخوانی و یادآوری می‌شود.

کد خبر 749306