ردپای نظافتچی در قتل زن تهرانی

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روزنامه همشهری، تحقیقات در این پرونده از روز پنجم اردیبهشت امسال شروع شد. آن روز زنی که نگران وضعیت خاله‌اش بود خودش را به مقابل خانه وی در حوالی نواب رساند، اما هرچه زنگ زد کسی جواب نداد. او ناگهان صدای گریه‌های پسر یک سال و نیمه خاله‌اش را شنید و مطمئن شد که بلایی بر سر خاله‌اش آمده و پلیس را خبر کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مأموران پلیس خود را به آنجا رساندند و با شکستن قفل در وارد آپارتمان شده و جسد زن جوان را دیدند که در پذیرایی افتاده بود و کودک خردسالش در چند قدمی وی نشسته و گریه می‌کرد. زن ۴۴ ساله بر اثر ضربه جسم سخت به سرش جان باخته بود و حدود ۱۰ ساعت از مرگش می‌گذشت.

با گزارش ماجرا به قاضی حبیب‌الله صادقی، بازپرس جنایی تهران، تحقیقات برای کشف راز جنایت آغاز شد. وسایل خانه به هم ریخته بود و به ‌نظر می‌رسید که جنایت با انگیزه سرقت رخ داده است. مأموران در گام نخست به تحقیق از همسر مقتول پرداختند. وی گفت: روز حادثه سرکار بودم و چون نگهبان هستم از روز قبل شیفت بودم. شب قبل از حادثه با همسرم تلفنی صحبت کردم و او حالش خوب بود تا این که روز بعد خواهرزاده همسرم به من زنگ زد و سراغ خاله‌اش را گرفت و گفت که او تلفنش را جواب نمی‌دهد. نگران شدم و خواستم به مقابل خانه‌مان برود تا این که معلوم شد وی به قتل رسیده است. من و همسرم هیچ اختلافی با یکدیگر نداشتیم و وقتی خودم را به خانه رساندم متوجه شدم که تمام طلاهای همسرم به سرقت رفته است.

سالم بودن قفل در نشان می‌داد که فردی آشنا به راحتی وارد خانه شده و بعد از جنایت، اقدام به جست‌وجو در خانه کرده و پس از پیدا کردن طلاهای مقتول آنها را دزدیده است.

تیم جنایی برای کشف اسرار این جنایت به بررسی تصاویر دوربین‌های مداربسته اطراف خانه مقتول پرداخت و در ادامه چهره قاتل شناسایی شد. وی کارگر خدماتی بود که برای انجام کارهای نظافت به خانه مقتول مراجعه کرده و گاهی نظافت راه پله‌های ساختمان را هم انجام می‌داد. از سوی دیگر بررسی مکالمات تلفنی مقتول نشان می‌داد که کارگر خدماتی آخرین بار با موبایل وی تماس گرفته تا ساعت حضور در ساختمان و انجام کارهای نظافت را اعلام کند.

با این سرنخ کارگر خدماتی که اهل کشور افغانستان بود چند روز قبل در عملیاتی غافلگیرانه بازداشت شد. وی اما در بازجویی‌ها منکر جنایت شد و گفت که چند ماهی می‌شود که برای انجام کار نظافت به خانه مقتول نرفته است. او درحالی این ادعا را مطرح کرد که تیم تحقیق تصویر خروج مرد افغان از ساختمانی را که مقتول در آنجا زندگی می‌کرد پیش روی وی قرار داد. در این شرایط وی گفته قبلی خود را پس گرفت و روایت دیگری مطرح کرد و گفت: روز حادثه برای انجام کارهای نظافت به ساختمان و خانه مقتول رفتم. مانند روزهای قبل کارم که تمام شد پولم را گرفتم و از ساختمان خارج شدم. دیگر اطلاعی از مقتول نداشتم تا این که شنیدم او کشته شده است. روز حادثه هم با مقتول تماس گرفتم تا ساعت حضورم در ساختمان را به او اعلام کنم و ظاهرا پس از رفتن من، قاتل وارد خانه مقتول شده و جانش را گرفته است.

کارگر افغان درحالی ارتکاب جنایت را انکار می‌کند که همه شواهد علیه اوست. در این شرایط وی با دستور بازپرس جنایی به اتهام قتل عمدی بازداشت شده و برای انجام تحقیقات بیشتر در اختیار مأموران اداره دهم پلیس آگاهی تهران قرار گرفته است.
 

کد خبر 606339 برچسب‌ها قتل - قاتل

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: قتل قاتل خانه مقتول برای انجام خاله اش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۶۹۶۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا ژاپن سیاست تخریب و ساخت مجدد دارد؟

ساختمان‌های بسیاری از مناطق ژاپن برای طولانی‌مدت طراحی نشده‌اند، بلکه عمر مفید ۳۰ ساله دارند و وقتی صاحب خانه از دنیا می‌رود، خانه او برای ساختن خانه جدید تخریب می‌شود.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سیاست تخریب و ساخت دوباره ساختمان‌ها برای بسیاری از پروژه‌های توسعه حومه‌شهری ژاپن صدق می‌کند. خسارات و تخریب‌های جنگ جهانی دوم در کشور ژاپن، به شدت این کشور را با مشکل کمبود عرضه مسکن در برابر تقاضا مواجه کرد و دولت این کشور طی دوران پس از پایان جنگ در سال ۱۹۴۵ اقدامات زیادی از جمله ایجاد سازمان‌ها، نهادها و وضع قوانینی در جهت سیاست جدید مسکن انجام داد. یکی از این اقدامات، ساخت مسکن‌های حاشیه‌شهری و ارزان‌قیمت به‌عنوان راه‌حلی اضطراری در این مناطق بود.

به دلیل محدودیت‌های زمانی و مکانی، کیفیت ساخت این ساختمان‌ها ضعیف بود که موجب شد از نظر استاندارهای فعلی ژاپن در سطح پایینی قرار داشته باشند. رشد اقتصادی سریع در دوران پس از جنگ جهانی، ژاپن را به یکی از کشورهای پیشرو در زمینه صنعت تبدیل کرد و این خانه‌های ارزان‌قیمت دیگر پاسخگوی نیاز مسکن‌های با کیفیت نبود.

علاوه بر این، زمین‌لرزه‌های مکرر این جزیره به مرور زمان قوانین را تغییر داد و بر اساس قانون جدید خانه‌های ساخته‌شده دوران پس از جنگ که ساختمان‌های نسل دوم نامیده می‌شدند، باید در سال ۱۹۹۰ تخریب می‌شدند.

بدیهی است که مردم ژاپن برای زندگی در خانه‌های قدیمی که مطابق با مقررات آن زمان ساخته شده‌اند و شرایط آن‌ها نشان‌دهنده پایان عمر مفید آن‌ها است، ارزشی قائل نیستند. این ساختمان‌ها پس از فوت صاحب خانه تخریب می‌شوند و با مسکن‌های با کیفیت و پیرو استاندارد بالاتر جایگزین می‌شوند. اکنون ساختمان‌های ساخته‌شده در زمین‌های این مناطق در سومین تکرار خود هستند. بر اساس استانداردهای جدید خانه‌ها باید تا حد امکان پایدار ساخته شوند و حداقل چندین دهه و در صورت امکان چند قرن دوام داشته باشند.

قوانین ساخت‌وساز در ژاپن

در طول فرایند ساخت‌وساز یک ساختمان، مقدار انرژی تجسم‌یافته و انرژی مورد نیاز برای ساخت، حمل‌ونقل و مدیریت مواد، بسیار زیاد است، به‌طوری‌که فعالیت‌های ساختمانی تقریباً ۳۵ درصد از انتشار جهانی دی‌اکسید کربن را تشکیل می‌دهد. بنابراین خانه‌های ۳۰ ساله دوران پس از جنگ، پایدار نیستند و الزامات شهر پایدار را برآورده نمی‌کنند. بر اساس کتاب «۱۰۱ قانون اساسی برای ساختمان‌ها و شهرهای پایدار» دوام، انعطاف‌پذیری و بهره‌وری انرژی باید سنگ بنای معماری پایدار در نظر گرفته شود. سیاست‌های طراحی شهری فراتر از جنبه‌های معماری هستند و در معادلات بهره‌وری، حمل‌ونقل را نیز در نظر می‌گیرند.

تغییر پارادایم در شهرسازی «حومه» ژاپن

تکنیک تخریب و ساخت زمین‌های حومه‌شهری به دلیل اثرات زیست‌محیطی که در هزینه‌های ساخت‌وساز منعکس می‌شود، در حال تغییر است. همچنین با کاهش جمعیت و افزایش سن، بیشتر مردم حومه‌ها را ترک می‌کنند و در کلان‌شهرها و مراکز شهری ساکن می‌شوند.

آمار نشان می‌دهد که در حال حاضر مردم ژاپن ۱۳ درصد مناطق حومه‌شهری را ترک کرده‌اند و پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۳۳ به حدود ۳۰ درصد خواهد رسید که معادل ۲۱.۷ میلیون خانه متروکه است. خانه‌های متروکه و زمین‌های بدون صاحب برای کشور مشکل ایجاد می‌کند و موجب می‌شود که تعداد معدودی از مردم که هنوز در این مناطق زندگی می‌کنند، نتوانند با پرداخت مالیات زیرساخت‌های عمومی خود مانند شبکه‌های قطار، بیمارستان‌ها یا جاده‌ها را حفظ کنند. بنابراین طرح «بازسازی، نه تخریب» در شهرها و برنامه‌های توسعه حومه شهرهای بزرگ راه‌اندازی شد که بر اساس آن، خانه‌های بالای ۳۰ سال تخریب نمی‌شوند، مگر این‌که مقررات مربوط به زلزله را نقض کنند.

به این ترتیب بسیاری از جوانان در خانه‌های قدیمی ساکن می‌شوند و در صورت امکان آن‌ها را نوسازی می‌کنند تا هم‌زمان از مزایای ساختمان موجود و ایده‌های بازسازی استفاده کنند. بدیهی است که هزینه بازسازی یک ملک بسیار کمتر از تخریب و ساخت دوباره آن است، جنبه‌ای که امروزه نسل جوان به آن توجه می‌کند و رویه ژاپنی‌ها برای تخریب و ساخت ساختمان‌های جدید مطابق با سیاست‌های پایداری را پایان می‌دهد.

کد خبر 750611