به نقل از «ایران آنلاین»

بیشترین کمبود معلم در دوره ابتدایی است

تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۱۷۹۹۴۴

سال تحصیلی به پایان رسید و بحران کمبود معلم در مدارس کشور دوباره دغدغه مهم این روزهای مسئولان آموزشی شده است. بر‌اساس آمار وزارت آموزش و پرورش، کمبود معلم در مدارس ایران به رقم 200 هزار نفر در سال تحصیلی 1401-1400 رسیده است.

همچنین بر‌اساس گزارش سازمان برنامه و بودجه «تحلیل و بررسی وضعیت نیروی انسانی شاغل در وزارت آموزش و پرورش و پیش‌بینی مشمولین بازنشستگی تا سال 1406»، بیشترین میزان بازنشستگی معلمان در سال‌های 1400 و 1401 صورت خواهد پذیرفت و طی آن 111.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

545 نفر معلم از آموزش و پرورش خارج می‌شوند.علاوه بر این، آمارها می‌گوید بیشترین کمبود معلم در دوره ابتدایی است. مسئولان وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده بودند که در این مقطع ١٠٣ هزار معلم کم دارند. موضوعی که رضوانه حکیم‌زاده معاون ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با «ایران» به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: «با توجه به تعداد جمعیت دانش‌آموزی و با تأکید بر اینکه بیش از ٥٠ درصد جمعیت دانش‌آموزی در دوره ابتدایی و در کلاس‌های با تراکم ٢٦ نفر هستند در این حوزه هزاران معلم کم داریم.»

  امسال دوباره موضوع کمبود معلم در مدارس مطرح شده است. شما بفرمایید در دوره ابتدایى چه تعداد کمبود معلم داریم؟
در باره کمبود معلم باید بگویم که در وزارت آموزش و پرورش دو نوع کمبود معلم داریم. ابتدا کمبود معلم ظاهری است به این معنا که آیا ما معلمی نداریم که سرکلاس بفرستیم و کلاس بدون معلم می‌ماند. موضوع دیگر این است که آیا ما نسبت به جمعیت دانش‌آموزی و جمعیتی که اضافه می‌شود به اندازه کافی و مطلوب معلم داریم یا خیر؟ درباره موضوع اول در سال گذشته و هم امسال تمام تلاش وزارتخانه این بوده که با استفاده از راهکارهایی که وجود داشته، هیچ کلاس درسی بدون معلم نماند. برای امسال هم همین تدبیر وجود دارد. یک تعداد نیروی رسمی داریم و در نظر داریم از نیروهای دیگر هم استفاده کنیم. اما با توجه به تعداد جمعیت دانش‌آموزی ما و با توجه به اینکه بیش از ٥٠ درصد جمعیت دانش‌آموزی در دوره ابتدایی و در کلاس‌های با تراکم ٢٦ نفر هستند در این حوزه کمبودهایی وجود دارد. بر‌اساس مصوبه شورای عالی آموزش و پرورش ٢٦ دانش‌آموز آخرین حد تشکیل یک کلاس است بنابراین ما برای اینکه بتوانیم به تراکم مطلوب در کلاس درس برسیم نیرو کم داریم. این کمبود بیشتر کیفی است و مشکلاتی را از جهت شرایط یادگیری در کلاس درس ایجاد می‌کند. بر این اساس چند هزار نیرو کم داریم. با این همه به لحاظ کمبود ظاهری هیچ کلاسی بدون معلم نبود.

  امسال بیش از یک میلیون و پانصد هزار دانش‌آموز کلاس اولی داریم با این تعداد ممکن است در مناطق تراکم کلاس‌های درس تا ٤٠ نفر هم برسد؟
بله حتی ما در مناطقی بالای ٤٠ نفر دانش‌آموز در کلاس‌های درس داریم. امسال با توجه به برنامه‌ای که تدوین شده است تأکید کردیم حداکثر ظرفیت تشکیل کلاس درس از ٤٠ به ٣٨ تغییر پیدا کند. اما باید روی این موضوع تأکید کنم که در کنار کمبود معلم ما با کمبود فضای آموزشی هم مواجه هستیم. شما زمانی که یک کلاس با ظرفیت بالا تشکیل می‌دهید یکی از نشانه‌هایش کمبود نیرو است مسأله مهم‌تر نبود فضا برای آموزش در مدارس است. این موضوع در مناطقی که جمعیت بالای دانش‌آموزی دارند بیشتر خودش را نشان می‌دهد. بچه‌ها در این مدارس در دو شیفت درس می‌خوانند. این مدارس اغلب در حاشیه شهرها و مناطق کمتر برخوردار هستند. مهاجرت به مناطقی در سال‌های اخیر بیشتر شده است. مثل استان البرز که در سال گذشته هزار کلاس درس داشتیم که جمعیت بیشتر از ٤٠ نفر داشت. اگر می‌خواستند معلمی در مدرسه‌ای اضافه کنند به دلیل نبود فضای آموزشی امکانپذیز نبود. سیاست کلی ما این است که با یک برنامه کاهشی و پلکانی تراکم را کمتر کنیم تا بتوانیم به شرایط بهتری برسانیم.

  در کدام استان‌ها بیشترین کمبود معلم را داریم؟
در استان‌های پرجمعیت مهاجرپذیر این مشکل بیشتر است. شهرستان‌های استان تهران، البرز، خوزستان و خراسان رضوی، با توجه به تراکم جمعیت کلاس و روندهای جمعیتی و مهاجرت بیشترین مشکل را به لحاظ کمبود معلم دارند.

کمبود نیرو چه مشکلاتی را برای دانش‌آموزان در دوره ابتدایی به‌وجود می‌آورد؟
برای دانش‌آموزان یکی از عوامل مؤثر در کیفیت یادگیری تراکم کلاس درس است و یکی از شاخص‌های مطلوب در نظام آموزشی دنیا بحث نسبت دانش‌آموز به معلم در کلاس درس است. معمولاً تراکم ١٦ تا ٢٠ را به عنوان جمعیت یادگیرنده مطلوب می‌دانند. ما با این تراکم بسیار فاصله داریم زمانی که تراکم کلاس افزایش می‌یابد سهم دانش‌آموز از فرصت یادگیری کاهش پیدا می‌کند. این موضوع در دوره ابتدایی مهم است چرا که در این دوره ارزشیابی کیفی را داریم و تعامل معلم و دانش‌آموز بسیار ضروری است. زمانی که تراکم کاهش پیدا می‌کند، روی یادگیری دانش‌آموز اثر می‌گذارد و همین‌طور فشار کاری معلم کم می‌شود عموماً این تراکم در مناطق حاشیه شهر، مدارس دولتی و مناطق کم‌برخوردار وجود دارد و خانواده‌ها هم نمی‌توانند کاری برای یادگیری دانش‌آموز انجام دهند.

چه راهکاری را برای جبران کمبود معلم در دوره ابتدایی در پیش گرفته‌اید؟
راهکارها فقط برای دوره ابتدایی نیست. یکی از اقدامات خوب محاسبه نیروی انسانی مورد نیاز برای داشتن یک مدرسه مطلوب است که می‌تواند مبنای تصمیم‌گیری‌ها باشد البته همین موضوع به سازمان امور اداری و استخدامی هم اعلام شده است. همچنین با توجه به ظرفیتی که وجود دارد از دانشگاه فرهنگیان و سایر دانشگاه‌ها باید کمک گرفته شود که تمام این اقدامات در دستور کار وزارتخانه است.
 


 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: وزارت آموزش و پرورش جمعیت دانش آموزی دوره ابتدایی کمبود معلم کلاس درس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۷۹۹۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عشق معلمی دَربیابان

ایسنا/خراسان رضوی در فاصله حدود ۱۰۰ کیلومتر از شهر مشهد، درست در دل کوه‌های هزار مسجد با جاده‌ای خاکی و گردنه‌های صعب‌العبور و در جایی که هنوز اینترنت و فناوری‌های روز پا به آنجا نگذاشته‌اند، به عنوان معلم خدمت می‌کند. او عشق به شغل مقدس معلمی را مهمترین دلیل خدمت پنج ساله در روستای دَربیابان می‌داند و معتقد است: «اگر در وجود انسان عشق نباشد قادر به انجام هیچ کاری نیست؛ آنچه مرا در این سال‌ها سال به عنوان معلم در روستای دَربیابان با همه سختی‌های آن نگاه داشته، عشقی است که به این کار دارم».

«موسی نوری شوراب» پنج سال است که در «دبستان شهید علی‌محمد رنجبر» روستای «دَربیابان»معلمی می‌کند. او اهل روستا نیست و به صورت بیتوته‌ای در تنها مدرسه روستای دَربیابان مشغول خدمت است. در این چند سال به خوبی روستا، روستاییان و مشکلات آن‌ها را شناخته و خود را بخشی از آن‌ها می‌داند:«روستای دَربیابان علاوه بر مشکلات دسترسی و مسیر صعب‌العبور خود، از اینترنت محروم است؛ گاهی از یک تلفن ساده هم محروم می‌شویم. آب آشامیدنی به صورت مداوم برقرار نیست و گاهی قطع می‌شود. همچنین روستای دَربیابان از نظر امکانات بهداشتی در وضعیت مناسبی نبوده و خانه بهداشت ندارد. امیدواریم مسئولان در خصوص رفع مشکلات این روستا اقدام کنند. روستاییان و عشایر نقش بسزایی در اقتصاد کشور دارند. صدای ما را به مسئولین برسانید ما نیز مانند همه مردم حق داریم تا از امکانات بهره‌مند شویم».

این معلم هر هفته صبح شنبه با پرایدی قدیمی که برای چنین مسیر صعب‌العبوری مناسب نیست، خود را به مدرسه می‌رساند و عصر چهارشنبه به مشهد باز می‌گردد. باتوجه به اینکه روستا از اینترنت محروم است نامه‌ها و کارهای اداری مدرسه را در روزهای پنجشنبه به صورت دستی به اداره آموزش و پرورش می‌برد.

نوری شوراب در سی و یکمین سال خدمت خود به عنوان معلم، مهمترین انگیزه برای خدمت پنج‌ساله در این روستا را عشق به کار خود می‌داند و بیان می‌کند:«اگر عشق در وجود انسان نباشد نمی‌تواند هیچ کاری را انجام دهد. من نسبت به شغل آموزگاری عشق و علاقه زیادی دارم و امیدوارم دانش‌آموزان خوبی را تحویل جامعه بدهم».

در ورودی روستای دَربیابان، با گذر از باغ‌ها و آرامستان روستا و در بلندی کوه‌های هزار مسجد، حرکت پرچم ایران بر بام ساختمان کوچک دبستان به چشم می‌خورد. در کنار ساختمان مدرسه خودروی قدیمی آقای نوری پارک شده است. برای ورود به مدرسه باید کفش‌هایمان را دربیاوریم. در کنار کفش‌های آقای معلم، کفش‌های دانش‌آموزان با گل و لای، پاشنه‌های تاخورده و گاها پارگی و وصله‌هایی به چشم می‌خورد که به صورت کاملا منظم پشت در ورودی جفت شده است. صدای معلم، شعر خواندن دانش‌آموزان کلاس اولی و صدای توضیحات کلاس سومی‌ها در مورد ریاضی و ضرب و تقسیم در میان صدای باد، بوی گوسفندان و صدای زنگوله سگ‌های گله به گوش می‌رسد. مدرسه دارای یک کلاس، یک اتاق استراحت و اقامت معلم و یک آشپزخانه است و در آن طرف ساختمان مدرسه، سرویس بهداشتی دانش‌آموزان قرار دارد که معلم مدرسه در مورد آن می‌گوید:« به دلیل عدم دسترسی به آب امکان استفاده دانش‌آموزان از سرویس وجود ندارد».

نوری ادامه می‌دهد: «باتوجه اینکه من در سال آخر خدمت بودم، به دلیل کمبود نیرو از من خواستند تا امسال استمرار به خدمت داشته باشم و ۱۴۰۲- ۱۴۰۳ به صورت استمرار خدمت به ادامه کار مشغول شدم. ساعت کاری مدرسه از ۷:۳۰ صبح تا ۱۶:۰۰ عصر و به صورت دو شیفت است که سه کلاس در نوبت صبح، سه کلاس بعدازظهر و به صورت چرخشی تشکیل می‌شود. چون فضای کلاس‌ این مدرسه کم است، مجبور به این تقسیم‌بندی شده‌ایم».

حیاط مدرسه دامنه طبیعت است و هیچ حفاظی برای دانش‌آموزان در برابر خطرات وجود ندارد؛ آقای معلم می‌گوید:«باتوجه به اینکه مدرسه حصار و دیواری ندارد رفت و آمد دام‌ها، حضور سگ‌های گله و حیوانات دیگر، باعث ترس و ایجاد اختلال در فرایند کلاس درس می‌شود. ما از ابتدا پیگیری کردیم و به آموزش و پرورش نامه نوشتیم، اما آموزش و پرورش نیز به ما گفت بودجه نداریم و برای رفع این مشکل از اهالی روستا کمک بگیرید. این چندسال خشکسالی بوده و دامداران این روستا توان پرداخت هزینه برای دیوارکشی دبستان را ندارند».

او که به تنهایی و درست در اتاق روبه‌روی کلاس درس زندگی می‌کند، خود را در این خصوص مستثنی نمی‌داند و ادامه می‌دهد« من نیز به دلیل عدم وجود دیوار در اطراف مدرسه امنیت ندارم. صداها و رفت و آمد حیوانات موجب ترس من نیز شده و گاهی باعث بی‌خوابی من هم می‌شود». همچنین در مورد تغذیه و تامین مواد غذایی خود در طول هفته، اضافه می‌کند:« تامین مواد اولیه غذایی و آشپزی و درست کردن غذا و تمامی این مسائل در مدرسه با من و با هزینه خودم انجام می‌شود. جمعه هر هفته از مشهد نان و مواد غذایی تامین و تا چهارشنبه از همین مواد استفاده می‌کنم».

آقای نوری در تشریح مشکلات آموزشی و نبود امکانات، می‌گوید:«کلید رفع همه مشکلات مدرسه بودجه‌ای است که آموزش و پرورش ندارد. ما از اینترنت محرومیم، تلفن هم در حد یک تماس می‌توانیم داشته باشیم. ما امکانات آموزشی مثل تخته هوشمند، دیتا و... نداریم. به دلیل عدم وجود اینترنت از رایانه هم نمی‌توانیم استفاده کنیم تا بتوانیم نامه‌ها را به اداره آموزش و پرورش برسانیم که این کار توسط خودم و در روزهای پنجشنبه انجام می‌شود. از مسئولین می‌خواهم به فکر ما باشد».

وجود امکانات ضعیف آموزشی در این روستا اما باعث نشده که معلم دست از تلاش برای تدریس هرچه بهتر به دانش‌آموزان خود بردارد. او با استفاده از حداقل امکانات در تلاش است که با کیفیت‌ترین تدریس خود را انجام دهد؛ گواه این مطلب، کاردستی‌ها و برگه‌هایی است که در دیوارهای کلاس درس آویزان شده و در آن‌ها مطالب درسی و نقاشی با رنگ آمیزی‌هایی که با حوصله زیادی انجام شده، به چشم می‌خورد.

 وی وضعیت دانش‌آموزان را به صورت مطلوبی می‌بیند و تصریح می‌کند:«دانش‌آموزان استعداد فوق العاده‌ای دارند؛ در تلاشم تا تعاملی مهربانانه و پدرانه با دانش‌آموزان داشته باشم. باتوجه به اینکه دانش‌آموزان کلاس در مقاطع مختلف هستند باید ساعت زمانی کلاس درس را تقسیم کنیم تا به بهترین نحو از زمان کلاس بهره‌مند شویم».

در کنار توپ‌های سبد ورزشی مدرسه طناب و بدمینتون نیز به چشم می‌خورد اما باتوجه به اینکه در مدرسه محلی برای ورزش کردن وجود ندارد این آموزگار می‌گوید:«برای ورزش دانش‌آموزان هیچ امکاناتی نداریم. ما حتی یک میدان خط‌کشی شده نداریم. یک زمین تقریبا مسطح خاکی در پایین‌تر از مدرسه وجود دارد که دانش‌آموزان در ساعت ورزش در آنجا ورزش می‌کنند».

او امکانات درمانی روستا و مدرسه را ضعیف می‌داند و ادامه می‌دهد:«اگر کسی مریض شود باید به مشهد برود. از امکانات درمانی با توجه به وضعیت روستا، فقط یک جعبه کمک‌های اولیه کوچک که همه مدارس دارند در اختیار ما قرار گرفته است».

موسی نوری شوراب علاوه بر شغل مقدس آموزگاری، خود را به عنوان عضوی از روستای دَربیابان می‌داند و در جریان رفع بسیاری از مشکلات روستا تلاش‌های بسیاری برای ایجاد خانه بهداشت، آسفالت کردن جاده روستا، ایجاد خدمات عمومی و... کرده است. همچنین در حوزه فرهنگی نیز با دعوت از روستاییان برای استفاده از کتابخانه مدرسه در تلاش برای ارتقاء فرهنگ مطالعه بوده است. او همچنین با توجه به اینکه روستا روحانی ندارد بسیاری از مسائل شرعی روستاییان را از طریق رساله پاسخ می‌دهد و به عنوان پیش‌نماز در مسجد روستا نیز حضور دارد.

انتهای پیام