ترکیباتی که محافظ ریه و دشمن کروناویروس هستند!
تاریخ انتشار: ۲۲ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۰۱۶۲۵
به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از ساینس‌دیلی، پژوهش جدیدی که در مرکز علوم اعصاب "دانشگاه ایالتی لوئیزیانا" (LSU) انجام شده است، نشان می‌دهد که شاید ترکیبات شیمیایی موسوم به الوونوئیدها ("Elovanoids") که از اسیدهای چرب اشباع نشده امگا۳ ساخته شده‌اند، بتوانند از ورود کروناویروس به سلول‌ها جلوگیری کنند و به محافظت از کیسه‌های هوایی ریه بپردازند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
"نیکلاس بازان"، از پژوهشگران این پروژه گفت: این ترکیبات از مغز و شبکیه چشم در برابر آسیب محافظت می‌کنند. از آنجا که کروناویروس به وضوح ریه را مورد حمله قرار می‌دهد، پژوهشگران به آزمایش این ترکیبات در محافظت از ریه پرداختند.
فیلم | ریه فرد مبتلا به کرونا ویروس اینگونه میشود
پژوهشگران Elovanoids را روی بافت ریه عفونی یک مرد ۷۵ ساله مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که این ترکیبات نه تنها توانایی پروتئین خوشه‌ای کروناویروس را در اتصال به گیرنده‌ها کاهش می‌دهند، بلکه به تولید پروتئین‌های ضد التهابی محافظ کمک می‌کنند.
به گفته پژوهشگران، این ترکیبات، تولید پروتئین "ACE2" را کاهش می‌دهند که روی سطح انواع سلول قرار دارد. گیرنده‌های ACE2، مانند قفل سلول‌ها عمل می‌کنند و پروتئین خوشه‌ای کروناویروس، نقش کلیدی را دارد که این قفل را باز می‌کند تا ویروس بتواند به سلول وارد شود و تکثیر خود را به سرعت آغاز کند. همچنین پژوهشگران برای نخستین بار نشان دادند که سلول‌های کیسه هوایی، مسیرهایی برای بیوسنتز Elovanoids دارند.
بازان افزود: از آنجا که کروناویروس بر مخاط بینی تاثیر می‌گذارد، دستگاه گوارش، چشم و سیستم عصبی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد، کشف ظرفیت محافظتی Elovanoids، دامنه مشاهدات ما را فراتر از ریه گسترش می‌دهد.
این پژوهش، در مجله "Scientific Reports" به چاپ رسید.
کد خبر 606897 برچسب‌ها كروناويروسمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: كروناويروس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۰۱۶۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپس‌ها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده می‌کند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک می‌کند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یون‌های محلول در آب برای انتقال سیگنال‌ها در نورون‌ها استفاده می‌کند، الهام گرفته اند.
یکی از ویژگی‌های مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورون‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.
این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد می‌آورد» و ما را به ساخت سیستم‌های مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیک‌تر می‌کند.
«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانه‌هایی است که نه تنها می‌توانند الگو‌های ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.
ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانه‌های الکتریکی باعث حرکت یون‌ها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون میشود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را می‌توان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.
طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر می‌گذارد و این نشان می‌دهد می‌توان کانال‌ها را برای کار‌های خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دان‌ها همچنین در تلاش برای یافتن روش‌های مختلف ترکیب این سیناپس‌های مصنوعی هستند.
اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید می‌تواند برای طیف وسیعی از کاربرد‌های آینده مقیاس پذیر باشد.
مجریان این طرح می‌گویند اگرچه سیناپس‌های مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. ان‌ها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار می‌کنند که از محیطی مشابه مغز استفاده می‌کند.
این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیند‌ها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانه‌ها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.
نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.
انتهای پیام/
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند