چشم امید آیت الله هاشمی به همت ایرانیان
تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۴۷۵۳۵
به گزارش جماران؛ محمد محمودی تحلیلگر مسائل سیاسی در یادداشتی در روزنامه آرمان ملی نوشت: «چشم امید آیتا... هاشمی همواره به همت ایرانیان بود. برای همین هم همیشه تاکید داشت هیچ قدرتی فراتر از «قدرت مردم» نیست.
تنها سلاح مردم هم از نگاه آیتا... هاشمی، رای مردم بود و تنها سنگرشان، صندوقهای رای. برای همین هم جریان مرموزی از سالها پیش برای جدایی حداکثری مردم از جمهوری اسلامی، کمر همت به شکستن سنگر «جمهوریت» بسته است، تا هم تزئینی شدن و بیاثری رای مردم را به افکار عمومی القا کند و هم صندوقهای رای را در جمهوری اسلامی را از رونق بیندازد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این جریان مرموز بیشترین موفقیت خود را در دوران «احمدینژاد» تجربه کرد و با به اوج رساندن دوقطبی «ملت-حاکمیت»، بخش قابلتوجهی از مردم ایران را به صندوقهای رای بدبین کرد. همین جریان مرموز بعد از شکست پروژه بدبین کردن مردم به صندوقهای رای به مدد جریانسازی بینظیر آیتا... هاشمی در سال 92، این بار پروژه پشیمانسازی مردم از «رای خود» را در دستور کار خود قرار داد و با تخریبهای بیسابقه 8 ساله و سراسری علیه دولت مستقر، انتقام خود را از رای مردم در سالهای 92 و 94 و 96 بهگونهای گرفت تا ملت ایران را به این باور برساند که هرچقدر هم شما رای بدهید بیفایده است و ما کار خودمان را میکنیم!.
آیتا... هاشمی در تمام این سالها تا آخر روز حیات خود به تقابل تمامقد با این جریان مرموز ایستاد و از مناصبی نظیر ریاستمجلس خبرگان رهبری و امامت جمعه تهران هم در این مسیر دشوار گذشت ولی هرگزی قدم عقب نگذاشت. تداوم فشار بر فرزندانش و عدماحراز صلاحیت در انتخابات ریاستجمهوری سال 92 هم نتوانست کوچکترین خللی بر اعتقاد راسخ آیتا... هاشمی به «قدرت مردم» وارد کند.
خداحافظی تاریخی و میلیونی مردم ایران هم با آیتا... هاشمی، آخرین ورق زندگی و زمانه شخصیتی بود که هرگز به نظر مردم پشت نکرد!. امروز چشم امید آیتا... هاشمی دوباره به همت ایرانیان است؛ به مردمی آگاه، نجیب و وفادار که تنها جرم آنها «اعتدالخواهی» برای توسعه ایران است. مردمی که 8 سال است مجازات میشوند تا اعتراف کنند «میانهروی» خطاست و باید با تندروها همراه شوند تا روی خوش ببینند!.
مردمی که ناباورانه ردصلاحیتهای تنگنظرانه شخصیتهای مقبول خود را میبینند و از تایید شخصیتهایی که هرگز در اندازه ریاستجمهوری نیستند، رنج میبرند!. اینها همه تداوم برنامههای جریانی مرموز است که هم خلعسلاح مردم را میخواهد و هم صندوقهای رای را بیرونق و کماعتبار.
پس امروز قبل از «برنده شدن همتی» باید به «پیروزی همت ایرانیان» در انتخابات ریاستجمهوری سال 1400 بیندیشیم. تا هم سلاح رای مردم برای آینده این کشور، پابرجا بماند و هم سنگر صندوقهای رای فرو نریزد. امروز هرچند دست آیتا...هاشمی از دنیا کوتاه است؛ ولی یقینا چشم امیدش به همت ایرانیان است تا هم «قدرت مردم» را دوباره یاد خیلیها بیاورند و هم با فریاد خاموش خود در کنار صندوقهای رای، تعبیر ماندگار آیتا...هاشمی را در گوش تاریخ این مرز و بوم زنده نگاه دارند که: هیچ قدرتی فراتر از قدرت مردم نیست.»
منبع: جماران
کلیدواژه: سهام عدالت انتخابات 1400 ویروس کرونا لایحه بودجه 1400 لیگ برتر 99 آیت الله هاشمی آیت الله هاشمی رفسنجانی انتخابات انتخابات ریاست جمهوری انتخابات 1400 سهام عدالت انتخابات 1400 ویروس کرونا لایحه بودجه 1400 لیگ برتر 99 همت ایرانیان صندوق های رای جریان مرموز قدرت مردم رای مردم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۴۷۵۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طعنه سنگین هاشمیطبا به دولت رئیسی
به گزارش «تابناک» ، مصطفی هاشمی طبا در روزنامه شرق نوشت: مگر نه اینکه باید با حسن ظن با آدمها روبهرو شد و مگر اصل بر برائت نیست؟ مگر میشود مردم آدمهایی را انتخاب کنند که خوب نباشند و مراکز نظارتی آدمهایی را تأیید کنند که خوب نباشند؟
با تأیید اصل خوبی آدمها فقط میخواهیم ببینیم این وعدهها چه سرانجامی یافته است.
۱- ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال
۲- ایجاد سالانه یک میلیون شغل
۳- اصلاح نظام بانکی کشور
۴- تکرقمیشدن تورم
۵- توجه به معیشت و حقوق پزشکان و پرستاران
۶- اجرای خصوصیسازی واقعی
۷- استفاده از ۷۰ درصد ظرفیت خالی اقتصاد کشور
۸- مداخلهنکردن دولت در بازارها
۹- حل مشکل حاشیهنشینان
۱۰- نظارت دقیق در زنجیره تأمین، تولید و توزیع کالا
۱۱- جذابیتزدایی از سرمایهگذاری در حوزههای غیرمولد
۱۲- جلوگیری از هدایت سرمایهها به سمت بازار ارز، طلا و زمین
۱۳- اصلاح چندنرخیبودن ارز
۱۴- تولید نهادههای دامی مورد نیاز در داخل کشور
۱۵- قطع وابستگی سفره مردم به خارج
۱۶- وعدههای وزیر ارتباطات و فناوری (۶ مورد)
۱۷- وعدههای وزیر امور اقتصادی و دارایی (۵ مورد)
۱۸- وعدههای وزیر امور خارجه (۲ مورد)
۱۹- وعدههای دیگر وزرا چند ده مورد
البته فهرست وعدهها بسیار است و در نگاه اول هم میتوان آنهایی را که کلی گفته شده، غربال کرد؛ ولی برخی وعدهها آنقدر با استحکام لفظ و عدد دقیق گفته میشود که جای تردید باقی نمیگذارد. فقط از این تعجب میکنم که ظرفیت دهان ما تا چه اندازه بزرگ است که اینهمه امر مهم و با حجم وسیع در آن جای میگیرد.
اینکه میگویند آیا میتوان ظرفی پیدا کرد که هرچه در آن بریزیم، پر نشود، ظاهرا مصداق آن دهان ماست؛ مثلا دبیر مناطق آزاد چندی پیش گفتند که اماراتیها صد میلیارد دلار سرمایهگذاری در کیش میکنند و چینیها رقم بسیار بیشتر (البته عدد را هم گفتند) حال در ۱۴۰۳/۰۲/۰۹ مراسمی از بستههای امکان سرمایهگذاری در مناطق آزاد بهرهبرداری کردند. این کار مثل آن است که انسان نیازهای زندگی را ردیف کند و بگوید چه کسی حاضر است این کارها را برای من انجام دهد. این کار ایشان یعنی تکذیب همه سرمایهگذاریهایی که قبلا گفته بودند، بهعلاوه سرمایهگذار خود باید بداند چه کاری میخواهد بکند و نه آنکه بسته طرح به او بدهیم و بگوییم تشریف بیاورید و با مراسم رسمی و پردهبرداری این بستههای نهچندان مورد علاقه سرمایهگذاران را رونمایی کنیم. مگر نمیشود بدون پردهبرداری آنها را منتشر کرد. ظاهرا اصل بر پردهبرداری است و نه عمل.
یا جناب وزیر صمت در شهریورماه در حضور مقام محترم ریاستجمهوری گفتند صد هزار اتومبیل برقی در راستای کاهش آلودگی هوا تا پایان سال ۱۴۰۲ تولید و به مردم عرضه میشود. صرفنظر از اینکه با ۱۵ میلیون اتومبیل موجود درون بدسوز و سالی یک میلیون تولید اتومبیل درون بدسوز داخلی این وعده کمکی به تلطیف هوا نمیکند؛ ولی به هر حال بازشدن پای اتومبیل برقی به کشور خوب است؛ ولی آن صد هزار اتومبیل برقی کجاست؟
البته ما و مردم به شنیدن این وعدههای بیانتها عادت کردهایم و مردم هم باور ندارند که بتوان اینهمه کار انجام داد؛ ولی از نظر روانشناختی مردم دوست دارند وعدههای شیرین بشنوند و بههمیندلیل رأی آنها به هرکسی که بیشتر وعده کلان و شیرین بدهد، تعلق میگیرد. جالب است که نه رئیسجمهور، نه معاون اول و نه هیچکدام از وزرا توجهی به آینده کشور از لحاظ زیستمحیطی و زوال کشور از لحاظ زیربناهای تولیدی نکردهاند و این میرساند که اگر چند درصد به وعدههای خود اعتقاد داشتند، در این مورد کلا خود را عاجز میبینند و عدد صفر را در مقابل این کار گذاشتهاند. از طرفی پیچیدگی مسائل کشور به حدی رسیده است که ادعا برای حل آن جرئت بسیار میخواهد و ناگفته پیداست که این جرئت نمیتواند بر حسب تعقل باشد. متأسفانه تعریف مسائل و مشکلات کشور هم از سوی خوبان مشاغل و حکمرانی و هم از سوی منتقدان بهدرستی انجام نمیشود و حسب فریادهای روز اظهار نظر میکنند.
چه خوب است که مسئولان کلاهشان را قاضی کنند که واقعا قادر به چه کاری هستند و مردم هم کلاهشان را قاضی کنند که بدانند چه چیز دارند و چه چیز میتوانند داشته باشند. مسئولان جهاد تبیین را در شیرین نشاندادن حوادث یافتهاند و نه بیان واقعیتهای روز کشور که مردم به آنها آگاه شوند.
بحمدالله اینک کشور در دست خوبان افتاده است و ناخوبان پاکسازی شدهاند و به کناری رفتهاند. خوبان هم فکر میکنند روز عروسیشان است و برای یکدیگر نوشابه باز میکنند؛ هرچند خودشان در ضمیرشان اعتراف دارند کاری نمیتوانند انجام دهند، چه رسد به کارهای پیچیده زمینمانده که کارستان است و البته هرازچندگاه همین خوبان به این نتیجه میرسند که فقط خودشان خوب هستند و دیگر همفکران را طرد میکنند.
به نظر میرسد گروهی به این باور رسیدهاند که اینک «عروسی خوبان» است؛ همان خوبانی که وعدههایشان صرفا وعده است و اگر وعده نبود که به آن نمیگفتند «وعده». اگر خیلی فکر میکنند که روز عروسیشان است، به گفته سعدی روی آورند که فرمود: «محال است که هنرمندان بمیرند و بیهنران جای ایشان بگیرند»؛ ولی آنان «یعلمون ظاهر الحیوه الدنیا» هستند؛ درحالیکه گفته سعدی در تاریخ اثبات شده است؛ پس خوبان بدانند از زمره «و هم عن الاخره هم غافلون» نباشند. مغرور به امروز، «روز عروسی» نباشند. ما هیچکدام ابرمرد و قهرمان بیانتها نیستیم. اگر همان امت وسط باشیم و منصف، کارمان بیشتر پیش میرود. خوبان اندکی تواضع کنند و تجربه سه سال گذشته را مرور کنند و صادقانه بر خود ملاحظه کنند که کدام کار را میتوانند انجام دهند و بگویند. بیشازاین از آنها توقع نداریم.