به نقل از «صدای ایران»

نامه همتی به مردم: فکر نکنید با رای ندادن دست از سر شما بر می دارند

تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۲۵۶۳۵۴

به گزارش صدای ایران، در نامه همتی به مردم آمده است: سیاست‌بازان از رای ندادن شما خوشحال می‌شوند چون هر کس را می‌خواهند به قدرت می‌رسانند / کنار من باشید؛ هر یک نفر شما با ده نفر پای صندوق رای بیاییدعبدالناصر همتی  در  نامه ای به ملت ایران تاکید کرد: فکر نکنید اگر رای ندهید سیاست‌بازان دست از سر شما بر می‌دارند! سیاست‌بازان از رای ندادن شما خوشحال می‌شوند چون هر کس را می‌خواهند به قدرت می‌رسانند و انتخابات را به انتصابات بدل می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنان قدرت را از قدرتمندان می‌گیرند نه از شهروندان.

متن بیانیه بدین شرح است: 

مردم ایران

من عبدالناصر همتی فرزند ایران، یکی از شما و نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری جمعه 28 خرداد 1400 هستم و این نامه را در آخرین لحظات مبارزات انتخاباتی خطاب به تک تک شما می‌نویسم.

در 24 ساعت آینده مهلت تبلیغات انتخاباتی تمام می‌شود و به دور از هیجان این فرد فرد شما در خانه و خانواده‌ها هستید که فکر می‌کنید و تصمیم می‌گیرید و سرنوشت ما را تعیین می‌کنید. گاه فقط حتی یک رای؛ آری یک رای می‌تواند سرنوشت یک ملت را نه برای چهار سال بلکه برای چهل سال آینده تعیین کند.

اغراق نمی‌کنم و دروغ نمی‌گویم. شما در مناظره‌های تلویزیونی دیدید که من وعده‌ی غیرقابل عملی ندادم. چون نمی‌خواهم به شما دروغ بگویم. الان هم دروغ نمی‌گویم حتی یک رای شما نوجوان رای‌اولی یا بانوی خانه‌دار یا کارمند و کارگر عزیز می‌تواند سرنوشت ایران را تغییر دهد. روز 28 خرداد 1400 تنها روزی است که همه ما برابریم. رای روستانشین دورترین استان ایران یا رای شهروندان پایتخت برابر است. رای بی‌قدرتان با رای قدرتمندان برابر است. من نامزد ریاست‌جمهوری شده‌ام تا این برابری حفظ شود. دروغ‌هایی که به شما می‌گویند رئیس‌جمهور تعیین شده است را باور نکنید.

دروغ‌هایی که به شما می‌گویند همه از فلان نامزد حمایت می‌کنند را باور نکنید.

دروغ‌هایی که به شما می‌گویند چه رای بدهید و چه رای ندهید فلان نامزد رئیس‌جمهور می‌شود را باور نکنید.

دروغ‌هایی که به شما می‌گویند رئیس‌جمهور هیچ قدرتی ندارد و هیچ کاری نمی‌تواند بکند را باور نکنید.

مردم عزیز ایران

سال‌های 84 تا 92 را از یاد نبرید. سال‌هایی که بنای ظالمانه‌ترین تحریم‌ها علیه ایران گذشته شد را از یاد نبرید. سال‌هایی که همه جناح‌های سیاسی به جان هم افتادند را از یاد نبرید. سال‌هایی که بهترین جوانان ایران آسیب دیدند را از یاد نبرید. سال‌هایی که همه از رای دادن پشیمان شده بودند را از یاد نبرید. سال‌هایی که همه دنبال‌ رای‌های گمشده خود می‌گشتند را هم از یاد نبرید.

ما می‌توانیم معترض باشیم اما منفعل نباشیم، ما می‌توانیم از دولت‌های قبل ناراضی باشیم، اما قهر نکنیم، نتیجه قهر شما پیروزی نیست، شکست است. با رای ندادن شما هیچ اتفاقی نمی‌افتد. افرادی با کمترین آرا می‌توانند رئیس‌جمهور شوند و مثل یک رئیس‌جمهور با رای بالا بر شما حکومت کنند. هر کسی که از حق رای خود صرف‌نظر کند در واقع به همان کسانی رای داده است که از دست آنها عصبانی است.

هر کسی که از حق رای خود صرف‌نظر کند به کسانی رای داده است که می‌گویند رای مردم اهمیتی ندارد.

هر کسی که از حق رای خود صرف‌نظر کند به کسانی رای داده است که می‌خواهند یک دولت ضعیف در ایران به قدرت برسد تا بتوانند ایران را به عقب بازگردانند و به هر بهانه‌ای از ایران باج بگیرند.

مردم عزیز ایران

می‌دانم که از دست سیاستمداران عصبانی هستید. من با زبان سیاست با شما حرف نمی‌زنم. من با زبان قدرت با شما حرف نمی‌زنم. من قدرتم را از شما می‌گیرم. من آمده‌ام که از دولت، سیاست‌زدایی کنم. من آمده‌ام که صدای سومی باشم میان این جناح و آن جناح. من آمده‌ام که یک دولت کارآمد بسازم که شایسته‌ی یک ملت روزآمد باشد. شما حق دارید بدون تحریم، بدون کمبود، بدون رکود،‌ بدون توهین،‌ بدون تحقیر زندگی کنید.

شما حق دارید در رفاه، با آزادی، با عدالت، با احترام و با شادی زندگی کنید.

فکر نکنید اگر رای ندهید سیاست‌بازان دست از سر شما بر می‌دارند! سیاست‌بازان از رای ندادن شما خوشحال می‌شوند چون هر کس را می‌خواهند به قدرت می‌رسانند و انتخابات را به انتصابات بدل می‌کنند. آنان قدرت را از قدرتمندان می‌گیرند نه از شهروندان.

عزیزان من

من کار خودم را کرده‌ام. در برابر نامزد قدرتمندان، نامزد شهروندان شدم و در اوج ناامیدی تلاش کردم روزنه‌ای به امید باز کنم. اکنون نوبت شماست. رای شما به من باعث افتخار من است. از یک رای تا میلیون‌ها رای‌تان را بر دیده می‌گذارم و می‌بوسم و سوگند می‌خورم به تک تک آرای شما وفادار باشم و هر هفته و هر ماه و هر سال صادقانه با شما حرف بزنم و گزارش پیشرفت‌ها و

موانع و راه‌حل‌ها را بدهم. اما آنچه از رای به من مهمتر است اصل رای دادن شماست. اگر رای ندهید اساس جمهوریت در خطر قرار می‌گیرد. اگر رای ندهید حق تعیین سرنوشت خود را به کسانی واگذار کرده‌اید که می‌خواهند برای شما رئیس‌جمهور انتخاب کنند.

اگر قدرتمندان متوجه شوند با کمترین رای می‌توانند در قدرت بمانند دیگر هرگز برای رای دادن شما احترام قائل نخواهند شد و یاد می‌گیرند با کمترین رای و بیشترین زور بر شما حکومت کنند.

من عبدالناصر همتی جمعه 28 خرداد 1400 در خانه نمی‌مانم، شما هم در خانه نمانید. کنار من باشید. هر یک نفر شما با ده نفر پای صندوق رای بیایید. مطمئن باشید که در انتخابات با رای‌دهندگان بالا پیروزی از آن ماست.

ما می‌توانیم... ما با هم می‌توانیم

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: نامه همتی مردم سیاست بازان رای انتخابات ریاست جمهوری یاد نبرید اگر رای ندهید باور نکنید سیاست بازان سال هایی رئیس جمهور رای شما یک رای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۵۶۳۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نسخه برزیلی برای خودروسازی ایران

خودروسازی ایران به دلایل مختلف، به‌خصوص تحریم و محیط نه‌چندان امن کشور برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی (به ویژه در بخش خارجی)، از مسیر توسعه جهانی این صنعت دور شده و این در حالی است که تجربه کشور‌های مختلف نشان می‌دهد بدون ارتباطات بین‌المللی نمی‌توان صنعتی مانند خودرو را توسعه داد.

به گزارش دنیای اقتصاد، یکی از این تجربه‌ها به برزیل مربوط می‌شود، کشوری که از آن با نام اقتصادی نوظهور یاد می‌کنند و خودروسازی یکی از پنج صنعت اصلی‌اش به شمار می‌رود. برزیل پس از آزمون‌و‌خطا‌های مختلف، از جمله ممنوعیت واردات و ایجاد دیوار تعرفه، حالا به کشوری تبدیل شده که از برند‌های خودرویی مختلف دنیا میزبانی می‌کند و بازاری رقابتی را به خود می‌بیند؛ چیزی دقیقا عکس آنچه در صنعت و بازار خودروی ایران به چشم می‌آید.

گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با عنوان «سیاست‌های صنعتی در کشور‌های منتخب و توصیه‌هایی برای ایران» که در بخش نخست خود به تجربه برزیل پرداخته است، بهانه‌ای شد تا در این گزارش به بخشی از فرازوفرود‌های خودروسازی برزیل بپردازیم و به این پرسش پاسخ دهیم که چرا این کشور در مسیر توسعه خودروسازی قرار گرفت و ایران از این راه عقب افتاده است؟

طبق آنچه در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس آمده، «خودروسازی یکی از ۵ بخش اصلی صنعت در برزیل به شمار می‌رود که دارای سهم معناداری از صادرات این کشور است. در سال‌های گذشته صادرات خودرو و تجهیزات و ماشین‌آلات به بیش از ۱۰ میلیارد دلار رسیده که عدد بسیار قابل‌توجهی است. برزیل با توجه به سیاست‌های اقتصادی و صنعتی مختلف طی دهه‌های گذشته، آزمون‌ و‌ خطا‌هایی هم در بخش خودرو داشته است، از جمله اتخاذ سیاست‌های جایگزینی واردات (برای تقویت ظرفیت‌های تولید بومی در مقابل کالا‌های خارجی)، تعرفه‌گذاری و همچنین آزادسازی. به عنوان مثال، در دورانی، تعرفه واردات خودرو به برزیل تا ۳۰درصد افزایش یافت. با‌این‌حال، تعرفه گذاری نتوانست سبب رخ دادن پویایی مورد انتظار در خودروسازی برزیل شود.

در واقع حمایت دولت از صاحبان صنایع، به‌خصوص خودروسازی، به واسطه ایجاد دیوار تعرفه، بازار‌های داخلی را به صورت انحصاری در اختیار این شرکت‌ها قرار داد و به دلیل عدم رقابت‌پذیری، شرکت‌های مورد نظر، از جمله خودروسازان، از رقابت بین‌المللی جا ماندند. به هر‌حال برای سال‌ها، سیاست‌های جایگزینی واردات، به عنوان یک رویکرد منسجم در سیاستگذاری صنعتی برزیل از جمله در صنعت خودرو دنبال شد.»

این سیاست در ایران نیز سال‌هاست دنبال می‌شود، با این تفاوت که اولا دیوار تعرفه واردات خودرو در کشور همچنان بلند است و ثانیا در خودروسازی ایران به دلایل مختلف، از جمله خلاء حضور برند‌های خارجی مستقل (به جز چینی‌ها)، رقابت خاصی بین عرضه‌کنندگان خودرو وجود ندارد. نبود رقابت که بیشتر ریشه در محدودیت واردات خودرو و عدم حضور خودروسازان خارجی غیر‌چینی در کشور دارد، سبب شده خودروسازان بزرگ ایران چندان انگیزه و رغبتی برای بهبود کیفیت و کاهش قیمت نداشته باشند. آن‌ها سال‌هاست به دلیل دیوار بلند تعرفه، خیالشان بابت نبود رقیبی جدی در بازار داخل راحت است.

برزیلی‌ها نیز در مقاطعی سیاست‌های حمایتی گسترده‌ای برای صنایع خود در نظر گرفتند و از جمله این صنایع، خودروسازی به عنوان صنعتی پیشران بود. به عنوان مثال، دولت برزیل سال ۱۹۵۶ واردات خودرو را ممنوع کرد و خودروسازان خارجی حاضر در این کشور را بر سر دوراهی گذاشت. آن‌ها یا باید بازار برزیل را رها می‌کردند یا در مدت پنج سال برای تولید خودرو در این کشور سرمایه‌گذاری انجام می‌دادند. در این دوره انواع اعتبار‌های یارانه‌ای و نرخ‌های ارز ترجیحی در راستای جذابیت سرمایه‌گذاری به کار گرفته شد. دولت برزیل همچنین علاوه بر سرمایه‌گذاری دولتی، از سرمایه خارجی در راه توسعه صنعتی، به‌خصوص خودروسازی استفاده کرد. نتیجه این سرمایه‌گذاری گسترده موجب رشد سریع یا «معجزه برزیل» در میانه دهه ۱۹۶۰ شد و خودروسازی نیز یکی از نمود‌ها و البته ارکان این معجزه بود.

اینجا نیز تفاوت‌هایی بین ایران و برزیل به چشم می‌آید. علاوه بر اینکه سیاستگذار در ایران سیاست شفاف و منجر به رقابتی را در حوزه تعرفه‌گذاری دنبال نکرد، نتوانست یا نخواست محیطی امن و جذاب را برای سرمایه‌گذار خارجی فراهم کند. هر چند تحریم نقش بسیار مهمی در فراهم نشدن این فضا داشته و به نوبه خود اجازه حضور سرمایه‌گذاران خارجی را در خودروسازی ایران نداده، اما در دوران‌های غیر‌تحریم نیز سیاست‌های داخلی مانع جذب این سرمایه‌ها شده است.

به عنوان مثال، در دوران برجام، رنوی فرانسه قصد داشت حضوری مستقل را در ایران تجربه کند و حتی به دنبال خرید کارخانه یا ساخت خط تولید مخصوص خود نیز بود، اما مجموعه کارشکنی‌ها و چشم‌تنگی‌ها و ترس از رقابت، اجازه نداد رنوی مستقل در خودروسازی ایران شکل بگیرد.

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، اگر پروژه رنو در ایران به راه می‌افتاد و البته اگر تحریم نمی‌شدیم، ایران می‌توانست مانند کشور‌هایی مانند برزیل، ترکیه و چین میزبان خودروسازان بزرگ دنیا باشد و در آن صورت، رقابتی واقعی در بازار خودروی کشور شکل می‌گرفت. نگاهی کلی به سیاست‌های خودرویی در ایران و برزیل نشان می‌دهد در دوران فعلی خودروسازی برزیل توانسته با تکیه بر جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی و میزبانی از خودروسازان مختلف دنیا، به جایگاه مناسبی در جهان دست پیدا کند. اما خودروسازی ایران به دلیل چالش‌های بزرگی مانند تحریم و ضعف شدید سرمایه‌گذاری خارجی، جایگاه مناسبی در جهان خودرو ندارد. البته ایران از حیث تولید خودرو، جزو ۲۰ خودروساز برتر است، اما جایگاه صادراتی خاصی ندارد و این موضوع با عقب‌ماندگی این صنعت از جهان خودرو در ارتباط است.

ضعف رقابت در بازار خودروی ایران یکی از دلایل عقب‌ماندگی این صنعت به شمار می‌رود، موضوعی که با مرور ماجرای رنو مشخص شد علاوه بر تحریم، با سیاست‌های داخلی نیز مرتبط است. این در حالی است که خودروسازی برزیل هم اکنون میزبان بسیاری از غول‌های خودروسازی بین‌المللی است و آن‌ها طیف وسیعی از خودروها، از اتومبیل‌های کوچک شهری گرفته تا کامیون‌های غول‌پیکر، را تولید می‌کنند.

در سال ۲۰۲۱، برزیل با تولید سالانه بیش از ۲.۲ میلیون خودرو، هشتمین تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان بوده است. حضور پررنگ برند‌های جهانی مانند بی‌ام‌و، بی‌وای‌دی، چری، فیات، فورد، جیلی، جنرال موتورز، هوندا، هیوندای، جک موتورز، کیا، لندروور، لکسوس، لیفان، مرسدس بنز، میتسوبیشی، نیسان موتورز، رنو، استلانتیس، سوبارو، تویوتا، فولکس واگن و ولوو تراکس در کنار شرکت‌های داخلی، حکایت از تنوع و پویایی در خودروسازی برزیل دارد.

این صنعت سال ۲۰۲۳-۲۰۲۲ را به عنوان سالی طلایی در صادرات به ثبت رساند. پیش‌بینی انجمن ملی تولیدکنندگان وسایل نقلیه، رشد ۲۲درصدی صادرات خودرو از برزیل بود، با‌ این‌حال برزیل توانست با صادرات ۴۸۰هزار دستگاه خودرو، به رشد ۲۷.۸درصدی برسد. برزیل در سال گذشته میلادی شاهد افزایش قابل توجه واردات خودرو نیز بود. واردات بخش خودروسازی برزیل در سال قبل ۶.۱میلیارد دلار بوده است. برزیل در مجموع بیش از ۲۷میلیارد دلار انواع خودرو و قطعات یدکی را در سال گذشته وارد کرده است. همچنین در سال ۲۰۲۳-۲۰۲۲ تولید خودرو در این کشور به حدود ۲.۳۸میلیون دستگاه رسید.

در مقام مقایسه، ایران چند ۱۰۰ هزار دستگاه کمتر از برزیل خودرو تولید می‌کند و صادرات چنان قابل‌ذکری ندارد و علاوه بر اینها، در‌های واردات نیز به عنوان عامل محرک رقابت، نیمه‌بسته است. برزیلی‌ها هر چند در مقاطعی از سیاست واردات‌زدایی و دیوار تعرفه استفاده کرده‌اند، اما در نهایت آنچه هم‌اکنون در صنعت و بازار خودروی این کشور به چشم می‌آید، حضور گسترده برند‌های خودرویی مختلف دنیاست که سبب تولید بالغ بر ۲.۳ میلیون دستگاهی، رقابت نزدیک و صادرات چند ۱۰۰هزار دستگاهی شده است.

در ایران، اما همچنان دیوار تعرفه بلند است، واردات در حاشیه قرار دارد و راه برای ورود سرمایه‌گذاران خارجی تقریبا بسته است. در این بین، مورد آخر با ماجرای تحریم ارتباط نزدیکی دارد و از همین رو به نظر می‌رسد تا این ابرچالش حل نشود، امکان میزبانی ایران از برند‌های خودرویی مختلف وجود ندارد. البته با حل این ابرچالش به تنهایی نمی‌توان الگوی برزیلی، ترکیه‌ای یا چینی (میزبانی گسترده از سرمایه‌گذاران خارجی) را در صنعت و بازار خودروی ایران پیاده کرد و نیاز به یک بازنگری اساسی در سیاست‌های داخلی، به‌خصوص در حوزه ایجاد محیط امن سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، است.