سرمایه گذاری خطرپذیر در اصفهان مهجور بود/ خدمات شورای پنجم در ذهن‌ها می‌ماند

شهردار اصفهان گفت: اگر می‌خواهیم اقتصاد پویا داشته باشیم، اشتغال‌زایی و از مغزهای خلاق استفاده کنیم و به فضای مجازی و شتاب دهنده‌ها سرعت ببخشیم، اگر می‌خواهیم از سرمایه‌ها به خوبی استفاده کنیم باید به سراغ شرکت‌های خطرپذیر برویم.

به گزارش خبرنگار ایمنا، قدرت الله نوروزی امروز _یکشنبه ۳۰ خردادماه ۱۴۰۰_ در آئین افتتاح رسمی صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه هدهد اظهار کرد: بسیار خوشحالم که در پایان مأموریت مدیریت شهری به آنچه که رؤیا داشتیم دسترسی پیدا می‌کنیم؛ در ابتدای آغاز فعالیت در این دوره مدیریت شهری هفت محور را مورد تأکید قرار دادیم که نخستین مورد آن «گردشگری» بود و زیرساخت‌های خوبی برای آن مهیا شد؛ هر چند شرایط کشور، تحریم‌ها، برهم خوردن برجام و کرونا موشک‌های قوی در قلب گردشگری بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با بیان اینکه محور بعدی فعالیت‌های اعلام شده این مدیریت شهری موضوع کارآفرینی بود، افزود: وقتی برنامه‌ها را اعلام کردیم و با بررسی‌های اعضای شورای اسلامی شهر به عنوان شهردار انتخاب و به کار ورود کردم بسیار خوشحال شدم که اکثر اعضای شورای شهر علاقه مند به کارهای مبتنی بر دانش، علم، نوآوری و خلاقیت هستند؛ کوروش خسروی به عنوان کسی که سال‌ها با واژه کارآفرینی آشنا بوده و عمر خود را در این مسیر طی کرده است از مبانی علم شیمی برای کارآفرینی در شهر و کشور استفاده کرد و البته شهرداری و شورای شهر در یک موضوع واحد با کمک هم مسیری را آغاز کردند که اهمیت آن از دیگر زیرساخت‌های بزرگ شهری کمتر نیست.

شهردار اصفهان با بیان اینکه در حال حاضر شاهد زیرساخت‌های بزرگ حمل و نقل شهری هستیم، خاطرنشان کرد: بسیاری از اقدامات انجام شده ملموس و قابل رؤیت است، اما در این بخش گرچه قابل مشاهده نیست اما پله پرشی برای یک جهش بزرگ توسط کسانی است که اگر به آنها توجه نشود ممکن است به تکمیل حرفی که امروزه تحت عنوان «فرار مغزها» گفته می‌شود، منجر شود.

نوروزی ادامه داد: ایده شرکت خطرپذیر در حالی امروز شکل گرفته که در دنیا عمر ۸۰ ساله دارد؛ امروزه در برخی از کشورها همچون چین، آمریکا و دبی این موضوعات جایگاه بسیار بالایی پیدا کرده و اگر اعضای مدیریت شهری فعلی نبود این موضوع بازهم مهجور می‌ماند.

وی تأکید کرد: در استانی با ۳۰ دانشگاه، ۲۰۰ هزار دانشجو، صنایع بزرگ و دانشگاه‌های برتر، وجود شرکت‌های جسورانه و کارآفرین بسیار ضروری است.

شهردار اصفهان خاطرنشان کرد: اگر می‌خواهیم اقتصاد پویا داشته باشیم، اشتغال‌زایی و از مغزهای خلاق استفاده کنیم و به فضای مجازی و شتاب دهنده‌ها سرعت ببخشیم، اگر می‌خواهیم از سرمایه‌ها به خوبی استفاده کنیم باید به سراغ شرکت‌های خطرپذیر برویم، البته در این راستا فاصله‌های بسیار زیادی داریم با دنیایی که سرعت رشد تکنولوژی و نوآوری در آن به قدری زیاد است که اگر لحظه‌ای غفلت کنیم، فاصله بسیار زیادی خواهیم داشت.

وی با بیان اینکه امروزه یک چشم بهم زدن ما را از کاروان علم و تکنولوژی عقب می‌اندازد و دور نگه می‌دارد، گفت: اگر غفلت کنیم و متمرکز نشویم قطعاً خطر کرده و زیان ده هستیم.

نوروزی ادامه داد: اینکه شورای آینده چه کند صحبت از ۴۵ روز آینده است بنابراین ۴۵ روز فرصت داریم که به امر مهم در حوزه نوآوری، خلاقیت و شتاب دهنده‌ها بپردازیم.

وی گفت: وقتی برنامه‌ریزی انجام شد تا ۱۰۰ هزار شهروند آموزش کسب و کار ببینند این به معنای انجام یک حرکت بزرگ بود و آموزشی بود که زیرساخت و مسیری ایجاد کرد که گام بعدی واحد خلاقیت شهرداری طرح‌هایی را از مردم مطالبه کرد؛ امروز اینجا گرد هم آمدیم و در گام سوم از موضوع سرمایه گذاری جسورانه صحبت می‌کنیم، از سرمایه گذاری و کارآفرینی سخن می‌گوئیم و می‌رویم تا با استفاده از امکانات شهری در کنار افراد دارای خلاقیت قرار گرفته و با آنها شریک شویم.

شهردار اصفهان ادامه داد: به عنوان کسانی که می‌توانیم سرمایه گذاری کنیم باید در کنار افرادی قرار بگیریم که می‌توانند نوآوری کنند تا بتوانیم به سرمایه‌های اصلی دست یابیم و شهرداری باید این مسیر را تا همیشه ادامه دهد، اگر کسی به این مسیر ذره‌ای خلل وارد کند در واقع به حل مسائل اقتصادی کشور توجه نکرده و می‌خواهد از روش سنتی اقداماتی که به روش نوین قابل حل است را انجام دهد.

نوروزی با بیان اینکه برنامه راهبردی اصفهان ۱۴۰۵ چشم اندازی برای آینده کسانی است که می‌خواهد بر کرسی قدرت برای خدمت به مردم بنشینند، گفت: باید در بودجه‌ریزی های آینده به سمتی حرکت کنیم که آنچه می‌درخشد این برنامه‌ها باشد و به نوآوری، خلاقیت و تکنولوژی‌های نوین توجه شود.

وی تأکید کرد: اگر کسانی اینجا احساس می‌کنند جایشان تنگ است، می‌روند تا جایی دیگر از ایده‌های خود استفاده کنند، به دلیل عدم جذب در اینجا است بنابراین باید برای این امور برنامه‌ریزی کرد.

شهردار اصفهان با قدردانی از اعضای شورای اسلامی شهر که به این موضوع مهم توجه داشته و گام استواری برداشته‌اند، اظهار امیدواری کرد: با کمک بخش خصوصی و جوانان صاحب ایده که تعداد آنها در شهر کم نیست و جوانانی که با حضور خود در ساختمان مرده جهان نما پویایی را به آن بردند و کسانی که به زودی در مقابل هتل عباسی در مجموعه‌ای مناسب مستقر می‌شوند شاهد آینده‌ای بهتر برای شهر باشیم.

وی با بیان اینکه در این شهر تا ۴۵ روز آینده با پروژه‌ای که آغاز شده جایگاه اینگونه نگاه‌ها و عملکردها و سرمایه گذاری‌های کارآفرین تقویت می‌شود که این خدمتی ماندگار است، تصریح کرد: فکر نکنیم اگر امروز اعضای شورای اسلامی شهر فعلی برگزیده نشده‌اند خدمات آنها در تاریخ و ذهن مردم ثبت نشده؛ باید کمی درنگ کرد چرا که این مسائل را کسانی می‌فهمند که دانش و درک درستی از این موضوع دارند.

نوروزی ادامه داد: اگر امروز جایگاه این نوع اقدامات در کشور پایین است به دلیل نبود نگاه به این مسائل بوده که باید این نوع درک ارتقا یابد تا مسائل حل و اقتصاد رونق پیدا کند و اشتغال ایجاد شود، زیرا دیگر گذشته نیست که فکر کنیم می‌توانیم با کارخانه ریسندگی سه هزار نفر کارگر را به کار گیریم، امروز حرف اول را تکنولوژی‌های نوین می‌زند و فشردگی زمان شرایطی ایجاد کرده که دیگر قابل مقایسه با دوره‌های گذشته نیست.

وی با بیان اینکه افتتاح رسمی شرکت سرمایه گذاری جسورانه هدهد با همت و تلاش مرکز پژوهش‌های شورای اسلامی شهر انجام شده است، خاطرنشان کرد: هر افتتاح رفع یک نیاز برای شهروندان بوده و از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و کسی گمان نکند در این کاروانِ با سرعت افتتاحیه‌ها خللی وارد شده یا انگیزه‌ای کم شده است چرا که تا لحظه آخر خدمت به مردم وظیفه انسانی و اخلاقی است و تداوم خواهد داشت.

شهردار اصفهان ادامه داد: بی شک صنعتگران، دانشجویان و فعالان کسب و کار کمک می‌کنند که این فرآیندها به عنوان مطالبه جدی از مدیریت شهری استمرار یابد.

کد خبر 501978

منبع: ایمنا

کلیدواژه: سرمایه گذاری خطر پذیر صندوق سرمایه گذاری خطر پذیر شهرداری اصفهان شهردار اصفهان قدرت الله نوروزی شورای پنجم شهر اصفهان شورای پنجم کارآفرینی اقتصاد پویا خلاقيت و نواوري سرمایه گذاری تکنولوژی نوین شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق شورای اسلامی شهر شهردار اصفهان اگر می خواهیم استفاده کنیم سرمایه گذاری مدیریت شهری اعضای شورای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۲۹۷۳۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شهر و حیات مدنی

تین نیوز سیدمحمد بهشتی :

 شهر چگونه شهر می شود؟ آیا با تجمع انبوهی از شریان های عبور اتومبیل و ساختمان هایی با کاربردهای گوناگون شهر پدید می آید؟ البته شهر حتما شریان های عبور اتومبیل و ساختمان هایی با کاربردهای گوناگون دارد، اما اینها موجد جسد شهر هستند و نه جان آن. شهر بنا بر حیات مدنی شهر می شود و حیات مدنی کیفیتی از حیات فرهنگی -اجتماعی است که خارج از ساختمان هایی با کاربردهای گوناگون جریان دارد. کسانی که به جسد شهر اکتفا می کنند از فهم این امر ناتوان اند؛ آنها فقط ساختمان ها و وسایل نقلیه شهر را می بینند، نه ساکنان آن را و فضاهای شهری را در بهترین حالت به مثابه واسط و رابط گذار از ساختمانی به ساختمان دیگر می فهمند. به تبع این نگاه، بسیاری از ارکان شهر از نظر خارج و مخفی می شود و معنا و مفهوم عناصر و ارکان شهری مشهود نیز قلب (دگرگون) می شود: پیاده رو به مثابه مکان و محملی برای نقل و انتقال درک می شود، پارک نیز لکه ای سبز با عملکرد فتوسنتز و به تعبیر دیگر ریه شهر و پدافند آلودگی هوا فهمیده می شود. به طریق اولی، تمایزی میان ساکن شهر و شهروند نیز گذاشته نمی شود. در این حالت، موضوع مدیریت شهری رتق و فتق امور مربوط به جداول و آسفالت خیابان ها و زباله و درخت و دیوار و... است و مهم ترین موجودات زنده در این مفهوم از مدیریت شهری، حشرات و جانوران موذی اند که باید آنها را نابود کرد.

در این تعریف از شهر، مردم با معیارهای کمّی طبقه بندی می شوند و در بهترین صورت، همچون حیوانات نیازهای فیزیکی شان رفع و برای تولیدات کمی شان برنامه ریزی می شود؛ تولیداتی مثل جمعیت که باعث افزایش زباله، فاضلاب، اموات و... می شود و در نتیجه بر حجم و گستره شهر می افزاید. مسلما این جنس تولیدات را نیز ضرورتا باید دور از شهر دفع کرد؛ به نحوی که محیط را آلوده نکنند. کار مدیریت شهری با واحدهای کمی ای مثل متر، مترمربع و مترمکعب برای اندازه گیری میزان جدول سازی، آسفالت ریزی، بتون ریزی و احداث کانال دفع آب های سطحی و دفع فاضلاب و زباله قابل سنجش است و نسبت مدیریت شهری به مردم شهر مثل نسبت صاحبخانه به مستأجر است.

 اما شهر از منظر حیات مدنی از سه رکن اصلی تشکیل می شود؛ شهروند، کالبد شهر و مدیریت شهری. شهروند و مدیریت شهری ماهیتی فعالانه دارند و کالبد شهری ماهیتی انفعالی. انسان بنا بر مدنی الطبع بودن میل به شهروندی دارد؛ یعنی نیازمند حیات مدنی است. در نتیجه مدیریت شهری مکلف به سامان دهی و مدیریت کالبد شهر است؛ به نحوی که همچون لباسی شایسته و برازنده قامت کیفیت های متنوع و مراتب حیات مدنی باشد و شرایط حیات مطبوع را برای شهروندان فراهم کند.

در تعریف قبلی از شهر، مدیریت شهری مدیریتی آمرانه است؛ همان چیزی که در اصطلاح «سیویل» (civil) لحاظ شده است. اما در تعریف اخیر، مدیریتی همدلانه و از جنس مدیریت فرهنگی -اجتماعی است. بدون شک هر عنصر شهری در تعریف اخیر با تعریف قبلی از شهر تفاوتی ماهوی دارد. در تعریف جامد و سیویل از شهر،کمیت ها تعیین کننده است، ولی در تعریف مدنی از شهر، کیفیت زندگی شهروندان میزان و معیار سنجش است. در این مفهوم از شهر، همه اقدامات کمی برای آن است که شادابی و نشاط در چهره شهروندان ظاهر شود و حیات فرهنگی و اجتماعی مطبوع در شهر جریان یابد.

 متأسفانه اکنون همه شهرهای سرزمین ما در وضعیت قبض روح قرار دارند؛ یعنی شهر کالبدی خالی از روح شهروندی است. البته در اکثر آنها -به جز تهران- به علت تداوم بقایایی از حیات مدنی و علی رغم مزاحمت های مدیریت شهری از نوع سیویل و کمی، تضاد کیفی میان «ساکنان شهر» با «شهروندان» ملموس تر است. بااین حال، در شهری مثل تهران که چند دهه ای است توسط «ساکنان شهر» فتح شده، «شهروندی» دیگر خاطره ای دور، شیرین و دست نیافتنی است.

از منظر حیات مدنی، هر شهر سرمایه هایی دارد از قبیل سرمایه های طبیعی، تاریخی، کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و حتی سرمایه های مادی و کمی. از منظر مدیریت شهری جامد (سیویل)، این سرمایه ها عموما سرمایه به شمار نمی آید. در این تعریف امتیازات شهر که طبعا ضامن بقا و حیات شهر و مبین هویت آن است، یا «مزاحم» شناخته و از سر راه برداشته می شود یا مسرفانه مصرف می شود. درحالی که از دیدگاه حیات مدنی، امتیازات و سرمایه های شهر عناصر پایدار شهر است و همه تلاش مدیریت شهری در جهت حفظ و تقویت این عناصر و ایجاد سرمایه های جدید است. سرمایه های پایدار از منظر مدیریت جامد و سیویل، مزاحم است؛ زیرا همه چیز از نگاه مصرفی اهمیت دارد و هر چیز باید پاسخی به نازل ترین و ناپایدارترین نیازمندی های انسان باشد. پس همه چیز تاریخ مصرف پیدا می کند و از این رو است که پایداری هر عنصر شهری چوب لای چرخ سوداگری مدیریت است.

 شهر واجد حیات مدنی محل ظهور فرهنگ است و شهر جامد و سیویل (بی بهره از حیات مدنی) میدان بروز بی فرهنگی و بهتر است بگوییم بیماری های فرهنگی. در حیات مدنی، امنیت شهر با نظارت اجتماعی شهروندان حاصل می شود و در شهر جامد و سیویل، امنیت به واسطه پاسبان، نرده، دزدگیر و شبگرد نیز به دست نمی آید.

استمرار زندگی در شهر مبتنی بر حیات مدنی موجب تحول مفهوم «ساکن شهر» به «شهروند» و نزدیکی و تقرب شهروندان به یکدیگر می شود و در شهر جامد و سیویل همسایگان دیوار به دیوار یکدیگر را به چهره نیز نمی شناسند؛ هرچند از همسایگی شان یک عمر گذشته باشد. شهر منطبق بر حیات مدنی، آرامش بخش و رافع بحران ها و مشکلات اجتماعی است و شهر جامد و سیویل خود موجد بحران و ناهنجاری های اجتماعی.

شهر با معیار حیات مدنی نیازمند طرح و برنامه در مقیاس های گوناگون است و هر اقدام شهری با فرض اینکه قرار است در عالم واقع تحقق یابد، طراحی و برنامه ریزی می شود؛ اما شهر جامد و سیویل فارغ و غافل از جریان زندگی شهری، در مقیاس های کلان طرح جامع و طرح تفضیلی متصلب و بی جان طراحی و برنامه ریزی می شود. ناموفق بودن بسیاری از طرح ها و برنامه های تفصیلی و جامع اجراشده به جای آنکه طراحان و مدیران را متوجه نامربوط بودن و واقعی نبودن آن طرح ها کند، آنها را دچار فرافکنی کرده و سبب می شود این عدم توفیق را به ضعف قدرت آمرانه مدیریت شهری نسبت دهند.

در شهر برخوردار از حیات مدنی، کارشناسان و مدیریت شهری خاطره شهروندان از شهر در زمره مهم ترین سرمایه های مقوم شهروندی و حیات مدنی تلقی می شود. درحالی که کارشناسان و مدیران شهری در شهر جامد و سیویل خاطره را نمی فهمند و مفهوم شهروند و حیات مدنی را اموری فانتزی و متعلق به گذشته و مانع رشد و ترقی به حساب می آورند.

 کارشناسی و مدیریت شهری در شهر برخوردار از حیات مدنی، مقیاس های شهری مثل تهران را با مقیاس های حیات مدنی می سنجند و بنا بر این سنجش درمی یابد که کوچک ترین واحد شهر محله است. محله بخشی از شهر است که از ترکیب مناسبات متنوع همسایگی و پیوندهای اجتماعی ساکنان محله و ارکان و اعضای خانواده (پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، برادر، خواهر و...) پدید می آید. در این مقیاس از شهر، مهم ترین عامل قوام و دوام پیوند ساکنان، مناسبات رو در روی عابران پیاده با هم است و نه رابطه رانندگان اتومبیل ها. در شهر واجد حیات مدنی فضاهای عمومی متنوع از قبیل مسجد، تکیه، میدان، قهوه خانه، بقالی، نانوایی و... محل برخورد و تعاملات شهروندان است و در نتیجه مدیریت شهری مُصر به ایجاد و رونق این فضاهاست. درحالی که در شهر جامد، فضاهای عمومی کاملا کاربردی و در مقیاس محلی و صرفا به منظور رفع حوائج ساکنان محله است؛ فروشگاه های بزرگی که با یک تلفن کار بقالی، نانوایی، میوه فروشی، قصابی و... را یک جا می کنند و سبب می شوند کمترین برخوردهای اجتماعی نیز به حداقل برسد.

در کلان شهر تهران، وسعت محله نارمک تقریبا به اندازه تهران ناصری است. بنابراین از این منظر، شهر بزرگ تهران در واقع منظومه ای است از چندین شهر و اداره آن باید بر اساس سلسله مراتب حیات مدنی باشد نه بر اساس مساحت یا جمعیت یا محور خیابان ها و بزرگراه ها. در شهر سازگار با حیات مدنی اصلی ترین وجهه مدیریت شهری امور فرهنگی -اجتماعی است و هر وجهه دیگری متاثر از آن است. اما در شهر جامد و سیویل اگر توجهی به امور فرهنگی -اجتماعی بشود، امری است مستحب که به کوچک ترین بهانه ای از آن صرف نظر می شود. در شهر جامد و سیویل در عالی ترین مرتبه، جنبه فنی و عمرانی شهر و در نازل ترین مرتبه نظافت و رفع ضایعات تأسیسات شهری وجهه اصلی مدیریت شهری محسوب می شود.

 در شهر منطبق بر حیات مدنی، برای روان کردن ترافیک، افزون بر ایجاد و تعریض شریان های شهری، به کاهش انگیزه شهروندان برای سفرهای درون شهری و عرضه خدمات شهری در مقیاس های خرد و کلان و توسعه شبکه های اطلاع رسانی شهری توجه می شود. درحالی که در شهر جامد و سیویل، راه حل در ایجاد و تعریض شریان ها و یا ممانعت از حرکت اتومبیل ها با طرح های سلبی مثل طرح ترافیک یا در بهترین حالت توسل به وسایل نقلیه عمومی به جای وسایل نقلیه شخصی دیده می شود. در شهر سازگار با حیات مدنی، «شهر ما خانه ماست» شعار شهروندان است و در شهر جامد و سیویل، این شعار، شعار مدیریت شهری است؛ مدیریت شهری که خود را صاحبخانه می داند و ساکنان شهر را مستأجر خود می پندارد.

در شهر متناسب با حیات مدنی، عدالت در تأمین هزینه های شهر با ایجاد نسبت بین برخورداری از خدمات و پرداخت هزینه این خدمات برقرار می شود؛ اما در شهر جامد و سیویل، عدالت مفهومی ندارد و اگر مدیریت شهری قصد اجرای عدالت را داشته باشد، تنها راه توسل به شیوه های عیاری به مفهوم واقعی کلمه است.

 شهر اسلامی شهری است که در آن جریان حیات مدنی مبتنی بر موازین و فرهنگ دینی، صورتی از کالبد شهری را پدید آورده باشد که در آن آسایش، امنیت، طراوت و شادابی شهروندان متدین تأمین باشد و متخلفان، با ناامنی، ملامت و ناهمواری مواجه شوند. شهر اسلامی نخست منوط به حیات مدنی دینی است و در پی آن، صورت کالبدی شهر پدید می آید؛ به نحوی که در خور این کیفیت از حیات مدنی باشد. کارشناسان و مدیریت و مدیریت شهریِ جامد و سیویل با توسل به تظاهرات صوریِ دینی از محقق کردن شهر اسلامی طفره می روند؛ چراکه بنا بر آنچه گفته شد، نه شهر و نه فرهنگ اسلامی و بالطبع حیات مدنی مبتنی بر فرهنگ اسلامی از منظر حیات مدنی فهمیده نمی شود.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید