به نقل از «ایمنا»

شرایط پر استرس و پر فشاری را تحمل می کنیم

تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۳۰۴۶۱

یک کارگردان تئاتر گفت: شرایط فعلی باعث شده است که بسیاری از هنرمندان کار نکنند. جمع کردن گروه تئاتر در این زمان بسیار دشوار است. از طرفی در ایام تمرین، عوامل نمایش به کرونا مبتلا می‌شوند.به همین دلیل با شرایط بسیار پر استرس و پر فشار تمرین می‌کنیم.

نورالله لک در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: نمایش "باگارد باز گوشه‌ی رینگ" به نویسندگی مصطفی جعفری خوزانی و بازیگری پیام میرکی، فرزام مختاری، حسین عالی پور، زهرا هارونی و نازنین همایونی روی صحنه رفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: این نمایش یکی از متونی بود که قرار بود اگر متن نمایشنامه آن از سوی تالار هنر پذیرفته شد، از آن حمایت شود. نمایشنامه در نیمه دوم سال ۹۹ پذیرفته شده بود. در آن زمان تمرین کردیم و قرار بود نمایش پیش از عید بازبینی شود، اما به دلیل شرایط کرونا این کار به تعویق افتاد. اوایل اردیبهشت بود که نمایش بازبینی و پذیرفته شد و بر همین اساس از ۳۱ خرداد تا ۱۱ تیر ماه اجرا خواهد داشت.

این کارگردان ادامه داد: حدود ۵ ماه است که تمرین می‌کنیم. اولین اجرای این نمایش در تالار هنر است و " "باگارد باز گوشه‌ی رینگ" پیش از این در هیچ جشنواره‌ای اجرا نشده است.

لک درباره مضمون تئاتر گفت: تئاتر ماجرای آدم‌هایی است که در یک شرایط خاصی قرار می‌گیرند و باید در آن شرایط خاص تصمیم بگیرند. در واقع داستان پسری را روایت می‌کند که خواهر دوقلویی دارد. قرار است این پسر با همسر و پدر همسرش که مربی او است به خارج از کشور بروند تا در مسابقه‌ای شرکت کند، اما اتفاقات خاصی رخ می‌دهد که روند قصه را تغییر می‌دهد.

وی خاطر نشان کرد: شرایط کرونایی بر تئاتر ایران سایه انداخته است. هنر مندان در شرایط بسیار دشواری قرار دارند. در واقع ما می‌خواهیم اجرا داشته باشیم، اما باید تئاتر را در سالن کوچک تالار هنر اجرا کنیم و همچنین باید از نصف ظرفیت سالن استفاده کنیم.

این کارگردان اضافه کرد: این شرایط باعث شده است که مخاطب نیز برای دیدن تئاتر نیاید؛ این در حالی است که تئاتر یک کار جمعی محسوب می‌شود که با تماشاگر زنده است و اگر تماشاگری نباشد، به اصطلاح محلی از اعراب ندارد.

لک با اشاره به تأثیر شرایط کرونایی بر هنرمندان ادامه داد: شرایط فعلی باعث شده است که بسیاری از هنرمندان کار نکنند. جمع کردن گروه تئاتر در این زمان بسیار دشوار است. از طرفی در ایام تمرین، عوامل نمایش به کرونا مبتلا می‌شوند و ما مدام نگران هستیم که فرد دیگری نیز مبتلا شده باشد و به دیگری سرایت دهد. به همین دلیل با شرایط بسیار پر استرس و پر فشار تمرین می‌کنیم.

وی با بیان اینکه " تئاتر باید زنده باشد" تصریح کرد: وضعیت اقتصادی بسیار دشوار شده است و اجرای تئاتر دیگر برای هنرمندان صرفه اقتصادی ندارد. هنرمندان بسیاری دلخسته و طرد شده اند و کسانی که مانده اند نیز علاقه شدیدی به تئاتر دارند.

این کارگردان با اشاره به اینکه شرایط برای همه دشوار شده است، گفت: هنرمند از طریق هنر خود ارتزاق می‌کند اگر تئاتر کنار گذاشته شود تا شرایط واکسن برای همه مهیا گردد، هنرمندان چگونه احتیاجات زندگی خود را مهیا کند. دولت باید حمایتی برای هنرمندان در نظر می‌گرفت، وقتی این کار انجام نمی‌شود هنرمند نیز ناچار است اجرا داشته باشد. من فکر می‌کنم با مدیریت می‌شود با شرایط کنار آمد.

لک افزود: یکی از وجهه‌های بسیار مهم و تأثیر گذار شرایط روحی افراد است. هنرمند و جامعه به تئاتر احتیاج دارند. چراکه هنرمند اگر کار نکند، یک آدم بیمار می‌شود. از سویی اگر به مخاطب غذای روحی داده نشود تا در مواجهه با هنر باشد، فقدان امر فرهنگی برای او نیز رخ می‌دهد. بنابراین باید شرایطی فراهم شود که زندگی با کرونا یا بدون آن به حالت طبیعی خود بازگردد.

کد خبر 502574

منبع: ایمنا

کلیدواژه: تئاتر تئاتر اصفهان تئاتر ایران تالار هنر تالار هنر اصفهان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق بسیار دشوار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۳۰۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلش برای «آسید کاظم» پر می‌کشید

دلش تنگ شده بود برای دنیای آسید کاظم، برای آن همه عاطفه‌ای که در آن دوران جریان داشت، برای مردی که برای کبوترش گریه می‌کرد ...

محمود استادمحمد دلش برای همه این چیزها پر می‌کشید.

به گزارش ایسنا، حالا سال‌هاست که محمود استادمحمد مهمان قطعه هنرمندان بهشت زهراست ولی «آسید کاظم» او همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد. در این سال‌ها چند بار کارگردان‌های جوان تئاتر این نمایشنامه را به صحنه برده‌اند و فردا (شنبه ۸ اردیبهشت ماه)  هم قرار است قاسم زارع آن را در تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه‌خوانی کند.

این برنامه، بهانه‌ای شد برای ما که کمی به سال‌های دورتر برگردیم و با مرور خاطرات گذشته، بخشی از دلتنگی‌های خود را برای تئاتری که داشتیم، برطرف کنیم.

محمود استادمحمد که نامش با نمایشنامه «آسید کاظم» گره خورده است، در گفتگویی که به مناسبت برگزاری بزگداشتش در سی و یکمین جشنواره تئاتر فجر با ایسنا داشت، درباره نمایشنامه «آسید کاظم» که خودش هم آن را بسیار دوست می‌داشت، گفته بود : «آسید کاظم» را خیلی دوست دارم، خودم هم به عنوان یک فرهنگ عتیق به آن نگاه می‌کنم. چند وقت پیش که محمد رحمانیان آن را نمایش‌نامه‌خوانی کرد، یک اجرایش را دیدم. محمد نه تنها زبان مردم را خوب می‌شناسد، ادبیات را هم خوب می‌شناسد اما وقتی بازیگران محمد، متن را اجرا می‌کردند احساس کردم که این متن نسبت به این بازیگران چقدر عتیق است! چقدر زبان این نمایش، دنیا آدم‌های این نمایش در فرهنگ سپری شده معاصر قرار گرفته است. من دنیای «آسیدکاظم» را خیلی دوست دارم، گاهی حسرت این دنیا را می‌خورم که چقدر محترم بود، چقدرعاطفی و چقدر ریشه‌دار بود. از اینکه یک انسان بنشیند برای کبوترش گریه کند، حسی به من دست می‌دهد که نمی‌توانم بگویم زیباست چیزی فرای زیبایی است.»

او که در ۲۰ سالگی این نمایشنامه را نوشته بود، درباره حال و هوای جوانان هم‌دوره خودش چنین گفته بود: «فکرش را بکن، مونولوگ «آدم از روزی که تو خشت می‌یاد تا روزی که رو خشت بیفته، بدبخته...»، ما کجا بودیم و یک جوان ۲۰ ساله چگونه به زندگی نگاه می‌کرد!»

ما اما شگفت‌زده شده بودیم که او چگونه در نخستین روزهای جوانی خود چنین نمایشنامه‌ای نوشته و او در پاسخ به حیرت‌زدگی ما گفته بود: «متن را در ۲۰ سالگی نوشتم. در ۲۰ سالگی خیلی کارهایم را کرده بودم. قبل از ۲۰ سالگی دو نمایش کارگردانی کرده بودم. آن وقت‌ها ریتم‌ ما تند بود. حکم زمانه بود. فقط من نبودم. بیضایی در چند سالگی «نمایش در ایران» را نوشت. اینکه یک نفر زیر ۲۰ سالگی نگاه تاریخی داشته باشد، خیلی مهم است چون نوشتن تا نوشتن با نگاه تاریخی دو مساله است. عباس نعلبندیان هم زیر ۲۰ سالگی چند اثرش را نوشته بود.»

حالا و با تغییرات هر روزه‌ای که تئاتر ما داشته است، نمایشنامه «آسید کاظم» هم واقعا گویی از عهد عتیق می‌آید و اما همچنان بخشی از بدنه تئاتر ما دلتنگ جهانی است که این نمایشنامه روایت می‌کرد. شاید به دلیل همین دلتنگی است که قاسم زارع هم تصمیم به خوانش این نمایشنامه گرفته. او قرار است با همراهی مسعود کرامتی، قاسم زارع، بهرام‌ ابراهیمی، فرهاد بشارتی، بهرام درخشان، علی عطایی‌حور، حسن شفیعی، دانیال ابراهیمی، آیدا قدرتی ساعت ۲۰ فردا، در هشتمین روز ماه اردیبهشت این نمایشنامه را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه خوانی کند.

انتهای پیام