علاقه ترامپ به دیدار با ظریف
تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۷۶۶۱۵
اول صبح جمعه 23 اوت، واشنگتن را به مقصد بیاریتز ترک کردم. تمام روز را در حال پرواز بودم و ساعات اولیه عصر همان روز به مقصد رسیدم تا مقدمات ورود ترامپ را که قرار بود اواسط روز شنبه باشد، تدارک ببینم.
ساعت یک و نیم بعد از ظهر شنبه ترامپ هم به هتل محل اقامتش رسید و به طور غیرمنتظره ای شنیدیم که ساعت دو ناهار را با مکرون صرف خواهد کرد؛ این چیزی نبود که از قبل برنامه ریزی شده باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صبح روز یکشنبه، ترامپ و بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا برنامه صبحانه کاری مشترک داشتند. این اولین دیدار آنها از زمان روی کار آمدن جانسون به عنوان نخست وزیر بود. طرح موضوع عراق در این دیدار اجتناب ناپذیر بود. جانسون، با لحنی دوستانه شروع به شوخی کرد و گفت: «من با رئیس جمهوری موافق هستم که روند دموکراسی سازی از اول اشتباه بوده است. جان، به نظر تو کار دوران تغییر رژیم تمام است؟» من خندیدم و گفتم: «خب این، مساله حساسی است» اما تاکید کردم که پیگیری «تغییر رژیم» در برخی شرایط و مقتضیات خاص، مانند «تقویت دموکراسی» یا «ملت سازی» نیست. ترامپ ناگهان گفت: «جان کارش را خوب بلد است. وقتی که او وارد اتاق می شود شی جین پینگ و دیگر مقامات توجه شان به سمت او جلب می شود.» این حرف ترامپ کلاً فضای شادی را ایجاد کرد. ترامپ همان طوری که به من نگاه می کرد خندید و گفت: «راستش را گفتم.» طرح این موضوع از سوی ترامپ خوب بود بویژه وقتی برای مدتی فضا را عوض می کرد.
نشست های گروه 7 روز یکشنبه تا وقت ناهار ادامه یافت تا این که خبری مثل بمب صدا کرد، شایعه ای در مرکز همایش های «بِلویو» پیچید که ظریف سوار هواپیما شده و به زودی هواپیمای او در بیاریتز به زمین می نشیند. همان طوری که تلاش می کردیم از حقیقت ماجرا با خبر شویم، ایمیلی را از پمپئو دریافت کردم که در آن خواسته بود فوراً با او تماس بگیرم. حدود ساعت سه و 40 دقیقه بعدازظهر به او زنگ زدم. پمپئو گفت نتانیاهو در تماس تلفنی با او درباره حملات هوایی شب گذشته اسراییل به تهدیدهای ایران در سوریه صحبت کرده است. این یک اتفاق نادر نبود؛ اسراییل بر خلاف دولت ترامپ، نسبت به انجام عملیات پیشگیرانه برای از بین بردن تهدیدها، تردید نمی کرد. درباره این موضوع بحث کردیم که در سایه حملات اسراییل اقدام بعدی چیست. من سپس آنچه را که درباره حضور ظریف در بیاریتز شنیده بودم، به پمپئو گفتم. او از این موضوع چیزی نمی دانست. به او توضیح دادم که به مرکز همایش های بلویو بر می گردم و او را در جریان اخبار بعدی قرار می دهم. در آنجا اوضاع را از مولوینی پیگیری کردم و او گفت که از هرگونه تماس احتمالی با ظریف بی اطلاع است هر چند که او هم همان شایعات را شنیده بود. برای خانم «کِلی آن شاو» دیپلمات هماهنگ کننده و نماینده ویژه ما در گروه تهیه کننده اسناد و بیانیه های اجلاس گروه 7، یادداشتی را ارسال کردم تا آن را به ترامپ برساند و برای او درباره آنچه که در مورد سفر ظریف به پاریس و بیاریتز می دانستیم، توضیح دادم. او یادداشتی را برای من فرستاد که نشان می داد ترامپ یادداشت من را خوانده و به او گفته است که مکرون از او دعوت کرده امروز با ظریف دیدار کند. خانم شاو نوشته بود: «رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا قطعاً می خواهد این دیدار را انجام دهد.»
من، تنها در یکی از اتاق های خالی محل انجام ملاقات های دوجانبه نشستم تا فکرم را متمرکز کنم. به کارکنان شورای امنیت ملی گفتم با خلبان های ما تماس بگیرند و برای همان روز یا روز دوشنبه، برنامه پرواز دیگری را تهیه کنند. قصد داشتم به جای رفتن به کیِف پایتخت اوکراین و چند کشور دیگر قبل از حضور در ورشو پایتخت لهستان، به پایگاه هوایی اندروز در واشنگتن بازگردم. به کارکنان شورا نگفتم چرا این تصمیم را گرفته ام اما قصد داشتم در صورتی که ترامپ با ظریف دیدار کند، به امریکا برگردم و استعفا بدهم. اگر قرار است وقتی به کاخ سفید بر می گردم استعفا دهم دیگر دلیلی وجود نداشت به سفر ادامه بدهم. تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم و خودم را خلاص کنم.
نکته عجیب این بود که وقتی ترامپ با اسکات ماریسون نخست وزیر استرالیا دیدار کرد، حرف چندانی درباره ایران به میان نیامد. من با کاروان اسکورت رئیس جمهوری به هتل دوپالی برگشتم تا با او به طور محرمانه درباره دیدار احتمالی با ظریف گفت و گو کنم. تا آن موقع ایمیلی را از پمپئو دریافت کرده بودم. او دوباره با نتانیاهو صحبت کرده بود. نتانیاهو درباره دیدار احتمالی ترامپ با ظریف خبرهایی را شنیده بود و تاکید داشت ساعت پنج و نیم بعد از ظهر با ترامپ تماس تلفنی برقرار می کند. این لحظه به سرعت نزدیک می شد. بعد از این که به هتل وارد شدم، در حالی که منتظر دیدار با ترامپ در سوئیت او بودم، بار دیگر با پمپئو صحبت کردم. به او گفتم برای آگاه کردن ترامپ درباره درخواست نتانیاهو برای تماس با او هر کاری را خواهم کرد اما بیشتر تصمیم داشتم تا جایی که ممکن است از دیدار ترامپ با ظریف جلوگیری کنم. نتانیاهو و ران درمِر سفیر اسراییل در واشنگتن نیز با من تماس گرفته بودند، بنابراین از پمپئو خواستم به آنها بگوید من عزم خود را جزم کرده ام و باید ببینیم نتیجه چه می شود.
در طبقه ای که سوئیت محل اقامت ترامپ در هتل واقع شده بود، مولوینی و کوشنر را دیدم، کوشنر داشت با «دیوید فریدمن» سفیر امریکا در اسراییل تلفنی صحبت می کرد. او داشت به فریدمن می گفت که اجازه نمی دهد نتانیاهو با ترامپ تماس بگیرد (حالا فهمیدیم که چه کسی اجازه نمی داده برخی تماس ها با ترامپ برقرار شود!). کوشنر بعد از این که تلفن را قطع کرد توضیح داد که جلوی این تماس و تلاش های قبلی نتانیاهو را گرفته زیرا معتقد است مناسب نیست یک رهبر خارجی با ترامپ درباره اینکه با چه کسی مذاکره کند یا نکند، حرف بزند.
به مولوینی گفتم باید درباره عملیات نظامی شبانه اسراییل در سوریه و موضوع ایران به ترامپ گزارش بدهم. مولوینی گفت: وقتی در مسیر حرکت به سمت هتل بودیم ترامپ در خودرو به من گفت که مکرون از فرصت ضیافت ناهار روز شنبه با او استفاده کرده و برای دیدار با ظریف دعوت کرده است. ترامپ سپس از منوچین خواسته بود سر میز ناهار آنها حضور پیدا کند تا با او درباره موضوع ظریف مشورت کند و حتی پیشنهاد داده بود که منوچین به جای او با ظریف دیدار کند. مولوینی همچنین به نقل از ترامپ گفت که کوشنر هم از دیدار احتمالی ترامپ با ظریف آگاه بوده است. ساعت حدود پنج و 25 دقیقه به همراه مولوینی و کوشنر وارد سوئیت ترامپ شدیم. ترامپ با این سوال آغاز کرد که چرا من در برنامه های گفت و گو محور یکشنبه شب شبکه های تلویزیونی شرکت نکردم! به او توضیح دادم منوچین، کادلو، لایتهایزر این کار را انجام داده اند زیرا تلاش ما این بود که موضوع نشست های اجلاس گروه 7 بیش از مسائل سیاسی، بر مسائل اقتصادی متمرکز باشد. ترامپ این توجیه را که تا حدی هم درست بود، پذیرفت.
سپس برای ترامپ درباره عملیات نظامی اسراییل توضیح دادم. ترامپ مساله ظریف را مطرح کرد و گفت که می خواهد با او دیدار کند. او پرسید: «فکر می کنی این دیدار خوب است ؟» پاسخ دادم: «خیر قربان، فکر نمی کنم ایده خوبی باشد.» بعد توضیح دادم که چرا اکنون زمان مناسبی برای انجام این دیدار نیست، چه برسد به اینکه تحریم های اقتصادی ایران را نیز لغو کنیم یا خط اعتباری 5 تا 15 میلیارد دلاری که مکرون پیشنهاد داده بود و منوچین نیز درباره آن با لومر صحبت کرده بود، برای ایران راه اندازی کنیم. به ترامپ گفتم همین که فشارها را از روی ایران برداریم، اعمال دوباره آنها بسیار دشوار خواهد بود (درست مانند کره شمالی). حتی رفع اندک فشار اقتصادی برای بقای کشورِ تحت تحریم های شدید کفایت می کرد و در عین حال ما دیگر به هیچ روش دیگری نمی توانستیم به طور دقیق متوجه تغییر در رفتار ایران شویم. ترامپ نظر مولوینی و کوشنر را نیز درباره دیدار با ظریف پرسید. مولوینی با من موافقت کرد اما کوشنر گفت که اگر او جای رئیس جمهوری بود حتماً این دیدار را انجام می داد زیرا چیزی برای از دست دادن وجود ندارد. این افراد چیزی دورتر از توافق احتمالی را که جلوی چشم آنها بود، نمی دیدند. بعد ناگهان انگار که ترامپ را برق گرفته باشد، گفت: «هیچ خط اعتباری تا قبل از دستیابی به توافق کامل وجود نخواهد داشت. تا وقتی آنها نقض توافق هسته ای را متوقف نکرده اند، ما درباره چیزی توافق نمی کنیم.» البته این دقیقاً بر خلاف پیشنهاد مکرون بود. هر چند اظهارات ترامپ بهتر از نتیجه ای بود که من درباره این نشست فکر می کردم، همچنان تاکید داشتم که او نباید با ظریف دیدار کند. ترامپ گفت: «من هنوز در این فکر هستم که با او دیدار کنم. این یک نشست خصوصی و فقط در حد دست دادن خواهد بود.» دوباره از او خواستم این کار را نکند و این جلسه پایان یافت.
در راهرو، من، مولوینی و کوشنر چند دقیقه ای گفت و گو کردیم. به آنها توضیح دادم که اگر مکرون فکر می کند موسسه های مالی معتبر و مشهوری در انتظار راه اندازی خط اعتباری ایران هستند، سخت در اشتباه است. دستکم همه ما موافق این موضوع بودیم که مکرون حیله گر و مکّار است (این چیزی است که به یاد دارم) و اینکه او تلاش خواهد کرد از هر دیداری که انجام می شود، به نفع خود استفاده کند. من بیش از پیش متقاعد شده بودم که مولوینی تا قبل از این که در ساعات اولیه عصر آن روز در مرکز بلویو با او صحبت کنم، از این افتضاح چیزی نمی دانست. برای سومین بار، ساعت حدود شش و 15 دقیقه عصر با پمپئو تماس گرفتم تا او را در جریان تحولات قرار دهم. وقتی گزارش من تمام شد، پمپئو گفت: «پس ما منوچین و جرد (کوشنر) را به عنوان دو دموکرات داریم که سیاست خارجی ما را اداره می کنند.» به نظر من درست می گفت. پمپئو افزود: «ما در اینجا با دو مشکل مواجه هستیم؛ یک مشکل محتوایی و یک مشکل بزرگ فرآیندی» که به نظر من هم هر دوی این مشکلات کاملاً مشهود بودند. پمپئو گفت: «رئیس جمهوری تمایل دارد این دیدار را انجام دهد و سعی می کند نظر همه را بپرسد تا در نهایت یک نفر را پیدا کند که با او همساز باشد» (این حرف پمپئو هم درست بود). پاسخ دادم اگر این دیدار انجام شود، بدون تردید استعفا خواهم داد؛ و حتی اگر اتفاق نیفتد هم استعفا خواهم داد. پمپئو گفت: «کنارت هستم.» تمام شب را منتظر بودم تا خبر دیدار ترامپ با ظریف را دریافت کنم و انتظار داشتم وقتی بیدار می شوم این خبر را دریافت کنم. اما این اتفاق هرگز رخ نداد.
روز بعد، دوشنبه ۲۴ اوت، در کمال خوشحالی به این نتیجه رسیدم که دیداری انجام نشده است. به طور قطع هیچ رسانه ای این نشست را پوشش نداده بود، هر چند که «ژان ایو لودریان» وزیر خارجه فرانسه، بیش از سه ساعت با ظریف دیدار کرده بود و مکرون هم در مقطعی به جمع آنها اضافه شده بود. فرانسوی ها به «کِلی آن شاو» گفته بودند مکرون گزارش این مذاکرات را در دیداری دو نفره در اتاق ترامپ در هتل محل اقامت او ارائه کرده است؛ اما به نظر می رسید که هیچ کس دیگری از این نشست مطلع نشده بود. وقتی با مولوینی درست قبل از اولین نشست دو نفره ترامپ در آن روز صبح صحبت کردم، او گفت فکر نمی‌کند دیداری با ظریف انجام شده باشد. ساعت حدود ده و نیم صبح، این خبر را برای پمپئو ایمیل کردم، اما نوشتم نمی توانم به طور قطع تماس تلفنی را تکذیب کنم. بعلاوه درباره دیدار یا مذاکره احتمالی کوشنر یا منوچین با ظریف درباره ایجاد یک کانال ارتباطی برای آینده، مطمئن نبودم (این فرضیه آخری چیزی بود که به باور من مقامات ارشد اسراییلی را خشمگین و نگران کرده بود؛ و البته پمپئو را نیز بسیار خشمگین کرد).
من نمی دانم که آیا من تنها کسی بودم که درباره ضرورت پرهیز از دیدار با ظریف، با ترامپ صحبت کردم یا کسان دیگری هم این کار را انجام داده بودند، اما تصمیم او برای دیدار نکردن با ظریف کفایت می کرد تا به جای بازگشت به واشنگتن، راهی کیف شوم. اما چقدر طول می کشید تا ترامپ دوباره مرتکب یک اشتباه ناجور و غیرقابل بازگشت شود؟ ما فقط چنین روزی را به عقب انداخته بودیم و شاید چندان هم دور نبود.// ایران
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: ظریف دیدار ترامپ با ظریف دیدار با ظریف درباره دیدار رئیس جمهوری توضیح دادم پمپئو گفت او گفت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۷۶۶۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ابراز علاقه بایرن مونیخ به جذب فن‌دایک
مدافع هلندی تیم فوتبال لیورپول موردتوجه باشگاه بایرن مونیخ قرار گرفته است. - اخبار ورزشی -
به گزارش خبرگزاری تسنیم، باشگاه بایرن مونیخ که در آستانه استخدام رالف رانگنیک به‌عنوان جانشین توماس توخل در تابستان پیش روست، از سوی دیگر گزینه‌های مدنظرش برای تقویت ترکیب خود برای فصل آینده را هم زیرنظر گرفته که یکی از آنها ظاهراً فیرجیل فن‌دایک است.
بر اساس ادعای رسانه فرانسوی «اسپورتس زون»؛ باشگاه بایرن مونیخ در چند روز اخیر وضعیت فن‌دایک در بازار نقل‌وانتقالات را از باشگاه لیورپول جویا شده است. این مدافع هلندی که تنها یک فصل دیگر از قراردادش با لیورپول باقی مانده، پیشنهادهای خوبی از باشگاه‌های عربستانی دریافت کرده است.
فن‌دایک 32 ساله که تاکنون در 267 بازی برای لیورپول به میدان رفته و آمار 23 گل زده و 12 پاس گل را از خود برجای گذاشته است، می‌خواهد در این تیم بماند، اما مدیران باشگاه لیورپول بی‌میل نیستند از فروش این بازیکن در تابستان سال جاری درآمدی کسب کنند.
هاینر: رانگنیک انتخاب خوبی برای بایرن مونیخ استمرد سال یوفا در سال 2019 که در ماه ژانویه 2018 در ازای 75 میلیون پوند از ساوتهمپتون به لیورپول پیوست، در این مدت به این تیم برای کسب هفت جام مختلف از جمله یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، یک قهرمانی در سوپرجام اروپا، یک قهرمانی در جام جهانی باشگاه‌ها و یک قهرمانی در لیگ برتر انگلیس کمک کرده است.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت