به نقل از «ایران آنلاین»

دیدار با خلیل زاد

تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۴۱۴۷۴۰

پنس تلاش کرد موضوع گفت و گوها را به زمان اعلام توافق در مورد افغانستان بازگرداند و پرسید که آیا می توان هفته بعد این کار را انجام داد؟ ترامپ گفت: «در بیانیه مربوطه به موضوع «خروج نیروها» اشاره نکن، اما بگو که اکتبر 2020، درست قبل از انتخابات نیروهای خود را به صفر می رسانیم.

 ما می توانیم آن را تا بعد از انتخابات کش بدهیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از لحاظ سیاسی چطور به نظر می رسد؟» دانفورد گفت: «ما می توانیم کاهش نیروها را به سطح پیشنهادی در جلسه توجیهی اتاق تانک (که در بالا درباره آن صحبت شد) برسانیم و در همان سطح نگه داریم.» پمپئو بار دیگر ما را تحت فشار قرار داد تا در توافق متعهد شویم که نیروهای خود را به صفر خواهیم رساند، زیرا طالبان بر این موضوع تاکید دارند. اصل مشکل همین جا بود. در لحظات پایانی این نشست گفتم من در واقع متن توافق را ندیده ام و پمپئو گفت: «درست است ما خیلی بسته عمل کردیم چون هر چقدر که توزیع آن گسترش پیدا کند مطالبی از آن به بیرون درز خواهد کرد.» پمپئو تلاش کرده بود همه چیز را بین خودش، خلیل زاد و ترامپ مخفی نگه دارد (هر چند که ترامپ در ابتدای جلسه گفت که زمانی طولانی از آخرین دیدارش با خلیل زاد گذشته است). او با مخفی نگه داشتن توافق تضمین می کرد که می خواهد خودش به تنهایی مالک این توافق باشد. از نظر من اشکالی نداشت. اگر این چیزی بود که او و ترامپ می خواستند پیامد سیاسی آن هم متوجه خود آنها بود. این نشست حدود ساعت چهار و 50 دقیقه بعد از ظهر تمام شد، بدون اینکه تصمیمی درباره صدور بیانیه در هفته بعد اتخاذ شود. بخشی از این عدم تصمیم گیری به خاطر این بود که مسائل مهمی حل نشده باقی مانده بود و اصلاً معلوم نبود می توان آنها را حل کرد یا نه.
روز دوشنبه به درخواست خلیل زاد و برای پیگیری نتایج نشست بدمینتسر با او دیدار کردم.  او و پمپئو  آشکارا از نشست روز جمعه نتیجه گرفته بودند که دست آنها برای ادامه مذاکرات کاملاً باز است اما همان طوری که به خلیل زاد هم گفتم، از نظر من چنین برداشتی از نشست بدمینستر اغراق آمیز بود. در هر صورت، من کوچکترین تردیدی نداشتم که ترامپ این حق را برای خود محفوظ می دانست که با هر چیزی که خوشش نمی آید، مخالفت کند و این مخالفت حتی می توانست در لحظه آخر یا حتی بعد از توافق صورت بگیرد. خلیل زاد ابتدا از من خواست اسنادی را که عمدتاً درباره آنها توافق شده بود، بخوانم اما نمی توانست کپی آنها را نزد من بگذارد. از او تشکر کردم و نسخه کپی توافق را بدون این که بخوانم به او بازگرداندم و گفتم به هیچ وجه نمی توانم با عجله چنین چیزهایی را بخوانم. من برای مطالعه این اسناد وقت می خواستم و حتی بعد از اینکه خلیل زاد گفت که اسپر، دانفورد و هاسپل با رویکرد پیشنهادی او موافقت کرده اند، نظرم را تغییر ندادم. به نظرم از اینکه با او کنار نمی آمدم شوکه شده بود اما علناً به او نشان دادم که نمی توانم برای سندی که او و پمپئو  10 ماه روی آن کار کرده بودند،  10 دقیقه وقت بگذارم. گفتم هیچ وقت نمی توانم بفهمم که چرا پمپئو علاقه دارد موضوعی به این مهمی را مخفی نگه دارد و به این بهانه که نمی خواهد چیزی به بیرون درز کند آن را به کسی نشان ندهد. پرسیدم: « با اینکه همه ما می دانیم صرف نظر از دموکرات ها، خطر سیاسی این توافق از سوی جمهوریخواهان چیست، چرا پمپئو نمی خواهد متحدی در این زمینه داشته باشد؟ اگر پمپئو می خواهد همه اعتبار این توافق را به خود اختصاص دهد، نوش جانش، آن را درک می کنم اما اگر توافق شکست بخورد با توجه به اینکه خود پمپئو هم به من گفته بود که فکر می کند چنین شکستی اجتناب ناپذیر است، این اعتبار چه ارزشی دارد؟ منطق چنین تصمیمی چه بوده است؟ خلیل زاد پاسخی نداد. من حس می کنم که خود او هم این را درک نمی کرد که چرا تحت این همه فشار تحمیلی از سوی پمپئو کار کرده است.
ما سپس درباره این که در مذاکرات چه اتفاقی خواهد افتاد، صحبت کردیم. توضیح دادم که چرا یک خروج «مشروط» که با به صفر رساندن نیروهای آمریکایی در ارتباط باشد، ذاتاً نمی تواند پایبندی به شروط توافق را تضمین کند. ما هر چقدر که می خواستیم می توانستیم  کلمه «مشروط» را تکرار کنیم اما در واقع این توافق، با همه هرج و مرجی که به دنبال آن می آمد، رها کردن همه چیز و خارج شدن قلمداد می شد (که احتمالاً ترامپ همین را ترجیح می داد حتی اگر هیچ یک از ما آن را نمی خواستیم). خلیل زاد این موضوع را درک کرد اما گفت این بهترین کاری بود که می توانستیم انجام دهیم. من قویاً معتقد بودم که ما هنوز هم آمادگی داریم نیروهای خود را تا حدی کاهش دهیم بدون این که نیاز به هیچ گونه توافقی باشد (البته متاسفانه، زیرا درحالی که سطح کاهش نیروها که قبلاً در جلسه توجیهی با ترامپ مطرح شده بود بهترین پیشنهادی بود که می توانستیم نظر موافق او را جلب کنیم، به اعتقاد من، این مقدار کاهش نیرو هم زیادی از حد بود و می توانست موقعیت ما را به خطر بیندازد). با این حال، خلیل زاد گفت همچنان فکر می کند که ترامپ و مطمئناً پمپئو یک سند امضا شده می خواهند، همین و بس. من که همیشه امیدوار بودم بهترین حالت رخ دهد از خلیل زاد خواستم با بازگشت به مذاکرات همچنان با من در تماس باشد.
پمپئو بعداً همان روز هنگام صرف ناهار با من و اسپر، گفت که احساس می کند ترامپ «نگران» است، که من هم تقریباً چنین برداشتی داشتم. ترامپ نمی خواست مذاکرات را متوقف کند، اما آشکارا نگران این بود که بیش از حد انتظار در معرض خطرات سیاسی چنین توافقی قرار گرفته و شاید دلیل منطقی برای توجیه آن نداشت. چند روز بعد در 27 اوت، پمپئو هنگامی که در کیف بودم با من تماس گرفت تا بگوید خلیل زاد کار را تمام کرده و انتظار می رود اسناد نهایی مذاکرات را با خود (به واشنگتن) بیاورد. جالب این بود که پمپئو فکر می کرد ترامپ به نظر من درباره کاهش نیروها تا سطح نیروهای لازم برای انجام ماموریت های ضد تروریسم در افغانستان حتی بدون دستیابی به توافق با طالبان متمایل شده است (هشت هزار و 600 نفر رقمی بود که برای تعداد سربازانی که در افغانستان باقی می ماندند تعیین شده بود و حتی ترامپ هم اکنون علناً از آن صحبت می کرد). پمپئو فکر می کرد ترامپ درک می کند که اشاره به سطح «صفر» در نسخه کتبی توافق تا چه اندازه می تواند بویژه با توجه به استفاده از زبان مشروط در آن، مخرب باشد. مطمئناً تحلیل من هم همین بود و چنین استدلالی را با جدیت هر چه تمام در جلسه بدمینستر نیز مطرح کرده بودم. در رابطه با این که آیا بدون پوشش «حمایتی» یک توافق، نیروهای ما می توانند در افغانستان دوام بیاورند، پمپئو گفت که به نظر او فرماندهان نظامی امریکا ترجیح می دهند چنین توافقی وجود داشته باشد اما در هر صورت با هر شرایطی کنار می آیند. این موضوع نظر مرا هم جلب کرد. همچنین ترامپ در مصاحبه ای با «برایان کیلمید» مجری فاکس نیوز گفت: «ما قصد داریم همچنان به حضور خود در افغانستان ادامه دهیم. چنین حضوری را اساساً کاهش خواهیم داد اما همیشه در آن کشور حضور خواهیم داشت. ما به دنبال اطلاعات قوی هستیم... اما اگر توافق حاصل شود، نیروهای خود را کاهش خواهیم داد. نمی دانم چنین اتفاقی رخ خواهد داد یا نه... برایان، تو دیدگاه مرا درباره این مسائل می دانی». روز 29 اوت، در مسیر عزیمت به ورشو پایتخت لهستان از هواپیما با پمپئو تماس گرفتم و او گفت که از وقتی ترامپ این اظهارات را مطرح کرده است وزیران خارجه ناتو و استولتنبرگ دبیر کل ناتو مدام با او در تماس بوده اند.
بعداً در همان روز ترامپ سفر خود به لهستان را به دلیل توفان دوریان، لغو کرد و گفت به جای او، مایک پنس ریاست هیات امریکا را در مراسم سالروز آغاز جنگ جهانی دوم در ورشو بر عهده خواهد داشت. بنابراین آنچه که به جلسه ای مهم درباره افغانستان تبدیل شد، روز جمعه 30 اوت برگزار شد. پنس از خارج از کشور با این جلسه در ارتباط بود و فکر می کنم خلیل زاد از دوحه قطر و ارادتمند شما، خود من هم از طریق ویدئو کنفرانس از ورشو در این جلسه شرکت کردم. بقیه اعضا در اتاق وضعیت حضور داشتند؛ از جمله کوپرمن که بعداً مرا در جریان حال و هوای جلسه قرار داد. ما قرار بود به غیر از افغانستان، درباره اوکراین نیز مذاکره کنیم بنابراین این تماس طولانی بود البته تا ساعت هشت و 45 دقیقه به وقت ورشو هنوز شروع نشده بود. طنز قضیه این بود که روزنامه همیشه پیگیر و سختکوش! واشنگتن پست، خود را آماده انتشار گزارشی می کرد ( این کار را هم کرد) که ادعا می کرد من از شرکت در جلسات کلیدی و مهم درباره افغانستان کنار گذاشته شده ام (این قبیل افراد واقعاً نچسب و تنفر برانگیز هستند). بحث های اولیه در این جلسه شبیه نشست بدمینستر بود و ترامپ معتقد بود که «طالبان فقط می خواهد اراضی خود را پس بگیرد.» و دوباره اشرف غنی را با حامد کرزی رئیس جمهوری سابق افغانستان و همچنین ارزش دارایی های خالص آنها را اشتباه گرفت.
ترامپ سپس از من پرسید: «جان، شما چنین توافقی را امضا می کنید؟» و من گفتم: «نه آقای رئیس جمهور.» من دوباره ادله خود را تشریح کردم و گفتم که اگر این چیزی است که می خواهید انجام دهید چرا باید نیروهای نظامی را فقط به  هشت و 600 نفر بعلاوه نیروهای ائتلافی و کمکی کاهش دهید و بعد منتظر تحولات آتی از جمله انتخابات در افغانستان بمانید. به هیچ وجه نمی توان به طالبان اعتماد کرد و سازوکاری برای اجرای چنین توافقی وجود ندارد. این یک معامله املاک در نیویورک نبود. خلیل زاد سپس توضیح داد این توافقی است که ترامپ گفته بود می خواهد به دست آورد. اسپر گفت که معتقد است من بر نکات خوبی تاکید کردم اما وزارت دفاع می خواهد توافق حاصل شود زیرا به هر حال این توافق «مشروط» خواهد بود. ترامپ همان سوال اصلی همیشگی خود را مطرح کرد: «این توافق چقدر برای من بد خواهد بود؟ دموکرات ها یک توافق خوب را بد جلوه خواهند داد.» اسپر پیشنهاد کرد از رهبران کنگره برای مشورت درباره آن دعوت شود. ترامپ پرسید: «می توانیم این توافق را (به عنوان یک موفقیت) بفروشیم؟» من گفتم فکر نمی کنم، دلیل اصلی آن هم این است که طالبان به چنین توافقی پایبند نخواهد بود و این موضوع بر کسی پوشیده نیست.

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: نیروهای خود چنین توافقی خلیل زاد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۱۴۷۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتقاد بایدن از ترامپ در مهمانی در کاخ سفید

جو بایدن در مهمانی شام سالانه انجمن خبرنگاران کاخ سفید، دونالد ترامپ را مورد انتقاد شدید قرار داد. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، جو بایدن در مهمانی شام سالانه انجمن خبرنگاران کاخ سفید، دونالد ترامپ را مورد انتقاد شدید قرار داد در حالی که معترضان به سیاست های بایدن در قبال جنگ غزه، بیرون از کاخ سفید، رئیس جمهور را به دلیل حمایت از اسرائیل مورد انتقاد قرار دادند.

در مهمانی شام سالانه انجمن خبرنگاران کاخ سفید، صدها خبرنگار، سیاستمدار و افراد سرشناس حضور داشتند. در این مهمانی رئیس جمهور اغلب صحبت های دوستانه و صمیمی با اهل رسانه و دیگر مهمانان حاضر می کند.

بایدن در این مهمانی ترامپ را به دلیل ناپختگی مورد سرزنش قرار داد و با وجود آنکه از مرز 80 سالگی گذشته، سن بالای ترامپ را مورد تمسخر قرار داد و به شوخی گفت: بله سن موضوع مهمی است. من یک مرد بالغ هستم که در حال رقابت با یک کودک 6 ساله هستم.

وی افزود: سن تنها چیزی است که من با ترامپ در آن اشتراک دارم. معاون من در این زمینه به درستی مرا تایید می کند.

دونالد ترامپ نیز در پاسخ در پستی در شبکه اجتماعی تروث سوشیال، این مهمانی را بسیار بد خواند و گفت: جو بایدن احمق یک فاجعه مطلق است! که بدتر از او وجود ندارد.

در همین حال تظاهرکنندگان در بیرون از کاخ سفید، با در دست داشتن بنرهایی، اعتراض خود را نسبت به مرگ خبرنگاران در غزه اعلام کردند. صدها معترض از خبرنگاران حاضر در مهمانی شام کاخ سفید خواستند تا این مهمانی را تحریم کنند. آنها با ورود هر مقام دولتی فریاد اعتراض سر می دادند.

جو بایدن برای پرهیز از رویارویی با جمعیت انبوه معترضان، از در پشتی هتل وارد شد جایی که گروه کوچکتری از معترضان در برابر بایدن خواستار برقراری آتش بس در غزه شدند.

در همین حال رسانه‌های آمریکایی گزارش دادند که بیش از 600 نفر در جریان اعتراض‌های حمایت از فلسطین در دست کم 15 دانشگاه سراسر آمریکا دستگیر شدند.

اتحادیه «آزادی‌های مدنی آمریکا» در ایالت جورجیا در بیانیه‌ای در پاسخ به سرکوب دانشجویان معترض گفت: «آتلانتا همواره مکانی برای آزادی اعتراضات بود، اما اکنون شاهد سرکوب خلاف قانون اساسی هستیم».

در همین حال آورات ریتان عضو کنست از حزب کار رژیم صهیونیستی در یادداشتی که در واکنش به تظاهرات گسترده دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا علیه سیاست‌های رژیم صهیونیستی منتشر شده اعتراف کرد، اسرائیل حمایت نه تنها دانشجویان بلکه جوانان آمریکایی را از دست داده است.

در ادامه این یادداشت نویسنده اعتراف می‌کند، آنچه که با یک کمپ حمایت از فلسطینیان در داخل دانشگاه کلمبیا آغاز و پلیس نیویورک ده‌ها نفر از آنها را دستگیر کرد، به سرعت و بدون هیچ کنترلی به بسیاری از دانشگاه‌های دیگر ایالات متحده و حتی خارج از آن سرایت کرده است، موجی مبهم با شعارهایی همچون تل‌آویو و اسرائیل را منفجر کنید یا گردان‌های قسام ما به شما افتخار می‌کنیم سرتاسر این دانشگاه‌ها را فرا گرفته است و حباب اسرائیل برای دانشجویان آمریکایی را منفجر کرد.

سپس نویسنده اعتراف می‌کند: اسرائیل دانشگاه‌ها را از دست داده است، این روند در چارچوب یک عملیات بلند مدت از مبارزات اجتماعی و سیاسی در جامعه آمریکا به وقوع پیوست، در حالی که مفاهیم حمایت از اسرائیل تا حدود زیادی در فرهنگ جوانان ایالات متحده ریشه دوانده بود، امروز به نقطه تغییر رسیده است و تا انکار حق دولت اسرائیل در ادامه بقا و ارتباط یهودیان با سرزمین اسرائیل هم رسیده است.

آنچه مشخص است آن است که موضع ضد اسرائیلی و سامی ستیز در حال رخنه به سیاست‌های ایالات متحده هم هست و به ویژه در سال انتخابات نامزدها نمی‌توانند آرای این رای دهندگان احتمالی را نادیده بگیرند.

تاکنون بر اثر تجاوزات رژیم صهیونیستی به نوار غزه بیش از 34 هزار نفر که بیشتر آنان زنان و کودکان هستند، جان خود را از دست داده‌اند.      

دلایلی که بایدن حاضر نشد با اردوغان دیدار کندبرنامه بایدن برای مقابله با جنبش دانشجویی حامی فلسطین چیست؟پیروزی ترامپ و بایدن در انتخابات مقدماتی پنسیلوانیا

انتهای پیام/