استقلالی‌ها مرا رها کردند؛ انگار نه انگار روی صندلی چرخدار نشسته‌ام/ دیگر نمی‌توانم عادی زندگی کنم
تاریخ انتشار: ۱۲ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۴۲۱۹۰۹
خبرورزشی –
لئاندرو پادوانی مدافع پیشین استقلال که بر اثر یک مصدومیت دچار معلولیت دائمی شد، در خصوص آخرین وضعیت خود اظهار داشت: این روزها به دلیل کرونا بیشتر در خانه هستم. من جزو گروه‌های حساس به حساب می‌آیم و باید بیشتر از خودم مراقبت کنم. برای همین خیلی از خانه خارج نمی‌شوم.
وی بیان داشت: به خاطر وضعیتی که دارم باید خیلی زودتر کارهای درمان اساسی‌ام را انجام می‌دادم، اما این روزها تنها فیزیوتراپی می‌کنم و امیدوارم با همین شرایط وضعیتم بهتر شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مدافع پیشین آبی پوشان گفت: استقلالی‌ها مرا از یک جایی رها کردند. آنها دیدند در زمین چه اتفاقی برای من افتاد و انتظار خیلی بیشتری از این باشگاه داشتم. امیدوارم استقلالی‌ها وضعیت زندگی مرا ببینند و کمک کنند. زندگی من تنها محدود به نشستن روی یک صندلی چرخدار شده است.
پادوانی بیان داشت: وقتی از ایران برگشتم دیگر استقلالی‌ها سراغ مرا نگرفتند. برای همین به فیفا شکایت کردم. این اولین موردی است که یک بازیکن به این دلیل به فیفا شکایت می‌کند و برای همین مشخص نیست فیفا چه رای در این خصوص صادر کند. من کاملاً شانس بازگشت به فوتبال و حتی بازگشت به یک زندگی عادی را از دست داده‌ام. برای فردی مثل من پیدا کردن شغل و تامین مخارج زندگی و درمان بسیار سخت است.
مدافع سابق استقلال گفت: وکیل من در شکایتی که مطرح کرده، هزینه‌های مخارج زندگی و درمان مرا برای سی چهل سال زندگی آینده من محاسبه کرده و روی آن به فیفا شکایت کرده است. اینکه فیفا چه رای در این خصوص صادر کند را من نمی‌دانم.
وی افزود: تحقیق کردم و متوجه شدم در دنیا اتفاقی که برای من افتاد برای هر فوتبالیستی روی داده یا فوت کرده یا مثل من فلج شده است. رسیدگی در دقایق و روزهای ابتدایی بسیار مهم است. شما در مسابقات یورو دیدید که وقتی برای اریکسون در زمین اتفاق افتاد چطور از او مراقبت کردند.
پادوانی تاکید کرد: همه هواداران استقلال به من پیام می‌دهند و حال مرا می‌پرسند و به خاطر کارهایی که مدیریت برای من انجام نداد ناراحت هستند. من خیلی دوست دارم به ایران برگردم و امیدوارم بعد از شرایط کرونا اگر این امکان برایم وجود داشت بار دیگر به ایران برگردم. من در مدتی که در ایران زندگی می‌کردم خوشحال بودم و ایران را دوست دارم.
منبع: پارس فوتبال
کلیدواژه: استقلال استقلال لئاندرو پادوانی استقلالی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت parsfootball.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس فوتبال» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۲۱۹۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نامه سرگشاده محمد قوچانی به تامین اجتماعی؛ چرا کسی حرفه ما را به رسمیت نمی‌شناسد؟
محمد قوچانیروزنامه نگار و سردبیر و صاحب‌امتیاز نشریات "آگاهی نو" و "کتاب نامه" طی نامه‌ای سرگشاده به سازمان تامین اجتماعی، روش برخورد "مغازه"ای کارشناسان این سازمان را برای تایید لیست بیمه مطبوعات مورد نقد قرار داده است. متن این نامه که در صفحه‌ی شخصی او در اینستاگرام منتشر شده به این شرح است: این یک نامه سرگشاده است خطاب به سازمان تامین اجتماعی دو مجله "آگاهی نو" و "کتاب نامه" با تولید محتوایی بیش از دو هزار صفحه در سال چهار نفر تحریریه ثابت دارد الباقی حق التحریر می‌گیرند. فهرست بیمه ما کوچک است: سردبیر و دبیر تحریریه، یک دبیرگروه و یکی از مشاورین مجله که برای آنها بیمه رد می‌شود. ما به دلیل سازمان کوچکمان حتی منشی تحریریه یا مدیر مالی و اداری مستقر نداریم چون بودجه‌اش را نداریم و تا حالا خودمان هم‌زمان منشی و مدیر هم بوده‌ایم. درباره این چهار نفر هم بخشی از حق بیمه را ما پرداخت می‌کنیم و بخشی را وزارت فرهنگ که طبق یک قانون مشخص و عام به نشریات تا یک سطحی تخفیف می‌دهند.
سازمان تامین اجتماعی با اعزام بازرس به صورت مکرر ما را کنترل می‌کند که مبادا این فهرست بیمه صوری و جعلی باشد! و چون حرفه روزنامه‌نگاری را با مشاغل دیگر اداری و تجاری قیاس می‌کند معتقد است ما باید از هشت صبح تا چهار بعد از ظهر در دفتر حاضر باشیم. بنابراین با بازرسی غافلگیرانه وقتی ما در حال مصاحبه یا تهیه مقاله بیرون مجله هستیم به دفتر مراجعه و با عدم رویت ما، کارگاه آگاهی نو را تعطیل اعلام می‌کند و تخفیف ارشاد را لغو می‌کند. مثلا ما امروز در حال گفتگو با دکتر ظریف بودیم که سرزده تشریف آوردند و هرچه همکار ما توضیح داده و مجله و نوشته‌های ما را نشان داده بازرس محترم زیر بار نرفته و کارگاه را تعطیل گزارش کرده است. سوال من این است پس این همه محتوا چگونه تولید می‌شود؟ چرا کسی حرفه ما را به رسمیت نمی‌شناسد؟ چرا فکر نمی‌کنند من هر روز نمی‌توانم کتاب‌هایم را به دفتر ببرم و مقاله بنویسم ؟ نمی‌توانم همه سیاسیون و روشنفکرانی که با آنان گفتگو می‌کنیم را به دفترمان دعوت کنم؟ نمی‌توانم با روزنامه‌نگاران برخورد اداری کنم!
ما مطبوعات مستقل (خصوصی و غیردولتی) بنگاه‌های ضعیفی هستیم. حتی چند میلیون تومان هم در کار ما اثر دارد . اگر ما بیکاره بودیم که دفتر مجله اجاره نمی‌کردیم . چرا در شب‌های صفحه‌بندی که تا صبح کار می‌کنیم بازرس نمی‌فرستید؟ اصلا چرا مجله را ورق نمی‌زنید که کارنامه ما را ببینید . قطع یک تخفیف ناچیز قانونی به مطبوعات کدام مشکل دولت یا بیمه را حل می‌کند؟ کار ما مخفیانه نیست. مجله منتشر می‌شود و میزان کار هر فرد در آن روشن است. ما مغازه نداریم که هر روز صبح کرکره اش را بالا ببریم. روزنامه‌نگاری را به رسمیت بشناسید ... رونوشت : ۱. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ۲. وزارت کار ۳. سازمان تامین اجتماعی شعبه خیابان ملک ... کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: نقطه جوش تلویزیون؛ از قوچانی تا آذری‌جهرمی/ وقتی «اوج» به داد «سیما» می‌رسد!
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور