زوج درمانگر:رابطه با کیفیت بین زوجین، سلامت و عمر بیشتر را تضمین می‌کند/ آیا روزهای عاشقانه‌ی ما تمام می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۱۲ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۴۲۵۲۱۲
گروه زندگی؛ نعیمه موحد: هر رابطه‌ای در مقاطع مختلف خود دچار فراز و فرود می‌شود. رابطه زناشویی و زندگی مشترک از آنجایی که پیوند دو انسان؛ اغلب با خصوصیات و روحیات متفاوت است، بیشتر در معرض این فراز و فرود قرار دهد.
تا قبل از اینکه بپذیریم روزهای خوب و بد جزء ذات یک زندگی مشترک هستند، شاید بخواهیم در مقام انکار اختلافات و مشکلات زندگی زناشویی خود بربیاییم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زوج‌درمانی راه‌حلی است که در مواقع این تعارضات به کمک زن و شوهر می‌آید. گاهی لازم است شخص دیگری از بیرون به ما، زندگی‌مان، تفکراتمان و آنچه تا به حال در زندگی مشترک خود در قبال همسر خود انجام داده‌ایم نگاه کند و ما را درباره بازخورد بیرونی اعمال و رفتارمان آگاه کند. شخص بی‌طرفی که آگاهی زیادی درباره روابط بین زوجین دارد و تلاش دارد تا نگذارد چالشهای بین زن و شوهر به بحرانی در مسیر نابودی خانواده تبدیل بشود.
حتما شما هم این روزها نام زوج‌درمانی را زیاد شنیده‌اید. اگر دوست دارید بدانید زوج‌درمانی چیست، چرا زوجین باید آن را جدی بگیرند، و اصولا تفاوت زوج‌درمانی با دیگر انواع مشاوره و جلسات روانشناسی چیست، گفت‌وگوی پیش رو با مهدی ناجی عظیمی، مشاور، زوج‌درمانگر و استاد دانشگاه را بخوانید.
این روزها زیاد از لزوم مشاوره و درمان توسط مشاور و روانشناس صحبت می‌شود. اصولا چرا باید به مشاور و روانشناس مراجعه کنیم؟
همه مردم صرف نظر از ملیت و زبان و... از حرف زدن با یکدیگر درباره زندگی، تجارب، اختلافات و دیگر مسائل خود لذت می‌برند. آدم‌ها وقتی مشکل دارند، حرف زدن درباره مشکلاتشان با دیگران به آنها حس رهایی و امیدواری می‌دهد. به این خاطر هست که افراد به سمت مشاوره می‌روند و دوست دارند درباره مشکلات خود با یک نفر که اتفاقا متخصص و متعهد هست و در این حوزه آموزش لازم را دیده است و آنها را قضاوت نمی‌کند، صحبت کند. این فرد نه تنها قضاوت نمی‌کند بلکه همدلی هم می‌کند. پس باعث به وجود آمدن احساس خوشایندی از این حرف زدن در فرد می‌شود.
تفاوت زوج‌درمانی با انواع دیگر جلسات مشاوره در چیست؟
بسیاری از مشاورین و روانشناسان فقط در حوزه مسائل فردی آموزش دیده‌اند و مشاوره می‌دهند. آنهایی هم که در حوزه مشاوره زوجی کار می‌کنند؛ مثل مشاوره فردی، در جلسات مشترک زوج‌محور هم از تکنیک‌های شخص‌محور استفاده می‌کنند. این سبک به جز اینکه اثربخشی چندانی ندارد ممکن است حتی باعث بدتر شدن اوضاع هم بین زوجین می‌شود. اینکه بعضی مشاوران می‌خواهند زوج‌ها تک‌تک در جلسات مشاوره شرکت کنند صحیح نیست. چون مشاوره فردی اهداف زوجی را پیش نمی‌برد. در یک مشاوره و شناسایی زوجی باید به نقاط قوت و ضعف طرفین پرداخت و اهداف واقع‌بینانه برای هر دو و در تعامل با یکدیگر تعیین کرد.
اینها که تا اینجا گفته مربوط به تفاوت‌های مشاوره فردی با زوجی بود. امروز می‌بینیم که بازار مشاوره فردی اشباع شده است. و مشاوره و زوج درمانی حتی در دوره‌های دانشگاهی خیلی مغفول مانده است. مشاورین فردی که به کار زوج درمانی هم اشتغال دارند یک مشکل دیگر هم دارند. آن هم اینکه رایج‌ترین رویکردهای نظری را در مشاوره‌های فردی شامل رویکردهای شخص‌محور، روان پویایی و اخیرا شناختی-رفتاری پیگیری می‌کنند که همگی ساختار و رویکرد فردی دارند.
چرا در زوج‌درمانی باید زن و مرد به صورت همزمان در یک جلسه مشاوره حضور داشته باشند؟
به خاطر اینکه در این نوع مشاوره باید کمتر قضاوت فردی نسبت به طرفین حاصل بشود. نکته مهم این است که اگر در جلسه مشاوره هر دو طرف حاضر باشند، سوگیری مشاور نسبت به یکی از طرفین کمتر است و باور ذهنی مشاور را همزمان برای هر دو نشان می‌دهند.
مورد بعد اینکه به دلیل چارچوب زمانی محدود، اگر هر جلسه به یکی از زوجین اختصاص پیدا کند جلسات بسیار طولانی می‌شوند و ممکن است کار از نیمه‌کاره رها بشود. از آن طرف زمان بیشتری هم طول می‌کشد تا مشاور با مسائل آنها آشنایی پیدا کند. ما با تشکیل جلسات مشاوره به صورت زوجی این کمبود زمان را جبران می‌کنیم. اگر یک جلسه مشاوره فردی باید برای نتیجه گرفتن چندین ماه زمان ببرد، در جلسات زوجی به توجه به اینکه هردو فرد حضور دارند فرصت برای حل سریعتر مسائل فراهم‌تر هست.
قطعا زمانی که تعداد جلسات کمتر باشد، از نظر هزینه‌ای هم برای زوجین مطلوبتر است. در جلسات زوجی برعکس جلسات مشاوره فردی خیلی از اوقات نیاز به برگزاری جلسات هفتگی منظم هم نیست و گاهی فاصله افتادن بین جلسات به روند درمان زوجین کمک می‌کند تا زوج به تصمیمات خود پیرامون حل مشکلات زندگی عمل کنند و فرصت برای اجرایی کردن آنچه در جلسات مشاوره متوجه شده‌اند، داشته باشند.
اما اگر بین زوجین اختلاف جدی وجود داشته باشد، برای آنها سخت است که هر دور همزمان در یک جلسه حضور پیدا کنند و هم از گلایه‌های وخود نسبت به یکدیگر پیش روی هم بگویند.
بله و به همین خاطر هم هست که جلسات زوج‌درمانی گاهی بسیار پیچیده و هیجانی می‌شود. اما نکته مهمی که باید به آن دقت کنیم این است که بسیاری از رویکردهای مشاوره فردی در قید و بند ساختار نیستند و وقفه‌هایی برای بیان افکار و احساسات فرد دارند. در واقع آنچه اتفاق می‌افتد تابعی از چیزی است که فرد به مشاور می‌گوید.
وقتی تنها دونفر یعنی مشاور و درمان‌جو صحبت می‌کنند این شرایط خیلی مطلوب است. فرد از مشکلات خود می‌گوید و مشاور هم مشکلات را می‌شنود. ولی در جلسات سه نفره، پویایی‌های مشاوره زوجی بسیار پیچیده‌تر از مدل قبلی است. اگر مشاور در جلسات زوجی با گوش دادن به صحبتهای یکی شروع کند ممکن است بازخورد طرف مقابل را تحت تاثیر قرار بدهد. تاثیرهایی مثل عدم تمایل به ادامه جلسه یا بی‌حوصلگی و تصور اینکه چون حرفهایش آنطور که انتظار داشته شنیده نشده پس باید جلسات درمان را رها کند. مدیریت مکالمه در مشاوره زوجی بسیار سخت است. چون ممکن است گله‌ها و طرح مشکلات زوجین از یکدیگر جلسه مشاوره را تحت تاثیر قرار بدهد. گاهی جو مشاوره آنقدر آشفته می‌شود که ممکن اثرات بدی داشته باشد و برای همین مدیریت مشاور و آموزش و تجربه او در این زمینه خیلی مهم است. اینکه هر دو زوج شنیده بشوند، هر دو تایید و تصدیق بشوند و حرف و رابطه هردو اعتبارسنجی بشود از مهارتهای مشاور زوجی و یا زوج‌درمانگر است.
قطعا مثل برخی مشاوره‌های فردی، هیجان‌ها در اتاق مشاوره زوجی هم شدید است. با این تفاوت که خشم و غضب و دلسردی و یاس و ناامیدی نسبت به کسی بروز پیدا می‌کند که در اتاق مشاوره حی و حاضر است. برعکس در جلسات مشاوره فردی، فرد از کسی صحبت می‌کند که در جلسه حاضر نیست و ممکن است او را طوری قضاوت کند که به لحاظ ذهنی برای مشاور یک سوگیری اتفاق بیفتد. بروز همین احساسات در جلسات مشاوره زوجی برای درمانگر خیلی راحتتر و شفافتر قابل درک و مطالعه است چون هر دو فرد پیش روی او قرار دارند.
در اتاق جلسه زوج‌درمانی، زمانی که یکی از زوجین به مسائل زندگی‌اش اعتراض می‌کند، اغلب طرف مقابل به گفته‌های او معترض می‌شود. همین مکالمات که ممکن است هیجانی هم باشد، تعارضات و نشانه‌هایی از زندگی زوجین را برای درمانگر برملا می‌کند که به روند درمان زوجین بسیار کمک‌کننده است.
ب همین خاطر بی‌طرفی مشاور در مشاوره زوجی بسیار اهمیت است. مشاورین فردی عادت دارند که به روایت فرد از مشکلش توجه نامشروطی نشان بدهند و با بازخورد و وارسی کردن و پاسخ‌های همدلانه به فرد اطمینان بدهند که مشکل او را درک کرده، جدی گرفته و تجارب درونی او را پذیرفته‌اند. مشاورین فردی به خوبی می‌دانند که شنیدن و تایید صحبتهای فرد، عامل مهمی در تخلیه هیجانی فرد، اطمینان یابی دوباره و مقدمه‌ای برای آرامش‌بخشی و کشف دشواری‌ها و آشفتگی‌های عاطفی درمان‌جو است.
درحالی که در مشاوره با زوج‌ها چه در جلسات فردی و چه در جلسات مشترک، موقعیت پیچیده‌تر است. مشاور باید در همه حال موقعیت دوجانبه را حفظ کند و دائما با هردونفر ارتباط برقرار کند. این همان «بی‌طرفی» هست که درباره آن قبلا گفتم. بی‌طرفی نه به معنای دوری و فاصله گرفتن از مراجع؛ بلکه به این معنا که اطمینان پیدا کنیم که هر دونفر علی‌رغم دیدگاه‌های متفاوتی که درباره رویدادها و تجارب یکسان دارند، باور و شنیده شده‌اند. این موضوع در زوج‌درمانی خیلی خیلی مهم است.
اما گاهی یکی از زوجین تمایلی به حضور در جلسات مشاوره ندارد. در این مواقع رفتن یک نفر پیش مشاور بی‌فایده است؟
باید در مشاوره زوجی ملاحظات بیشتری را در نظر گرفت. واضح است که هر دو زوج به طور همزمان نمی‌توانند با مشاور تماس بگیرند و معمولا همسری که نگران‌تر است اول تماس می‌گیرد. گه‌گاه یکی از طرفین بدون اطلاع همسر درخواست مشاوره مشترک را ثبت می‌کند تا همسرش را در عمل انجام شده قرار بدهد. در این صورت اگر همسر به مشاوره بیاید احساس می‌کند با او بازی شده است و مقاومت می‌کند. احتمال دارد که حتی با مشاور سرلج بیفتد.
من معمولا در این مواقع تلاش می‌کنم آن احساس خوشایند شکل بگیرد. کاری که می‌کنم این است که از شخصی که درخواست مشاوره را ثبت کرده است می‌پرسم آیا همسرش از ماجرا خبر داشته است یا نه؟ و اگر خبر نداشت از او می‌خواهم که هرچه زودتر به همسرش خبر بدهد و بخواهد با من تماس بگیرد. در این فرآیند همسر مجاب می‌شود که از او برای شرکت در این جلسات مشاوره درخواست شده است و وقتی مشاور با او صحبت کرده است، هنگامی که با مشاور روبه‌رو بشود احساس نمی‌کند فضا یک طرفه است.
گاهی دلیل وخامت رابطه مربوط به یکی از همسران است. یعنی خیلی از اوقات هر دوطرف به یک اندازه در بروز مشکلات سهیم نیستند و نقش یکی بیشتر از آن یکی است. اما می‌بینیم که هر دو مسبب شکل‌گیری الگوهای تعاملی مخربی هستند که از کنترل خارج شده‌اند. بنابراین اینجا زوج‌درمانگر و نوع عمل او بسیار مهم است.
چقدر امکان دارد شخصی با حضور در یک مشاوره فردی به مشکلات زندگی زناشویی خود کمک کند؟
اکثر مشکلاتی که افراد طی آن به مشاور مراجعه و در درمان فردی به آن اشاره می‌کنند به نحوی به رابطه زوجی آنها مربوط است. پژوهش‌های زیادی وجود دارد که از ارتباط مشاوره فردی با مسائل و مشکلات زوجی می‌گوید. پژوهشگری به نام «آرن گارمن» می‌گوی که درمان درمان‌جویانی که مسائل ارتباطی خود را در مشاوره فردی به زبان می‌آورند یکی از اصلی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های اختلاف و تعارض است.
درواقع درمانگران فردی که یک طرفه به قاضی می‌روند و فقط نیمی از داستان را می‌شوند، همزمان که درمان پیش می‌رود مشتری روایت‌های ناقص درمان‌جو می‌شوند. با درمان‌جویی که در محاصره تلقین دیگران است همدلی می‌کنند و از آنها می‌خواهند غول را به تنهایی به داخل چراغ برگردانند و به زندگی خود ادامه بدهند. حتی اگر این روش موفقیت‌امیز هم باشد، درمانگر به ندرت غول چراغ را می‌بیند و این فرمول باعث ایجاد رابطه پایدار فرد با زوج خود و ارتقای سلامت درمان‌جو نمی‌شود.
بنابراین باید بگوییم که اکثر مشکلات فردی در یک رابطه دونفره خودش را نشان می‌دهد. بدون تردید رابطه دونفره بر سلامت جسم و روان ما تاثیرگذار است. افسردگی‌ها، اضطراب‌ها، شاید وسواس‌ها، تنش‌های عصبی و... ممکن است ریشه در رابطه زوجین با هم داشته باشد.
پژوهش‌های متعددی بارها نشان داده است که رابطه با کیفیت بین زوجین نه تنها پیش‌بینی کننده سلامت است بلکه التیام بیماری و عمر بیشتر را نوید می‌دهد.
درطول سالها زوج‌درمانی بارها شنیده‌ام که دانشجویان گفته‌اند زوج‌درمانی دلهره‌آور است که البته پربیراه هم نیست. هیچ درمانگری دوست ندارد با دو اژدها روبه‌رو بشود که برای کشتن همدیگر از هیچ کاری دریغ نمی‌کنند. زوج‌درمانی پرچالش‌ترین و در عین حال رضایت‌بخش‌ترین کار یک مشاور است. وقتی زوجی را می‌بینیم باید حواسمان باشد که زن و شوهر روبه‌روی ما تجربه‌های متفاوت درونی دارند و گاهی با هدفهای متفاوتی پیش مشاور آمده‌اند. اگر مشاور بخواهد این رابطه را درمان کند، باید به چند سوال پاسخ بدهد. اینکه چه‌طور می‌خواهد یک‌تنه رابطه این زوج را تغییر بدهد، باید به حرف چه کسی در مشاجره آنها گوش داد، حق تایید و همدلی گرفتن برای کدام باید باشد و... اینها پرسش‌های اساسی هستند و یک زوج‌درمانگر باید بر آنها تسلط داشته باشد.
هیچ چیزی در درمان لذت‌بخش‌تر از این نیست که ببینیم زن و شوهر دوباره یکدیگر را پیدا کرده‌اند. چه پاداشی بهتر از اینکه حالا فرزندان این زوجین هم خوشحال هستند و بار دیگر والدین خود را کنار یکدیگر و بدون دعوا و منازعه می‌بینند. اینها همه محقق می‌شود اگر زوج‌درمانی به نحو احسن آموزش داده شده و اجرا بشود.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: زوج درمانی مشاوره مهارت زوج درمانگر زندگی مشترک جلسات مشاوره زوج درمانی مشاوره فردی زوج درمانگر جلسه مشاوره جلسات زوج بین زوجین زن و شوهر درمان جو بی طرفی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۲۵۲۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تضمین حیات شهری با افزایش درختان
موضوع کاشت درخت در اکوسیستم شهری بسیار فراتر از یک ضرورت زیبایی‌شناختی است و فواید بی‌شماری را برای شهرنشینان و همچنین بقای شهر به همراه دارد.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، امروزه شهرها در تلاش برای بازیابی فضاها به نفع مردم و کاهش وابستگی به وسایل نقلیه شخصی هستند و در این راستا کاشت درخت در خیابان‌ها را برای تبدیل بافت شهری به محیطی سالم برای شهروندان در اولویت قرار می‌دهند. در ادامه دلایلی برای جایگزینی سنگ و آسفالت با سایبان‌های درختی و روش‌های بهره‌گیری از مزایای درختکاری شهری مطرح می‌شود.
کاهش مرگ‌ومیر ناشی از گرمای تابستانرویدادهای شدید آب‌وهوایی ناشی از گرم‌شدن کره زمین در حال افزایش است. یک مطالعه جدید در بارسلونا نشان می‌دهد که اگر سایبان‌های درختی اروپا دو برابر شوند، یعنی از ۱۵ درصد فضای شهر به ۳۰ درصد برسند، مرگ‌ومیر ناشی از امواج گرما، ۴۰ درصد کاهش می‌یابد و مرگ‌های زودهنگام به میزان یک‌سوم کمتر می‌شود. درختان با ایجاد سایه، میزان تابش خورشیدی را که به زمین می‌رسد کاهش می‌دهند و همچنین هوا را از طریق فرآیند تبخیر و تعرق خنک می‌کنند. بخار آبی که در فرایند تبخیر و تعرق از برگ درختان آزاد می‌شود، به‌ویژه در شرایط آب‌وهوایی گرم و خشک، به کاهش دما کمک می‌کند و هوای پاک‌تری برای تنفس در اختیار شهروندان قرار می‌دهد.
درختان علاوه بر فوایدی که برای سلامت جسمی دارند، می‌توانند با کاهش استرس در محیط شهری، سلامت روانی افراد را نیز ارتقا دهند. همه‌گیری کووید -۱۹ این موضوع را بیشتر برجسته کرد و شهرها را تشویق به گسترش فضای سبز و افزایش آگاهی در مورد مزایای طبیعت کرد. همه این مزایای کاهش دما، افزایش رطوبت، هوای تمیز و اثرات روانی در کنار یکدیگر باعث کاهش مرگ‌ومیر در شهرها می‌شوند.
کاهش روند گرمایش کره زمینشهرها می‌توانند با ایجاد پناهگاه‌های آب‌وهوایی با تأثیر اجتناب‌ناپذیر گرمایش جهانی مقابله کنند. مطالعه بارسلونا نشان داد که در صورت اجرای طرح دوبرابرسازی سایبان‌های درختی در ۹۳ شهر اروپایی، میزان گرمایش کره زمین به ۱.۳ درجه سانتیگراد محدود می‌شود. یک مطالعه دیگر در ۲۹۳ شهر اروپایی به این نتیجه رسید که درختان دمای متوسط سطح زمین را در تابستان‌های گرم تا ۱۲ درجه سانتیگراد کاهش می‌دهند. اختلاف دما در زمان‌های گرمای شدید بین مناطقی که صددرصد توسط درختان شهری پوشیده شده‌اند و مناطقی که صددرصد با بافت شهری پیوسته پوشیده شده‌اند، بسته به موقعیت جغرافیایی شهر، می‌تواند به ۲۵ درجه سانتیگراد یا بیشتر برسد.
درختان نقش مهمی در تصفیه هوای شهرها، کاهش آلودگی و بهبود کیفیت هوا دارند و می‌توانند با حذف آلاینده‌ها و به دام انداختن گرد و غبار و ذرات معلق در هوا به ارتقای کیفیت هوا کمک کنند. حذف آلودگی از هوا به کاهش خطر بیماری‌های تنفسی و سایر مشکلات بهداشتی مرتبط با کیفیت پایین هوا کمک می‌کند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹ نشان داد که افزایش ۱۰ درصدی تاج درختان در شهرها می‌تواند کیفیت هوا را تا ۸ درصد بهبود ببخشد.
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ در مجله Environmental Pollution منتشر شد، نشان داد که افزایش پوشش درختان در مناطق شهری منجر به کاهش سطح ذرات ریز معلق در هوا می‌شود که نوعی آلودگی مرتبط با بیماری‌های قلبی‌عروقی و سرطان هستند. بر اساس نتایج این مطالعه، پوشش درختان آلودگی صوتی را نیز کاهش می‌دهد و از این طریق بر بهبود سلامت شهروندان تأثیر مثبت می‌گذارد.
کمک به خنثی‌سازی کربنیک درخت بالغ به‌طور متوسط سالانه نزدیک به ۲۲ کیلوگرم دی‌اکسیدکربن را حذف می‌کند و در طول عمر خود که معمولاً حدود ۵۰ سال است، می‌تواند یک تن دی‌اکسیدکربن را خنثی کند. مطالعات نشان می‌دهد که پوشش درختان کل کره زمین، حدود ۴۰۰ میلیارد کربن ذخیره می‌کند که ۳۰ درصد از کل کربن موجود در جو است. به این ترتیب، تمام شهرهایی که در حال اجرای طرح‌های خنثی‌سازی کربن هستند، ابتدا باید ردپای کربن خود را محاسبه کنند و پس از آن تمام فرایندهایی را که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شوند، ارزیابی کنند و روش‌های لازم برای دستیابی به حداکثر کاهش کربن را ارائه دهند. پس از رسیدن به نتیجه نهایی، میزان انتشارات باقیمانده را با مقدار دی‌اکسیدکربنی که جنگل‌های شهری قادر به حذف آن هستند، جبران کنند.
مفهوم «شهر ۱۵ دقیقه‌ای» یک روش برنامه‌ریزی برای ایجاد محله‌های شهری است که در آنها تمام نیازهای روزانه را می‌توان با یک پیاده‌روی ۱۵ دقیقه‌ای، دوچرخه‌سواری یا حمل‌ونقل عمومی برآورده کرد. این نیازها شامل دسترسی به مسکن، اشتغال، خدمات و فضاهای سبز از جمله درختان و پارک‌ها می‌شود. این طرح‌ها ایجاد محله‌های قابل پیاده‌روی و قابل زندگی با دسترسی به طبیعت را در اولویت قرار می‌دهند و در بسیاری از موارد، این امر مستلزم کاشت درختان جدید و ایجاد فضاهای سبز جدید مانند پارک‌ها و باغ‌های عمومی است. به عنوان مثال، پاریس متعهد شده بود تا سال ۲۰۲۴ به عنوان بخشی از برنامه ۱۵ دقیقه‌ای شهری خود و با هدف ایجاد شهری پایدارتر و با کیفیت بهبودیافته برای ساکنان، ۱۷۰ هزار درخت جدید در شهر بکارد. اولویت قراردادن درختکاری و ایجاد فضای سبز در طرح‌های ۱۵ دقیقه‌ای شهری، به ایجاد محیط‌های شهری زیست‌پذیر، پایدار و سالم برای ساکنان منجر می‌شود و با بهبود چشم‌انداز شهر، کیفیت زندگی و احساس اجتماعی را در بین شهروندان افزایش می‌دهد، زیرا مردم را تشویق می‌کند که زمان بیشتری را در خارج از منزل بگذرانند و با همسایگان خود تعامل داشته باشند.
طرح ایجاد فضای قابل زندگی با قانون ۳-۳۰-۳۰۰ با هدف توسعه شهرهای سبزتر، سالم‌تر و گسترش متناسب فضای سبز یکی از راهکارهای برای توسعه درختکاری است. بر اساس این طرح نوسازی ساختمان‌ها و مناطق شهری باید به‌صورتی باشد که هر خانه از ۳ درخت، ۳۰ درصد پوشش درختان شهر یا حداکثر ۳۰۰ متر فاصله از نزدیک‌ترین پارک عمومی یا فضای سبز بهره داشته باشد. حداکثر فاصله ۳۰۰ متری، معادل پنج دقیقه پیاده‌روی یا ۱۰ دقیقه قدم‌زدن تا نزدیک‌ترین پارک، مسیر یا فضای سبز است که دفتر منطقه‌ای اروپایی سازمان بهداشت جهانی نیز آن را توصیه می‌کند.
بهبود سلامت و رفاه در جامعهدرختان و سایر انواع پوشش گیاهی شهری با فراهم کردن فضایی برای تفریح و آرامش، نه‌تنها به دلیل افزایش فعالیت بدنی، بلکه به دلیل بهبود سلامت روان، تقویت حافظه و توجه، سلامت و رفاه مردم را بهبود می‌بخشند. تحقیقات نشان می‌دهد که ساکنان محله‌هایی با فضای سبز بیشتر، تمایل بیشتری به فعالیت بدنی مانند پیاده‌روی، دویدن و سایر اشکال ورزش دارند. زیبایی فضای سبز یک آرام‌بخش طبیعی برای ذهن‌های آشفته امروزی است و افرادی که در محله‌هایی با درختان و فضای سبز بیشتر زندگی می‌کنند، سطح پایین‌تری از مشکلات روانی را گزارش می‌کنند. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ در مجله Environmental Health Perspectives منتشر شد، نشان داد که قرار گرفتن در معرض فضاهای سبز از جمله درختان، با عملکرد شناختی بهتر در کودکان مرتبط است و با کاهش استرس و ایجاد فرصت‌هایی برای فعالیت بدنی به بهبود حافظه و توجه در افراد کمک می‌کند.
شهر نقرهایکاهش نرخ زادوولد همراه با افزایش امید به زندگی، بهبود سلامت و پیشرفت‌های پزشکی منجر به رشد پدیده پیری جمعیت در شهرها شده است که از آن با عنوان شهر نقره‌ای نام برده می‌شود. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ در اروپا ۵۰ درصد جمعیت بالای ۵۰ سال باشند، بنابراین لازم است شهرها موارد لازم برای حفظ جذابیت برای افراد مسن را در دستور کار برنامه‌های خود قرار دهند. در همین راستا، ایجاد فضاهای سبز عمومی به مراقبت بهتر از سالمندان کمک می‌کند و طیف وسیعی از خدمات اکوسیستمی را ارائه می‌کند که می‌تواند به مبارزه با بسیاری از بیماری‌ها و بهبود زندگی برای سالمندانی کمک کند که در معرض خطر بالای سلامتی هستند.
درختان با افزایش کیفیت هوا تأثیر مثبتی بر سلامت تنفسی همه افراد به‌ویژه سالمندان دارند. تحقیقات نشان داده است که برای افراد مسن، گذراندن وقت در فضاهای سبز و بهره‌مندی از مزایای درختان شهری به کاهش استرس، بهبود خلق‌وخو و ایجاد حس آرامش کمک می‌کند. درختکاری شهری فضا را برای فعالیت‌ها و رویدادهای بیرون از خانه افراد مسن فراهم می‌کند تا با دیگران در جامعه خود ارتباط برقرار کنند و از خطر انزوای اجتماعی در امان بمانند.
نمونه‌های برجسته درختکاری شهریبسیاری از شهرها با توجه به دلایل مطرح‌شده، در حال اجرای طرح‌های درختکاری شهری و پروژه‌های گسترش فضای سبز هستند که در ادامه بعضی از آنها عنوان می‌شوند.
مادرید، اسپانیاجنگل متروپولیتن مادرید پروژه‌ای است که هدف آن ایجاد یک حلقه سبز در اطراف شهر است که از جنگل‌ها و پارک‌ها تشکیل شده است تا با افزایش سطح فضای سبز شهری، کیفیت هوای شهر و شرایط زیست‌محیطی را برای شهروندان ارتقا دهد.
امارات
امارات در راستای اقدامات سبز خود، پناهگاهی موسوم به شجر را در فضایی به وسعت ۱.۶ میلیون فوت مربع و متشکل از ۱۳۰ هزار درخت از ۵۰ گونه مختلف سازگار با آب‌وهوای محلی ایجاد کرده است و بازدید از این مکان را به عنوان یک تور تفریحی و آموزشی ارائه می‌دهد.
شهر ۲۰۰ هزار نفری نیس فرانسه طرح «هر شهروند، یک درخت» را برای سبزسازی و دستیابی به اهداف اقلیمی و ایجاد فضاهای عمومی آرام‌تر در شهر ارائه کرده است که بر اساس آن قرار است تا سال ۲۰۲۶ به ازای هر شهروند یک درخت در شهر کاشته شود. شایان ذکر است که طی ۱۵ سال گذشته، ۱۶ پارک و باغ جدید به همراه هفت باغ اجتماعی و تقریباً ۱۰۰ باغ آموزشی در این شهر ساخته شده است.
شهر برلین یک حلقه سبز متشکل از مناطق سبز، پارک‌ها و فضاهای طبیعی ایجاد کرده است که شهر را احاطه می‌کند. این حلقه سبز که به «کمربند سبز» معروف است، بیش از هزار هکتار وسعت دارد.
بوستون، ایالات متحدهمدیران بوستون در ایالت ماساچوست آمریکا با تمرکز بر طرح جنگل‌کاری شهری، یک اداره جنگلداری تأسیس کرده‌اند تا بر فرایند گسترش سایبان‌های درختی در سراسر شهر نظارت و مدیریت داشته باشد و زیست‌پذیری مناطق و رفاه عمومی شهروندان را بهبود ببخشد. کارکنان این اداره، علاوه بر کاشت درختان جدید، روش‌های بهینه برای آبیاری و نگهداری از درختان قدیمی و گسترش سایه در معابر را ارائه می‌دهند.
شهر مونترال پروژه‌ای به نام «کمربند سبز» را راه‌اندازی کرده است که هدف آن ایجاد یک حلقه سبز از مناطق طبیعی و پارک‌های اطراف شهر است که باعث بهبود کیفیت هوا، کاهش سروصدا و ایجاد محیطی سالم برای ساکنان می‌شود.
لندن، انگلستانشهر لندن پروژه‌های متعددی برای ایجاد فضاهای سبز و پارک‌هایی دارد که شهر را احاطه می‌کنند. یکی از این پروژه‌ها «شبکه سبز» است با هدف ایجاد شبکه‌ای از فضاهای سبز که مناطق مختلف شهر را به هم متصل می‌کند و با کاهش دمای مناطق شهری و حومه‌ها، علاوه بر مقابله با پدیده جزیره گرمایی، کیفیت زندگی ساکنان را بهبود می‌بخشد.
توزیع درختان در ونکوور یکسان نیست و بسیاری از مناطق شهری فاقد سایبان درختی موردنیاز هستند که همین امر، دمای هوای آنها را نسبت به سایر مناطق پردرخت شهری افزایش داده است. مدیران ونکوور طرح کاشت ۲۵۰ نهال جدید را در محله‌هایی با کمترین دسترسی به درختان ارائه داده‌اند تا با ایجاد سایبان در این مناطق، علاوه بر مقابله با اثرات جزیره گرمایی در شهر، حس برابری میان شهروندان را افزایش دهند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است