به نقل از «پارس فوتبال»

دوست دارم روزی زندگی‌نامه خودم را بازی کنم/ قصد خداحافظی ندارم، شاید به بوکس حرفه‌ای برگردم

تاریخ انتشار: ۱۳ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۴۳۷۳۹۵

خبرورزشی –

احسان روزبهانی کاپیتان تیم ملی بوکس، به رغم برخی زمرمه‌ها، قصد خداحافظی از تیم ملی را ندارد. او بعد از مرخصی اش از کادر فنی برای عدم حضور در اردوهای تیم ملی، حالا نه تنها قصد خداحافظی ندارد بلکه نیم نگاهی به مسابقات بوکس حرفه ای دارد و به گفته ی خودش شاید مجددا به رینگ بوکس حرفه ای برگردد. او در این مصاحبه علاوه بر تصمیماتش در ادامه زندگی ورزشی اش، از علاقه اش به سینما و بازیگری می‌گوید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دلیل مرخصی‌ات از استکی چه بود؟

 به دلیل اینکه اردوها مختص المپیکی‌ها بود و به درد من نمیخورد. از سرمربی تیم ملی مرخصی گرفتم تا انشاالله بعد از المپیک، برای مسابقات جهانی به اردوها برگردم.

بعضی‌ها مرخصی ات را به معنای خداحافظی از تیم ملی می‌دانند. همچنان در تیم ملی هستی یا قصد خداحافظی داری؟

نه هنوز خداحافظی نمی‌کنم چون همچنان می‌توانم همه را ببرم و هنوز در اوجم و مشکلی ندارم. این روزها به بوکس حرفه ای فکر می‌کنم و اگر شرایط کرونا عوض شود، شاید به بوکس حرفه ای برگردم.

به عنوان کاپیتان تیم، به نظرت ملی پوشان در المپیک چه نتیجه ای می‌گیرند؟

دانیال شه بخش و شاهین موسوی هر دو باانگیزه اند و امیدوارم دست پر از توکیو برگردند.

از مسابقات آسیایی امارات کمی برایمان بگو.

بازی‌های خیلی خوبی بود چون خیلی از تیم‌ها از جمله هند، قزاقستان، ازبکستان و …برای آمادگی در راه المپیک به امارات آمده بودند و کیفیت مسابقات بالا بود.

در رابطه با حریف قزاقت بگو، خیلی‌ها معتقد بودند تو برنده بازی بودی.

حریف قزاقم نایب قهرمان المپیک ریو بود، به نظر خودم هم برنده بازی من بودم، در این سال‌ها خیلی‌ها را بردم ولی متاسفانه مافیا اجازه نداد و نگذاشتند به هدفم برسم. خدا را شکر رقابتهای امارات پخش زنده داشت و همه عملکرد من را دیدند، به هرحال تمام تلاشم را کردم و نشد که بشود.تا حالا نشده است به یکی ببازم که بازی بعدی اش را ببازد، بلکه یا اول بوده و یا دوم.

خیلی از هنرمندان مثل یوسف تیموری زیرنظرت بوکس کار می‌کنند، بوکس یوسف تیموری چگونه است؟

یوسف تیموری از نظر اخلاقی فوق العاده است و کلی به ما کیف می‌دهد که اینجا می‌آید و با ما تمرین می‌کند، در این مدت هم به گفته بچه‌های باشگاه کارش تغییر کرده و بهتر شده است. او نظر فنی خوب بوکس می‌کند.

تیموری معتقد است که فیزیک و چهره ات برای سینما خوب است، خودت دوست داری یک روز وارد سینما شوی؟

خودم واقعا دوست دارم که وارد دنیای سینما شوم و امیدوارم آن اتفاق قشنگه برایم بیفتد. البته قبلا پیشنهاداتی داشتم و یکی دوبار هم برای یک فیلمی سر صحنه فیلم برداری رفتم ولی چون نقشش منفی بود، مجوز نگرفت.

دوست داری یک روز زندگی نامه خودت را بازی کنی؟

خیلی ….اگر من بنشینم و زندگی نامه ام را برای یک فیلمساز توضیح دهم قطعا خوشش می‌آید چون واقعا قشنگ است.

در حد خلاصه کمی‌از این فراز و نشیب‌ها و قشنگی‌های زندگی ات برایمان بگو.

من یک پسر ۱۸ ساله بودم که سال ۲۰۰۶ تنهایی سه هواپیما عوض کردم تا خودم را به مسابقات آسیایی برسانم، آن هم منی که تا قبلش تنها جایی نرفته بودم.بخاطر تاخیر در صدور ویزایم تنهایی راهی رقابت‌های قهرمانی آسیا شدم، به سختی هواپیماها را عوض کردم و رسیدم و با تمام وجودم کاپیتان تیم ملی هند را بردم و نایب قهرمان آسیا شدم.

منبع: پارس فوتبال

کلیدواژه: احسان روزبهانی تیم ملی بوکس قصد خداحافظی بوکس حرفه ای تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت parsfootball.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس فوتبال» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۳۷۳۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با خداحافظی باجو، 19 سال است که یکشنبه نداریم!

به گزارش "ورزش سه"، در آخرین یکشنبه ماه آوریل ۲۰۰۴ روبرتو باجو آخرین بازی خود را در بازی میلان-برشا در پایان فصل انجام داد و سلام سن سیرو به او پاها و قلب‌ها را به لرزه درآورد.

سال‌هاست که از سخنان چزاره کرمونینی می‌گذرد و کلمات خوشبخت‌ترین بخش این جهان هستند که این‌چنین به توصیف باجو استخدام شده‌اند: از آنجایی که دیگر یکشنبه‌ها باجو فوتبال بازی نمی‌کند، دیگر یکشنبه نداریم. او مردی است که به عقیده بسیاری بهترین بازیکن ایتالیایی تمام دوران است.

28 آوریل ۲۰۰۴ پایان دورانی برای فوتبال ایتالیا بود. قهرمانی جاودانه که مرد اول رویاهای مردم سرزمین خدایان بود. از شب‌های جادویی ایتالیایی ۹۰ تا صبح تلخ ایالات متحده آمریکا در سال ۹۴، احساساتی که در سر یک ملت نقش بسته بود و همه یک جمله را فریاد می‌زدند، خدایا همه ما را بیامرز به جز یک نفر، باجو!

تمام آرزوهای مردم در یک شب تغییر کرد. سن سیرو به احترام باجو ایستاد. ادای احترام به کسی که در ۴۸۸ بازی، ۲۱۸ گل به ثمر رساند.  

در هشتاد و چهارمین دقیقه از بازی بهترین شماره ده تاریخ لاجوردی پوشان، در آغوش مالدینی ایستاد و پائولو نماینده تمام فوتبالدوستان جهان بود.  

از ویچنزا تا برشا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا و اینتر تمامی تیم‌هایی بودند که باجو پیراهنشان را به تن کرده بود تا یک کشور متحد شود. زیرا این نماینده الهی متعلق به همه کسانی بود که حداقل یک‌بار برای پیراهن آبی فریاد زده بودند.

باجو پس از پایان بازی گفت: وقتی زمین را ترک کردم، با خودم گفتم، روبرتو تمام شد، اکنون واقعا تمام شده است. چیزی که مرا برای آخرین‌بار شگفت‌زده کرد این بود که آخرین بازی زندگی‌ام مالدینی به سمتم آمد و من را آغوش گرفت. با تماشاگران خداحافظی کردم، تمام سن سیرو ایستاده بود و دیدم همه به مانند من گریه می‌کنند.  

پسر طلایی کالچو باید در خانهٔ میلان، همان تیمی که فصل ۹۶ با آن اسکودتو را فتح کرده بود، فوتبال را کنار می‌گذاشت. ستارهٔ برشا در جشن قهرمانی میلان بیگانه و تنها نبود. روبرتو باجو در تمام ورزشگاه‌های کشور ایتالیا دوست داشتنی است. پدیدهٔ دههٔ نود فوتبال ایتالیا پس از پایان بیست سال دوران حرفه‌ایش در سن سیرو گفت: «لحظه‌ای بی‌نظیر و سرشار از احساس بود. از میلانی‌ها به سبب تشویق‌هایشان قدردانی می‌کنم، این آخرین دیدار من بود.» 

برشا در این بازی با نتیجهٔ چهار بر دو قربانی جشن قهرمانی میلان شد و باجو در این باره گفت: «می‌دانم کسانی هستند که علاقه‌ای به من ندارند اما عشق این همه هوادار کمک کرد تا با این شرایط کنار بیایم. فکر می‌کنم هیچ راهی بهتر از این برای خداحافظی از جهان فوتبال وجود نداشت. » 

در سن ۱۸ سالگی عمل جراحی سختی بر روی پای روبرتو باجو انجام شد. این عمل حرفه ستاره برشا را تحت تاثیر قرار داد اما باجو در برابر این آسیب‌دیدگی هیچوقت به زانو درنیامد و ادامه داد. او در آخرین لحظه خطاب به زانوهایش گفت: من با این زانوها همواره رابطهٔ دوگانه‌ای میان عشق و نفرت داشتم. این پاها لذت فراوانی به من چشاندند، اما با سپری شدن زمان دردهایشان بیشتر شد و شیوهٔ دویدنم را خراب کردند. چند تاسف بزرگ در دوران حرفه‌ای‌ام همیشه آزار دهنده بودند. ضربهٔ پنالتی در دیدار جام جهانی ۱۹۹۴ یکی از آنها است. اما هنگامی که به گذشته بازمی‌گردم می‌بینم که پس از بیست سال، این بازنشستگی را با لذت فراوانی جشن می‌گیرم، این پیروزی بزرگ برای روبرتو باجو است. 

توپ طلای ۹۳، گل اول ایتالیا، اسلالوم ایتالیا ۹۰، جادوی آمریکا و اشک‌های پاسادنا، خاطراتی بود که به‌مانند تیزر یک فیلم ایتالیایی در ذهن هواداران مرور می‌شد و باجو آرام آرام به سمت تونل سن سیرو قدم برمی‌داشت.  

همه ایستادند تا با صدای بلند، برای آخرین‌بار نام یکی از ده‌های برتر تمام دوران این ورزش را فریاد بزنند. اکنون واقع‌نگر باشید. 19 سال است که دیگر یکشنبه نیست!