اهالی قلم خمین و مشکلاتی که پای نویسندگی را لنگ کرده است
تاریخ انتشار: ۱۴ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۴۴۳۷۶۸
۱۴تیر ماه در سالنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران به نام «روز قلم» نامگذاری شده تا آزادی و حرمت قلم‌های حق‌شناس بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد، اگرچه عرصه دانایی همواره افتان و خیزان با اثاری ماندگار باقیست اما این روزها اندیشه‌وزران ناگفته‌هایی از معضلات کار حرفه‌ای خود دارند که باید به همت مسئولان حل شود تا غنچه‌های دانایی شکوفا بماند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تمدن و تاریخ ردپایش را از اختراع خط و هنر ابتکاری نگارش وام گرفته و به ثبت رسانده است و نوشتار همواره با استفاده از ظرفیت کلمات و علایم قراردادی و چینش زیبای آنها در کنارهم، برای ثبت و حفظ فرهنگ‌ها، اصالت و تفکر آدمی نقش آفرین بوده و از منظر مفهومی و ارتباط بین فردی و احساسی می‌توان از نوشتن به عنوان جادوی بشری نام برد که تجارب را به اشتراک گذاشته و بستر ساز تعالی و رشد و فهم متقابل است.
امروزه از نویسندگان به‌عنوان زیربنای فکری جامعه نام برده می‌شود چرا که این قشر به گروه مرجع و کانون تولید ایده و فکر و یا جریان احساسی و دانشی هستند و هرچند هرکس سواد خواندن و نوشتن داشته باشد می‌تواند با قلمش از خود اثر نوشتاری به‌جا بگذارد اما خلق نوشتار هنرمندانه تنها کار شمار معدودی از افرادی است که احساسی لطیف، روحی بزرگ و دایره ادراک عمیق دارند و کم نیستند نویسندگان زبردستی که با وام‌گیری هدفمند از هنرآثاری ماندگار به جامعه هدیه داده که همواره زنده است و به عنوان سرمایه فرهنگی می‌درخشد.
بشر در قرن ۲۱ که به جهان ارتباطات نوین و هنرهای برتر شهرت یافته زندگی می‌کند و ارزش نوشتار و قلم با وجود رشد روزافزون فناوری نوین هرگز کمرنگ نشده و هنوز هم پایه ارتباطات انسانی بعد از روابط چهره به چهره از بستر نوشتار و کلام می‌گذرد و زیباترین هنرهای ادبی و باارزش‌ترین مفاهیم علمی و مراودات و مناسبات با استفاده از درج کلمات بر سینه کاغذ و بستر مجازی ماندگار می‌شود و رونق کتابخانه‌های دیجیتال و ارتباطات از طریق شبکه‌های اجتماعی بخشی از اعمیت نوشتار را مهر تایید می‌گذارد و امروز هم اهالی قلم به عنوان شاغلان عرصه دانایی و ارتباطات با تحولات فناوری هم‌گام هستند و قلم و رسالتش را با همه مشکلات زندگی بر زمین نگذاشته‌اند.
در شهرستان خمین تاکنون بیش از ۴۰ نویسنده در موضوعات ادبی، تاریخی، روان شناسی و علمی کتاب چاپ کرده اند و این حجم از آثار برای شهری کوچک در جنوب استان مرکزی بیانگر ظرفیت بالای فرهنگی است که باید دیده شود و حل مسایل اهالی این حوزه در کانون توجه مسئولان باشد.
حمایت صندوق اعتباری هنر از نویسندگان اهل خمین
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خمین گفت: ثمره قلم بسیار با ارزش است و جامعه زنده به تالیف، نوشنار و خلق ایده و اثر شناخته می‌شود.
« آزاده محمدی» افزود: امام راحل در راس نویسندگان و اندیشه‌ورزان خمین قرار دارد که تالیف‌های متعددی از ایشان به‌جای مانده و نیم‌نگاهی به آثار نویسندگان خمین وزن این شهر کوچک را در عرصه خرد و توانمندی در نوشتار برجسته می‌کند.
وی بیان کرد: اصحاب قلم خمین از حمایت صندوق هنرمندان بهره‌مند هستند و ۲ انجمن ادبی نیز در این شهرستان ثبت شده است و یک انجمن نیز زیر نظر این اداره فعالیت دارد.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خمین با اشاره به محدودیت‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا برای فعالیت عمومی محافل ادبی بیان کرد: به‌خاطر لزوم رعایت پروتکل‌های بهداشتی فعالیت انجمن‌های ادبی محدود به فضای مجازی شده اما این ارتباط همواره ادامه دارد.
محمدی اظهار داشت: خرید کتاب از مولفان بومی از اقدامات وزارات فرهنگ و ارشاد اسلامی در راستای حمایت از نویسندگان است و این اداره پارسال ۱۶ عنوان کتاب از مولفان بومی خمین خریداری کرده است.
وی ادامه داد: در هر سال بین ۲۰ تا ۵۰ جلد از تازه‌های نشر این شهرستان از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی خریداری می‌شود.
چاپ سالانه ۱۰ تا ۱۵ عنوان کتاب در خمین
مدیر انتشارات « پرپروک » در خمین گفت: سالانه به‌طور متوسط ۱۰ تا ۱۵ عنوان کتاب در این شهرستان به چاپ می‌رسد.
«امید خسروی» با اشاره به فروش کتاب نویسندگان با وجود گرانی کاغذ افزود: مشکلات اقتصادی به شدت بر بازار چاپ و نشر اثر دارد چرا که مصرف کنندگان آثار نویسندگان مردم هستند و وقتی مردم نتوانند کتاب بخرند، نویسندگان هم مخاطبان عام خودشان را از دست خواهند داد.
این ناشر ادامه داد: چالش معیشت، نویسندگان ما را تهدید می‌کند و نویسنده‌ای که نتواند کار خود را به دست مخاطب برساند، انگیزه چندانی برای نوشتن نخواهد داشت و کسانی که از راه نوشتن ارتزاق می‌کنند، نسبت به بقیه نویسندگان وضع بدتری دارند و آسیب‌های جدی در انتظارشان است و آسیب جدی‌تر در ارتباطات فرهنگی از مسیر نوشتار است که با معضلات اقتصادی در حال رنگ باختن است.
خسروی گفت: نوشتن باید آورده‌ای حداقلی برای صاحبان قلم و استعدادهای ادبی کشور داشته باشد در حالی‌که هنر نوشتن با وجود پویایی و زیرساخت هنرهای دیگر بودن و با وجود مشکلات صنعت چاپ و گرانی کاغذ که ابزار ارایه اثر فکری نویسنده هستند هر روز در جامعه مهجور و و مهجورتر شود و نویسندگان ترجیح دهند در محیط مجازی و با گونه ای تیتروار حیات هنری خود را ادامه دهند.
یکی از نویسندگان اهل خمین گفت: مهمترین مسئله‌ای که یک نویسنده به ویژه کسانی که نوقلم هستند، با آن دست و پنجه نرم می‌کند بیش از نوشتن اثر، چاپ آن است.
« اعظم کمانی» افزود: سختی‌های نویسندگی یک طرف و چاپ و نشر آثار تالیف شده، در طرف دیگر است و چالش اساسی بیشتر نویسندگان خمین کتاب‌هایی است که پس از پیمودن راه پرفراز و نشیب چاپ و نشر، روی دست آنها می‌ماند.
وی تصریح کرد: یکی از مشکلات نویسنده‌ها این است که نمی‌توانند به‌عنوان یک شغل حرفه‌ای روی کارشان حساب کنند و این خیلی صدمه می‌زند.
یکی از نویسندگان خمین انتشار داستان در فضای مجازی را دلیل استقبال کم مردم از کتاب بیان کرد.
« مژگان صادقی» ادامه داد: گرانی کاغذ سبب افزایش قیمت کتاب شده در حالی‌که علاقه‌مندان به کتاب به ویژه داستان می‌توانند به‌صورت رایگان یا ارزان کتاب مورد علاقه خود را در فضای مجازی بخوانند.
وی تاکید کرد: نویسندگان به حمایت‌های بیشتری از سوی نهادهای فرهنگی نیاز دارند تا انگیزه نوشتن و خوب نوشتن را پیداکنند.
رئیس اداره کتابخانه های عمومی خمین برگزاری جلسات نقد و رونمایی از کتاب را از اقدامات این نهاد برای حمایت از نویسندگان شهرستان بیان کرد.
« اشرف شمسی» گفت: پنج کتاب در حوزه های مختلف پارسال در کتابخانه شهید بهشتی خمین با حضور مسئولان و نهادهای فرهنگی و اعضای انجمن ادبی شهرستان رونمایی شد.
وی افزود: شیوع ویروس کرونا برگزاری این جلسات را محدود کرده واستفاده از بستر فضای مجازی برای رونمایی و نقد کتاب مولفان بومی خمین در دستور کار اداره کتابخانه های عمومی این شهرستان است.
خمین با ۱۰۵ هزار نفر جمعیت در نوار جنوبی استان مرکزی واقع شده است.
برچسب‌ها استان مرکزی خمین نویسنده کتاب روز قلممنبع: ایرنا
کلیدواژه: استان مرکزی خمین نویسنده استان مرکزی خمین نویسنده کتاب روز قلم فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی فضای مجازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۴۳۷۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این لک لک ها اهالی را مجبور به خانه سازی می کنند
همشهری آنلاین زهرا رفیعی: رییس شورای روستای کپرجودکی در اینستاگرامش قصه لک‌لک جدید را منتشر می‌کند و از سراسر ایران دوستداران محیط زیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهه می‌گیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواد اولیه پول می‌ریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رییس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل می‌دهد او نیز فقط پول آهن آشیانه لک‌لک را می‌گیرد و دستمزدش حال خوب لک‌لک‌هاست. لکلکها خانه‌دار که شوند دیگر تمام سال در روستا می‌مانند و فقط نسل جدید راهی زیستگاه‌های گرمتر می‌شوند. لکلکها به هوای تالابی به این منطقه می‌آیند که سالهاست برای زنده ماندن میان پساب شهر بروجرد و زهکش‌هایی که روستاییان برای کشت خیار و برنج زمین را خشک می‌کنند، در تقلاست. اهالی روستای کپرجودکی به عشق لکلکها سهم مراتع اجدادی خود را به تالاب بخشیدند و اجازه داده‌اند این زیستگاه برای سکونت لکلکها باقی بماند. جعفر کرمی‌پور رییس شورای روستای کپرجودکی در گفت و گو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا می‌گوید که می‌خواهند «تالاب بیشه دالان برای لکلکها حفظ شود»
شب سیزده‌به‌در سال ۸۵ که زلزله ۶.۲ ریشتری آمد لانه‌های تنومند و قدیمی از روی درخت‌ها و سقف حمام روستا به زمین افتاد اما سیل ۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و دو سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هر کدام سه تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچه‌هایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکها بالغ به روستا برگشتند. عید ۱۴۰۱ به ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لک‌لک شد. نمی‌دانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. تجربه‌ای نداشتیم. از دوستان محیط زیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر می‌اندازند. یک ساعت بعد از اینکه سر تیر چراغ برق لاستیک گذاشتیم لکلکها آمدند. آنها ده‌ها بار چوب آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. آقای کل‌نگری از فعالان محیط زیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیم‌های برق را از بالای دکل پایین‌تر بیاورد. آقای محمدعلی خسروی رییس اداره برق بروجرد با جان و دل پای کار آمد و با اینکه برایشان هزینه بر بود این کار را کردند. عید ۱۴۰۱ اولین آشیانه‌های آهنی را نصب کردیم. لکلکها تا ۵ روز سراغ ۷ عدد آشیانه آهنی نیامدند. فکر کردیم ایده خوبی نبوده است. اما یک روز صبح دیدم که در تمام لانه‌ها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجه‌هایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال ۱۴۰۲ لکلکها ۲۳ لانه درست کردند و همه جوجه‌هایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیط زیست ۶ لانه ساختیم. هر لک‌لکی که خانه بخواهد، چند روزی روی تیر چراغ مورد نظرش می‌نشیند. در واقع انگار به ما خبر می‌دهد و ما هم دست به کار می‌شویم. اهالی روستا به خنده به من می‌گویند بابای لکلکها، ولی کار اصلی را خیرین می‌کنند. به زودی ۴ لانه دیگر هم نصب خواهیم کرد.
وقتی در پیج اینستاگرام اعلام می‌کنم که می‌خواهیم برای کل‌لکی آشیانه بسازیم مردم به صورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت می‌کنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا می‌دهند. پارسال خواهر زوجی که سه شب بعد از شب عروسی‌شان در اثر گازگرفتگی فوت کردند، هزینه ساخت یک لانه را به نیت آنها پرداخت کرد. از بودجه دهیاری هم برای ساخت لانه استفاده می‌کنیم.
قبل از این لک لک ها لانه هایشان را کجا درست می کردند؟بزرگترهای ما می‌گویند که ده‌ها سال قبل این روستا لک‌لک‌های زیادی داشت. آنها درخت‌های بلند صنوبر و چنار لانه می‌ساختند. اما با خشکسالی برای دو دهه لکلکها از روستا رفتند. سال ۵۲ پدرم راهی حج شد. بهار آن سال یک جفت لک‌لک روی تیربرق جلوی خانه پدرم لانه ساخت. اهالی آن دو جفت را حاجی لک‌لک صدا می‌کردند. بعدها که لک لک ها دیدند کسی کارشان ندارد روی بام خانه‌ها هم لانه ساختند.
سال ۸۵ زلزله آمد و بسیاری از لانه‌ها خراب شد. تا پیش از آن لکلکها با سرما لانه‌هایشان را ترک می‌کردند و بهار برمی‌گشتند ولی چند سال بعد دیگر تمام سال اینجا هستند.
آیا لک لک ها تلفاتی هم دادند؟بزرگترین عامل تلف شدن لکلکها ترانس برقی بود که سالی ۱۲-۱۰ بال را به کشتن می‌داد. اداره برق همکاری کرد و ترانس نزدیک تالاب را عایق‌بندی کرد و الان تک و توک پرنده مرده ببینیم.
مصالح خانه لکلکها از چیست؟لکلکها با چوبهای خشکی که در بستر تالاب رشد می‌کند لانه می‌سازند. بعضی وقتها هم دیده‌ایم که از لانه همسایه‌شان چوب می‌دزدند. روی آسمان دعوا هم می‌کنند و بالهایشان را به هم می‌زنند. تا حالا لک‌لک‌های زخمی را هم با کمک فعالان محیط زیست تیمار هم کرده‌ایم.
از جمله این گونه‌ها می‌توان به گنجشک خانگی، گنجشک درختی، سار، دلیجه معمولی، جغد کوچک، سبزقبای اروپایی، دم‌جنبانک ابلق، دم‌سرخ سیاه، کلاغ گردن‌بور و گنجشک سینه‌سیاه اشاره کرد آیا گونه دیگری از پرندگان هم می‌آیند؟
لکلکها وقتی در دو حالت منقارشان را به هم می‌زنند. یکبار وقتی است که جفتشان به خانه می‌آیند و دیگری وقتی که احساس خطر کنند. اواسط پاییز تا اوایل زمستان چند جفت درنا به تالاب می‌آیند و وقتی می‌خواهند روی تیرهای برق بنشینند، لک‌لک ها با صدا آنها را دور می‌کنند. برای تالاب پرنده‌های مهاجر مثل اگرت و حواصیل و ... می‌آیند.
شغل اهالی روستاهای مجاور با اهالی کپرجودکی فرق می‌کند؟شغل ما هم دامداری و کشاورزی است. ولی ما تصمیم گرفته‌ایم که در اراضی تالابی روستا کشاورزی نکنیم. قسمت‌هایی از تالاب در فصول گرم خشک می‌شود در دهه ۴۰ این زمین‌های بین ۶ روستای اطراف تالاب صرفا برای دامداری و حصیربافی تقسیم شد. از دهه ۸۰ روستاییان مراتع را تغییر کاربری دادند. از سال ۱۴۰۱ با بالا رفتن قیمت‌ها، اهالی روستاهای اطراف علاوه بر برنج، خیار هم کاشتند. اما ما اهالی روستای کپرجودکی تصمیم گرفتیم که بگذاریم تالاب برای حیات وحش منطقه باقی بماند. ادعای روستاییان اطراف تالاب این است که فقیرند و به پول خیار و برنج نیاز دارند. در حالی که این زمین‌ها از دهه ۴۰ در اختیار کسانی بوده که دام‌های زیاد داشته‌اند. اهالی کم بضاعت روستاهای اطراف زمینی ندارند که بخواهند بکارند و سود کنند.
سال‌ها قبل اهالی روستاها با دامداری و نی‌بری امرار معاش می‌کردند و سالانه ۵ تن بیشتر گندم نمی‌توانستند برداشت کنند. اما از زمان تغییر کاربری اراضی تالابی اوضاع تغییر کرده است. تا آنجا که می دانم یکی از روستاها ۴-۳ میلیارد تومان با گران شدن قیمت خیار درآمد داشته است. ما اهالی روستای کپرجودکی ترجیح می‌دهیم درآمد روستا از گردشگرانی باشد که برای دیدن طبیعت و لکلکها به اینجا می‌آیند. دو سال پیش که شروع کردیم به ساختن لانه برای لکلکها با کمک چند راهنمای گردشگری از مردم خواستیم به روستا بیایند. فکر می‌کردیم حدود ۱۵۰-۱۰۰ نفر مهمان داشته باشیم. از همسرم خواستم کمی آش و نان بپزد. استقبال خیلی خوب بود. حدود ۵۰۰ نفر آمدند ولی ما آماده نبودیم. به نظر ما اگر سازمان‌های گردشگری، محیطزیست و استانداری حمایت کند. مثلا روستایمان را سنگ‌فرش کنند، وام بدهند روستا را برای حضور گردشگر آماده کنیم تا از طریق گردشگر اشتغالزایی کنیم و جوان‌هایمان از روستا نروند.
کد خبر 847871 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها وزارت میراث فرهنگی و گردشگری حیوانات - حیات وحش سفر - گردشگری حیوانات - انقراض گونه‌ها سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور