به نقل از «ایرنا»

برنامه‌ریزی برای سوریه این بار با چاشنی بشردوستانه

تاریخ انتشار: ۲۱ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۵۰۳۵۲۴

«طی یک دهه گذشته، سوریه به دلیل درگیری‌های مسلحانه خشونت‌بار ویران شده‌است. جنگ داخلی ۶.۲ میلیون نفر را آواره کرده و  ۶.۶ میلیون‌نفر دیگر نیز از این کشور به دنبال پناهندگی در خارج هستند. بسیاری جوامع خارجی و محلی برای کمک به ۱۳ میلیون سوری نیازمند بسیج شده‌اند. این میزان نسبت به سال گذشته ۱۸ درصد افزایش داشته اما بدون راه‌حل سیاسی برای خصومت‌ها در این کشور، بحران انسانی ادامه خواهد یافت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

جمله بالا بخشی از تحلیل اندیشکده آمریکایی در مورد پیامدهای یک دهه ای جنگ داخلی و بحران در سوریه بود. «مرکز مطالعات بین‌المللی و راهبردی» (CSIS) حول موضوع‎‌های بشردوستانه با «الکس ماهونی»(Alex Mahoney) رییس مرکز پاسخگویی کمک‌های انسان‌دوستانه سازمان توسعه بین‌المللی ایالات‌متحده، «باسما علوش» (Basma Alloush) مشاور سیاست‌گذاری و حقوقی شورای پناهجویان نروژ، سازمانی حقوق بشری فعال در سوریه، «امانی قدور» (Amany Qaddour) مدیر منطقه‌ای نهاد امداد و توسعه سوریه مستقر در ترکیه و «مایس بلخی» مدیر برنامه اقدامات بشردوستانه در «اینتراکشن» (InterAction) این مرکز پژوهشی به بحث و گفتو گو در مورد آینده اقدامات بشردوستانه در سوریه پرداخت. اینتر اکشن هدایت فکری و صدای سازمان‌های غیر دولتی را بر عهده دارد که برای از بین بردن فقر شدید، تقویت حقوق بشر و مشارکت شهروندان، حفاظت از یک سیاره پایدار، ترویج صلح و کسب مقام برای همه مردم تلاش می‌کند.

این میزگرد با مدیریت «جیکوب کورتزر» مدیر و عضو ارشد برنامه بشردوستانه مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی و «جان آلترمن» معاون ارشد «زبیگنیو برژینسکی» (مشاور امنیت ملی آمریکا در دوران انقلاب اسلامی ۱۳۵۷) و مدیر برنامه بخش خاورمیانه مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی انجام شد.

* جان آلترمن: همانطور که می‌دانید، اینک یک دهه از شروع جنگ و درگیری در سوریه می‌گذرد و  نیمی از مردم سوریه خانه‌های خود را ترک کرده‌اند. دو سوم جمعیت سوریه به کمک‌های‌ بشردوستانه و موارد دیگری از این دست نیاز دارند و بیش از یک میلیون نفر بدون کمک غذایی جان خود را از دست می‌دهند. با نگاهی به اقدامات بشردوستانه دریافته ایم که بخش عمده‌ای از کار شما در مورد رسیدگی به مشکلات حاد بود. رسیدگی در زمان زلزله، سیل، طوفان و... اما در مورد سوریه، کمک برای حل بحرانی صورت می گیرد که یک دهه به طول انجامیده‌است. شما هرگز فکر کرده بودید که باید برای یک بحران ۱۰ ساله حمایت از بحران‌زده ها را انجام دهید؟

این واقعیت که این شرایط برای یک دهه تحمل شده چگونه رویکرد ما را تغییر می‌دهد؟ اگر احتمال دهیم که بحرانی که با آن مواجه هستیم پدیده‌ای طولانی مدت است، چگونه با آن برخورد می‌کنیم؟  به عبارتی کلمه «بحران» و «۱۰ ساله» به طور معمول با هم ترکیب نمی‌شوند. نظرشما در این رابطه چیست؟

* الکس ماهونی: حق با شماست، ما مجبور شدیم در موضوع «زمان» تغییر داشته باشیم، همانطور که با مقیاس و مدت زمان این بحران سازگار شدیم. همانطور که اشاره کردید، در روزهای ابتدایی می‌توان پایان بسیار سریعی برای بحران متصور شد. ما به طور سنتی برای پاسخگویی به بلایای کوتاه‌مدت طراحی شده‌ایم که در نهایت پایان می‌یابند. طبق سازوکارهایی مانند تیم‌های کمک در برابر حوادث و تیم‌های مدیریت واکنش در نظر گرفته شده‌ایم که برای استقرار و کمک رسانی بسیار سریع ساخته شده‌اند با این تصور که ظرف ۶ ماه تا یک سال بحران به مرحله بهبودی می‌رسد.

با این حال، خشونت مداوم که به تعبیری ما را از این چارچوب‌های اندیشیده‌شده دور می‌کند، اوضاع را پیچیده‌تر کرده است. این امر باعث تغییر تصور ما از موضوع بحران می‌شود. ما افرادی را داریم که مشغول خدمت بوده و چندین‌بار جابه‌جا شده‌اند. بنابراین این نیز بخشی از مشکل است.  در این بحران واقعا همه ما نیازمند این هستیم که خارج از چارچوب فکر کنیم و با خلاقیت خود تا آنجا که می‌توانیم گام‌های رو به جلو برداریم.

* جیکوب کورتزر: ما دولت جدیدی داریم و در حال فکر کردن درباره سیاست‌های آینده هستیم. مطمئنا راهکارها و سیاست‌های زیادی وجود دارد و به همین دلیل گفت وگوهایی نیز در مورد موضوع‌های بشر دوستانه صورت می‌گیرد. اولین سوال این است که چگونه می‌توان با درس گرفتن از یک دهه گذشته به یک آینده بهتر در زمینه موضوعات بشردوستانه و در چارچوب صلح و امنیت در سوریه رسید؟ پرسش دوم درباره اصول انسانی بی‌طرفی و استقلال برای رفع نیازهای مردم در این درگیری‌ها است. با توجه به سیاسی بودن این بحران، فکر می‌کنید جامعه بشردوستانه در مواجهه با سیاست‌زدگی چقدر در پیمایش و حفظ استقلال موثر بوده است؟

* باسما علوش: در پاسخ به سوال دوم و در مورد نوع پایبندی ما به اصول بشردوستانه و به ویژه رعایت اصل استقلال، همانطور که می‌دانید، عملیات بشردوستانه در شرایط اضطراری بسیار مشاجره‌انگیز، کاملا سیاسی و بحرانی ایجاد و ادامه می‌یابد و ما باید در مواجهه با بسیاری از موانع بروکراتیک به انواع مختلفی از چالش‌ها روبه‌رو شده، برای غلبه بر آنها تلاش کرده و به افرادی که به شدت تحت تاثیر درگیری قرار دارند کمک کنیم.

من فکر می کنم سوریه هیچ تفاوتی ندارد. این قطعا یک زمینه مشاجره‌انگیز و سیاسی و در برخی موارد قطبی است. اما من اعتقاد دارم سازمان‌های بشردوستانه با تجربه‌ای که سازمان‌ها در زمینه‌های دیگر داشته‌اند، راهکارهای مناسب را یافته و آن را در سوریه اعمال کرده‌اند. بدیهی است که در این راه درس‌هایی وجود داشت که ما باید آنها را یاد گرفته، اشتباه‌های خود را اصلاح کرده و خود را با شرایط خاص در سوریه سازگار کنیم. اما من فکر می‌کنم چارچوب‌های کلی در زمینه تلاش برای پایبندی به اصول و همچنین مدیریت استقلال، بی طرفی، انسانیت و تلاش برای اطمینان از اینکه همه آنها به یک اندازه رعایت می شوند، ضمانت اجرایی لازم برخوردارند. هرچند پایبندی به این اصول کار آسانی نیست.  

درپاسخ به پرسش نخست و اینکه چه چیزی می توانیم از گذشته یاد بگیریم، اولین و به نظر من یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که در این سال‌ها آموخته‌ایم این است که اقدامات موجود کافی نیست. این درگیری یک بحران در زمینه اقدامات بشردوستانه نیست بلکه ترمیم نقاط ضعف این اقدامات و بهبود آن است. البته باید راهکار و اراده سیاسی و همچنین سرمایه‌گذاری جدی در رسیدگی به علل اصلی درگیری سوریه وجود داشته باشد تا از یک دهه دیگر بی‌ثباتی، ناامنی و آوارگی جلوگیری شود.

شورای پناهندگان نروژ (NRC) اخیرا  گزارشی با عنوان «تاریک‌ترین دهه» منتشر کرده است. یکی از اصلی‌ترین توصیه‌هایی که در این گزارش اولویت‌بندی شده سرمایه‌گذاری در راه حل های پایداری است که به آوارگی سوریه پایان دهد. بنابراین رفع نیازهای اضطراری و بلند مدت به طور موازی امری ضروری به نظر می‌رسد.

اکنون در یک وضعیت اضطراری قرار داریم و تلاش برای دستیابی به بهبودی وضعیت و سپس ثبات و بازسازی این کشور در اولویت است. ما باید یاد بگیریم که چگونه به روش روان‌تری برنامه نویسی کنیم تا نیازها را همانطور که واقعا هستند مشاهده کرده و برطرف کنیم.

در نهایت سوریه کشوری بود که جامعه مدنی در آن بسیار محدود بود و سازمان‌های جامعه مدنی مستقل در صورت وجود هم بسیار کم بودند. اکنون ما صدها سازمان سوری بسیار ماهر داریم که در برخی مناطق در واقع کنترل کمک را به طور کامل بر عهده دارند. این نوع توسعه و ظرفیت‌سازی یکی از نقاط قوت واکنش بشردوستانه است و واقعا باید در آن پیشرفت کنیم. به عبارتی، بومی‌سازی اقدامات بشردوستانه یکی از اولین قدم‌هایی است که برای موثر واقع شدن اقدامات باید صورت پذیرد.

* کورتزر: اکنون سوال این است که چه کسی باید این تغییر را رهبری کند؟ چگونه می‌توان این تغییر را بین فعالان در زمینه اقدامات بشردوستانه بزرگ بین‌المللی که دارای مکانیزم حسابرسی و مسوولیت‌پذیری نسبت به کنگره یا پارلمان خود و درنهایت به مودیان مالیاتی هستند، هماهنگ کنیم. چه مراحلی باید طی شود تا این ساختارها با هم کار کنند؟

* امانی قدور: هیچ آژانسی نمی‌تواند به تنهایی کل این تلاش را رهبری کند. این یک اقدام جمعی است. سازمان‌های بشردوستانه در زمان ارائه خدمات با خطرهایی همچون تامین معیشت و امنیت مواجه هستند. به عنوان مثال زمانی که دفتری در یک کشور بسته می‌شود به این معنی است که شما نمی‌توانید به امدادگران کمک کنید. این تنها یک نوع از محدودیت‌های آن‌ها است. این موانعی است که بر سر راه نهادهای بروکراتیک قرار دارد اما از طرفی همین موانع مشترک آنان را به یکدیگر نزدیک می‌کند.

ظرفیت‌سازی معنادار جز عظیمی از این پروژه بومی سازی است. گاهی اوقات در بحران‌های بشردوستانه زمان زیادی صرف کمک رسانی می‌شود. بدیهی است که این زمان در ایجاد ظرفیت فنی، تخصصی و ارائه خدمات صرف می‌شود اما در طرف دیگر آن بخشی از این ظرفیت‌های عملیاتی مربوط به امور مالی و منابع انسانی در دسترس هستند که بسیاری از آنها همیشه به سازمان‌های محلی نمی‌رسند. باید به این بُعد از موضوع نیز توجه شود. ما واقعا باید از این منظر بهتر عمل کنیم. این فقط در مورد ارائه خدمات نیست بلکه در مورد اطمینان از وجود همه این سیستم‌ها و ساختارهای دیگر است تا همه مشکلات به طور مداوم به سازمان‌های محلی منتقل نشود.

* مایس بلخی: از دیدگاه سازمان غیردولتی بشردوستانه، ما برای ایجاد هماهنگی و داشتن یک پیام واحد و یکپارچه بهتر باید همکاری بهتری داشته باشیم. بنابراین این چیزی است که ما از گذشته آموخته‌ایم و اکنون در حال پیشرفت در آن هستیم. بنابراین از یک طرف می‌دانیم که در گذشته تلاش کردیم و اینک با وجودی که با چالش‌های زیادی مواجه هستیم برای فائق آمدن بر این مشکلات تلاش می‌کنیم. در این راستا، همه نهادهای باید همکاری‌های دیپلماتیک را تجدید کنند. باید با ترکیه و روسیه و سایر بخش‌ها همکاری کرد تا به یک راه حل جدی دست یافت. راهکاری که نه تنها از نظر سیاسی به طور جدی به بهبود وضعیت کمک کند بلکه با نگاهی فرامرزی، شریک‌ها، متحدان و همچنین جامعه غیردولتی برای برقراری این امنیت و ثبات هماهنگ شده و تلاش کنند.  

*اندیشکده مرکز مطالعات بین المللی و راهبردی (CSIS) یک مرکز پژوهشی دو حزبی و غیرانتفاعی است که به مهمترین چالش های جهان می پردازد. این مرکز در سال ۱۹۶۲ تاسیس شد و هدف خود را ارایه تفسیری از دورنمای امنیت ملی آمریکا بیان می کند.

انتشار این مطلب به معنای تائید محتوای آن نیست.

برچسب‌ها سوریه اندیشکده کميیسیون عالی آوارگان سازمان ملل متحد حقوق بشر

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سوریه اندیشکده سوریه اندیشکده حقوق بشر اقدامات بشردوستانه مرکز مطالعات بین المللی سازمان ها یک دهه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۰۳۵۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

صادرات محصولات کشاورزی از مرز ۶ میلیارد دلار عبور کرد

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، حامد نجفی علمدارلو، قائم‌مقام معاون برنامه‌ریزی و اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی گفت: همزمان با مدیریت مصرف و کاهش واردات، برنامه‌ریزی صورت گرفته منجر به بهبود تجاری این بخش به میزان بیش از ۲ میلیارد دلار شده است.

وی افزود: بر اساس آمار گمرک، صادرات محصولات کشاورزی در سال گذشته ۶.۲ میلیارد دلار بوده که نسبت به سال ۱۴۰۱، یک میلیارد دلار افزایش را نشان می‌دهد.

نجفی گفت: همچنین میزان واردات در بخش کشاورزی در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال ۱۴۰۱، یک میلیارد دلار کاهش و در مجموع تراز تجاری ۲ میلیارد دلار بهبود یافته است.

وی با بیان اینکه کارشناسی‌های انجام شده نشان می‌دهد مراقبت از شرایط فوق و ادامه آن نیازمند افزایش تولید است، گفت: تأمین مالی، ریالی، ارزی و به‌هنگامِ زنجیره تأمین محصولات کشاورزی، راهکار اساسی رشد تولید است.

قائم‌مقام معاون برنامه‌ریزی و اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی تصریح کرد: ارزش افزوده بخش کشاورزی با صادرات آن رابطه دوطرفه دارد و تجارب موفق نشان داده است، اختصاص ارز به نهاده‌های تولیدی بخش کشاورزی، اگر به لحاظ زمانی در اولویت تأمین و تخصیص قرار گیرد، منجر به کاهش واردات محصول نهایی و افزایش صادرات می‌شود.