عادت خوب که در شیوع کرونا باب شد
تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۵۱۴۳۲۰
با بازگشت برخی از مناطق دنیا به حالت عادی و رعایت نشدن اقدامات بهداشتی دوران کووید 19 ، نرخ شیوع سرماخوردگی در هفتههای اخیر افزایش یافته است و این امر نشان میدهد نباید عاداتی مانند شستن دست را که طی دنیاگیری پذیرفته بودیم، کنار بگذاریم.
بهطور متوسط، دستهای ما در طول روز با صدها سطح در تماس قرار میگیرند که آنها را در معرض صدها هزار میکروارگانیسم قرار میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سال گذشته، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری و تقریبا تمام کارشناسان بهداشت عمومی بارها بر این موضوع تأکید کردند که اولین خط دفاعی در برابر شیوع کووید ۱۹ این است که با استفاده از آب و صابون حداقل به مدت ۲۰ ثانیه دستان خود را بشوییم یا در صورت دسترسی نداشتن به آب و صابون، از ضدعفونیکننده الکلی دست استفاده کنیم. آژانس مذکور استفاده از آب جاری تمیز (گرم یا سرد)، صابون ساده (نه ضد باکتری) و شستن کامل دست را توصیه میکند: پس از ۲۰ ثانیه شستن دستها با استفاده از کف صابون، دستهای خود را بهخوبی با آب بشویید تا کثیفی و میکروبها پاک شود و احتمال تحریک پوست به حداقل برسد. سپس دستها را به مدت ۲۰ ثانیه در هوا خشک یا از حولهای تمیز برای خشک کردن آنها استفاده کنید. دستهای خیس ابزاری برای انتقال میکروبها هستند.
قبل از کووید و تأکید مکرر بر اهمیت رعایت بهداشت دست، عادات شستن دست بسیاری از مردم چندان خوب نبود. به گزارش نیویورک تایمز، در نظرسنجی آنلاینی از هزار فرد بزرگسال آمریکایی در سال ۲۰۱۲، ۷۱ درصد از شرکتکنندگان میگفتند دستان خود را بهطور منظم میشویند (البته ممکن است منظور آنها از شستشوی منظم دستها فقط یک بار در روز بوده باشد!)
پنجاه و هشت درصد شرکتکنندگان در نظرسنجی میگفتند دیدهاند دیگران بدون شستن دست از سرویس بهداشتی خارج میشوند. بیش از نیمی از آنها گفتند پس از استفاده از وسایل حملونقل عمومی، استفاده از وسایل مشترک یا دست زدن به پول دست خود را نمیشویند و ۳۹ درصد (که احتمالا رقم واقعی آن بیشتر است) میگفتند پس از عطسه، سرفه یا پس از خارج کردن مخاط بینی، دستان خود را نمیشویند.
حتی کارکنان مراقبتهای بهداشتی همیشه در این زمینه بادقت و کوشا نبودهاند. گروهی از بریتانیا و استرالیا سال گذشته در Journal of Clinical Nursing گزارش کردند:
بهعنوان پرستار، میدانیم شستوشوی دستها همیشه آنطور که باید، جدی نگرفته نمیشود و دستورالعملهای مربوطه در محیطهای بالینی بهصورت بهینه رعایت نمیشود.
در این مطالعه آمده که طبق گزارشهای متعدد از کشورهای مختلف، قبل از کووید پیروی از دستورالعملهای بهداشت دست در میان پرستاران بهطور متوسط ۴۰ درصد بوده است. پژوهشگران در مقاله خود نوشتند: «این کار ساده و نجاتبخش است؛ اما متأسفانه همیشه انجام نمیشود.» آنها بر این موضوع تأکید داشتند که توجه فعلی به شستن دستها که ناشی از دنیاگیری کووید ۱۹ است، حتی با پایان یافتن دنیاگیری همچنان باید در سراسر جوامع و در میان افراد شاغل در بخش مراقبتهای بهداشتی ادامه پیدا کند.
شستن دستها پس از استفاده از سرویس بهداشتی توصیهای جهانی است و علت معقولی هم دارد و نشان داده شده است شیوع اسهال را تا ۴۰ درصد کاهش میدهد. ویروس کرونا نیز میتواند بهوسیلهی مدفوع منتقل شود و یک گرم مدفوع انسان میتواند حاوی یک تریلیون میکروب باشد.
والدین و معلمان بر لزوم شستن دستها پیش از خوردن غذا تأکید میکنند. در آموزههای دینی بسیاری از ادیان نیز مردم به شستن دست پیش از خوردن غذا و نیایش تشویق میشوند.
اگرچه جراحان احتمالا این روزها جایزه شستن دست را میگیرند. زمانی که جوزف لیستر جراح در قرن ۱۹، نشان داد که ضدعفونی پیش از عمل جراحی کلید پیشگیری از عفونت زخمهای حاصل از جراحی است، دستکش جراحی هنوز وجود نداشت. شستن دست با آب گرم و صابون به مدت پنج دقیقه، اغلب با استفاده از برس، در پایان دههی ۱۸۰۰ به پروتکل پذیرفتهشدهای تبدیل شد.
اما ساخت دستکشهای استریل موجب نشد تمیز کردن کامل دست توسط جراحان اهمیت خود را از دست بدهد. پس از جراحی، حدود ۱۸ درصد از دستکشها پارگیهای ریزی پیدا میکنند که در بیش از ۸۰ درصد اوقات جراحان متوجه آن نمیشوند. همچنین زمانی که جراحی بیش از دو ساعت طول بکشد، احتمالا بیش از یکسوم از دستکشهای جراحان سوراخ میشود؛ بنابراین، همهی افرادی که در عمل جراحی نقش دارند، باید برای کاهش خطر آلودگی به مدت پنج دقیقه دستهای خود را از بالاتر از آرنج به پایین بشویند و زیر ناخنهای خود را نیز با استفاده از برس بهخوبی بشویند و تمیز کنند. هدف، حذف میکروارگانیسمهای روی دست و پیشگیری از رشد باکتریها زیر دستکشهای جراح است.
به جراحان توصیه میشود که برای شستن دست از آب گرم استفاده کنند که باعث افزایش تأثیر صابون میشود. البته به آنها گفته میشود که از استفاده از آب داغ برای شستن دست خودداری کنند، زیرا اسیدهای چرب محافظ پوست را از بین میبرد و این نکتهی خوبی برای همه ما است که آن را رعایت کنیم.
دکتر جیمز سانتیاگو جریزولیا از بیمارستان اسکریپس مرسی در سندیگو در مطلبی که در ماه مارس با عنوان عصبشناسی شستن دست در وبسایت خبری Medpage Today منتشر کرد، شستن دست را بهعنوان عملی توصیف کرد که بهنوعی موجب آرامش اعصاب میشود.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: کووید 19 شستن دست سرماخوردگی کرونا کووید 19 شستن دست شستن دست ها دستکش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۱۴۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از فیلمسازی بدون دیالوگ تا خندیدن به قضاوت
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابطعمومی انجمن سینمای جوانان ایران، هفتمین جلسه فصل نهم پاتوق فیلم کوتاه با همکاری موسسه فرهنگی، تبلیغاتی بهمن سبز-پخش رویش، یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ در پردیس سینمایی بهمن برگزار شد.
در این جلسه ۴ فیلم کوتاه «شیوع» به کارگردانی میثم مرادی، «زخم» به کارگردانی سحر نورمنّور، «گرازها» به کارگردانی غلامرضا جعفری و «قضاوت» به کارگردانی آریا گازُر به نمایش درآمدند و سپس محمد علیزادهفرد کارگردان سینمای کوتاه بهعنوان کارشناس و محمد صابری بهعنوان مجریکارشناس برنامه به نقد این آثار پرداختند.
«شیوع»؛ فیلمی بین تجربی و داستانی
در بخش ابتدایی این نشست، فیلم «شیوع» به کارگردانی میثم مرادی با حضور این کارگردان جوان مورد بررسی قرار گرفت و محمد علیزاده درباره ویژگی «بدون دیالوگ بودن» این فیلم، توضیح داد: خیلی وقتها ساخت فیلم بدون دیالوگ میتواند باعث ابهام شود چون شما با طیف مختلفی از مخاطبان روبهرو هستید. البته در فیلمکوتاه ما با مخاطبان خاص مواجه هستیم؛ افرادی که به شکل خاص سینما را دنبال میکنند. در فیلمهایی که به سمت این نوع روایتها میروند کار سخت میشود.
وی ادامه داد: فیلمکوتاه «حیوان» ساخته برادران ارک هم تقریبا هیچ دیالوگی ندارد. امسال در جشنواره فیلم کوتاه تهران «ضلعی برای خروج» را هم داشتیم که آن هم دیالوگ نداشت، یک وقتهایی روایت این اقتضا را ایجاد میکند که فیلم شما دیالوگ نداشته باشد اما یک وقتهایی اصرار داریم که فیلم هیچ دیالوگی نداشته باشد. در حالت دوم وقتی فیلم را میبینید با خود میگویید باید اینجا دیالوگی را میشنیدیم.
مرادی هم گفت: زمانی که ایده این فیلم به ذهنم آمد، اینچنین نبود که اصرار داشته باشم تا حتماً دیالوگی در آن نباشد بلکه به این فکر میکردم که فیلم چه چیزی میطلبد. خودم البته این تجربه را دوست داشتم. من خودم را کامل در فرآیند ساخت فیلمکوتاه «شیوع» بهعنوان اولین فیلمم، رها کردم و به این فکر نمیکردم که اگر این کار را کنم کسی خوشش میآید یا نه.
این کارگردان ادامه داد: «شیوع» چیزی بین فیلم داستانی و تجربی است. برای تکتک اتفاقات داخل فیلم دلیل دارم، البته میدانم فیلمی موفق است که نیاز به توضیح نداشته باشد، در عین حال به نظرم فیلمی موفق است که بر سرش بحث شود. از این رو معتقدم فیلمی که همه از آن تعریف کنند موفق نیست.
علیزادهفرد توضیح داد: این فیلم نه به آن معنا تجربی است، نه داستانی. چون در فیلم تجربی قرار است یک تجربه جدید در روایت یا تکنیک ببینیم اما من در این فیلم تجربه جدیدی در تکنیک و روایت ندیدم و به تصور من «شیوع» یک فیلم داستانی است که اتفاقاً عناصر داستانی در آن نحیفتر به کار رفته است. البته این هم یک مدل از فیلمسازی است. من خودم فیلمسازم و میدانم که فیلمسازی چقدر سخت است.
فیلمی که هم میخنداند و هم حرف دارد
در ادامه نوبت به فیلمکوتاه «قضاوت» به کارگردانی آریا گازر رسید که در ابتدا به صورت مختصر به معرفی خود پرداخت و این فیلم را اولین تجربه کارگردانیاش معرفی کرد. سپس علیزادهفرد گفت: من «قضاوت» را دو سال پیش در جشنواره فیلم کوتاه تهران دیدم که یادم است بسیار مورد استقبال واقع شد. چون «قضاوت» فیلمی بود که موقعیتهای کمیک آن بهخوبی درآمده بود.
گازر درباره شکلگیری ایده فیلم «قضاوت» توضیح داد: دغدغه «قضاوت» از دوران تحصیل من در هنرستان میآید، در آن زمان همیشه وقتی کلاس داشتیم به دفتر مدیر احضار میشدیم که او هم مدام حرف میزد و ما کلاس را از دست میدادیم. همان موقع فیلمهایی را میدیدیم که یکی بیشتر از دیگری استانداردهای فیلمسازی را نداشتند! زمانی بیشتر متعجب میشدم که میدیدم اغلب به این فیلمها خوب پرداخته میشد و از جشنواره سالانه هنرستان چند جایزه میگرفتند.
وی افزود: به این روند فکر میکردم که چگونه میتوان این موقعیت را به نمایش دربیاورم. وقتی فیلم در پردیس ملت اکران شد عدهای در مواجهه با سکانس اول میگفتند این دیگر چه فیلمی است! اما از جایی به بعد مخاطب بهیکباره غافلگیر میشد. البته من خیلی از جشنوارهها را به واسطه همین امر از دست دادم چون خیلی از جشنوارهها حوصله ندارند تا انتها فیلم را ببینند و وقتی ابتدای فیلم را میبینند، گمان میکنند یک فیلم کلاسی و آماتور است و آن را پس میزنند. ریسک دومی که انجام دادم نام این فیلم است که دمدستی است و خودم فکر میکنم بدترین اسم را انتخاب کردهایم!
در ادامه علیزادهفرد درباره ویژگیهای «قضاوت» گفت: مدل و خلاقیت گاهی در چینش حوادث و گاهی در اجرای فیلم رخ میدهد، خلاقیت در اجرای برخی اتفاقات در «قضاوت» ما را یاد کارهای سروش صحت میاندازد. با آنکه در روایت «قضاوت» داریم مدل فیلم در فیلم را میبینیم که یک مدل تکراری است، ولی این فیلم در چیدمان حوادث متفاوت است و خلاقیت دارد. خیلیها معتقدند در فیلمهای کمدی آن چیزی که سبب خنده میشود شگفتزدگی مخاطب است که این اتفاق چندبار در «قضاوت» رخ میدهد.
این کارگردان توضیح داد: پس از پایان برخی از فیلمهای کمدی، شما وقتی با خودت تنها میشوی متوجه میشوی فیلم گرچه لحظات مفرحی برای تو داشته اما پیامی نداشته است اما ما با «قضاوت» میخندیم، شگفتزده میشویم و در انتها برای ما حرفی برای گفتن دارد. وقتی «قضاوت» را دیدم بیش از اینکه در قصه آن رابطه یک مدیر مدرسه با دانشآموز را ببینم رابطه یک مدیر فرهنگی با یک فیلمساز را دیدم.
چالشهای روایت یک «زخم»
در ادامه پاتوق فیلمکوتاه نوبت به «زخم» به کارگردانی سحر نورمنور رسید که کارگردانش در نشست غایب بود. علیزادهفرد درباره «زخم» گفت: در این پکیج از فیلمها، من حس متفاوتتری نسبت به «زخم» داشتم، این فیلم را قبلاً هم دیده بودم و باید بگویم پرداختن به برخی از موضوعات در فرهنگ و جامعه ما کار سادهای نیست و «زخم» و «دابر» فیلمهایی هستند که موضوعات سختی دارند.
وی ادامه داد: «زخم» علاوه بر اینکه به مسأله بلوغ یک دختربچه میپردازد، موضوع احساسبرانگیز نبود مادر را هم به تصویر میکشد که این امر میتواند همدلی مخاطب را به دنبال داشته باشد. ضمن اینکه کارگردانی و نویسندگی آن، کار سادهای نبوده و حتی تدوین آن هم بهاندازه است. همه این موارد کمک میکند تا دنیای فیلم برای ما باورپذیر باشد.
این کارگردان سینمای کوتاه، در ادامه در پاسخ به اظهارنظر یکی از مخاطبان مبنیبر اینکه «زخم» تنها در پی این بوده است که اشک مخاطب را دربیاورد، گفت: اینکه بگوییم فیلم میخواسته اشک مخاطب را دربیاورد و آن را محل اشکال بدانیم درست نیست، چون ما فیلم میسازیم که موضوعی را برای مخاطب باورپذیر کنیم. اگر منطق اتفاقات درون قاب درست نباشد، میشود پذیرفت که فیلم به دنبال ترحم مخاطب بوده است. اما در این فیلم اینچنین نیست، «زخم» به لحاظ منطق روایی به دنبال این نبوده که گریه مخاطب را دربیاورد.
استفاده هنرمندانه «گرازها» از عناصر داخل قاب
فیلم «گرازها» به کارگردانی غلامرضا جعفری هم آخرین فیلمکوتاهی بود که در پاتوق هفتم مورد بررسی قرار گرفت اما کارگردانش در نشست حضور نداشت.
علیزادهفرد درباره این فیلم گفت: از یک جهت موقعیت «گراز» جذاب است اما یک بدی هم دارد و آن، این است که موضوع بکری ندارد. چون در فیلم کوتاه مهم این است که سوژههای بکری داشته باشید. در «گراز» از عناصر داخل قاب به شکل هنرمندانهای بهره گرفته شده اما تکراری بودن سوژه و پایانبندی بد به آن ضربه زده است.
وی بیان کرد: پایان باز در فیلمسازی به این معنا این نیست که به همه موضوعات پاسخی داده نشود، بلکه به این معناست که تنها یکی دو سوال باقی بماند اما پایان این فیلم اصلا رها است.
کد خبر 6092034