نظارت ساکنان محلات از تخریب فضاهای شهری جلوگیری می‌کند
تاریخ انتشار: ۲۳ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۵۲۰۹۱۹
یک پژوهشگر اقتصاد شهری گفت: ساکنان محله به موجب پرداخت شارژ شهری و در صورت ایجاد مشارکت و در پی آن ایجاد حس تعلق، نسبت به نگهداری و حفاظت از فضاها و تجهیزات در سطح محلات حساس هستند و از مدیران انتظار پاسخگویی دارند.
محمود اولاد در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به نقش محلات در توسعه اقتصادی شهر، اظهار کرد: محلات شهری بهترین سطح برای سنجش نوع و میزان ارائه خدمات شهری است؛ این سطوح کوچک مقیاس محل مناسبی برای ارزیابی نظرات شهروندان است و کمک بسیار زیادی به توسعه شهر می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: سرانه هر کاربری در سطح هرکدام از محلات شهر تعیین شده و این میزان سرانه در طرح‌های مختلف شهری مشخص است.
این پژوهشگر اقتصاد شهری خاطرنشان کرد: چنانچه شهروندان نسبت به این سرانه‌ها، همینطور میزان شارژ پرداختی خود آگاهی داشته باشند بهتر می‌توانند بر عملکرد مدیریت شهری نظارت داشته باشند و با مشارکت فعالانه در امور محله در تصمیم گیری‌ها دخیل باشند.
وی اضافه کرد: فرآیند مشارکت شهروندان و نظرخواهی از آنان باید در همه سطوح تهیه طرح مدنظر باشد، اما مشارکت در سطوح اجرایی طرح‌های شهری و در سطح محلات شهر از اهمیت زیادی برخوردار است.
اولاد تصریح کرد: بر مبنای اعتبارات پیش بینی شده برای عملیاتی کردن طرح‌های شهری، قاعدتاً بخشی از بودجه شهرداری صرف اجرای طرح‌های بزرگ مقیاس شهری می‌شود با این حال زمانی که خواست و نظر مردم از سطوح کوچک مقیاس مورد توجه قرار بگیرد، آنان بهتر احساس شهروند بودن می‌کنند.
وی گفت: در چنین نظامی ساکنان محله خودشان در مورد محل سکونتشان تصمیم گیری می‌کنند و در آبادانی و سرزندگی آن نقش دارند؛ مدیر و ساکنان محله در فرآیند تصمیم گیری برای اجرای طرح‌ها دخیل هستند و شهرداری تنها نقش نظارتی دارد.
این پژوهشگر اقتصاد شهری افزود: علاوه بر ضرورت نظارت شهرداری، ساکنان محله نیز به موجب پرداخت شارژ شهری، مشارکت و در پی آن ایجاد حس تعلق، نسبت به نگهداری و حفاظت از فضاها و تجهیزات در سطح محلات فعالانه همکاری می‌کنند.
وی تاکید کرد: زمانی که حس مالکیت و تعلق نسبت به فضاهای شهری وجود نداشته باشد، سوداگران به راحتی می‌توانند نسبت به تخریب بناها و تصرف فضاهای عمومی شهر به نفع خود اقدام کنند.
کد خبر 507188منبع: ایمنا
کلیدواژه: شهرهاي ايران شهر محلات شهر مشارکت شهروندان مشارکت شهروندان در امور شهری طرح شهری بودجه شهرداری شهرداری مشارکت مردمی مشارکت اجتماعي مشارکت مردم توسعه شهری توسعه شهر فضاهای شهری سرانه فضای سبز شهری شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق ساکنان محله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۲۰۹۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا ژاپن سیاست تخریب و ساخت مجدد دارد؟
ساختمان‌های بسیاری از مناطق ژاپن برای طولانی‌مدت طراحی نشده‌اند، بلکه عمر مفید ۳۰ ساله دارند و وقتی صاحب خانه از دنیا می‌رود، خانه او برای ساختن خانه جدید تخریب می‌شود.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سیاست تخریب و ساخت دوباره ساختمان‌ها برای بسیاری از پروژه‌های توسعه حومه‌شهری ژاپن صدق می‌کند. خسارات و تخریب‌های جنگ جهانی دوم در کشور ژاپن، به شدت این کشور را با مشکل کمبود عرضه مسکن در برابر تقاضا مواجه کرد و دولت این کشور طی دوران پس از پایان جنگ در سال ۱۹۴۵ اقدامات زیادی از جمله ایجاد سازمان‌ها، نهادها و وضع قوانینی در جهت سیاست جدید مسکن انجام داد. یکی از این اقدامات، ساخت مسکن‌های حاشیه‌شهری و ارزان‌قیمت به‌عنوان راه‌حلی اضطراری در این مناطق بود.
به دلیل محدودیت‌های زمانی و مکانی، کیفیت ساخت این ساختمان‌ها ضعیف بود که موجب شد از نظر استاندارهای فعلی ژاپن در سطح پایینی قرار داشته باشند. رشد اقتصادی سریع در دوران پس از جنگ جهانی، ژاپن را به یکی از کشورهای پیشرو در زمینه صنعت تبدیل کرد و این خانه‌های ارزان‌قیمت دیگر پاسخگوی نیاز مسکن‌های با کیفیت نبود.
علاوه بر این، زمین‌لرزه‌های مکرر این جزیره به مرور زمان قوانین را تغییر داد و بر اساس قانون جدید خانه‌های ساخته‌شده دوران پس از جنگ که ساختمان‌های نسل دوم نامیده می‌شدند، باید در سال ۱۹۹۰ تخریب می‌شدند.
بدیهی است که مردم ژاپن برای زندگی در خانه‌های قدیمی که مطابق با مقررات آن زمان ساخته شده‌اند و شرایط آنها نشان‌دهنده پایان عمر مفید آنها است، ارزشی قائل نیستند. این ساختمان‌ها پس از فوت صاحب خانه تخریب می‌شوند و با مسکن‌های با کیفیت و پیرو استاندارد بالاتر جایگزین می‌شوند. اکنون ساختمان‌های ساخته‌شده در زمین‌های این مناطق در سومین تکرار خود هستند. بر اساس استانداردهای جدید خانه‌ها باید تا حد امکان پایدار ساخته شوند و حداقل چندین دهه و در صورت امکان چند قرن دوام داشته باشند.
قوانین ساخت‌وساز در ژاپندر طول فرایند ساخت‌وساز یک ساختمان، مقدار انرژی تجسم‌یافته و انرژی مورد نیاز برای ساخت، حمل‌ونقل و مدیریت مواد، بسیار زیاد است، به‌طوری‌که فعالیت‌های ساختمانی تقریباً ۳۵ درصد از انتشار جهانی دی‌اکسید کربن را تشکیل می‌دهد. بنابراین خانه‌های ۳۰ ساله دوران پس از جنگ، پایدار نیستند و الزامات شهر پایدار را برآورده نمی‌کنند. بر اساس کتاب «۱۰۱ قانون اساسی برای ساختمان‌ها و شهرهای پایدار» دوام، انعطاف‌پذیری و بهره‌وری انرژی باید سنگ بنای معماری پایدار در نظر گرفته شود. سیاست‌های طراحی شهری فراتر از جنبه‌های معماری هستند و در معادلات بهره‌وری، حمل‌ونقل را نیز در نظر می‌گیرند.
تکنیک تخریب و ساخت زمین‌های حومه‌شهری به دلیل اثرات زیست‌محیطی که در هزینه‌های ساخت‌وساز منعکس می‌شود، در حال تغییر است. همچنین با کاهش جمعیت و افزایش سن، بیشتر مردم حومه‌ها را ترک می‌کنند و در کلان‌شهرها و مراکز شهری ساکن می‌شوند.
آمار نشان می‌دهد که در حال حاضر مردم ژاپن ۱۳ درصد مناطق حومه‌شهری را ترک کرده‌اند و پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۳۳ به حدود ۳۰ درصد خواهد رسید که معادل ۲۱.۷ میلیون خانه متروکه است. خانه‌های متروکه و زمین‌های بدون صاحب برای کشور مشکل ایجاد می‌کند و موجب می‌شود که تعداد معدودی از مردم که هنوز در این مناطق زندگی می‌کنند، نتوانند با پرداخت مالیات زیرساخت‌های عمومی خود مانند شبکه‌های قطار، بیمارستان‌ها یا جاده‌ها را حفظ کنند. بنابراین طرح «بازسازی، نه تخریب» در شهرها و برنامه‌های توسعه حومه شهرهای بزرگ راه‌اندازی شد که بر اساس آن، خانه‌های بالای ۳۰ سال تخریب نمی‌شوند، مگر اینکه مقررات مربوط به زلزله را نقض کنند.
به این ترتیب بسیاری از جوانان در خانه‌های قدیمی ساکن می‌شوند و در صورت امکان آنها را نوسازی می‌کنند تا هم‌زمان از مزایای ساختمان موجود و ایده‌های بازسازی استفاده کنند. بدیهی است که هزینه بازسازی یک ملک بسیار کمتر از تخریب و ساخت دوباره آن است، جنبه‌ای که امروزه نسل جوان به آن توجه می‌کند و رویه ژاپنی‌ها برای تخریب و ساخت ساختمان‌های جدید مطابق با سیاست‌های پایداری را پایان می‌دهد.
کد خبر 750611
همسان سازی حقوق بازنشستگان کشوری از خردادماه سال جاری