به نقل از «خبرگزاری برنا»

نویسنده هایی که بلد نیستند پایان کار را در بیاورند !

تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۵۶۴۵۵۱

یادداشت: مجتبی احمدی- دبیر سرویس فرهنگ و هنر برنا

بی تردید قصه حرف اول را در هر اثر دراماتیک می زند و در سبک های مختلف آثار نمایشی با هر نوعی از روایت بسیار مهم و حیاتی است که داستان از کجا شروع می شود، در کجا اوج می گیرد، در کجا دچار تعلیق های دراماتیک می شود و در کجا به پایان می رسد.

به خصوص در سریال ها که با شخصیت های متعددی رو به رو هستیم و هر کدام از کاراکتر ها گوشه ای از درام را به عهده دارند و در استاندارد ترین حالت ممکن دارای شناسنامه و جایگاه مشخص در قصه هستند و بر همان قاعده کنش و واکنش هایی دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پایان قصه هر کدام از کاراکتر ها چه در دل داستان اصلی و چه در مسیر خورده داستان ها و قصه های حواشی باید بر اساس قواعد و اصول فیلمنامه به نقطه نهایی برسد.

شاید فیلمسازان و صاحبان آثار به این نقطه از باور و شناخت از مخاطب نرسیده اند که تاثیر یک فینال جذاب و ماندگار، برگ برنده ماندگاری آثار در ذهن مخاطب است وگرنه به این راحتی از کنار این فاکتور مهم سریال سازی به راحتی عبور نمی کردند.

تجربه نشان داده است به همان اندازه که ایده پردازی، شخصیت پردازی، بسط داستان و رنگ آمیزی کاراکتر ها در ارتباط با یکدیگر و... مهم و حیاتی هستند. جمع آوری فیلمنامه و طراحی یک پایان بندی مانا بر اساس شخصیت ها و رخداد ها اثر بخشی طلایی در یک فیلمنامه قوی و قابل قبول است .

مگر می شود آدم های دنیای یک قصه را در پایان به راحتی رها کرد و رفت؟ مگر ممکن است چند داستان را در کنار خط قصه اصلی راه بیندازیم  و سپس در پایان با ایجاد کلی سوال و نکته تنها قصه اصلی را آن هم نصفه و نیمه به پایان برده و داستانک ها را به حدس و گمان تماشاگر بسپاریم؟

مگر می شود با ایجاد تحولات مصنوعی و غیر منطقی فیتیله یک داستان در اوج را به یک باره پایین بکشیم؟

متاسفانه بارها شاهد این مسئله بوده ایم که روند صعودی سریال ها چه در شبکه نمایش خانگی و چه در تلویزیون با یک روال منطقی پیش می رود. اتفاقات و رخداد ها با استاندارد های ممکن و تعلیق های جذاب نمایشی به جای درست می رسد، قصه تماشاگر را قلقلک می دهد اما جمع کردن این ماجرا بسیار سر دستی ، بی منطق و مشخصا با شکم سیری نویسنده یا تیم سازنده به نقطه پایانی نزدیک می شود .

این درحالی است که کاشت، داشت با یک برداشت مناسب کار گروه نگارش و تولید را به پایان می رساند و بدیهی است که اگر قصه ای نتواند خودش را به موقع و در زمان مناسبی بر روح و روان تماشاگر تحمیل نماید عملا محصول یک شیر بی یال و کوپال است که از او خاطره ماندگاری به جا نخواهد ماند.

اگر به کارنامه نویسندگان شهیر و کاربلد داخلی و خارجی دقت کنیم و در سبک و سیاق نگارش آن ها تورق کنیم متوجه می شویم که تاثیری که جمع کردن قصه و شخصیت ها داشته اند حتی شروع و استارت کار نیز نداشته اند.

در گپ و گفتی که با برخی از نویسندگان در این باره داشته ایم به نکاتی اشاره داشته اند که برخی قابل تحمل و برخی غیر قابل تحمل هستند.

چگونه یک فیلمساز، تهیه کننده یا نویسنده می پذیرد به دلیل شرایط اقتصادی پروژه در روز های پایانی همه چیز را سر دستی و معمولی جمع کنیم و برویم!

آیا منطقی است که بازیگر یا بازیگرانی به دلیل پایان قراردادشان حاضر نباشند در سکانس های پایانی اثری که در آن زحمت کشیده اند حاضر شوند؟

شنیدن این نکات اگرچه ناجی نویسنده ها و شاید کارگردانان است اما در این میان شنیده ایم که برخی نویسندگان و حتی کارگردانان هم در روز های پایانی کارشان با اثر جدید دیگری وارد قرارداد شده اند و قسمت های پایانی کار را با تمرکز و دقت لازم پیش نبرده اند . شاید این استاندارد وجود داشته باشد اما برای نگارنده این مطلب بسیار دور از منطق است که کارگردانی بر سر تدوین سریالش حاضر نشود و همه چیز را به تدوین گر بسپارد و برود و با دیدن کار روی آنتن یا پلتفرم های شبکه نمایش خانگی سوپرایز شود!

بدین ترتیب باید گفت هر اثر نمایشی به خصوص در حوزه سریال باید با همان انرژی آغازین و شاید چند برابر به نقطه پایانی برسد چراکه اعتماد مخاطب به یک اثر و همراه شدن  با صاحبان اثر برای یک مدت مشخص با یک پایان ضعیف و بی رگ و ریشه می تواند ضرری جبران ناپذیری بر این اعتماد باشد.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: استاندارد ذهن رنگ آمیزی تلویزیون استاندارد شیر شرایط اقتصادی انرژی سریال فیلمنامه شخصیت قصه داستان نویسنده فیلمنامه نویس شبکه نمایش خانگی دراماتیک کاراکتر مجتبی احمدی سناریو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۶۴۵۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آنهایی که اهل ژیمناستیک نیستند، به انتخابات نیایند

به گزارش "ورزش سه"، بعد از حدود 14 ماه بلاتکلیفی قرار است انتخابات فدراسیون ژیمناستیک 24 اردیبهشت ماه برگزار شود، فدراسیونی که سال گذشته تا آستانه تعلیق پیش رفت، اما در نهایت با بازگشت زهرا اینچه درگاهی به صندلی ریاست به آرامش رسید و اخیرا توانست سهمیه المپیک پاریس را هم توسط مهدی الفتی کسب کند. 

در آستانه برگزاری انتخابات بار دیگر برخی حواشی باعث برهم خوردن آرامش این رشته شده و حتی سهمیه به دست آمده برای المپیک را هم تحت تاثیر قرار داده است.

در همین راستا با فرامرز سنگینی، دبیر سابق فدراسیون ژیمناستیک همکلام شدیم. او درباره شرایط این روزهای ژیمناستیک گفت: از زمانی که من ژیمناستیک را شروع کردم آرزویم  این بود که در عرصه قاره ای بدرخشیم. خیلی وقت ها اجازه شرکت در بازیهای آسیایی را به ما نمی دادند. چون ژیمناستیک ایران سطح پایینی داشت و می گفتند شانسی برای کسب مدال نداریم. واقعیت هم اینگونه بود که به دلیل تفاوت تکنیک در آموزش ژیمناستیک و اختلافی که با ژیمناستیک دنیا داشتیم نمی توانستیم شگفتی ساز شویم و کار خاصی انجام دهیم. این آرزوی همه اهالی ژیمناستیک کشور بود که به المپیک برویم آن هم در شرایطی که ژیمناستیک ایران سابقه طولانی تری نسبت به بسیاری از رشته های ورزشی کشور دارد و از دهه 20 فعالیت رسمی خود را در ایران آغاز کرده است ، این سابقه طولانی و عدم درخشش در رقابت های قاره ای یک نقطه ضعف بود. این دوران گذشت و با وجود زحمت های زیادی که کشیده شد و اردوهای مشترک و برون مرزی که داشتیم تلاش شد طلسم عدم توفیق در کسب مدال را بشکنیم.

وی افزود: بالاخره طلسم کسب مدال در آسیا در سالهای ابتدایی دهه نود رخ داد و عبدالله جامعی موفق به کسب مدال برنز خرک حلقه در قاره کهن شد. این کورسوی امیدی بود تا ژیمناستیک ایران بتواند موفقیتهای بیشتری کسب کند. اینکه این موفقیت تکرار شود نیازمند امکانات و زمان بیشتری هم بود. برای موفقیت در یک مسابقه نیازمند تمرینات حرفه ای هستیم و در آن زمان من متاسف می شدم که چرا نمی توانیم بیشتر از این به بچه ها رسیدگی کنیم. در دوره جدید فدراسیون که از سال 96 آغاز شد ژیمناست های جوانی مثل محمدرضا حمیدی ، مهدی احمد کهندی، محمدرضا شفیعی ، خسرو نژاد ، بهلولزاده و ... پا به عرصه تیم ملی گذاشتند. آنها نیازمند حضور در مسابقات بین المللی زیادی بودند و این اتفاق هم صورت گرفت.

دبیر اسبق فدراسیون ژیمناستیک عنوان کرد: در دوره هایی ما نمی توانستیم به دلایل مختلف حضوری مداوم در مسابقات بین المللی داشته باشیم اما از بعد از سال ۹۶ خصوصا در ژیمناستیک هنری مردان ، ژیمناست ها حضوری مداوم در مسابقات داشتند. حضور انها در سطوح مختلف مسابقات مثل جام های جهانی و تلاش های جمعی خانواده ژیمناستیک و مسئولان فدراسیون نتیجه داد و در بازی های آسیایی ، الفتی موفق به تاریخ سازی شد. به نظر من تاریخ ژیمناستیک ایران به قبل و بعد از مدال بازی های آسیایی تقسیم شد و این یک رنسانس بود. ما مدال قهرمانی آسیا داشتیم اما منتظر بودیم یک ژیمناست از کشورمان در بازی های آسیایی مدال بگیرد. در هانگژو یک پرواز تاریخی از الفتی را شاهد بودیم و این رقابت ها برای ما شادکامی به دنبال داشت. این مدال توقع جامعه را بالا برد و پس از آن هم توقع کسب سهمیه المپیک را داشتیم.

سنگینی در ادامه گفت: کسب سهمیه المپیک برای ما یک آرزو بود. پیش از این 2 حضور در المپیک توسط جمیله سروری و جلال بازرگان داشتیم که البته آنها بدون ورودی و کسب سهمیه اعزام شدند. چون در آن زمان کمیته بین المللی المپیک از حضور ورزشکاران استقبال می کرد. ژیمناستیک دنیا آنقدر قوی شد و در عرصه جهانی توسعه پیدا کرد که کمیته بین المللی المپیک تصمیم گرفت که مسابقات کسب سهمیه را در نظر بگیرد تا قوی ترین و بهترین ورزشکاران در این رویداد شرکت کنند. کسب سهمیه الفتی واقعا یک اتفاق تاریخی بود. او روحیه بالایی دارد و وقتی در قطر حرکت اول خود را خراب کرد در حرکت دوم با قدرت پرش خود را اجرا کرد. انشالله او بتواند نمایش خوبی در المپیک داشته باشد و  همین که در عرصه بزرگ المپیک نمایش قابل قبولی داشته باشد توفیق بزرگی است. فراموش نکنیم ژیمناستیک ایران دو سال دچار بی تدبیری شده بود و آرامشی که لازم بود را از بچه ها گرفته بودند. مسیر حرکت ژیمناستیک ایران را غیرمدبرانه دچار چالش کردند و همین مسئله دشواری کسب سهمیه المپیک را دوچندان کرد.

دبیر اسبق فدراسیون ژیمناستیک درباره انتخابات پیش روی این فدراسیون عنوان کرد: در انتخابات فدراسیون باید اخلاق رعایت شود و در یک فضای آرام هر کسی برنامه خودش را ارائه بدهد.  این برنامه ها باید در جهت ارائه برنامه خودشان باشد نه اینکه به دنبال تخریب یک کاندیدا باشیم در هیچ منطقی نمی گنجد. به کسانی که اهل ژیمناستیک نیستند توصیه می کنم که در انتخابات شرکت نکنند. آنها اصلا نمی دانند نیازهای ژیمناستیک چیست چون ژیمناستیک ظرافت هایی دارد و خیلی راحت یک فرد ناآشنا فریب می خورد و به بیراهه می رود. شاید آنها افراد خوبی باشند اما باید در جای خودشان قرار بگیرند.  اگر هم دنبال ریاست فدراسیون هستند حداقل افراد را مقابل هم قرار ندهند. چون اقدام آنها بر خلاف مصالح ژیمناستیک است.