به نقل از «مهر»

برگزاری مراسم ملی و مذهبی در دماوند منوط به تصمیم ستاد کرونا است

تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۵۸۱۲۷۱

به گزارش خبرنگار مهر، مهدی حیدری ظهر سه شنبه در جمع خبرنگاران با اشاره به اینکه شهرستان دماوند همانند شهر تهران وضعیت مناسبی در زمینه بیمارستانها، درمانگاه‌ها و مراکز پزشکی ندارد اظهار داشت: اگر تصمیمات جدی در این راستا اتخاذ نشود، ممکن است شاهد بروز فاجعه باشیم.

وی با بیان اینکه سرعت در تزریق واکسن و اجرای دقیق مصوبات ستاد ملی کرونا می‌تواند این خطر را برای همیشه از کشور و شهرستان دماوند دور کند گفت: مهمترین موضوعی که باید در تعطیلات پیش‌رو در دستور کار قرار گیرد، نظارت بیشتر و افزایش تعامل در خصوص اجرای محدودیت‌های مربوط به اصناف است، اصناف بیشترین آسیب را از زمان آغاز شیوع بیماری کرونا متحمل شدند، اما بر کسی پوشیده نیست که این حوزه نقش بسزایی در پیشگیری از ابتلاء به این ویروس منحوس دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حیدری افزود: صنوف ضروری و غیرضروری از طریق رسانه‌ها اعلام شده است؛ بر این اساس حوزه بازرسی اصناف و اماکن باید نظارت بیشتری در این خصوص داشته باشند تا نیاز به برخوردهای قهری نباشد و علاوه بر وجود تفرجگاه‌ها، طبیعت شهرستان دماوند پذیرای گردشگران است و شهرداری‌ها باید نظارت ویژه‌ای داشته و تمام مسیرها به سمت تفرجگاه‌ها مسدود شود.

فرماندار دماوند با بیان اینکه برگزاری مراسم ملی و مذهبی منوط بر چارچوب مصوبات ستاد ملی و استانی کرونا است عنوان داشت: با توجه به پیش‌رو بودن مراسم ملی و مذهبی، ما در چارچوب قوانین و مصوبات ستاد ملی و استانی مدیریت کرونا و دستورالعمل‌های ابلاغی اقدام خواهیم کرد و اگر دستورالعملی در این خصوص ابلاغ نشود، شایسته است بانیان مراسم ما را در تأمین سلامت مردم کمک کنند.

وی افزود: انتظار ما از مجموعه دانشگاه شهید بهشتی بیش از این بود؛ دماوند تنها شهرستانی است که در سال ۹۹ بیش از سایر شهرستان‌ها در خصوص تأمین هزینه‌کرد مالی در کنار حوزه سلامت بود، مجموعه دولت همواره در کنار کادر بهداشت و سلامت است؛ اما دیوان محاسبات از سال گذشته تصمیمی مبنی بر عدم تأمین هزینه از محل ارزش افزوده اتخاذ کرد و تا پایان سال ۹۹ بالغ بر ۹۰ درصد نیازهای بیمارستان سوم شعبان دماوند از این طریق تأمین شد، اما انتظار ما نگاه ویژه به دماوند با توجه به نسبت جمعیت ثابت و جمعیت شناور است که متأسفانه سهمی از سوی استان در زمینه خدمات‌دهی برای آنها در نظر گرفته نمی‌شود.

کد خبر 5262402

منبع: مهر

کلیدواژه: مهدی حیدری فرمانداری دماوند ویروس کرونا ویروس کرونا بوشهر کرمانشاه واکسن کرونا آمار کرونا عید سعید قربان گرگان ایلام سیلاب شیوع کرونا خطبه های نماز جمعه عکس استانها اردبیل دعای عرفه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۸۱۲۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!

روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.

این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.

اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آن‌ها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آن‌ها منطقی نیست.

طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.

بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آن‌ها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آن‌ها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.

در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آن‌ها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟

جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.

ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آن‌ها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.

مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آن‌ها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.

هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آن‌ها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.

تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.

نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آن‌ها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.

حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آن‌ها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.

خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟